My brother พี่ชายที่รัก

8.0

เขียนโดย อัธพาล

วันที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 03.29 น.

  8 บท
  0 วิจารณ์
  9,590 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 03.33 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

" ไปไหนมา " เสียงทุ้มที่พูดออกมาอย่างเรียบๆนั่นทำให้ผมต้องหันไปมองเขา

" จะไปไหน มันก็เรื่องของผม "

" เพราะแบบนี้สินะถึงมีแต่เรื่อง "

" หมายความว่าไง " ผมวางถุงของที่ซื้อมาลงบนโต๊ะ หันหน้าไปมองเขาอย่างสงสัย

".........."

" ผมถามว่า ที่พี่พูดน่ะมันหมายความว่ายังไง "

" ก็หมายความอย่างที่พูด " ชักจะกวนแล้วแห่ะ พี่ใครว่ะเนี่ยกวนประสาทดีจริงๆ

" แล้วมันหมายความว่าไงล่ะครับ "

" เมื่อเช้ามีคนมาหาน่ะ เห็นนบอกว่าจะมาคุยเรื่องที่นายไปต่อยน้องชายมัน "

" แล้วไง? มันไม่เกี่ยวไรกับพี่ซะหน่อย "

" ลืมไป.. ฉันมันก็แค่คนเคยเป็นพี่คงยุ่งอะไรไม่ได้แล้วสินะ " นั่นปากใช่ไหมถามจริง- - พูดประชดแบบนี้กับผมพี่เขาไม่กลัวบ้างรึไง รึยังคิดว่าผมเป็นแค่ไอ้เด็กเมื่อวานซืนอยู่กันแน่นะ

" ถ้าพี่จะพูดแบบนี้ ก็อย่าพูดเลย " 

" เดี๋ยว " มือหนาของเขากระชากข้อมือผมจนร่างผมล้มตัวลงนั่งบนตักของเขา นี่คงกะจะแกล้งเราเหมือนตอนเด็กๆอีกแล้วสินะ เฮ้อ...

" มีอะไรก็พูดมา แล้วก็ปล่อยผมด้วย "

" หึ! แค่จะบอกว่า นี่มันบ้านฉันและนายเป็นแค่ผู้ขออาศัยอย่าคิดจะทำอะไรตามใจชอบ "

" หมายความว่าไง " คงไม่ได้หมายถึงให้ผมเป็นพ่อบ้านของบ้านหลังนี้หรอกนะ โอ้วววผมไม่ใช่ทาสนะผมคืดผมผู้ที่ไม่เคยต้องพึ่งขาของใครยืน

" ตั้งแต่วันนี้นายจะต้องเป็นเบ้ฉัน และทำตามที่ฉันสั่งทุกประการ " เหอะ!กะแล้วเชียวว่าต้องหาเรื่องใช้เราแน่ แล้วมันก็จริงซะด้วยสิ

" แล้วถ้าไม่ทำล่ะ " ผมหันหน้าไปมองพี่ทั้งๆที่ยังคงนั่งตักของเขาอยู่

" ถ้าไม่ทำ ก็ออกจากบ้านนี้ไปซะ " เขาก่อนผมแน่นขึ้นจนแทบจะหายใจไม่ออกเลยล่ะ 

" งั้นผมยอมออกจากบ้านนี้ยังจะดีซะกว่า " ผมยักไหล่ข้างนึง มือเลื่อนไปแกะมือของพี่ออกก่อนจะลุกออกจากตักของเขา

" งั้นก็รีบไปซะ " คนบ้าละไรว่ะเนี่ยคิดอยากจะให้ทำอะไรก็ต้องทำตามอย่างที่ตัวเองพูดเนี่ยนะ เห็นแก่ตัวชมัดเลย

" ได้!! " ผมเดินฟึดฟัดขึ้นห้องอย่างหัวเสีย มือควานหามือถือก่อนจะหยิบเป้ของผมเดินออกจากห้อง

" นี่!ถ้าอยากเป็นเบ้ฉันเมื่อไหร่ก็กลับมานะ " ใครมันจะไปอยากเป็นกันว่ะ เขาแสยะยิ้มให้ผม

" ฝันไปเถอะ " พี่นั่นแหละที่จะต้องตามหาผมไม่ใช่ผมต้องกลับมาหาพี่ ผมรู้ได้ไงน่ะหรอ?? คิดดูสิถ้าพ่อรู้ว่าพี่ปล่อยให้ผมหายไปมันจะเป็นยังไง หึๆๆๆๆๆ ผมฉีกยิ้มอย่างมีความในก่อนจะเดินออกจากบ้านไปตามทางของผมเอง

 

 

 

 

 

ฝากด้วยนะครับนักเขียนมือใหม่หัดเขียนคนนี้จะพยายามให้ถึงที่สุดจะสร้างเรื่องราวใหม่ๆให้รตเดอร์ได้อ่านกันแน่นอนหลังจากเรื่องนี้จบแต่ถึงยังไงก็ฝากเรื่อนี้ด้วยนะครับ

#รักfcอัธพาล

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา