รินรดีซ่อนรัก

8.7

เขียนโดย Annakan

วันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 09.36 น.

  8 ตอน
  0 วิจารณ์
  9,603 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 09.42 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) ตอน 7

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 7

        “สวยจังเลยค่ะป๊า” รินรดีกำลังตกตะลึงกับวิลล่าสุดหรูมันคือบ้านพักสีขาวสะอาดตาแถมยังมีสระว่ายน้ำอยู่หน้าบ้านด้วยและที่ดีกว่านั้นคือมีสระเล็กแยกออกมาเป็นสระน้ำวนเอาไว้นอนแช่ให้สบายอารมณ์ชื่นชมวิวทะเลสวยๆ

        “หนูจะได้เล่นทั้งน้ำสระแล้วก็น้ำทะเลเลย ชอบไหมคะ”

        “ชอบค่ะป๊า ขอบคุณนะคะ” รินรดีกระโดดกอดคนรักด้วยความดีใจ ภาคินัยก็อดดีใจไปด้วยไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้าที่แสนมีความสุขของหนูน้อย

        เมื่อวางสัมภาระเรียบร้อยทั้งสองคนก็เปลี่ยนชุดแล้วลงไปเล่นน้ำทะเล ด้วยอายุที่ผ่านมาเกือบครึ่งคนและหน้าที่การงานอันเคร่งเครียดจึงทำให้ความสนุกสนานแบบเด็กๆ ไม่เหลืออยู่ในตัวภาคินัยอีกแล้วแต่เมื่อได้เห็นหนูน้อยวิ่งไล่ปูลม กระโดดโต้คลื่นแล้วหัวเราะจนตาหยีมันก็ยากเหลือเกินที่จะไม่ทำแบบนั้นบ้าง

        “กรี๊ดดด ป๊าขา ลูกนี้ใหญ่มาก” รินรดีหลับตาปี๋เมื่อคลื่นลูกโตเข้ามาใกล้แล้วก็ล้มหัวทิ่มหัวตำไม่เป็นท่า

        “ฮ่าๆๆ ป๊าขา สนุกจังเลย” พอลูบหน้าลูบตาเสร็จเธอก็ลุกขึ้นยืนแล้วหัวเราะคิกคัก ภาคินัยยอมลดอายุตัวเองแล้วไปเล่นโต้คลื่นกับหนูน้อยด้วย

        “สนุกขนาดนั้น” ชายหนุ่มถามเด็กสาวที่ใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา

        “สนุกสิคะหนูไม่ได้มาทะเลนานแล้วและที่ดียิ่งกว่ามาทะเลก็คือหนูได้อยู่กับป๊า”

        “เหนื่อยรึยังหนูน้อยเล่นมาจะสามชั่วโมงแล้วนะคะ”

        “เหนื่อยแล้วค่ะ หิวด้วย”

        “ขี่หลังป๊าไหม”

        “หนูรักป๊าจัง” รินรดีกระโดดขึ้นไปเกาะหลังแล้วหอมแก้มป๊าสุดที่รักของเธอ

        ภาคินัยโทรไปสั่งอาหารทะเลสดๆ กับทางโรงแรมให้มาส่งที่วิลล่า หนูน้อยของเขากินทุกอย่างด้วยความเอร็ดอร่อยแต่ก็ไม่ลืมเขา เธอคอยแกะกุ้งแกะปูมาป้อนให้อยู่เรื่อยๆ ซึ่งผู้หญิงทุกคนที่เลี้ยงดูอยู่สี่ห้าคนไม่เคยทำให้สักครั้งนอกจากหนูน้อยผู้แสนซื่อ ส่วนเมียแต่งนะหรอลืมไปได้เลยเธอไม่เคยทำอะไรให้ใครอยู่แล้วเพราะโตมากับพี่เลี้ยงและคนใช้ทั้งชีวิตแทบไม่เคยหยิบจับทำอะไรด้วยตัวเอง

        “ป๊าขาขอหนูงีบหน่อยได้ไหมคะ” เมื่อล้างมือล้างไม้เสร็จเรียบร้อยหนังท้องตึงๆ ก็พาให้หนังตามันหย่อนจวนจะปิดเข้าไปทุกที

        “ป๊าก็ง่วงเหมือนกัน” ทั้งคู่หลับอยู่บนเตียงไม้แบบสี่เสาที่ข้างสระน้ำ รอบๆ มีผ้าม่านสีขาวผืนบางพลิ้วกั้นอยู่

        “ป๊าขา” รินรดีลืมตาขึ้นมาก็พบว่าพระอาทิตย์ใกล้จะตกแล้ว

        “ป๊าหลับนานกว่าหนูอีกหรอเนี่ย” ภาคินัยไม่เคยนอนกลางวันเลยแต่พอได้นอนกลับรู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าดีจัง

