ลมหวาน ป่าหนาว

“เอาละครับทุกท่าน  หมดเวลาในการรับดอกกุหลาบแล้ว  จากนี้จะเป็นการประกาศผลในตำแหน่ง ขวัญใจมหาชน  ซึ่งผลคะแนนจากการโหวตและคะแนนจากดอกกุหลาบ ก็อยู่ในมือของผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

เสียงพิธีกรบนเวทีประกาศ  ทำให้ทุกคนในหอประชุมต่างก็เงียบและตั้งใจฟังผลการประกาศตำแหน่งขวัญใจมหาชนทันที

“และผู้ที่ได้ครองตำแหน่ง ขวัญใจมหาชน ปีนี้ได้แก่...... หมายเลข   ได้แก่หมายเลขไหนดีครับ.......”

หมายเลข 18  หมายเลข 18 เสียงกองเชียร์ของป่าสักดังกระหึ่มขึ้นมาทันที

“ผู้ที่ได้ครองตำแหน่งขวัญใจมหาชน ได้แก่  ....... หมายเลข  .........หมายเลข18 นายกังวานไพร  บุญนิสากุล  เดือนจากคณะสัตวแพทย์ครับ”

กรี๊ดดดดดดดดดด จากนั้นเสียงแฟลตและแสงไฟ จากกล้องหรือมือถือต่างก็รุมมาจดจ้องที่ตัวของป่าสักทันที หลังจากพิธีกรประกาศผลอย่างเป็นทางการ

“โอกาสนี้ ขอเชิญ ขวัญใจมหาชนปีที่แล้ว มอบสายสะพาย ของรางวัลและช่อดอกไม้ให้กับคนใจมหาชนปีนี้ด้วยครับ”

จากนั้นก็เป็นการมอบสายสะพาย ช่อดอกไม้และของรางวัลให้กับขวัญใจมหาชนคนใหม่ทันที

“เอาละครับทุกท่าน เราก็ได้ทราบตำแหน่งขวัญใจมหาชนกันไปแล้ว จากนี้ผมจะประกาศดาวและเดือนที่ผ่านเข้ารอบ10คนสุดท้าย  เพื่อที่จะได้เข้าชิงตำแหน่งดาว-เดือนมหาวิทยาลัยแก่นนคร ประจำปีนี้ ทั้งดาวและเดือนที่เข้ารอบ10คนสุดท้ายจะต้องแสดงความสามารถพิเศษเพื่อให้กรรมการได้ให้คะแนน  และผู้ที่ผ่านเข้ารอบ5คนสุดท้ายดาวมหาวิทยาลัยปีนี้ได้แก่....

หมายเลข 5 นางสาวภรณ์แพรวา  สัจจานุธรรม คณะบัญชีและการเงิน

หมายเลข 8 นางสาวสุทธิดา  เลิศบ้านผือ  คณะเทคนิคการแพทย์

หมายเลข 10 นางสาวหทัยชนก  พระพันปี  คณะเกษตรศาสตร์

หมายเลข 11 นางสาวเตียงทองแท้  ชาวนาปัง  คณะอักษรศาสตร์

และคนสุดท้ายหมายเลข 13 นางสาวกิ่งฉัตร  จตุพรชัย  คณะมนุษยศาสตร์

ยินดีกับดาวคณะทั้ง5 คณะด้วยนะครับ  เราทราบผลของดาวไปแล้วและตอนนี้ผลของเดือนทั้ง5   คนที่ผ่านเข้ารอบแสดงความสามารถพิเศษก็อยู่ในมือผมแล้วครับ  ผู้ที่ผ่านเข้ารอบ 5 คนสุดท้าย เดือนมหาวิทยาลัยปีนี้ได้แก่....

