ลิขิตรักชะตาชีวิต

                         เช้าวันที่อากาศแสนร้อน ข้าวฟ่างเด็กน้อย ม.3 นั่งซ้อนรถแม่ไปโรงเรียนด้วยความขี้เกียจ (อย่างมาก) แต่ก็ต้องจำใจไปนะ เพราะแม่เคร่งเรื่องเรียนมาก... ลงรถเดินหาเพื่อน ณ ที่ประจำของกลุ่มเธอ คือหน้าห้องปฎิบัติการวิชาชีพการงานอาชีพและเทคโนโลยี ระหว่างเดินไปเธอก็เจอกับบอย ชายหนุ่มนักบาสประจำโรงเรียน ที่เธอแอบชอบ แต่เค้าไม่เคยสนใจเธอเลยนะ แทบจะอยู่นอกสายตาด้วยซ้ำ แต่วันนี้ชายหนุ่มเดินตรงเข้ามาหาเธอ เธอใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาก้มลงมองหน้าเธอที่ยืนก้มหน้าอยู่ เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาอย่างใจเต้นรัว

บทสนทนา

บอย     : ปลาๆ ช่วยไรหน่อยสิ

ข้าวฟ่าง : ปลา.... ปลาคือใครหรอ ??

บอย     : เธอไง ไม่ได้ชื่อปลาหรอ

ข้าวฟ่าง : เปล่านะ เราฟ่าง...

บอย     : อ้าว !! เห็นเพื่อนเรียกปลาๆนะ

ข้าวฟ่าง : อ๋อ ... ประ เพื่อนเรียก ประ มาจากชื่อจริงของเรา ประกายมาศ น่ะ 

             (สังเกตว่าเพื่อนเรียกเราว่าอะไร แปละว่าสนใจเราอยู่นะ) *คิดในใจ* เขินมากกก

บอย     : หรอคะ ... เข้าใจแล้วค่ะ

ข้าวฟ่าง : ค่ะ อะไรล่ะ 

บอย     : ค่ะ เฉยๆ น่ารักดี 

ข้าวฟ่าง : ..................... (เขินสุดขีด) มีอะไรให้ช่วยหรอ ??

บอย     : ลืมเอาตังมาน่ะ ขอยืมหน่อยสิ เดี๊ยวฝากรุ่งไปคืน 

******ปล. รุ่ง คือ เพื่อนสนิทข้าวฟ่าง และอยู่หมู่บ้านเดียวกับบอย

ข้าวฟ่าง : ทำไมยืมเราล่ะ คิดว่าเรามีหรอ

บอย     : ไม่มีทางเลือกน่ะ หิวข้าวมาก ไม่ให้ยืมก็ได้นะ เลี้ยงก็ได้ (ดึงมือไปโรงอาหาร)

ข้าวฟ่าง : ยังไม่ได้ตอบตกลงเลย จะพาไปไหน ?

บอย     : หิวไง ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย เลี้ยงด้วยนะ...

ข้าวฟ่าง : ก็ได้ๆ...

                      หลังจากกินข้าเสร็จทั้งสองก็แยกย้ายกันขึ้นห้องเรียน ข้าวฟ่างกลับขึ้นห้องเรียนไปด้วยคความอารมณ์ดีสุดขีดจนเพื่อนสนิทอย่างรุ่งแปลกใจ ...  

รุ่ง        : เป็นบ้าอะไร เดินยิ้มตลอดเวลา

ข้าวฟ่าง : ไม่ได้บ้า กำลังแอปปี้ 5555

รุ่ง        : ทำไม ไอ้บอยรับรักหรอ ??

ข้าวฟ่าง : บ้า... (ยิ้ม)

รุ่ง        : ชัวร์เลย ไอ้บอยรับรักแน่ๆ

ข้าวฟ่าง : ยัง แค่ไปกินข้าวกันมา เค้าให้เลี้ยงข้าว

รุ่ง        : คือเลี้ยงข้าว ผช. อ่อยเบอร์เเรงนะคะ

ข้าวฟ่าง : โอ๊ย !! เปลี่ยนเรื่องๆ ตอนเย็นทำรายงานที่ไหน

รุ่ง        : เปลี่ยนเรื่องไวสุด จะไปตลาดก่อน แล้วค่อยไปทำรายงาน มารับที่หน้าหน้าตลาดนะ

             ไปทำที่ร้านคอมหน้าหมู่บ้านเรา

ข้าวฟ่าง : อืมๆ

                      หลังจากเลิกเรียน ก็ข้าวฟ่างกลับบ้านไปเปลี่ยเสื้อผ้า อาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ออกไปรับรุ่งมาทำรายงาน เมื่อไปถึงข้าวฟ่างพบกับรุ่ง แต่รุ่งมากับบอย เธอจึงทำตัวไม่ถูกได้แต่ขับรถเข้าไปหาพร้อมกับเก็บอาการแบบสุด ถามรุ่งว่า 

ข้าวฟ่าง : จะไปยังเดี๊ยววันนี้ไม่เสร็จ

บอย     : ไปด้วยสิ ขอติดรถไปด้วย

รุ่ง        : ตรงนี้มีชั้นอีกคนนะ อย่ามองข้ามกันสิ หึ้มมมม

ข้าวฟ่าง : รถมอเตอร์ไซต์เราขับไม่แข็ง ซ้อนสามไม่ไหวหรอก

บอย     : เราขับเอง พวกเธอซ้อน

    จากนั้นทั้งสามก็ซ้อนรถบอยไปส่งบอยที่บ้านจากนั้นก็ไปทำรายงานจนเสร็จและกลับบ้านนอน

เช้ามาเธอไปเรียนปกติ นั่งคอยดูว่าเมื่อไหร่จะได้เจอได้คุยกันอีก แต่ความหวังของเธอช่างเลือนลาง เขาผู้ที่เธอคิดถึงตลอดเวลา หายไปหลายอาทิตย์ จนเธอเลิกตั้งความหวัง

****************ติดตามตอนหน้า ในชื่อตอนว่า แรกรัก นะคะ***************

หวังว่าคงสนุกกันนะคะ ติชมได้ตามสบายเลยค่ะ