วุ่นรักอากับหลาน

          อากาศตอนเช้าวันนี้ดีจริงๆแสงพระอาทิตย์สาดส่องผ่านหน้าต่างยามเช้า...บรรยากาศดีมีหยดน้ำค้างบนพื้นหญ้า เริ่มเข้าหน้าหนาวแล้วสิน่ะ... 

ก๊อกๆเสียงประตูดังขึ้น...

"คุณหนูตื่นยังค่ะ" เสียงแบบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนป้ายุพินนั้นเอง

"ตื่นแล้วค่ะ กำลังไปอาบน้ำค่ะป้า"ไอรินตะโกนผ่านประตูห้อง

"รีบแต่งตัวแล้วมาทานข้าวน่ะค่ะ" 

"ค่ะ จะรีบเลยค่ะ" ไอรินตอบกลับพร้อมเดินเข้าห้องน้ำ               

                         30 นาทีผ่านไป

หลังจากทำกิจวัตประจำตัวเสร็จ ไปทานข้าวเช้าระหว่างที่นั่งรอดินลงมา

"ตื่นสายหรอ!??" ไอรินถามดินพร้อมยิ้มให้

"ใช่ เมื่อคนทำงานดึกไปหน่อย" ดินเลยถามไอรินต่อว่า

"วันนี้เลิกกี่โมง.. ??พอดีดินเลิกดึกหน่อยอ่ะวันนี้" 

"วันนี้หรอ?  บ่าย3ดินเลิกดึกไม่เป็นไร เดี๋ยวเรากลับเองได้น่ะ"รินตอบพร้อมยิ้มหวานให้ดิน

"ดินขอโทษน่ะ .... ดินห่วงรินมากน่ะกลัวอันตา..."/

"กินข้าวเถอะ เดี๋ยวสายเอา" รินพูดตัดบทไม่ให้ดินต่อ.   เมื่อทั้งสองคนถึงมหาลัยแล้วดินเดินไปส่งรินหน้าคณะเหมือนเดิมทุกวัน... ทั้งสองคนเป็นที่จับตามองของทุกคน ทั้งสวยหล่อ.. แน่นอนต้องมีคนพูดถึงเป็นธรรมดา...เสียงประกาศเริ่มขึ้น น้องๆคนไหนที่ยังหาพี่รหัสไม่เจอให้ก้าวมาข้างหน้ายื่นเรียงกันเลย... สิ้นเสียงรุ่นพี่ประกาศฉันกับวีด้าไปยื่นเรียงแถวน้องๆฟังนะพี่จะเปิดตัวรุ่นพี่ที่น้องๆยังหาไม่เจอ. น้องๆอย่าลืมน่ะว่าถ้าหากหาไม่เจอน้องต้องทำตามรุ่นพี่สั่ง 1 อาทิตย์ แล้วแต่รุ่นพี่จะให้ทำอะไร.... เปิดตัวรุ่นพีี่ได้.... รุ่นพี่หลายคนมายืนเรียงกัน.ไอรินพยายามมองหาคนทีี่น่านิ่งที่สุด. ส่วนวีด้าเจอรุ่่นพีนพี่แล้ว เป็นผู้ชาย น่ารัก ตี๋ๆ ดัดฟัน...ส่วนฉันหรอ??? ก็รอให้เขาเลือกเสร็จ คนไหนไม่คู่ก็คนนั้นแหละ....หลังจากที่ทุกคนได้คู่ฉันเองก็็เจอพี่รหัสเช่นกัน...ผิวสองสี คิ้วเข้ม ปากเป็นกระจับ ตาหวานขนตางน เอ๊ะเขาไม่ได้ยิ้มแต่มีลักยิ้มที่แก้มซ้าย แปลกจังแต่ว่าไปน่าคุ้นอยู่น่ะ

"โทษน่ะค่ะรุ่นพี่ คำใบ้นี้ของรุ่นพี่ป่าว" รินยื่นไปให้รุ่นพี่ดู

"อื้อ ...ใช่" ตอบกลับน่าเหวี่ยงๆรุุ่นพี่พูดต่อว่า..