        “พระอาทิตย์กำลังจะตกแล้วค่ะป๊า สวยจังเลย”

        “สวยจริงๆ ด้วย” ภาคินัยลุกขึ้นนั่งแล้วโอบคนรักไว้ด้านหน้า ทั้งสองคนกำลังชื่นชมแสงสุดท้ายของท้องฟ้าด้วยกันเป็นครั้งแรก

        “ฮึกๆ”

        “เป็นอะไรคะหนูน้อย” ภาคินัยถามคนในอ้อมกอดด้วยความตกใจเพราะอยู่ๆ เธอก็สะอื้นออกมาเบาๆ

        “หนู หนูดีใจค่ะหนูไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้กับป๊าเลย ทุกวันหนูต้องอยู่คนเดียวกินข้าวคนเดียว”

        “หนู” ภาคินัยหมดคำจะพูด เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอจะเหงาและอ้างว้างขนาดนี้

        “แต่หนูเข้าใจค่ะ หนูรู้ว่าป๊าต้องทำงานป๊าต้องดูแลครอบครัวหนูจะเก็บความทรงจำวันนี้ไว้ค่ะว่าหนูมีความสุขแค่ไหน”

        “ป๊าก็มีความสุขค่ะ ป๊าสัญญาว่าจะพาหนูมาเที่ยวให้บ่อยกว่านี้นะคะ” ชายหนุ่มกอดคนรักให้แน่นขึ้นและเขาก็รู้ตัวว่าสายใยแห่งความรักระหว่างเธอกับเขามันเริ่มจะแนบแน่นขึ้นทุกที

        “ตกไปหมดดวงแล้ว” ภาคินัยกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู ท้องฟ้ามืดลงดวงดาวกำลังเริ่มเปล่งแสงเล็กจ้อยกระจายเป็นจุดเล็กๆ ไปทั่วแผ่นฟ้าสีดำ

        “หนูจ๋า” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงสั่นพร่า มือใหญ่เลื้อยเข้าไปในชุดกระโปรงเพื่อหาความอบอุ่นจากทรวงอก

        “ปะ ป๊านี่มันกลางแจ้งนะคะ”

        “ครั้งแรกของเราสองคนไงคะ ขอป๊านะป๊าไม่ไหวแล้วหนูก็น่าจะรู้” ภาคินัยบดอาวุธคู่กายไปที่ด้านหลังของเธอ

        “ขอป๊านะ นะคะหนูน้อยของป๊า” เสียงอ้อนวอนถูกกระซิบไปทั่วลำคอเรียวระหง รินรดีหมดแรงจะขัดขืนแล้วปล่อยให้อารมณ์นำพาไป

        “ดาวสวยไหมคะหนูน้อย” ภาคินัยขึ้นไปนอนทาบด้านบน

        “สวยค่ะป๊า” รินรดีตอบ มือเล็กๆ ของเธอลูบไล้ไปที่แผ่นหลังบึกบึนของเขา

        “ป๊ารักหนูนะคะ รักมาก” ชายหนุ่มฝากจูบไปทั่วลำตัวอ้อนแอ้นแล้วไปหยุดที่กลีบดอกไม้อันบอบบาง เขายกขาเรียวๆ ให้ตั้งชันขึ้นแล้วปรนเปรอเพลงลิ้นให้เธอท่ามกลางแสงดาว

        “อืม ปะ ป๊าขา” รินรดีไม่รู้ว่าสายตาเธอพร่าเลือนหรือท้องฟ้ามันระยิบระยับจากดวงดาวนับร้อยนับพัน ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าสายลมเบาๆ ที่มากระทบกับผิวกายยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้มันมากขึ้นเพราะมันเป็นเครื่องย้ำเตือนว่าเธอกำลังทำรักอยู่กลางแจ้ง

        “โอ๊วว ป๊าขา ป๊า หนูรักป๊าๆๆ” เด็กสาวลืมไปสิ้นสนิทใจว่าไม่ได้อยู่ในห้องนอนแต่บทรักมันสุดจะเสียวซ่านเธอจึงไม่อาจเก็บกลั้นเสียงเอาไว้ได้ ภาคินัยเองก็ไม่ได้สนใจเพราะเขารู้ว่าไม่มีใครเข้ามาได้แน่ๆ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นแต่ก็ไม่ดังพอจะกลบเสียงครางของทั้งคู่ได้

        “ซี๊ดดดด หนูจ๋าป๊าใกล้ ใกล้แล้ว อ๊า” ภาคินัยปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปใน        ร่องอุ่นนุ่ม รินรดีนอนตัวสั่นแล้วกอดป๊าของเธอไว้แน่นการทำรักท่ามกลางหมู่ดาวมันดีจริงๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา