โซ่รักของนายซาตาน

-หึ เธอมันก็เหมือนผู้หญิงทุกคนสิ่นะ 

เมื่อร่างบางมีทีท่าว่าไม่ขัดขืนอีกต่อไป คริสก็ครั้งเอาเสียงหัวเราาะจากลำคอขึ้นมาอย่างเย้ยหยัน เขาคิดว่าเธอคงไม่ต่างจากผู้หญิงทั่วไปที่เข้ามาในชีวิตของเขา ทุกคนที่เข้ามาหาคริสล้วนแต่หวังผลประโยชน์จากเขาทั้งนั้น อำนาจ เงินทอง มีเพียงเขาเท่านั้นที่อยู่เหนือคนอื่น  เมื่อคริสเห็นร่างบางตรงหน้าที่แน่นึ่งไป เค้าจึงคลายจุมพิศนั้นออกอย่างบางเบา แต่สิ่งที่เค้าเห็นกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เขาคิดว่าเธอคงจะยอมอ่อนให้แต่ที่จริงแล้วเธอหมดสติไปแล้วตั้งหาก ร่างหนาคิดว่ามันเป็นเพียงลูกไม้ที่ไอยูใช้หลอกเขาเท่านั้น 

-อย่ามาใช้ลูกไม้ตื้นๆกันฉันเลยน่า มันไม่ได้ผมหรอก

-นี่!!! นี่!!! เน่!!! โถ่เว้ยยยย

ร่างบางตรงหน้าไร้การตอบสนองอย่างแน่นิ่ง จนทำให้คริสต้องสบถออกมาด้วยความหัวเสีย เค้าไม่เคยเจอเหตุการแบบนี้มาก่อนเลย ไม่เคยมีใครปฏิเสธเค้าได้ แต่เธอกลับมีทีท่าขัดขืนเขาตลอด 

คริสอุ้มร่างบางขึ้นไปบนห้อง ก่อนจะว่างร่างบอบบางลงที่นอนก้าง ที่นุ่มราวกับปุยฝ้าย ผ้าปูที่นอนสีน้ำเงินเค้ม ห้องนอนที่ถุกจัดแต่งด้วยโทนสีที่ทึบแต่หรูหราเป็นสไตล์ ชวนให้หน้าค้นหา ร่างหนานั่งมองร่างที่ไร้สติอยู่ตรงหน้า สายตาที่คมกริดดุจเหยี่ยว กวาดสายตาไปทั่งร่างน่อยอย่างระราบระร้วง ผมลอนสีน้ำตาลที่ประกายทอง ถูกมือเรียวปาดออกจากใบหน้าน้อยๆ แกล้มที่กลมป่องชมพูระเรื่อ คล้ายกลีบกุหลาบเมื่อหนาว จมูกที่เป็นสันสวยงานอย่างธรรมชาติไม่ได้ผ่านมีดหมอมาแต่อย่างใด เป็นสันรับกับปากทรงกระจับที่ริมฝีปากอมชมพู ชวนลิ้มลองอย่างลงตัว เสื้อผ้าที่สวมใส่พอดีตัวเผยให้เห็นเอวที่รัดขอดอย่างสวยงาม ผิมเนียนราวกับน้ำนมบริสุทธิ์ที่ไม่ผ่านการผสมอะไรลงไป ทุกอย่างที่เป็นตัวเธอช่างลงตัวไปเสียหมด  

 เปลือกตาที่หนักอึ้งเริ่มขยับและค่อยๆเปิดออก ฉันพลิกตัวกลับไปกลับมาอยู่หลายครั้งก่อนจะสะดุ้งตีดตัวขึ้นมาจากที่นอนแสนนุ่ม เพราะเสียงที่ฟังเพียงครั้งเดียวฉันก็สามารถจำได้ทันที แน่นอนเขาคือคนที่ทำให้ฉันต้องเป็นลมนั่นเอง ฉันไปตามเสียงอย่างเร็วพลัน เมื่อสายตาทั้งคู่กระทบกัน ฉันก็ไม่อาจจะละสายตาจากเค้าได้เลย ฉันรวมรวมสติอีกครั้งและเบียหน้าหนี ก้จะต้องหันกลับไปอย่างเร็วไว เมื่อสังเกตุเห็นว่าท่อนบนของเขาไม่มีเสื้อผ้า ฉันเบิกตาโพลนกว่าเพราะความตกใจ และต้องตกใจซ้ำสองเมื่อพบว่าเสื้อผ้าของฉันถูกเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ฉันอยากจะถามเขาเหลือเกินว่าใครเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันแต่ก็กลัวคำตอบที่จะได้รับมันไม่เป็นอย่างใจหวัง จึงได้แต่เก็บความสงสัยไว้อย่างนั้น 

-ขวัญอ่อนสะจริงเลยนะยัยทึ่ม

-เอ๊ะ ยัยทึ่มงั้นหรอนี่นายมีสิทธิอะไรมาเรียกช้านแบบนี้ห๊าาาา

-เมื่อกี้เธอว่าไงนะ?

-เอ่อ  คะ คืออ......

