วัยวุ่น ๆ ของยัยตัวป่วน

     พวกเราทุกคนเริ่มซ้อมหลังจากตกลงกันได้ว่าเราจะใช้เพลงฤดูที่แตกต่างเป็นเพลงในการ
แข่งขัน
     "เอาใหม่นิดดูนี่" น้ำพูดทันทีที่ฟังเสียงฉันเพี้ยน
     "เอามือปีบปากแล้วเปล่งเสียงแบบนี้" น้ำทำให้ดูก็เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้เพราะฉัน
ไม่ได้จำ
     "อ่อแบบนี้นะ" แล้วฉันก็ทำตาม ซึ่งก็ยังไม่เข้าตากรรมการอย่างน้ำสักที
     "โอ้ยทำไมสอนยากสอนเย็นนักนะ" น้ำถึงกับบ่น
     "ก็ฉันไม่เก่งเหมือนเธอนิน้ำ" ฉันพูดจบก็ทำต่อ
     "แต่เราเหลือเวลาแค่ 2 อาทิตย์นะและนี้ก็ความคิดเธอนะนิด" น้ำว๊ากใส่
     "ก็รู้แล้วก็ซ้อมอยู่นี่ไง" ฉันตอบขนะมือยังบีบปากอยู่
     "เอาน่าน้ำเรายังพอมีเวลา" คำพูดของมิ้นทำให้น้ำพอสงบลงได้บ้าง
     "เดียวเย็นนี้หลังทานอาหารเสร็จเรามาซ้อมเพลงกันนะทุกคน" น้ำยังคงเจ้ากี้เจ้าการตาม
เดิมซึ่งทุกคนก็ได้แต่พยักหน้างึก ๆ
     หลังจากที่ทุกคนทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้วก็ไปหาที่ซ้อม โดยที่ท่อนแรกเราจะร้อง
ประสานเสียงจากนั้นท่อนที่ 2 ก็ให้มิ้น แล้วก็ร้องพร้อมกันอีกครั้ง ต่อไปก็แบ่งกันร้องคนละ
2 ท่อนเพื่อให้ทุกคนได้โชพลังเสียงของตนเองแต่ต้องเป็นคีย์ที่รับกันได้ไม่สูงไม่ต่ำจนเกินไป
     จากที่พวกเราฝึกซ้อมกันมาทั้ง 2 อาทิตย์ก็ถึงวันแข่งขัน ซึ่งพวกเราเตรียมความพร้อมมา
เป็นอย่างดีโดยมีรุ่นพี่ในชมรมมาคอยให้กำลังใจ ซึ่งหลายครั้งที่เรายึกห้องชมรมยิงธนูเป็นที่ซ้อม
ร้องเพลง โดยที่ที่โชกับพี่ปิ่นก็อนุญาต เมื่อไปถึงห้องประชุมที่ใช้เป็นสถานที่แข่งก็มีบรรดารุ่นพี่
และเพื่อน ๆ พวกเราทุกคนจึงไปเตรียมตัวอยู่หลังเวที จนการแข่งขันเริ่มต้นหลายคนที่เข้าแข่ง
หลายชุดที่ร้องเพลงดี ซึ่งมีทั้งประสานเสียง เต้นรีวิวเพลงที่ร้อง ทั้งเพลงสตริง และเพลงสากล
     "ฉันว่างานนี้เราแพ้แน่ ๆ " ฉันพูดอย่างหวัน ๆ
     "เฮ้ย พูดแบบนั้นได้ไงเราต้องชนะฉันไม่ยอมแพ้หรอก" น้ำโต้ทันที
     "ใช่เราต้องชนะ" ส้มพูดอีกครั้ง
     "ชนะก็ชนะเอ้า" ฉันฮึดสู้
     "เราก็คิดว่าเรามาสนุกด้วยกันสิ" ออมให้กำลังใจ
     "ใช่ถ้าเราคิดว่าเรามาสนุกด้วยกันเรื่องที่ว่าเราจะแพ้หรือชนะเราก็ไม่สน" เก๋พูดต่อ
     "แต่ฉันอยากชนะ ฉันต้องเป็นที่ 1" น้ำยังคงย้ำจุดยืนของตน
     "เอาน่า เอาเป็นว่าเรามาที่นี่เพื่อที่เราจะมาสนุกด้วยกันก็แล้วกันนะนะ" ฉันพูดยิ้ม ๆ ทุกคนจึง
ยิ้มตาม
     "เอาล่ะครับ ชุดการแสดงต่อไปเป็นชุดการแสดงของดาวโรงเรียนและเพื่อน ๆ ครับจะมาใน
เพลงฤดูที่แตกต่าง เชิญรับชมและรับฟังได้เลยครับ" หลังจากที่ประกาศจบก็มีเสียงปรมมือดังขึ้น
มาพวกเราทุกคนจึงก้าวออกไปหน้าเวที
 
          คอร์รัส                    อดทนเวลาที่ฝนพรำ
                                      อย่างน้อยก็ทำให้เรา
                                     ได้เห็นถึงความแตกต่าง
                                     เมื่อวันเวลาที่ฟ้าจาง 
                                    ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
                                    ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ
          มิ้นร้อง                  หากเปรียบกับชีวิตของคน
                                    เมื่อยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่
                                   ก็คงเปรียบได้กับฤดู
                                   คงเป็นฤดูที่แสนสดใส
                                   แต่ถ้าวันหนึ่งวันใดที่ใจ
                                   เจ็บจนทุกข์ ดังพายุที่โหมเข้าใส่
                                   บอกกับตัวเองเอาไว้
                                   ความเจ็บต้องมีวันหาย
                                   ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู
           คอร์รัส                อดทนเวลาที่ฝนพรำ
                                   อย่างน้อยก็ทำให้เรา
                                   ได้เห็นถึงความแตกต่าง
                                   เมื่อวันเวลาที่ฟ้าจาง
                                   ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
                                   ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ
          เสียงปรมมือดังขึ้นทันทีที่พวกเราร้องจบ ทำให้พวกเราได้แต่ยิ้มก่อนที่เดินกลับเข้าไป
หลังเวทีและเริ่มชุดการแสดงอื่น ๆ ต่อไปจนจบทุกชุด กรรมการซึ่งเป็นคณะครูก็ให้คะแนน
และรวมคะแนนส่งให้กับผู้ประกาศ
     "ต่อไปเป็นผลการประกาศนะครับ ซึ่งมีด้วยกัน 5 รางวัล คือ
                                        รางวัลชนะเลิศอันดับที่ 1 
                                        รางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 2
                                        รางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 3
                                        รางวัลชมเชยอันดับที่ 1
                                        รางวัลชมเชยอันดับที่ 2
ผู้ที่ผ่านเข้ารอบ 5 ทีมมีดังนี้ครับ ทีมที่ 1 ทีมที่ 1 ทีมเพื่อชัยชนะ นักเรียนชั้น ม.5 ครับ
ทีมที่ 2 ทีมท่าฝัน นักเรียนชั้น ม 6 ครับ ทีมที 3 ทีมรวมพลเฉพาะกิจ นักเรียนชั้น ม.2และ3
ครับ ทีมที่ 4ทีมโฉมงาม นักเรียนชมรมดนตรีครับ และทีมสุดท้ายที่มาแรงฉวงโค้งคือ
ทีมแองเจิ้ลครับ" พอผู้ประกาศกล่าวจบพวกเราก็ดีใจทันทีที่ได้ผ่านเข้ารอบด้วย
     "ต่อไปเป็นผลการประกวดมีดังนี้ครับ รางวัลชมเชยอันดับที่ 2 ได้แก่...ทีม....รวมพลเฉพาะ
กิจครับ ขอเชิญอาจารย์นพมาศขึ้นมามอบรางวัลครับ รางวัลชมเชยอันดับที่ 1 ได้แก่....ทีม....
เพื่อชัยชนะครับ ขอเชิญอาจารย์อารีรัตน์เป็นผู้มอบรางวัลครับ ที่นี้มาราลวัลรองชนะเลิศอันดับ 3
ได้แก่....ทีม...ท้าฝันครับ" แค่ฟังเท่านั้นฉันและน้ำก็เกือบจะกระโดดทันทีเพราะนั้นหมายความ
ว่าถึงแม้ฉันกับน้ำจะไม่ได้ที่ 1 ก็ได้ที่ 2 ซึ่งเกินความฝันของพวกเราแล้วเพราะมีหลายทีมที่ดี
กว่าร้องเพราะกว่า
     "และทีมที่ได้รางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 2 คือทีม....เพื่อชัยชนะครับ"ประกาศจบแค่นั้น
น้ำถึงกับกรีดออกมาเสียงดังทีเดียวส่วนคนอื่น ๆ ถึงกับน้ำตาไหลรวมถึงฉันด้วย เพราะยัง
ไม่อยากจะเชื่อว่าจะชนะได้ถึงขนาดนี้   ซึ่งเมื่อประกาศผลเสร็จคณะกรรมการที่ให้คะแนนก็
ได้ให้เหตุผลว่าหลายทีมก็ทำได้ดีมาก โดยเฉพาะที่ทีมแองเจิ้ลที่เลือกเพลงที่เข้ากับการ
ร้องประสานเสียงเป็นช่วง ๆ และให้เพื่อนทุกคนมีส่วนร่วมในเพลงถึงแม้จะคนละ 2 ท่อนก็
ตามนี่คือเหตุผลที่ทีมแองเจิ้ลได้ที่ 1 จ๊ะ" เมื่อทุกคนได้ฟังจบต่างก็ปรมมืออีกครั้ง
     หลังจากการประกวดร้องเพลงผ่านพ้นไปฉันกับน้ำก็มาฝึกซ้อมยิงธนูเหมือนอย่างเคย แต่ก็
ทำให้ทุกคนต้องแปลกใจเมื่อไม่ได้เสียงบ่นของน้ำนอกจากจะได้ยินเสียงน้ำพูดกับฉันในทำนอง
ที่ว่าพักก่อนดีกว่าหิวน้ำแล้วและก็เห็นเรา 2 คนนั่งคุยกันถึงอาทิตย์สุดท้ายที่เราจะได้กลับบ้าน
ซักที