ลิขิตรักชะตาชีวิต

                              มาแล้วๆ มาต่อกันตอนที่สองกันเลย.........................................
               หลังจากที่ตั้งความหวังเธอก็ลืมเรื่องเค้าไปซะสนิท ใช้ชีวิตด้วยการไปเที่ยวกับเพื่อน กับครอบครัว และการเรียน แต่แล้วเค้าก็กลับเข้ามาในชีวิตของเธอ ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงอีกครั้ง ด้วยการ...ให้รุ่งเพื่อนสนิทของเธอมาขอเบอร์โทรศัพท์เธอ เธอใจเต้นแรงกว่าเดิม เหมือนหัวใจจะหลุดออกมาจากตัว ทั้งเขิน ทั้งดีใจ เธอทำอะไรไม่ถูก นี่คือการขอเป็นแฟนใช่มั้ย ? เธอคิดในใจตลอดเวลา 
 
ข้าวฟ่าง : ชั้นควรให้เบอร์เค้าหรอแก ชั้น.........
รุ่ง        : บอยมันเป็นคนดีนะ แคร์เพื่อน แคร์คนรอบตัว ลองดูมั้ย ? มันชอบแกมากนะ
ข้าวฟ่าง : งั้น.....ก็ได้แกก็เอาไปให้มันเค้าเลย แกมีเบอร์เราอยู่แล้วนิ...
รุ่ง        : แต่มันอยากให้แกเป็นคนเขียนให้เอง (พร้อมยื่นจานกระดาษที่มีเศษแยมขนมปังติดอยู่)
ข้าวฟ่าง : เค้าขอเบอร์ ผญ. ด้วยจานกระดาษเลอะๆแบบนี้เนี่ยนะ 555
รุ่ง        : มันอาย โทรศัพท์มันยังใช้หนังยางรัดไว้อยู่เลย ให้เอามาขอเบอร์สาวได้ไง
ข้าวฟ่าง : ........ แบบนี้ก็ได้หรอ 555+ อ่ะๆให้ๆ (จดเบอร์ลงจานกระดาษ)
รุ่ง        : ก็แค่เนี้ย ลีลาจัง 
 
**จากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ข้าวฟ่างเธอใจจดใจจ่อนั่งดูแต่โทรศัพท์อย่างตื่นเต้น รอแล้วรออีกว่าเมื่อไหร่นะ เค้าะโทรมา... และแล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น 
 
ข้าวฟ่าง : ฮัลโหลค่ะ
บอย     : ครับ ... เอ่อ...ขอสายฟ่างครับ
ข้าวฟ่าง : พูดสายค่ะ ใครคะ
บอย     : ...แฟนเธอไงคะที่รัก
ข้าวฟ่าง : ใครแฟน ไม่มีแฟนนะ 
บอย     : งั้นจีบนะ ไม่มีแฟนนิ
ข้าวฟ่าง : ใครคุยสายยังไม่รู้เลย จะยอมให้จีบได้ไง มั่วๆ
บอย     : บอยเองค่ะ อนาคตแฟนเธอ
ข้าวฟ่าง : โหๆๆๆๆ ขี้ตู่ ยังไม่ตกลงเลย (เขินมากกก)
บอย     : งั้นทำไงให้ได้เป็นแฟนล่ะ
ข้าวฟ่าง : จีบไง แต่ไม่รู้ติดรึเปล่านะ 
บอย     : อ่าว ... คอยดูเถอะค่ะ แล้วจะหลงรักเรานะคะ
ข้าวฟ่าง : หลงตัวเองค่ะ
บอย     : คอยดูค่ะ
ข้าวฟ่าง : ค่ะ
บอย     : พรุ่งนี้ไปโรงเรียนมั้ยคะ ?
ข้าวฟ่าง : ไปสิ ทำไมต้องไม่ไปด้วย
บอย     : งั้น เจอกันพรุ่งนี้นะคะ ที่รัก ฝันดีค่ะ บาย ... (ตัดสาย)
ข้าวฟ่าง : อ่าว.....................
 
