รินรดีซ่อนรัก
เขียนโดย Annakan
วันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 09.36 น.
แก้ไขเมื่อ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 09.42 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) ตอน 8
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่ 8
ธนูลักษณ์อึดอัดใจเหลือเกินกับสิ่งที่ต้องเผชิญอยู่ตอนนี้เขาคิดว่าตัวเองกำลังหลงรักเมียเก็บของเพื่อนแน่ๆ ทุกวันนี้เขาไปฟิตเนสไม่ใช่เพื่อไปออกกำลังกายเขาหวังว่าจะได้ไปเห็นหน้าเธอ ที่ว่าอึดอัดไม่ใช่เพราะเรื่องหัวใจหรอกเรื่องนั้นเขาอดทนเก็บมันไว้ได้เพราะรู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควรแต่เขาสงสารรินรดีเหลือเกินที่ไม่สงสัยเลยสักนิดว่าผู้ชายคนนั้นเลวระยำขนาดไหน
“ขยันจังเลยนะคะคุณธี” รินรดีทักทายชายหนุ่มที่เริ่มจะคุ้นเคยกันมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเจอเขาเกือบทุกครั้งที่มาออกกำลัง
“ครับ” ธนูลักษณ์ตอบยิ้มๆ ความจริงเขาอยากจะกลับบ้านแล้วคลานขึ้นเตียงมากกว่าเพราะการทำงานมันเหนื่อยแสนเหนื่อยแต่ก็ยังยอมลากสังขารมาวิ่งบนลู่ ยกน้ำหนักและทำท่าทางว่ารักสุขภาพแบบสุดๆ
“คุณธีเคยลองไปใช้ห้องซาวน่ารึยังคะ”
“ยังเลยครับ”
“วันหลังลองไปใช้ดูนะคะมันสบายตัวมากๆ เลย”
“หรอครับผมไม่รู้ว่าเขาทำกันยังไง”
“ก็แค่เปลี่ยนเป็นชุดคลุมที่เขาเตรียมให้ค่ะไปด้วยกันไหมคะวันนี้รินขี้เกียจหน่อยๆ” ความจริงเธอไม่ได้อยากมาหรอกแต่ก็ไม่รู้จะไปไหนเพราะป๊าไปประชุมที่ต่างประเทศอีกแล้ว การออกกำลังจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดเพราะเมื่อหัวถึงหมอนเธอก็จะหลับเป็นตายทันที
“งั้นผมต้องรบกวนคุณรินแนะนำด้วยนะครับ” ธนูลักษณ์เดินตามหญิงสาวตัวเล็กต้อยๆ
“เปลี่ยนชุดแล้วมาเจอกันตรงนี้นะคะ” รินรดีบอกเพื่อนของสามีเพราะว่าห้องอาบน้ำของผู้หญิงกับผู้ชายแยกกันแต่ห้องอบซาวน่าเป็นห้องรวม
“โหย มันร้อนมากเลยนะครับ” ธนูลักษณ์เข้าไปในนั่งตู้ไม้แล้วก็เหงื่อแตกทันทีไม่รู้ว่าเหงื่อมาจากความร้อนหรือความตื่นเต้นกันแน่
“เอาน้ำราดลงไปบนหินแบบนี้อุณหภูมิจะลดลงค่ะ”
“อ้อ ผมไม่รู้เลยนะครับเนี่ยแล้วปกติคุณรินมาอบซาวน่าบ่อยไหมครับ”
“ก็มาเกือบทุกครั้งหลังออกกำลังเสร็จค่ะมันโล่งตัวดีตั้งแต่มาทำแบบนี้รินว่ารินผิวใสขึ้นนิดนึงนะไม่รู้มโนไปเองรึเปล่า”
“ดีจังเลยนะครับ” ธนูลักษณ์อยากตบกบาลตัวเองเหลือเกินที่เป็นคู่สนทนาได้น่าสมเพชมากเขาไม่ได้ชวนเธอคุยสักนิดแถมคำตอบก็ยังกลวงๆ ไร้ซึ่งสมอง ใช่ครับ ดีครับ หรอครับ…เฮ้อ !
“รินขอถามเรื่องงานได้ไหมคะ”
“เอ่อ ยังไงครับ” ชายหนุ่มอึกอักขึ้นมาทันทีถ้าคุณรินถามถึงไอ้เลวนั่นเขาจะเลี่ยงยังไงเพราะรู้ดีว่ามันไม่ได้ไปประชุมมันพาผู้หญิงคนอื่นไปช้อปปิ้งที่ฮ่องกง
“คุณธีทำงานที่นี่มากี่ปีแล้วคะ”
“อ้อ ห้าปีครับ” ธนูลักษณ์โล่งอก
“แล้วทำไมไม่เคยไปประชุมกับป๊า เอ๊ย ! คุณก้องเลยคะ”
“เอ่อ คือ” นั่นไงเพิ่งโล่งอกไปหยกๆ คำถามพิฆาตก็มาทันที
“คือผมไม่ได้ตำแหน่งสูงเท่าคุณก้องครับ”
“ไม่จริงหรอก คุณธีเป็นหัวหน้าแผนกไอทีเชียวนะคะตำแหน่งสูงจะตาย”
“ไม่หรอกครับก็แค่หัวหน้าแผนกเล็กๆ งานของผมมันอยู่ในบริษัทครับไม่ใช่งานพบปะลูกค้าหรือหารือกับหุ้นส่วนแบบคุณก้องที่ต้องเดินทางตลอด”
“อ้อ แบบนี้เอง สงสารป๊าจังคงเหนื่อยน่าดู” รินรดีรำพึงเบาๆ แต่ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ ก็ได้ยินอยู่ดี ธนูลักษณ์ได้แต่กัดลิ้นตัวเองเอาไว้ไม่ให้บอกความเลวระยำของไอ้หน้าตัวเมียนั่นเขาไม่ได้ห่วงมันแต่เขาเป็นห่วงความรู้สึกของผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ต่างหากถ้าเธอรู้ความจริงเธอต้องรับไม่ได้แน่ๆ และเขาไม่มั่นใจเลยว่าเธอจะรับมือกับมันได้เพราะเธอดูอ่อนแอและบอบบางเหลือเกิน
“ปกติคนน้อยแบบนี้ทุกวันเลยไหมครับ” เขาพยายามหาเรื่องมาคุยเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกอึดอัด
“ไม่นะคะปกติจะมีพี่ผู้หญิงสองสามคนมาอบด้วยกันประจำสงสัยวันนี้มีนัดกับหนุ่มๆ กันหมดแน่เลย”
“หรอครับส่วนใหญ่คงมีแต่ผู้หญิงใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะถ้าผู้ชายก็มักจะไม่ใช่ผู้ชายจริงๆ”
“แล้วคุณรินอึดอัดไหมครับ คือผมเป็นผู้ชายจริงๆ นะ”
“ไม่ค่ะ คุณธีเป็นเพื่อนป๊า เอ๊ย ! เป็นเพื่อนกับคุณก้อง”
“เรียกเขาแบบที่คุณรินคุ้นเคยก็ได้ครับ” ธนูลักษณ์แทบจะกัดปากตัวเองจนเลือดซิบเมื่อต้องพูดถึงไอ้สารเลวนั่นก่อนหน้านั้นเขาไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับความระยำของมันแต่พอได้เห็นความรักภักดีของรินรดีเขาก็เกลียดขี้หน้ามันเหลือเกิน ทำไมผู้ชายเลวๆ แบบมันถึงได้เจอแต่ผู้หญิงดีๆ ที่รักและเทิดทูนมัน
“รินเจอคุณธีบ่อยกว่าป๊าอีก” รินรดีเอ่ยออกมาเบาๆ แล้วเงียบไป
“คุณก้องเขาเป็นผู้บริการก็งานยุ่งแบบนี้แหละครับ”
“ค่ะ รินเข้าใจแต่มันก็อดเหงาไม่ได้”
“เอ่อ ปกติคุณรินนั่งอยู่ในนี้นานแค่ไหนครับ” ธนูลักษณ์ชวนเปลี่ยนเรื่องเพราะตอนนี้เขารู้สึกว่ากำลังจะแย่แล้ว
“ครึ่งชั่วโมงค่ะ”
“ระ หรอครับแล้วเราออกก่อนได้ไหมครับ”
“ได้ค่ะ คุณธีไม่ไหวแล้วใช่ไหมคะ” รินรดีเห็นสีหน้าของชายหนุ่มจึงรีบเปิดประตูห้องอบซาวน่าทันที ธนูลักษณ์เดินตามออกมาและรู้สึกหน้ามืดเล็กน้อย
“นั่งตรงนี้ก่อนค่ะคุณธี”
“รินเช็ดให้นะคะ” รินรดีเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดไปทั่วหน้าและแขนของเขาเพื่อปรับอุณหภูมิของร่างกาย
“นั่งพักก่อนนะคะอย่าเพิ่งไปอาบน้ำเดี๋ยวจะช็อกเอา” เธอรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีที่เป็นสาเหตุให้เขาต้องมาหน้ามืดจะเป็นลมแบบนี้
“น่าอายจังเลยครับ” ธนูลักษณ์เกาหูแก้เก้อที่มาอ่อนแอต่อหน้าคนที่แอบปลื้ม
“ไม่เห็นน่าอายเลย รินขอโทษนะคะที่ชวนคุณธีมา”
“ไม่เป็นไรครับ อย่าคิดแบบนั้นผมอยากมาเองต่างหากแล้วก็มาทำเซ่อซ่าให้คุณรินลำบาก”
“ดีขึ้นไหมคะ”
“ดีขึ้นแล้วครับ ขอบคุณมากครับคุณริน”
“ค่อยๆ ลุกนะคะ” รินรดีจับแขนชายหนุ่มไว้เพราะกลัวเขาจะล้ม ธนูลักษณ์ขนลุกเกรียวไปทั้งตัวกับสัมผัสครั้งแรกที่ได้รับจากเธอ รินรดีมือเล็กนิดเดียวเองแถมนิ่มมากๆ ด้วย
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความเสียดายเมื่อยืนตัวตรงได้แล้วเธอก็ปล่อยมือทันที
“งั้น รินไปนะคะ” รินรดีเอ่ยแล้วเดินแยกไปทางห้องน้ำหญิง เธออาบน้ำและไม่ได้เอะใจเลยสักนิดว่าชายหนุ่มที่เพิ่งเดินจากมาหลงรักเธอตั้งนานแล้ว
ธนูลักษณ์เจอรินรดีครั้งแรกที่งานเปิดตัวรถยนต์เธอดูโดดเด่นและแตกต่างจากพริตตี้คนอื่นมากๆ เพราะไม่ได้แต่งหน้าหนาเตอะกิริยาท่าทางก็ดูเรียบร้อยผิดจากพริตตี้คนอื่นๆ ที่ดูจะกร้านโลกและชอบพูดจาสองแง่สองง่ามพาให้คิดไปเรื่องอื่น เขาเองเป็นคนที่เสนอให้บริษัทไปจ้างเอเจ้นท์ที่รินรดีสังกัดอยู่และมันก็เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดมากที่สุดในชีวิตเพราะการทำงานเพียงครั้งเดียวให้บริษัททำให้ไอ้สารเลวนั่นชิงเธอไปต่อหน้าต่อตา มาเจอกันอีกทีก็ตอนที่เธอเป็นเมียเก็บของไอ้บ้านั่นไปแล้ว
เขาไม่โทษเธอสักนิดที่หลงคารมตกเป็นของไอ้สารเลวนั่นเพราะคนแบบมันปากหวานและเลวแบบสุดๆ มันอยากได้ใครมันก็ต้องเอาให้ได้โดยไม่สนใจว่ามันจะผิดหรือระยำแค่ไหน มันไปได้รินรดีมาเป็นผู้หญิงในคอลเลคชั่นก็เพราะเธอเพิ่งสูญเสียแม่ไปและมันก็ทำตัวเป็นพ่อพระผู้แสนดีเสนอทั้งเงินและความช่วยเหลือแบบไม่หวังผลตอบแทน มันใช้ความเหงาความเสียใจ ความอ้างว้างของผู้หญิงคนนึงเป็นตัวหลอกล่อเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ
“อ้าวคุณริน” ธนูลักษณ์ทักทายเธออีกครั้ง
“คุณไม่เป็นไรแล้วแน่ๆ นะคะ” รินรดีถามอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง
“ผมโอเคแล้วครับ คุณรินทานข้าวหรอครับหรือแค่นั่งพัก”
“ทานข้าวค่ะเพิ่งสั่งไปเมื่อกี้”
“อ้อ ครับ” ธนูลักษณ์อยากอยู่ทานข้าวกับเธอแต่ก็ไม่กล้าถ้ารินรดีไม่ออกปากชวนก่อน
“คุณธีทานด้วยกันไหมคะ” รินรดีเอ่ยชวนเพราะถ้าเขาจะกลับบ้านเขาคงเดินไปนานแล้ว คุณธีก็คนคุ้นเคยและสนิทสนมกับป๊าพอสมควรเธอจึงไม่รู้สึกอึดอัดถ้าจะต้องนั่งร่วมโต๊ะกับเขา ก็อย่างที่บอกหลังๆ มา เธอเจอเขามากกว่าคนรักของเธอเองซะอีก
“คุณรินสะดวกแน่นะครับ”
“สะดวกค่ะ ปกติรินก็ต้องกินคนเดียวตลอดเลยค่ะถ้าป๊าไม่อยู่” เป็นอีกครั้งที่ธนูลักษณ์จับความรู้สึกของความอ้างว้างได้ ทำไมผู้หญิงดีๆ แบบเธอต้องมาตกหลุมพรางคนเลวๆ แบบนั้นด้วย
ติดตามให้จบได้ในอีบุ๊ค
ขายที่ mebmarket.com
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