-อยากตายรึไงห๊าาาา

-ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ คือมันเผลอหน่ะคะ ขอโทษด้วยนะคะ 

-นี่เธอคิดว่าแค่ขอโทษมันจะจบงั้นหรอ

เมื่อพูดจรงคริสไม่รอช้าอีกต่อเค้าเดินเข้ามา จนฉันที่นั่งอยู่บนเตียงต้องลุกข้อนและวิ่งลงมาอยู่อีกฝรั่ง แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัยหาร่างหนาเดินตรงเข้า ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจวิ่งออกจากห้อง แต่ทว่า ก็ได้มีแรงมหาศาลกระชากตัวฉันกลับไปอีกครั้ง แผ่นหลังบางๆกระทบกับอกกว้าง ก่อนจะตามด้วยวงแขนที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อกอดล็อคฉันเข้ากับแผงอกนั้น เสียงหายใจที่ดังเป็นจังหวะ ไอความร้อนจากการหายใจแผ่ซ่านลดต้นคอจนหน้าขนลุก ก่อนที่ตัวของฉันจะกระทบลงกับเตียงนุ่มอย่างไม่ทันตั้งตัว โอ๊ยยย  ฉันเผลอร้องออกมาด้วยความจุก และเจ็บถึงแม้เตียงจะนุ่มมากแค่ไหน แต่แรงกระแทกของคนที่ถูกเหวี่ยงก็ทำให้เจ็บได้อยู่ดี ฉับพลิกตัวเงยหน้าขึ้น  ก่อนจะโดนร่างหนาทิ้งตัวลงมาทันอย่างไม่แยแสคนที่อยู่ข้างล่าง ใบหน้าที่คุ้นเคยแม้เพิ่งจะเคยเจอเป็นครั้งแรกก็โน้มลงมาไกล้ฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันเบือนหน้าหนี  ก่อจะตะโกนให้คนช่วยอย่างสุดเสียง  แต่เหมือนเสียงของฉันจะไร้ความหมายเสียจริงๆ เพราะยิ่งเปล่งเสียงมาเท่าไหร่กลับได้ยินแต่เสียงของตัวเองที่แหกปากเหมือนคนบ้า 

-ร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก

นี่คือเสียงพูดของคนที่โฉยโอกากับฉันตลอกเวลา เค้าช่างอันตรายจริงๆ ความร้อนผ่าวแผ่ทั่วริมฝีปาก เมื่อเขาบดขยี้มันลงมาที่ปากของไอยู มันทั้งหนักหน่วง ป้าเถื่อนเเละเล่าร้อนในเวลาเดี๋ยวกัน น้ำตาที่เริ่มเอ่อ นองออกมาจากทั้งสองเบ้าตาค่อยๆไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย มือบางที่คอยปัดป่ายมือหนาออกจากร่างกายก็ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไร คริสรวมมือทั้งสองข้างของเธอขึ้นไว้เหนือหัวและกดมันลงไปกับที่นอน มืออีกข้างก็ปลดกระดุมเสื้อของเธออกอย่างใจเย็น มือที่ไม่อยู่สุขสลับลูบไล้ ไปทั่วร่างกาย เค้าคลายจูบให้เธอได้หายใจก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นที่ซอกคอขาว  เขาบดยขี้ลงไปพร้อมกับฝากรอยช้ำไว้ เธอทำได้เพียงร้องสะอื้นใสคอเท่านั้น เธออยากจะกรีดร้องออกมาให้สุดเสียงแต่กลับไม่มีเสียงใดเร็ดรอดออกมาเลย มีเพียงเสียงสะอื้นและน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายเท่านั้น กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดออก ความชำนาญและช่ำชองก้ไม่รอช้าก่อนจะช้องร่างบางขึ้นมาเเละปลดตะขอบลาตัวน้อยออกอย่างง่ายดาย  ประทุมถันที่ถูกซ่อนไว้ภายใต้ยกทรงก็เผยออกและตามด้วยใบหน้าที่พึงใจในผลงาน คนเรว คนชั่ว นี่คือด่าทอของไอยูที่ด่าซ้ำไปซ้ำมา เธอหวังว่ามันจะช่วยหยุดยั้งเขาได้  

ร่างบางๆ ที่เหมือนไร้เรี่ยวเองเริ่มขยับตัวหลังจากผ่านอะไรมามากมาย ความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาทั้งร่างเหมือนเหมือนมีใครเอามีดนับร้อยเล่มมาทิ่งเเทง เธอนึกย้อนไปมาก่อน้ำตาจะไหลออกมาดั่งสายเลือด มองดูร่องลอยของคนใจร้ายที่ฝากไว้ทั่วร่างกาย ก่อนจะหันไปมองคนร่างใหญ่ที่นอนหลับไหลอย่างมีความสึขอยู่ข้างๆ เธอตัดสินใจใส่เสื้อผ้าและออกมาจากห้องนั้นอย่างเงียบๆ เธอกลับบ้านและบอกคนที่ดูและบ้านหลังนั้นว่าเธอจะไม่กลับมาทำงานอีกแล้ว เค้าไม่ได้ถามอะไรเธออมาก ก่อนจะขอบคุนและจะมาส่งเธอ แต่ก็ยืนยังที่จะกลับบ้านเอง 

  ฉันเดินกลับบ้านอย่างคนไร้วิญญาญ มันเหมือนฉันสูญเสียทุกอย่างที่ฉันมีไปหมดแล้ว ฉันไม่มีแม้แต่แรงที่จะเดินต่อไปข้างหน้า ภาพต่างๆยังคงวนเวียนอยู่ในหัวความคิดของฉันตลอดเวลา น้ำตาที่ไหลออกมามาเหมือนสายฝน ตกย้ำให้ฉันต้องคิดถึงมันเสมอ ฉันเอาแต่นอนร้องไห้เมื่อกลับมาถึง เก็บตัวกาจโรคภายนอก ไม่ติดต่อกับใครหรือคุยกับใคร มีเพียงน้ำเปล่าในตู้เย็นที่กินพอประทังชีวิต