หมายเลข 17 นายศักดิ์พินิจ  บุญญานนท์  คณะครุศาสตร์”

เสียงกรี๊ดกระหน่ำครับ  รออะไรอยู่ละครับ ก็ส่งเสียงเชียร์เพื่อนสิครับ  เพื่อนผมเข้ารอบห้าคนสุดท้ายตามคาด ป้ายไฟก็มา  กลองก็มา  งานนี้จัดเต็มครับ

“ผู้เข้ารอบต่อไปได้แก่หมายเลข....  หมายเลข  

หมายเลข 18  นายกังวานไพร  บุญนิสากุล  คณะสัตวแพทย์”

อ้ายยยยกรี๊ดดดดดด สามีมหาชนเข้ารอบแล้วค่ะ  กรี๊ดดดดดดดดดด เสียงเชียร์จากกองเชียร์ของป่าสักนั้นดังทั่วหอประชุมของมหาวิทยาลัย ทั้งป้ายไฟต่างก็ไม่แพ้กองเชียร์ของไอ้โอมเลยครับ  ผมก็ดีใจกับมันด้วยที่มันผ่านเข้ารอบห้าคนสุดท้าย 

“หมายเลข 20  นายธวัชชัย  ก่อกิจไพศาล  คณะวิทยาการจัดการ

 หมายเลข  25  นายพรมงคล  เสียงสุวรรณ  คณะวิศวกรรมศาสตร์

และคนสุดท้ายได้แก่หมายเลข 30 นายบุญธรรม  บุญสืบ คณะนิติศาสตร์

ขอเสียงปรบมือให้กับดาวและเดือนที่ผ่านเข้ารอบด้วยครับ  จากนี้ทุกๆท่านจะได้รับชมการแสดงความสามารถพิเศษของดาว-เดือนทั้ง10 คน  เริ่มจากการแสดงของผู้เข้าชิงตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัยก่อนเลยนะครับ”

“เอ้ยยยเชี่ยทุ่ง  ผัวมึงจะทำไรวะรอบความสามารถพิเศษ???”

“เอ่อนั้นสิ  กูไม่เห็นว่าไอ้ป่าสักมันจะซ้อมห่าเหวอะไรเลยวะ”

“เอ้าจริงดิ???  แล้วแบบนี้มันจะสู้คนอื่นได้เหรอ”

“ช่างแมร่งมันเถอะ  กูว่าแค่นี้มันก็ฮอตมากพออยู่แล้ววะ”

“5555หึงผัวเหรอวะมึง”

“ไอ้ห่านนี้  ใครหึงวะ  กูก็พูดตามเนื้อผ้าเว้ยยยยย  มึงอย่ามากวนบาทากูตอนนี้  แต่จะว่าไปมันก็ดีนะเว้ย  เพราะไอ้โอมจะได้วินๆแบบสบาย  คณะกูก็ได้เป็นเดือนมหาลัยสองปีซ้อน5555555สะใจเว้ยยยย”

“เชี่ย  เขายังไม่ประกาศผล มึงอย่ามั่นหน้ามั่นโหนกขนาดนั้น มึงดูเด็กการจัดการสิวะ กูว่าหล่อพอๆกับพระเอกหนังเกาหลีเลยว่ะ”

“เอ่อ  มันก็จริงวะ  งานนี้แล้วไอ้โอมเพื่อนกูจะเจอกี่ด่านวะเนี้ย???”

จากนั้นบนเวทีรอบความสามารถพิเศษของดาวมหาวิทยาลัยก็จบลงด้วยคนสุดท้าย  เหลือแต่เดือนมหาวิทยาลัย  ซึ่งคนแรกเลยก็คงหนีไม่พ้นไอ้โอมเพื่อนผมแน่ๆ  เสียงพิธีกรประการชื่อไอ้โอมแล้วครับ ผมเห็นไอ้โอมเดินมากับกีต้าร์ตัวโปรดของมัน กับการการแต่งตัวเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์สีดำรองเท้าผ้าใบ ลุคนี้มันโคตรเท่ครับ เท่สุดๆ เสียงกรี๊ดของสาวๆเหมือนเสียงเปรตขอส่วนบุญเลยก็ว่าได้  ดูครับดูออร่าเดือนมหาวิทยาลัยจับแล้วครับ

