My brother พี่ชายที่รัก

อ่าาา.. สุดท้ายและท้ายสุด ห้องที่ซกมกสกปกก็กลายเป็นห้องแห่งสวรรค์ซะที ผมหมุนคอสองสามทีก่อนจะก้มมองนาฬิกาข้อมือ

" เช้าแล้วหรอเนี่ย " นี่คงเป็นวันที่สองสินะที่ผมยังไม่ได้นอน อ้ากกก!! อยากจะบ้าตายจริงๆเมื่อลุกขึ้นมองกระจกถึงได้รู้ว่าตาของผมมันกลายเป็นหมีแพนด้าไปแล้วไม่ได้แบบนี้รอไม่ได้แล้ว

สองขาวิ่งออกจากห้องไปยังชั้นล่าง ผมมุ่งตรงเข้าไปยังห้องครัวก่อนจะเอื้อมมือเปิดตู้เย็น

เพล้ง!( หน้าผมร้าวจนแตกแล้วครับ )

" นี่มันบ้านคนรึป่าวเนี่ย ทำไมถึงม่มีอะไรเลยว่ะ " ตู้เย็นทั้งตู้มีแค่น้ำสองขวนเนี่ยนะ

อยากตายไปอีก

ชีวิตหนอชีวิตกะว่าจะขอแตงกวากับมะเขือเทศมาบำรุงซะหน่อยแต่ดันไม่มีอะไรซะได้ จริงสิวันนี้วันหยุดอีกวันนี่นาไปซื้อของมาไว้ดีกว่า

     เมื่อรถถูกจอดลง ขาก้าวลงจากรถมือขวาหยิบแว่นตากันแดดมาสวมมือขวาล้วงกระเป๋ากางเกง

ผมเดินลงจากรถก่อนจะเดินเข้ามาเก้ทเพื่อซื้อสิ่งที่ต้องการ

เวลาผ่านไปชั่วโมงนึงละครับ- -

ตอนนี้ผมก็ยังคงซื้อของไม่เสร็จอีก เฮ้ออ.. วันนี้คงต้องนอนพักทันทีเมื่อถึงบ้านแล้วล่ะ

" อะนั่น ชิ้นสุดท้ายแล้ว " ผมถือตระกร้าเดินตรงไปหยิบแตงกวาญี่ปุ่นชิ้นสุดท้ายที่อยู่บนแผง 

อะ.. มีของผมจับเขากับมือของอีกคนที่หยิบแตงกวาญี่ปุ่นชิ้นเดี่ยวกับผม ผมเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าก่อนจะผละมือออกจากมือเขา

" โทษทีครับ "

" ชอบแตงกวาญี่ปุ่นเหมือนกันหรอครับ " o-oเขาคือผู้ชายเล็กดวงตาของเขาดูอ่อนโยนอย่างที่ผมไม่เคยเห็น ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ

" ชะ..ใช่ครับ " ผมรู้สึกใจสั่นเลยแหะ ไม่สิปากก็สั่นเขาหน้าสวยกว่าผู้หญิงซะอีกนะเนี่ย

" งั้น ผมยกให้คุณละกันครับ " เขาส่งยิ้มให้ผม มันเป็นยิ้มที่ทำให้ผมละลายได้เลยล่ะ บ้าไปแล้วแน่ๆนี่เขาเป็นผู้ชายรึผู้หญิงเนี่ย..

" ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณ "

" ทีวาย!! หาแทบตายมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย " ผู้ชายตัวสูงสวมหมวกแก้ปแต่งตัวดูมีแนวเป็นของตัวเอง เดินตรงมาทางผู้ชายตรงหน้าผมก่อนจะโอบไหลอย่างใกล้ชิดสนิทสนม เอิ่ม..คู่นี้มันชักจะยังไงๆซะแล้วสิ

" ก็บอกแล้วไงว่าจะซื้อแตกกวาด้วยน่ะ "

" บอกตอนไหนกันเล่า "

" ขี้ลืมจริงๆเลยนะ "

" แล้วนี่ใคร?? " จู่ๆผู้มาใหญ่ก็ชี้หน้าผม ชิส์! ไร้มารยาทชมัดไม่รู้จักแล้วมาชี้หน้าคนอื่นแบบนี้ได้ยังไงกัน

" โทษนะครับ ช่วยลดมือลงด้วย " ผมมองคนคนนั้นผ่านแว่นกันแดดนิ่ง 

" ชาร์ป.. อย่าเสียมารยาทสิ " 

" ก็ได้ " หมอนั่นเอามือที่ชี้ผมลงอย่างไม่ค่อยเต็มใจซักเท่าไหร่

" ขอโทษด้วยนะครับ " ว้าว .. เหมือนโลกหยุดหมุน( เวอร์อีกละ - - ) ผู้ชายตัวเล็กคนนั้นพูดกับผมพร้อมส่งยิ้มหวานเยิ้มมาจนผมนี่เกือบลืมเลยว่าตัวเองเป็นผู้ชาย

" ช่างเถอะครับ ผมขอตัวนะ " ผมเดินออกมาจากตรงนั้น

     เซ็งฉิบสุดท้ายมาซื้อแตกกวาก็ดันได้แต่อย่างอื่นสินะ วันนี้มันวันอะไรเนี่ย ไม่สิสองวันนี้มันวันบ้าอะไรว่ะ!!