วุ่นรักอากับหลาน

                         หน้าคณะ(เที่ยงตรง)

"วีด้าเราแยกกันตรงนี้น่ะฉันต้องไปกินข้าวกับรุ่นพี่" ไอรินพูดเสร็จ วีด้า พยักหน้าเป็นอันเข้าใจ

"อื้ม..โอเค ไว้เจอกันในคาบน่ะ บ๊ายบาย"วีด้าพูดพร้อมโบกมือให้เธอก่อนเดินไป

          ไอรินมองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่กำลังมีท่าที่จะตั้งเค้า ทั้งที่จะเข้าหหน้าหนาวแล้ว ...ทำให้เธอมองดูที่แขนสองข้างมีเม็ดผื่นแดงกำลังขึ้นตัดกับผิวของเธอ น้ำมูกเริ่มไหลตัวเธอเริ่มร้อนขึ้น...ถ้าหากฝนตกลงมาแล้วได้รับไอฝน...จะทำให้เธอแย่ลงเพราะเธอแพ้ฝนแรกที่ตกลงมา...มันอาจทำให้เธอหมดสติลงได้ ขณะเดียวกันอิฐซึ่งกำลังเดินมากับฝนที่ตกลงมาเช่นกันทำให้ไอรินน่ามืดล่มลงไป... อิฐเข้ามาประคองเธอไว้ทัน... "ไอรินตื่นสิเธอเป็นอะไร ทำไมตัวร้อนขนาดนี้" อิฐพรึึ่บพรับกับตัวเองพร้อมอุ้มเธอไปยังรถ..อิฐกังวลว่าเธอจะเป็นอะไร...               

                         คฤหาสน์อนันต์ไพศาล

แอ๊ดดดดด เสียงเบรครถดังขึ้น...ลูกชายคนเดียวของตระกูลอุ้มหญิงสาวที่ไร้สติพร้อมตะโกนให้คนในบ้านให้ตามหมอมา..อิฐอุ้มเธอไปยังห้องของเขา

"อย่าเป็นอะไรน่ะ" เสียงอิฐพูดข้างหูเธอก่อนที่จะว่างเธอลงบนเตียง... ก๊อกๆเสียงเคาะประตูดังขึ้น..

"คุณอิฐค่ะ...หมอมาแล้วค่ะ"  อิฐพยักหน้าให้เข้ามาหลังจากหมอตรวจเสร็จก็จัดยาให้..  

"หมอ.. เธอเป็นอะไรแล้วเป็นอะไรมากไม?" 

"วางใจได้คับเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก ฝนตกแรกเธอก็จะเป็นแบบนี้คับ ง่ายๆโรคแพ้ฝนนั้นเอง..อีกพักเธอคงตื่น..ไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวน่ะคับ " 

"คับ ขอบคุณครับ" อิฐไปส่งหมอที่หน้าบ้านเสร็จ...รีบขึ้นมาดูไอรินตัวเธอเปียกเล็กน้อยอิฐจงให้แม่บ้านเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ อิฐหยิบโทรศัพท์ขึึ้นมาโทรไปยังหาชินพี่ชายของไอริน

"ฮัลโล..ว่าไงหลานชายไม่เจอกันนานเลยน่ะ"ชินทักทายอิฐด้วยท่าที่ดีใจ

"คับอาชิน.. เออพอดีว่าผมจะโทรมาบอกว่าไอรินอยู่กับผมน่ะคับ พอดีเธอตัวร้อนกระทันหัน อาชินไม่ต้องห่วงน่ะคับผมให้หมอมาดูแล้ว...แต่ตอนนี้ไอรินหลับอยู่ถ้าหากน้องตื่นผมจะพาไปส่งน่ะคับ.."

"อ่อ..เมื่อกี้อิฐบอกอาว่าตัวร้อนไม่สบายงั้นหรอ???ไอรินโดนฝนไหม?? " 

"อ่อ ใช่คับ น้องโดนฝนละหมดสติไป.."

"งั้นอาฝากดูด้วยน่ะ.. ไอรินแพ้ฝนแรกมากเป็นตั้งแต่เด็กแล้ว"

"คับผมจะดูแลอย่างดีคับ น้องตื่นผมจะพาไปส่งบ้าน สวัสดีคับ" อิฐวางสายไป.. พร้อมเดินเข้าไปหาไอรินลูบหัวเธอเบาๆก่อนที่อิฐจะหลับลงไปข้างๆเธอ..  ไอรินรู้สึกตัว "อื้อ." เสียงครางเบาๆของเธอทำให้อิฐตื่น..

"ตื่นแล้วหรอ... " ไอรินมองไปยังรอบๆห้องแล้วหันมาทางอิฐ

"รุ่นพี่" อิฐยิ้มให้เธอก่อนจะประคองตัวเธอให้นั่ง

"ดีขึ้นไหม ?? ปวดหัวรึเจ็บตรงไหนรึป่าว"อิฐรีบถามด้วยความเป็นห่วง

"หนักหัวนิดหน่อย รินขอน้ำหน่อย" อิฐรีบไปเอาน้ำมาให้พร้อมยื่นให้

"เป็นไงรู้สึกดีขึ้นไหม?? " ไอรินพยักหน้าก่อนจะถามอิฐ

"รินอยู่ที่ไหน?? แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว"

"บ้านฉันไง.. !! ตอนนี้ 19:25น. " 

"รินหลับไปกี่ชั่วโมง!! ตายแล้วคนที่บ้านต้องเป็นห่วงแน่ๆ" ไอรินพูดเสร็จพร้อมลุกขึ้นจากเตียงด้วยน่าตากังวล.. อิฐดึงแขนไอรินไว้ให้มาอยู่ในอ้อมกอดของเขา..

"นี่เด็กดื้อ..ฉันโทรบอกที่บ้านให้ล่ะไม่ต้องห่วง นอนอยู่ตรงนี้เชยๆเดียวฉันมา..." อิฐอุ้มเธอมานอนตรงเตียงอย่างเคยก่อนจะลงไปทำข้าวต้ม...มาให้

"มาล่ะ กินช่ะหน่อย". ไอรินมองน่าอิฐพร้อมยิ้มเล็กน้อย

"รินทานเองได้เอามานี้"ไอรินจะหยิบ แต่อิฐไม่ให้

"ไม่!! คนป่วยนอนเชยๆ อ้าปากเรวๆ รีบกินจะกลับไม่บ้านอ่ะ!! " อิฐทำเสียงดุใส่พร้อมทำน่านิ่งๆแต่ในแววตาดูมีความสุข รินก็ทำตามที่อิฐสั่ง... 

                       ณ บ้านพระศรีอัคราช

"แม่คับ.. ผมกลับมาแล้วหิวจังเลยมีไรมั้งง"ดินเดินตรงไปหาแม่ของเขาที่ครัว

"กลับมาแล้วหรอ" แพรวยิ้มให้กับลูกชายที่โตเป็นหนุ่ม

" ไอรินล่ะคับ วันนี้เลิกเร็วนิดินไม่เห็นเลย.."  ดินมองหาไอดินไปรอบๆบ้าน

"อ่อ.. ไอริน..". ปื้ดๆๆ เสียงรถที่หน้าบ้านดังขึ้นดินมองไปยังหน้าบ้าน..ป้ายุพินไปเปิดประตูให้.. พบกับชายคนหนึ่งเปิดประตูรถลงมา...พร้อมเดินไปเปิดประตูอีกฝั่งซึ่งมากับหญิงสาวที่คุ้นเคย... "ไอริน" ดินพูดชื่อออกมาก่อนทำตาค้าง... แม่ของเขาเดินไปรับไอริน.. 

"มากันล่ะหรอ เป็นไงบ้างลูกไม่เจอกันนาน..  "แพรวถามอิฐ ด้วยความเอ็นดู .. 

"สบายดีคับอา.. พร้อมพาน้องมาส่งแล้วคับ.. " อิฐพูดกับแพรวด้วยสีน่ายิ้มแย้ม เป็นครั้งแรกที่ไอรินเห็นอิฐยิ้ม.

"อยู่ทานข้าวกับอาก่อนสิ.. "

"ไม่เป็นไรคับอา..ขอบคุณมากคับ.แล้วเจ้าดินล่ะคับ.."แพรวชี้ไปทางห้องครัวก่อนเรียกดินมา..  

"ดินพี่อิฐถามหาเราอ่ะ" ดินมองน่าอิฐและไอรินมีความรู้สึกหลายอย่าง..  

"คับ หวัดดีพี่อิฐ"  ดินพูดพร้อมมองน่าอิฐด้วยความไม่ชอบใจที่สองคนนี้มาด้วยกัน ไอรินพูดแทรกขึ้น. .. 

"ขอบคุณน่ะพี่อิฐที่ช่วยไว้และก็ขอบคุณที่มาส่ง รินขอตัวก่อนน่ะค่ะทุกคน รินรู้สึกเหนื่อยค่ะ " ดินมองน่าอฐก่อนค่อยๆไปประคองริน

"งั้นผมขอตัวลาเลยน่ะคับ" อิฐบอกแพรวเสร็จก่อนหันมามองไอรินซึ่งดินประคองเธอไว้อยู่..