"วันนี้ตอนเที่ยงไปรอฉันที่หน้าคณะ.. แล้วอย่ามาสายล่ะ" ไอรินทำน่างง เล็กน้อย

" อ่อ.. ได้ค่ะ.. แล้วรุ่นพี่ชื่ออะไรค่ะ" ไอรินยิ้นหวานให้.. ทำให้อีกฝ่ายตาโตขึ้น.. หูเริ่มแดง

"อิฐ แล้วเธอล่ะ...อ่อ ถ้าอยากให้ฉันรับเป็นน้องรหัสทำตามฉันสั่งด้วยล่ะ "อิฐ พูดพร้อมหันน่าหนีไปอมยิ้ม

" ได้ค่ะ เออ ชื่อ ไอริน อินณิสา พระศรีอัคราช เรียนเกษศาสตร์ปี1ค่ะ ฝากด้วยน่ะค่ะ" อิฐมองน่าไอรินแบบงงเล็กน้อย

"เธอ เป็นอะไรกับ ตะกูลนี่". ทำให้ไอรินทำน่างง

" เอ่อ..  ไม่เข้าใจค่ะรุ่นพี่หมายถึงอะไร" ทำให้อิฐขึ้นเสียงใส่!!! 

" ฉันถาม!!! เธอไม่ได้ยินหรือไง!!!! ". ไอรินตกใจอย่างหนัก 

"เอ่อ... แล้วพี่จะขึ้นเสียงทำไม??" ทำให้คนรอบข้างมองเราสองคน...อิฐจึงดึงแขนไอรินออกไปคุยข้างนอกให้ห่างจากผู้คน..."

" โอ้ย..!!! รุ่นเจ็บน่ะ!! นี่พี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย" ไอรินตะโกนใส่น่าคืน ทำให้อิฐสงบลงเล็กน้อย

" เธอกล้าขึ้นเสียงใส่ฉันหรอ??? ฉันรุ่นพี่เธอน่ะ!!" อิฐ มองน่าไอรินที่กำลังตอบโต้อิฐ

"รุ่นพี่แล้วไง??  ทำแบบนี้ก็ไม่น่าเคราพป่ะ?? " 

"ไอริน!! เธอกล้าท้าทายฉัน!!! " อิฐโมโห้มากเพราะไม่มีใครกล้าขึ้นเสียงใส่เขา 

"แล้วยังไง แล้วปล่อยแขนได้รึยัง เจ็บน่ะ!!!" ไอรินน้ำตาคลอ..ทำให้อิฐ ค่อยๆคลายมือออก

"เธอเจ็บมากไหม?? คือ... ฉันนน อื้อ..เอ่อ ก็ใครใช้ให้เธอ

ดิ้นเอง สมควรแล้วต้องเจ็บแบบนี้!!" 

"นี่!! รุ่นพี่ เป็นไบโพล่ารึ หงุดหงิดเว้ยยย". ปกติฉันไม่เคยอารมเสียแบบนี้มาก่อน นี่คือครั้งแรก

" นี่เธอกล้าว่าฉันหรอ!?? เอาล่ะฉันจะไม่โกรธเธอ..แค่เธอตอบคำถามฉันมา"

" ฉันต่างหากที่ต้องโกรธ จะถามไรกะรีบถาม!! " ไอรินหงุดหงิดมาก

" เธอเป็นใคร ในตระกูลพระศรีอัคราช"  อิฐค่อยถามอย่างนุ่มนวล

"จำเป็นต้องบอกรุ่นพี่ป่ะ??! " ไอรินกวนประสาทอิฐอีกครั้ง

" ฉันถามเธอก็ตอบสิ!! " 

" เป็นคน ถามทำไม??? " 

"เธอ!!!!" อิฐพร้อมชี้น่าไอริน

"จะเสียงดังทำไม!?? " ไอรินยิ่งยั่วให้อิฐโมโห้

" ฉันจะถามเธออีกรอบ ถ้าเธอไม่ตอบเธอโดนดีแน่!!! " อิฐขู่ไว้ด้วยสีหน้าที่จริงจังทำให้ไอรินกลัวเล็กน้อย

" อื้อ.. " 

" เธอเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลนี่" ไอรินสงสัยเพราะเขาถามคำถามนี้วนหลายรอบมาก

" ฉัน..  เป็น.. น้องสาว...ของพี่ชิน นายมีอะไรอีกไม!??"

"น้องสาว??? ชิน..คือ อาชิน เจ้าของบริษัทผลิตแอร์ระดับต้นๆของเมืองไทย ใช่ไหม?? " 

" อื้อ..  นายรู้จักหรอ?? "  ไอรินมองน่าอิฐด้วยความสงสัย

" รู้สิ รู้ดีด้วย โอเคงั้นฉันไปเรียนล่ะ อ่อวันนี้ไปกินข้าวเที่ยงกับฉันล่ะก็ วันนี้ฉันจะไปส่งบ้าน" ไม่ทันที่ไอรินจะตอบกลับ อิฐเดินจากไป ทิ้งไอรินไว้กับความสงสัย เขาเป็นใครกัน รู้จักพี่ชินด้วย นายต้องมีอะไรแน่นอน.. ฉันต้องรู้ให้ได้