“สวัสดีครับ  ผมโอม ศักดิ์พินิจ บุญญานนท์ เดือนจากคณะครุศาสตร์ครับ วันนี้จะมาร้องเพลงให้ทุกๆคนฟังนะครับ  ยังไงก็ลองฟังดูนะครับ”

“เหม่อมองฟ้าคืนนี้  แสงดาวเรียงรายสวยเด่น

แต่ใจฉันคืนนี้  สุดแสนลำเค็ญหม่นหมาง

ค่ำคืนนั้นได้กอดกระซิบ  แนบชิดเคียงข้าง

แต่คืนนี้เปล่าเปลี่ยว  อ้างว้างระทมอ่อนใจ

สุดเหงา  ลมโชยมาหนาวสั่น ยังคิดถึงคืน

ยามแสนชื่นไม่หาย ยากจะหา รักใดแทนนั้นได้

สุขนั้นลอยไปเลือนรางลับตา มอง ดวงดาวริบหรี่ดั่งใจฉันยามนี้ อับแสงสิ้นแววส่องมา ใจ ยังปรารถนารอเธอมา เป็นดาวหัวใจ”

****ดาวประดับใจ  ยิวคนเขียนเพลง****     

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดโอมขา  โอมสู้ๆๆๆๆๆๆโอมสุดหล่อ  โอมโอปป้า  โอมเค้าเชียร์ตัวนะกรี๊ดดดดดดเสียงเปรตขอส่วนบุญมาอีกแล้วครับ  หูผมจะดับไหมน้อ  แต่ก็ไม่เป็นไรครับเพื่อนตัวเอง  ทนได้  ไอ้โอมสู้ๆๆๆๆๆๆๆ  ไอ้โอมเล่นกีต้าร์พร้อมกับร้องเพลง ดาวประดับใจ  เสียงมันโคตรเพราะครับบวกกับฝีมือการเล่นกีต้าร์คลูสุดๆๆ งานนี้ไม่พลาดแน่ๆตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัย  พอไอ้โอมเล่นเสร็จ  เสียงปรบมือก็กระหึ่มอย่างล้นหลาม จากนั้นก็เป็นคิวของไอ้ป่าสักสุดหล่อ ปากปีจอแล้วครับ  ทำไมผมตื่นเต้นแบบนี้  ใจสั่นรัว เหมือนๆจะยืนไม่ไหวครับ  แล้วนี้ผมจะตื่นเต้นแทนมันทำไมละเนี้ยยย???? หรือเป็นเพราะว่าผมไม่รู้ว่ามันเตรียมการแสดงอะไรมา??? รอลุ้นครับ ว่ามันจะทำอะไรบนเวทีในค่ำคืนนี้

“ขอเสียงปรบมือเป็นกำลังใจให้กับผู้เข้าประกวดคนต่อไปด้วยครับ  หมายเลข 18 นายกังวานไพร  บุญนิสากุล เดือนคณะสัตวแพทย์”

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาอีกแล้วครับเสียงโหยหวนขอส่วนบุญจากบรรดาเมียๆของไอ้ป่าสัก  ร้องเชียร์เสียงดังมากๆๆๆๆ ผัวมหาชน  ผัวมหาชน  ผัวมหาชน  ผัวมหาชน  ผัวมหาชน  จากนั้นป่าสักก็ปรากฏตัวด้วยสุดทักซีโด้ มาดคุณหนูรูปงาม มาพร้อมกับนกแก้วมาคอว์ตัวสีน้ำเงิน สุดสวย  ผมนี้ตกตะลึงไปเลย  กรี๊ดดดดดดดดดดเสียงเชียร์มาอีกแล้วคราวนี้เพิ่มlevelเป็นระดับสิบเลย  พ่อของลูกขา  ผัวมหาชน  โคตรหล่อ  โคตรเท่สุดๆเลยผัวขา  อิชั้นยอมเป็นเมียบ่าวตลอดไปเจ้าค่ะ  เอาเข้าไปครับ กองเชียร์พวกนี้ถูกจ้างมาหรือเปล่าวะเล่นได้เนียนมากๆๆๆ  จากนั้นป่าสัก ก็ทำการโชว์ความสามารถโดย  ว่างนกแก้วไว้บนคอนอีกฝั่ง จากนั้นเขาก็เดินมาอีกฝั่งของเวที  ไม่นานเขาก็เรียกนกแก้วตัวสีฟ้าแสนสวยตัวนั้นให้บินมาเกาะที่มือของเขา  โคตรเท่ไปเลย  เสียงกรี๊ดมาอีกแล้วครับ  กองเชียร์ของป่าสักเห็นการแสดงชุดนี้ถึงกับนั่งไม่ติดเลยที่เดียว  จากนั้นป่าสักก็วางนกแก้วมาคอว์ตัวเดิมไว้ที่คอนพร้อมกับเสียงเพลงในจังหวะเร้าใจก็ดังขึ้น ป่าสักและนกแก้วก็เต้นไปพร้อมกันทันที  ทำให้เสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดดังกระหึ่มมมมมมอีกรอบครับ   การแสดงของป่าสักจบลงด้วยความประทับใจในความน่ารักของนกแก้วที่ผ่านการฝึกโดยป่าสักเป็นอย่างดี  ทำให้ผมอดทึ่งไม่ได้จริงๆกับความสามารถพิเศษที่ป่าสักเตรียมมาโชว์ ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงเลือกที่จะเรียนคณะสัตวแพทย์

“เอาละครับทุกๆท่านเราก็ได้ชมการแสดงรอบความสามารถพิเศษของผู้ทีผ่านเข้ารอบทั้ง10 คนเป็นที่เรียนร้อยแล้วและผลคะแนนก็อยู่ในมือผมแล้วเช่นกัน  ผมจะประกาศดาวมหาวิทยาลัยก่อนนะครับ  ทุกคนพร้อมหรือยังครับ  ..........ผู้ที่ได้ครองตำแหน่งดาวมหาวิทยาแก่นนคร ประจำปีนี้ได้แก่....ได้แก่  หมายเลย

หมายเลข 5 นางสาวภรณ์แพรวา  สัจจานุธรรม คณะบัญชีและการเงิน

โอกาสนี้ขอเชิญดาวมหาวิทยาลัยแก่นนครปีที่แล้วมอบสายสะพาย ของรางวัลและช่อดอกไม้ให้กับดาวมหาวิทยาลัยปีนี้ด้วยครับ  ขอเสียงปรบมือดังๆอีกสักครั้งด้วยครับ  เอาละครับมาถึงคิวที่ผมจะประกาศเดือนมหาวิทยาลัยกันบ้าง  เดือนมหาวิทยาลัยแก่นนครปีนี้ได้แก่  ได้แก่ หมายเลข   หมายเลข  หมายเลขไหนดีครับ  หมายเลข...........

หมายเลข 17 นายศักดิ์พินิจ  บุญญานนท์  คณะครุศาสตร์”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดมาอีกแล้วครับ เสียงเปรตถูกน้ำร้อนลวก  แต่ผมก็ดีใจกับไอ้โอมด้วยจริงๆๆที่มันทำสำเร็จ ซึ่งมันก็เหมาะกับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยเป็นอย่างมาก

“เอ้ยยยเชี่ยตรี  ไอ้โอมได้แล้วเว้ยยยย ไอ้โอมได้เป็นเดือนมหาลัยแล้ววมึงดูสิ  มึงดูคณะกู เชี่ย  เหมาะสมจริงๆวะ”

“เอ่อ  กูเห็นแล้ว  มึงจะแหกปากร้องหาพระแสงอะไรวะ  กูกับมึงก็ยืนดูอยู่ด้วยกันแท้ๆ”

“เอ่อวะ โทษๆกูดีใจแทนเชี่ยโอมมากไปหน่อยวะเพื่อน 555555...อ้าวเชี่ยตรี  นั้นมึงจะไปไหนวะ  อ้าวไอ้นี้ อยู่ๆก็เดินหนีไปเฉยเลย  เป็นไรของมันวะ เอ้ยยยยไอ้ตรี  มึงรอกูด้วยดิวะไอ้สัสตรี  เป็นห่าไรวะ เมนมึงมาเหรอ”

ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับตรีภพครับ ทำไมจู่ๆมันถึงได้เดินออกจากหอประชุมไปแบบนั้น  ทั้งๆที่เขาเพิ่งประกาศผลการประกวดเดือนคณะเสร็จ แทนที่มันจะอยู่ดูไอ้โอมรับสายสะพายแต่นี้กลับหนีไปเฉยๆ ผมรีบตามมันออกมาหน้าหอประชุม  แต่ปรากฏว่าไม่ทันเสียแล้วววววว

“อ้าวน้องทุ่ง  ยืนมองหาใครเหรอครับ??”

“อ้าวพี่หมอแสน  สวัสดีครับ”

“สวัสดีครับน้องทุ่ง  แล้วนี้ มายืนรอใครหรือครับ”

“อ่อเปล่าหรอกครับ  พอดีมาตามเพื่อนนะครับ  แต่ไม่เจอแล้ว  ไม่รู้มันไปไหนแล้วครับ  แล้วนี้พี่หมอแสนมารอใครครับ”

“พี่มารอเพื่อนและก็ขวัญใจมหาชนปีนี้นะครับ  ทุ่งจะรอด้วยกันไหม??”

“อ่อได้ครับ  ก็ดีเหมือนกัน  เพราะตอนนี้ป่าสักคงจะใกล้เสร็จแล้ว  ได้ยินแว่วๆว่ามอบสายสะพายให้กับเดือนเสร็จก็เป็นการแสดงคอนเสิร์ตของวงวงดนตรีมหาลัยต่อเลย  คิดว่าน่าจะมาแล้วครับ”

“แล้วนี้ น้องทุ่งไม่อยากไปสนุกกับเพื่อนๆปีหนึ่งในงานเหรอครับ  เขามีดนตรีสดแสดงไปจนถึงห้าทุ่มเลยนะ งานFreshy day Freshy nightสนุกนะน้อง พี่ยังอยากกลับไปเรียนปีหนึ่งอีกเลย”

“ไม่ไหวละครับพี่หมอแสน  วันนี้ทุ่งเหนื่อยมาทั้งวันแล้วปล่อยให้เพื่อนๆเขาสนุกกันไปเถอะครับ  เดี๋ยวรอป่าสักมาก็จะกลับเลย”

“อืม ครับ งั้นก็รอป่าสักอยู่กับพี่ที่นี้แหละครับ  เอ่อทุ่งเป็นไงบ้างเราเรียนหนักไหม??”

“ก็เรื่อยๆครับ  สนุกดี”

“เอ่อ... ทุ่งพี่ถามพ่อแล้วนะเรื่องแหวนของเราน่ะ”

“ครับ  ......????”

“คือพ่อพี่บอกว่า....”

ในขณะที่พี่หมอแสนกำลังจะพูดเรื่องแหวนกับผมนั้น เสียงของป่าสักก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

“อ้าวววพี่หมอแสน  ทุ่ง  มานานแล้วเหรอครับ”

“ป่าสัก  ยินดีด้วยนะน้อง  ไม่ทำให้พี่ผิดหวังจริงๆกับตำแหน่ง ขวัญใจมหาชน”

“ขอบคุณครับ  มาๆถ่ายรูปกันหน่อย  อ้าวทุ่ง มาสิมึง  ยืนเซ่ออะไรอยู่วะ”

“คุณทุ่งไปยืนข้างๆคุณหนูสิครับ  เดี๋ยวลุงสมานถ่ายรูปให้เองครับ”

จากนั้นผมก็ไปยืนข้างๆป่าสักและมีพี่หมอแสนยืนอยู่อีกข้างพร้อมถือช่อดอกไม้

“คุณทุ่ง  ชิดๆหน่อยครับ  ยิ้มด้วยครับ  ดีครับ ดีครับ  หนึ่ง สอง ซั่ม”

“ลุงสมานครับ  เดี๋ยวลุงช่วยเอาดอกไม้และของขวัญต่างๆไปเก็บให้ด้วยนะครับ  ผมคงไม่ถือไปห้องด้วย  ฝากลุงสมานช่วยเอาไปเก็บที่บ้านแล้วกันนะครับ”

“ได้ครับคุณหนู  งั้นลุงเอาของไปเก็บเลยนะครับ”

“สวัสดีครับลุง”

ผม ป่าสัก และก็พี่หมอแสนกล่าวลาลุงสมานทันที ที่ลุงสมานเอาสิ่งของต่างๆจากป่าสักไปที่รถ

“เอ่อป่าสัก  น้องทุ่ง  งั้นพี่ต้องขอตัวไปดูแลน้องๆในงานต่อก่อนนะ เอาไว้เจอกันวันหลังก็แล้วกัน  เอ่อว่าแต่ป่าสักกับทุ่งไม่เปลี่ยนใจไปร่วมสนุกในงานต่อแน่น่ะ”

“ไม่ไหวละครับพี่หมอแสน  ผมหิวข้าวจะแย่แล้ว  เดี๋ยวขอตัวไปหาอะไรกินก่อนนะครับพี่หมอ  สวัสดีครับ”

ป่าสักกล่าวลาพี่หมอแสนทันที  หลังจากนั้นผมกับป่าสักก็เดินมาที่รถยนต์ของป่าสักที่จอดไว้ด้านหลังของหอประชุม

ในขณะที่ผมขึ้นไปนั่งในรถพร้อมป่าสัก  อยู่ๆป่าสักก็โน้มหน้าเข้ามาหอมที่แก้มผมทันที

“ไอ้เชี่ย มึงเล่นอะไรวะ???”

“แก้มมึง   หอมกว่าดอกไม้ที่ให้กูเสียอีก”

“ไอ้หน้าม่อ  ไอ้หื่นกาม”

“จริงๆนะ  แก้มมึงหอมกว่าดอกกุหลาบเสียอีกทุ่ง”

“เสียใจนั้นนะ  ไม่ใช่ดอกกุหลาบของกูเว้ยยย55555”

“อ้าว???แล้วของใครถ้าไม่ใช่ของมึง”

“ก็ดอกกุหลาบที่กูเอาไปให้มึงน่ะ  เป็นของลุงสมานเว้ยยยยย”

“ช่างกูไม่สน  เพราะยังไงมึงก็เป็นคนเอาไปให้กูเอง  กูถือว่ามึงเป็นคนให้”

“โอ้ยยไอ้หน้าด้าน  ม่อตลอดเลยนะมึง กูตั้งใจเอาไปให้ไอ้โอมเว้ยยย”

“5555 แต่กูก็เป็นคนได้ดอกกุหลาบจากมึง  ก็แสดงว่ามึงตั้งใจเอาไปให้กู  ขอบใจนะมึง”

“เอาที่มึงสบายใจเถอะ  กูยอมแล้ววววววววในความด้านของมึง”

“ทุ่ง  มึงจะกินไรดีวะ”

ป่าสักถามผมพร้อมกับสตาร์ทรถยนต์ทันที  และก็มุ่งทะยานออกจากที่จอดรถของหอประชุมมหาวิทยาลัยไปอย่างรวดเร็ว

“อะไรก็ได้  ง่ายๆกูแดรกได้หมดแหละ  แล้วมึงละ หิวมากมั้ย  จะกินไร??”

“กูเหรอ  กูหิวนะ  แต่ตอนนี้กูขอกินมึงก่อนได้ไหม”

“ไอ้เชี่ย  ไอ้หื่นกาม  มึงไปเล่นไกลๆตรงนั้นไป”

“อ้าว  กูได้ถึงตำแหน่ง ขวัญใจมหาชน  มึงไม่คิดจะให้รางวัลกูหน่อยเหรอ”

“มึงก็ไปเอากับเมียบ่าว ที่ร้องกรี๊ดๆๆเชียร์มึงที่ขอบเวทีสิ เยอะแยะจะตาย”

“พูดแบบนี้....... หึงเหรอ???”

“ใครหึงมึง  บ้าแล้ววววววว  ขับรถไปจะมองอะไรกะหน้ากูวะ  หน้ากูไม่ใช่ถนนนะเว้ยไอ้ป่าสัก”

“ทำไม  มองหน้าไม่ได้  เขินเหรอ????????”

“อะไร???  ใครเขินมึง  อย่ามโนเว้ยยยย”

“อืมมมมม....เบื่อจังพวกปากกับใจไม่ตรงกัน”

“ไอ้เชี่ยป่าสัก  มึงเข้ามานั่งในใจของกูตั้งแต่ตอนไหน  มึงถึงได้แสนรู้”

“อ้าววว  นี้ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอทุ่ง   ว่ากูเข้าไปนั่งในใจมึงตอนไหน”

“ตอนไหนวะ???  ไหนมึงลองพูดมาสิ”

“ก็ตอน....ตอนที่มึงตื่น  แล้วก็ตอนที่มึงหลับไง”

“แหวะ...ถุยยยยย  ไอ้เชี่ยแมร่งมุขโคตรเสี่ยวเลยวะ”

“555555555 มุขเสี่ยวๆแบบนี้  แล้วชอบปะล่ะ???”

ป่าสักพูดเสร็จก็หันหน้ามายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ทันที  พร้อมกับจ้องสายตาพิฆาตมาทางผมแบบไม่ยอมปล่อยเลย

“อะไร......  ชอบเชิบอะไรของมึงวะ   โน้นๆถนน  มึงมองถนนโน้นน”

“จะมองทำไมถนน  ไม่หลงหรอกน่า  ขับทุกวัน  ..... แต่อ๊ะมันก็ไม่แน่วะ  บางทีคืนนี้กูอาจจะหลงทางก็ได้”

“อ้าวไอ้ป่าสัก  นี้มึงพูดเล่นหรือพูดจริงวะ????”

“อืม   จริง  กูหลงจริงๆๆ  สงสัยว่ากูจะหลงทางวะ”

“อ้าวววไอ้ห่านนี้  แล้วเผือกด่ากูว่าเป็นพวกสมองปลาทอง  แล้วมึงเผือกเป็นเสียเอง”

“เอ้ยยยยทุ่ง  กูมองไม่เห็นวะ  สายตากูเป็นไรวะ...ทำไมมันมัวๆแบบนี้”

“เอ้ยยมึง  มองไม่เห็นจริงๆเหรอวะ  มึงอย่าล้อเล่นสิ  อย่าเล่นแบบนี้กูไม่ชอบ”

จากนั้นป่าสักก็จอดรถข้างทางทันที  เห็นแบบนี้แล้วยิ่งทำให้ผมใจสั่นครับ  กลัวว่าจะเกิดอันตรายกับป่าสักจริงๆ

“ไหนๆ  กูดูสิ  หรือว่าสายตามึงจะแพ้แสงตอนอยู่บนเวที หรือมีอะไรเข้าตาว่ะ”

ผมพูดพร้อมกับเอามือไปจับเปลือกตาของป่าสัก  เพื่อจะขยายดูว่ามีอะไรเข้าตาของป่าสักหรือเปล่า

“ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนีหว่า   .......”

แต่สายตาของผมกลับไปจ้องมองสายตาของป่าสักเข้าอย่างจัง  สายตาแบบนี้  มันเป็นสายตาชวนฝันชัดๆๆ

“ทุ่ง....มีคนบอกกูว่า   ความรักทำให้คนตาบอด”

“ไอ้เชี่ยยยยย มึงหลอกกูเหรอ ไอ้สัส...”

ก่อนที่ผมจะพูดอะไรออกไปมากกว่านั้น  ปากนุ่มๆรูปกระจับของป่าสักก็เข้ามาประกบปากบางๆของผมอย่างอ่อนโยนทันที  พร้อมกับลิ้นของเขาก็แทรกซึมเข้ามาในปากของผมอย่างรวดเร็ว  ทุกสัมผัสมันช่างอ่อนหวานผสมความเร้าร้อน  และละมุนเป็นที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด