วัยวุ่น ๆ ของยัยตัวป่วน
เขียนโดย 
muromaji
วันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2560 เวลา 00.14 น.
แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2560 19.01 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) กลับบ้าน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันฝันมาตลอดว่าจะได้กลับบ้าน และนี่ก็เหลืออีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะได้กลับบ้านอันแสน
อบอุ่นแต่.....ก่อนที่จะได้กลับฉันก็ต้องเตรียมงานเรื่องการแข่งก่อนที่ได้หยุดยาวซึ่งพวกเราก็
ฝันที่จะคว้ารางวัลมาให้ได้
"หลังจากการแข่งขันจบฉันว่าจะออกจากชมรม" ฉันพูดอย่างหมายมั่น
"ว่าไงนะนิดจะออกจากชมรมหรอ" แยมพูดเสียงดัง
"ใช่ฉันจะลาออก" ฉันย้ำอีกครั้ง
"ทำไมล่ะ" ออมถามแค่นั้น
"เบื่ออ่ะ" นี่คือนิสัยส่วนตัวของฉันที่แก้ไม่หายสักที
"ฉันก็ไม่เห็นแกทำอะไรได้นานสักที" แยมพูดก่อนจะหยิบสมุดขึ้นมาจด
"แล้วนี่แกทำไรอ่ะแยม" ฉันถามพลางมองสมุดโน๊ต
"แยมเขาจดว่านิดทำอะไรแล้วเบื่อน่ะจดตั้งแต่ประถมแล้ว" ออมพูดยิ้ม ๆ
"ไหนขอดูบ้าง...อุ๊ฮู้....เยอะจัง" มิ้นหยิบมาไล่อ่านก่อนเงยหน้ามามองฉัน
ส่วนฉันก็เอามือท้าวคางมองไปยังเพื่อน ๆ ทั้ง 3 คน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วพวกน้ำจะไปนั่งอีกที่
หนึ่งแต่ก็ไม่ไกลกันนัก จึงทำให้พวกน้ำมาเข้าดูด้วย
"นี่ยัยนิด ทำไมเยอะอย่างนี้ล่ะความเบื่อของเธอเนี่ย" น้ำพูดขึ้นมาทันทีที่ดูเสร็จ ซึ่งฉัน
ก็ทำได้แค่ยักไหล่ให้เท่านั้น ทำให้น้ำไม่พูดอะไรต่อจึงเดินไปที่นั่งของตน
และแล้ววันที่ฉันรอคอยก็มาถึงวันที่จะได้กลับบ้าน วันนี้ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษเพื่อเก็บเอา
เสื้อผ้าบางส่วนกลับบ้านเนื่องจากมันเริ่มจะเต็มตู้เพราะเด็กหอส่วนมากจะใส่ชุดแค่ 3 ชุดส่วน
ชุดอื่น ๆ ก็เฉพาะงานพิเศษที่จัดขึ้นเท่านั้นแต่ก็น้อยครั้งที่จะจัด
"น้ำ..ใครมารับน่ะ" ฉันพูดขณะที่ยืนรอรถมารับตรงทางเข้า
"แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย" แน่ะดูกัดกันไม่เลิกฉันคิดในใจ ฉันเลยหันไปถามคนอื่นแทนซึ่ง
คำตอบก็แล้วแต่คือพ่อหรือไม่ก็แม่มารับ ส่วนฉันก็ยังนึกไม่ออกว่าใครจะมารับ จนกระทั่งรถที่
คุ้นตาก็วิ่งเข้ามาจอด
"เตี้ย...พี่มารับแล้วขึ้นรถสิ" พี่ชายตัวแสบพูดทันทีที่ลดกระจกลงมา
"อ่าวพ่อกับแม่ล่ะ" ฉันก้มหน้าถามทันที
"ไม่ว่างไปธุระ จะขึ้นไหมถ้าไม่ขึ้นจะได้กลับ" พี่ชายพูดแค่นั้นฉันก็รีบเปิดประตูทันทีแล้ว
เข้าไปนั่งดีที่ของของฉันมีแค่เป้ใบเดียวเลยง่าย
หลังจากนั้นพี่ฉันก็ขับรถออกไปทันทีระหว่างทางเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันนอกจากเปิดเพลง
ในรถฟังจนกระทั่งเกือบจะถึงบ้าน
"เตี้ยมีคนมาบอกพี่ว่าเขาชอบน่ะ" คำพูดของพี่ชายทำให้ฉันหันควับทันที
"ชอบนิดเนี้ยน่ะ" ฉันทวนคำถามอีกครั้ง
"ใช่" คำตอบสั้น ๆ แต่ได้ใจความของพี่ชายทำให้ฉันแทบพูดไม่ออก
"ผู้ชายที่นิดรู้จักส่วนใหญ่ก็เป็นพี่ ๆ ที่อยู่ชมรมยิงธนู แต่พี่นุไม่ต้องเป็นห่วงหรอกพอจบ
การแข่งขันนิดก็ลาออกจากชมรมล่ะ" ฉันพูดไปแบบที่ตั้งใจเอาไว้ก่อนหน้า ส่วนพี่ชายฉันก็
ไม่พูดอะไรต่อจนถึงบ้าน
"แล้วพ่อกับแม่จะกลับมาตอนไหนล่ะเนี่ย" ฉันบ่นต่อ
"น่าจะเย็น ๆ ล่ะมั่ง" พี่ชายฉันพูดจบก็เดินไปเปิดทีวีดูทันที ส่วนฉันก็เดินขึ้นห้องนอนจน
พักใหญ่ ๆ
"เตี้ย...มีคนมาหา" คำพูดของพี่ชายทำให้ฉันแปลกใจเพราะปกติเพื่อน ๆ จะโทรมาก่อน
เมื่อฉันลงไปก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โซฟา
"ใครอ่ะพี่นุ" ฉันพูดออกไปดังพอดู
"พี่เป็นเพื่อนกับนุพี่ของน้องนิดไงครับน้องคงไม่รู้จัก พี่ชื่อนพนะ" เพื่อนพี่ชายพูด
"ค่ะ นิดไม่รู้จัก แล้วมีธุระอะไรหรือเปล่าค่ะพี่นพ" คำพูดของฉันทำให้พี่นพหน้าเสียไป
นิดหนึ่งก่อนจะหันไปทางพี่ชายของฉัน
"นี่แกยังไม่ได้บอกน้องเขาหรอ" นพพูดกับพี่ชายฉันก่อนจะหันมายิ้ม
"อ้อ...คนนี้หรือค่ะที่พี่นุบอกว่าเขาชอบนิด งั้นนิดขอบอกเลยนะค่ะตอนนี้นิดยังไม่คิดเรื่อง
แบบนี้ค่ะถ้าไม่มีอะไรแล้วนิดขอตัวนะค่ะ" พูดจบฉันก็เดินกลับห้องทันทีจนกระทั่งเย็น
"เตี้ย...มีคนมาหา" พี่ชายฉันยังบอกประโยชน์เดิมพร้อมกับทำน่าเซ็ง ๆ
"ใครอีกล่ะ ไม่เอา ไม่ลง" ฉันพูดจบก็นอนอ่านนิยายตามเดิม
"ลงไปเถอะน่าคนเนี้ย เขารักเรามากนะเตี้ย ถ้าเตี้ยเห็นก็ต้องรักเขาแน่ ๆ" พี่ชายพูดยิ้ม ๆ
"ได้ค่ะ นิดลงก็ได้เดียวจะด่าให้กลับบ้านไม่ทันเลย" พูดจบฉันก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินตามพี่
ชายทันที แต่เมื่อจะอ้าปากด่า
"ไงยัยแสบ" เสียงทุ้มนุ่มก็ดังขึ้นเสียก่อน
"คุณพ่อ คุณแม่" ฉันพูดแค่นั่นก็วิ่งไปกอดทันที
"ไงล่ะเรา จะด่าพ่อกับแม่ให้กลับไม่ทันเลยหรอ" แม่ฉันพูดอย่างยิ้ม ๆ ฉันจึงหันไปมองพี่
ชายตัวแสบที่หัวเราะออกมาดังมาก ๆ
"ก็นิดไม่รู้นิค่ะว่าเป็นคุณพ่อกับคุณแม่นิดนึกว่าเพื่อนพี่นุที่มาบอกชอบนิดน่ะค่ะ" ฉันพูด
ก่อนจะนอนซบตักพ่อ
"ลูกเรามีคนบอกชอบด้วย แล้วลูกว่าไงล่ะ" พ่อฉันถามก่อนจะมองไปยังพี่ชายที่ทำท่ายัก
ไหล่
"จะว่ายังไงล่ะครับก็เดินคอตกกลับไปสิ" พี่ชายฉันพูดก่อนจะหยิบของแล้วเดินไปที่ครัว
"ก็นิดไม่ได้ชอบนิค่ะและอีกอย่างนิดยังไม่คิดเรื่องแบบนี้หรอกค่ะ" ฉันตอบก่อนจะหันไป
หยิบขนมมาเข้าปาก ทำให้พ่อกับแม่มองหน้ากันก่อนจะยิ้ม
"ว่าแต่นาน ๆ จะได้กลับอยากไปเที่ยวไหนหรือเปล่า" พ่อฉันถาม
"อยากไปสิค่ะ" ฉันตอบพ่อทันที
"ก็คงไม่พ้นทะเลอีกล่ะครับผมว่า" เจ้าพี่ชายตัวแสบแทรงขึ้นมาทันที
"แหมมมม แสนรู้หูปกจังเลยน่ะค่ะพี่ชายยยย" ฉันพูดทันที
"นี่ยัยเตี้ย พี่ไม่ใช้หมานะ" พี่นุพูดมาทันที
"หยุดเลยทั้ง 2 ตัวน่ะ เอ้ยทั้ง 2 คนล่ะ" คุณพ่อพูดขึ้นมาทันที ฉันนี่หันควับทันที
"คุณพ่ออออ" ฉันพูดพร้อมจับแขน
"พ่อขอโทษลืมตัวน่ะ" พ่อฉันพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะเข้าเรื่องเดิม
"ว่าไงล่ะลูก จะไปทะเลหรือที่ไหน" พ่อฉันดึงไหล่มาโอบก่อนจะพูด
"ทะเลก็ได้ค่ะนิดอยากกินบาบีคิวฝีมือคุณแม่กับคุณพ่ออีกค่ะ" ฉันพูดแบบอ้อน ๆ
"งั้นแม่ว่าเราชวนหนูแยมกับหนูออมไปด้วยไหมพ่อ" แม่ฉันหันไปถาม
"ก็ดีค่ะนิ้จะลองชวนมิ้นด้วยค่ะ" ฉันพูดเสริม
"งั้นผมขอชวนปิ่นกับน้ำไปด้วยนะครับ" คำพูดของพี่ชายทำให้ฉันต้องหันอีกรอบ
"พี่ชายชวยพี่ปิ่นนิดไม่ส่งสัยเพาระพี่ชายชอบพี่ปิ่นแต่ทำไมต้องชวนน้ำมาด้วยค่ะ" คำถาม
ขอฉันก็ทำให้พี่ชายอึ่งไปแปปหนึ่ง
"อ่าว.." พี่ชายพูดแค่นั้นฉันก็แทรกทันที
"อ้าว..อะไรค่ะ" ฉันพูดทันที
"ก็ปิ่นกับน้ำเป็นพี่น้องกันเราไม่รู้หรอ" พี่ชายพูดแบบงง
"ฮ้าาาา พี่ปิ่นกับน้ำเป็นพี่น้องกัน" ฉันเสียงสูงทันทีด้วยความตกใจ
"ใช่เรายังไม่รู้หรอ" พี่นุถามอย่าง งงๆ
"ก็ใครจะไปรู้ล่ะค่ะ" ฉันตอบทันที
"เอาเป็นว่าพี่จะลองชวนก็แล้วกันนะ" พี่นุพูดจบก็โทรหาทันที
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
