พิษเพลิงริษยา

          “ พลอยกลับรถเมล์อย่างเดิมดีกว่าคะ”

          บอกอย่างนั้นเพราะไม่อยากทำอะไรให้มันวุ่นวายกว่าปกติ เธอกลับอย่างเดิมของเธอนะดีแล้ว แม้จะลำบากกายหน่อยแต่ก็สบายใจกว่า

          “ อวดดีนัก ที่บอกเพราะหวังดีจะช่วยหาทางให้ประหยัดหรอก เห็นว่าเงินเดือนแต่ละเดือนแทบไม่พอใช้ ยังจะมาทำยโส”

       “ สาเหตุที่เงินเดือนของพลอยไม่ค่อยจะพอใช้ ก็เพราะต้องแบ่งไปเป็นค่าใช้จ่ายภายในบ้านครึ่งหนึ่งนี่คะ”

          “ เอ๊ะ นังนี่ ไม่รู้จักเจียมกะลาหัว ริอ่านลำเลิกบุญคุณงั้นเหรอ”

          มาดนางฟ้าเปลี่ยนเป็นนางร้ายทันทีเมื่อลืมตัว เพชรงามปราดเข้าไปจะทำร้ายน้องสาวต่างมารดา แต่พอได้ยินเสียงกระแอมเบาๆจากคนตัวสูงที่อยู่ข้างๆ สาวสวยจึงรีบระงับอารมณ์เดือดดาลลงแล้วปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เป็นปกติก่อนจะเดินตามเขาไปขึ้นรถคันหรูอย่างไม่สนใจใครอีก

+๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐

       ท่ามกลางแสงไฟสลัวและเสียงเพลงไพเราะในผับหรูมีระดับแห่งหนึ่ง เพชรงามเพลิดเพลินกับการเต้นรำอยู่ในอ้อมกอดของธีรไนย ผู้ชายที่เธอเชื่อสนิทใจว่าได้กลับมาตกหลุมรักเธอเข้าอีกรอบแล้ว และครั้งนี้เธอจะไม่มีวันปล่อยให้เขาหลุดมือไปได้เป็นอันขาด

          “ พี่ธีขา เพชรมีความสุขจังเลยค่ะ”

         เธอรำพันออดอ้อนและแนบแก้มลงกับไหล่ซ้ายของเขาอย่างไม่คิดที่จะรักนวลสงวนตัว เพราะคิดว่าแบบนั้นมันล้าสมัยแล้ว สมัยนี้ต้องกล้าได้ กล้าเสียหรืออย่างที่เรียกกันว่า ด้านได้ อายอดนั้นเอง

          “ ทำไมละครับ”

          ชายหนุ่มย้อนถามเบาๆ ราวกับใสซื่อเสียเต็มประดาท่ามกลางแสงไฟสลัว ไม่มีใครเห็นประกายแข็งกล้าในแววตาของเขา

          “ ก็เพชรได้พี่ธีกลับคืนมาไงคะ”

          หล่อนรู้ได้อย่างไรว่าได้เขากลับคืนมา นี่คิดว่าเขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่หล่อนเคยทำกับเขาไว้เมื่อสิบปีก่อนไปหมดแล้วหรือไง ไม่เลยเพชรงามเขายังจดจำมันได้ดีทุกอย่าง

          “ อะไรทำให้เพชรคิดอย่างนั้น”

          เพชรงามเงยหน้าขึ้นมาสบตาของเขา

          “ ทำไมค่ะ หรือว่าพี่ธีไม่ได้คิดอะไรกับเพชรแล้ว”

          ท่ามกลางแสงไฟสลัวลาง นัยน์ตาของเขาเหมือนปรากฏรอยเหยียดหยันออกมา

          “ คิดซิครับ แต่ไม่แน่ใจว่ามันจะเหมือนกับที่เพชรคิดอยู่หรือเปล่า”

          “ แล้วรู้ได้ไงค่ะ ว่าเพชรคิดอะไรอยู่”

          หญิงสาวชม้ายนัยน์ตาหวานฉ่ำใส่เขา มือเรียวที่ประดับด้วยเล็บยาวเคลือบสีสวยสดลูบไล้ไปตามปกเสื้อของเขาอย่างมีความหมายลึกล้ำที่พยายามจะสื่อให้เขารับรู้ แต่ธีรไนยไม่ตอบ เขาหัวเราะเบาๆในลำคอแล้วก็เต้นรำต่อไปเหมือนไม่เข้าใจอะไรอีก ทำให้เพชรงามถึงกับลอบเม้มปากอย่างขัดใจ

          เบื่อจากการเต้นรำทั้งสองกลับมานั่งที่โต๊ะ เพชรงามก็ได้ดื่มไวน์เข้าไปหลายแก้วเพื่อที่จะให้หลังจากนี้ธีรไนยจะได้เข้าใจว่าหล่อนเมา ก็เธอรู้อยู่นี่ว่าผู้ชายบางคนชอบฉวยโอกาสกับผู้หญิงในเวลาที่เจ้าหล่อนเมาไม่ได้สติ และเธอก็หวังว่าธีรไนยจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วย

          “ เพชรดื่มเข้าไปหลายแก้วแล้วนะครับ เดี๋ยวก็จะเมาเท่านั้นเอง”

       ธีรไนยเอ่ยเตือนหล่อนออกมาจนได้ เพชรงามยิ้มหวาน นัยน์ตาสวยฉ่ำปรือทำท่าเหมือนคอจะพับลงไปให้ได้พลางกล่าวเสียงอ้อแอ้