          เช้าวันเรียน
เสียงโทรศัพท์ กริ้ง................................
ข้าวฟ่าง : สวัสดีค่ะ
บอย     : ตื่นหรือยังคะ
ข้าวฟ่าง : อยู่โรงเรียนแล้วค่ะ
บอย     : โห.... ไปแต่เช้าเลย ไปรอเจอหน้าเค้าหรอคะ
ข้าวฟ่าง : มโนตลอดเลยนะ มาซ้อมร้องเพลงย่ะ
บอย     : เป็นนักร้องหรอ
ข้าวฟ่าง : ใช่.... กำลังจะขึ้นแสดงวันงาน open house ที่โรงเรียน วันจันทร์หน้า
บอย     : เจ๋งจัง เค้าก็มีแข่งสนุ๊กเกอร์กับโรงเรียนอื่นเหมือนกัน มาให้กำลังใจด้วยนะคะ
ข้าวฟ่าง : ต้องไปด้วยหรอ
บอย     : แฟนเเข่งไม่มาให้กำลังใจหรอ
ข้าวฟ่าง : แล้วไม่แข่งบาสหรอ
บอย     : วางมือละ เป็นคนสอนให้น้องๆแข่งแทนละ นี่รู้ว่าเค้าเป็นนักบาสแสดงว่าสนใจเค้านะสิ
ข้าวฟ่าง : บ้า..... (ยิ้มเขินๆ) คิดไปเอง
บอย     : ถ้าเค้าคิดไปเองจะเขินทำไม
ข้าวฟ่าง : แค่นี้แหละ จะไปซ้อมแล้ว
บอย     : เจอกันที่โรงเรียนนะคะ เดี๊ยวไปหานะคะ
ข้าวฟ่าง : แล้วแต่ย่ะ (ตัดสาย)
 
          วันนี้เป็นวันที่ทำให้ข้าวฟ่างมีความสุขเเต่เช้า เธอทั้งอารมณ์ดี และมีความสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ใครจะไปรู้ว่าการที่เราแอบชอบเค้าข้างเดียว จะทำให้ความฝันที่เธอจะได้เป็นแฟนกับเค้าเป็นความจริง เธอซ้อมร้องเพลงด้วยอาการสุขเต็มเปี่ยม ไม่ว่าเพลงไหนก็ดูเป็นเพลงรักไปหมด ทุกเพลงที่เธอร้องดูเพราะกว่าปกติเสียจนเพื่อนๆในวงแซวกันไม่หยุด แต่มันก็ทำให้ชีวิตเธอดูมีสีสันขึ้นมากเลยนะ ถึงเธอจะดูเล่นตัวกับเค้าไปสักหน่อย แต่ในใจเธอจริงๆแล้ว เธอพร้อมที่จะให้เค้าเข้ามาทำให้ใจเธอเต้นตลอดไปโดยไม่มีข้อแม้ใดๆเลย เธอตกหลุมรักเค้าเข้าไปอย่างจริงจัง เธอได้แต่เพ้อและรอที่จะได้พบเค้าอีกครั้ง เค้าก็เฝ้ารอที่จะได้พบเธอตลอดเวลา เค้าไม่เคยคิดว่าจะชอบ ผญ คนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาของเค้าเลยด้วยซ้ำ แต่เธอกลับทำให้เขาใจเต้นแรงและรู้สึกดีมาก เขาตัดสินใจรุกหนักตามตื๊อและพร้อมที่จะทำทุกทางให้ได้เธอมาเป็นแฟนให้ได้
 
****เขาจะได้เธอเป็นแฟนหรือไม่ เธอจะทำตามใจตัวเองหรือเปล่า โปรดติดตามตอนต่อไป***
                                            ...วันแห่งความสุข...