A SONG OF LIFE and i

คนทั่วๆไปที่ผ่านระบบการศึกษาในหลายๆที่หลายๆแห่ง ณ ที่ๆนั้นในบางที่ เมื่อผ่านไปปีๆหนึ่ง จะมีวันๆนึงที่จะถูกจัดขึ้นมาเพื่อสำหรับ รุ่นพี่ ศิษย์เก่า ทั้งหลาย ที่จะกลับมาที่ๆนั้น ในวันนั้น เพื่อพบปะสังสรรค์... ใช่ครับ วันที่ว่านั้น มันถูกเรียกว่า '' วันคืนสู่เหล้า เอ้ย เหย้า ''
 
สำหรับผม มันเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง เพราะอะไรนั่นเหรอ เพราะว่าผมเป็นคนธรรมดาคนนึง เคยเรียนโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง เรียนจบมัธยมแห่งหนึ่ง เป็นเด็กคนนึงที่เรียนจบ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปปกติเราก็นัดเจอเพื่อนที่สนิทสนมเป็นประจำ สองอาทิตย์ครั้ง เดือนละครั้งจนวันหนึ่ง เพื่อนผมพูดขึ้นมาในวงเหล้า ร้านประจำของเราว่า'' เฮ้ย พวกเราไม่ได้กลับโรงเรียนมานานเท่าไหร่แล้ววะ '' นั่นเป็นเสียงของไอแมนที่พูดขึ้นมาโชค: '' ไม่รู้เหมือนกันหวะ แล้วพวกเราจบมานานเท่าไหร่แล้วละ เท่าไหร่ก็เมื่อนั้นหละ (หัวเราะ) ''
แมน: " อะไรวะจบมามึงก็จำไม่ได้ โรงเรียนก็ไม่ได้กลับ วันคืนสู่เหย้าทีไร ก็เจอแต่พวกมึงเนี่ยหละ เห้ย ปีนี้กลับโรงเรียนดีกว่า กลับไปรำลึกบรรยากาศเก่าๆหน่อย แก้เบื่อเว้ย แดกแต่ร้านเดิมๆ ''ผม: '' มึงไม่ต้องทำพูดดี มึงจะไปแดกเหล้าฟรีอะดิ กูรู้ ไม่เกี่ยวกับเพื่อนเก่า บรรยากาศเก่าๆหรอก''
หลังจากนั้นพวกเราก็เมาหยำเป ต่างคนต่างกลับบ้านตัวเอง หมดไปอีกหนึ่งคืนสำหรับ ชีวิตวัย 30 ที่ต่างต้องทำงานมีชีวิตของตัวเอง ต่างคนต่างครอบครัว ต่างชีวิต มีเรื่องราวหลายแบบกันไปสำหรับผมคงยังหาทางไปต่อไม่ได้ ก็ได้แค่เพียงแอลกอฮอล์จำนวนนึง ที่สามารถทำให้ผ่านไปอีกคืน..
 
ผ่านปีใหม่ไปเดือนกว่า ในคืนวันพฤหัสคืนหนึ่ง ณ เวลาทุ่มกว่าๆ ซึ่งตัวผมเองจะเลิกงานที่เวลา สองทุ่ม ไอ้เพื่อนตัวดีของผมโทรมาแล้ว'' เฮ้ย ไอ้เหี้ยบี อยู่ไหนเนี่ย ไปไหนเปล่าคืนนี้ ''ผม: '' ว่าจะไปร้านเดิมแหละ ไปนั่งชิวๆ พรุ่งนี้วันศุกร์ค่อยจัดหนักพรุ่งนี้ ''มีน: '' เออๆ พรุ่งนี้วันจริงเว้ย วันนี้ซอฟๆไปก่อน แต่พรุ่งนี้ไม่ไปร้านนั้นนะ กลับโรงเรียนดีกว่า ไอแมนมันโทรมาชวนกูบอกให้บอกพวกมึงด้วย ไปแดกฟรีกัน (หัวเราะ)
ผม: '' เออๆ เด่วค่อยว่ากันทำงานก่อน''
 
วันคืนสู่เหย้า....'' สรุปผ่านไปกี่ปีแล้ววะ มึงว่ามีอะไรเปลี่ยนไปบ้างมะ '' ผมเอ่ยถามเพื่อนๆหวังว่าจะมีใครจำได้จริงๆ หลังจากที่พวกเรายืนอยู่หน้ากำแพงโรงเรียน ที่ๆทำให้พวกเราเจอกัน ที่ๆทำให้พวกเรารู้จักกันได้อย่างยาวนานจนถึงป่านนี้
'' เรา 30 ทำงานมา 8 ปี / เรียนมหา'ลัย 4 ปี / ม.6 อายุเท่าไหร่กันวะ 17 18 ปะ งั้นคง ประมาณ 12 ปีแหละมั้ง รอบนึงพอดี '''' มึงจริงจังจังวะ เดินๆเข้าไปเหอะ ไปถามไอพวกข้างในก็ได้..''
ผม มีน แมน โชค.. เราทั้ง4 เดินผ่านประตู้รั้วโรงเรียน โรงเรียนเดิม พร้อมกับความรู้สึกทั้งเก่า ทั้งใหม่ผสมผสานกันไป บรรยากาศเก่าๆในความทรงจำของเรา กับความรู้สึกใหม่ๆกับความเปลี่ยนแปลงของโรงเรียนของเราหลังจากผ่านไป 12ปี..
 
'' เห้ย พวกมึง ทางนี้เว้ย รุ่นเรานั่งกันโต๊ะนี้... ''
 
to be continued...