My brother พี่ชายที่รัก
เขียนโดย 
อัธพาล
วันที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 03.29 น.
แก้ไขเมื่อ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 03.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" นี่มึงไม่คิดจะกลับบ้านรึไปโรงเรียนบ้างเลยรึไงว่ะ " ไอ้เวย์เพื่อนสุดซี้ของผมยืนบ่นอยู่มันเป็นคู่สหายข้างใจและกายและเรื่องมันไม่ใช่เท่านั้น.. มันเป็นแฟนของผมแค่อดีตแฟนอ่ะนะ^^ คงสงสัยกันสินะครับว่าผมกับมันเป็นแฟนกันได้ยังไงก็ผมเป็นเกย็และมันก็เป็นและมีแค่ผมกับมันเท่านั้นที่รู้ ที่เลิกกันก็เพราะมันมีผัวใหม่ ==
" กูจะไปทำไมล่ะ อยู่ที่นี่มึงก็ติวให้กูทุกวันนี่นา "
" แล้วไม่คิดจะกลับบ้านเลยรึไง "
" ไม่ " ตอบคำขาดเลยครับ เพราะไม่มีวันแน่นอนผมจะไม่กลับถ้าไอ้พี่ชายนั่นไม่มาตามหาผม อันที่จริงผมอยากกลับมากไม่ใช่ว่าอยากเจอพี่ชายสุดห่วยนั่นหรอกนะแค่ไม่อยากให้พ่อเป็นห่วงอ่ะ (แหมๆๆ แก้ตัวไม่เนียนเลย 55 )
" มีปัญหาไรกันนักหนาว่ะ ไหนบอกพึ่งได้กลับมาอยู่ด้วยกันไง "
" ก็พี่มันบังคับกูให้เป็นเบ้อ่ะกูไม่ทำเลยโดนไล่มา " ถ้าจะไม่ผิดผมลากสังขานออกมาเองแหละแห่ะๆ
" เฮ้อ ไม่ว่าจะเด็กรึโตก็อยู่ด้วยกันดีๆไม่ได้เลยนะมึงกับพี่เนี่ย "
ปิ้งป่อง! ปิ๊งป่อง!
ใครมันมากดอ๊อดตอนนี้เนี่ยกวนเวลาผมเล่นเกมส์ชมัดเลย ( การเล่นเกมส์คือชีวิต- - )
" เจ... " เชรด...จะแพ้แล้วๆ มือผมกดตัวบังคับเคลื่อนสายตามองจดจ่อไปที่จอทีวีใหญ่ที่เชื่อโยงกัน
" ไอ้เจ!! "
" เชี่ย!!! แพ้เลย อะไรของมึงเนี่ยไอ้เวย์กวนกูเล่นเกมส์ฉิบ " ผมสบทออกมา มือวางตัวบังคับเกมลงบนโต๊ะ
" ไปเปิดประตู "
" นี่กูเป็นแขกนะเว้ยใช้กูได้ไง "
" ก็กูยุ่งอยู่เห็นปะวะ ทำการบ้านให้มึงอยู่นะเนี่ย "
" เออๆๆก็ได้ " เฮ้อ..สุดท้ายก็ต้องเป็นผมสินะเนี่ยแต่ช่างเถอะถือว่ามันทำการบ้านให้ผมนะเลยยอมเนี่ย
" พี่! " มาได้ไงว่ะเนี่ยผมเกือบหงายเงิบเมื่อเห็นคุณทีแอลยืนอยู่หน้าประตู โอ้วพระเจ้าไม่หน้าเชื่อ คงมาตามผมกลับบ้านสินะ หึๆๆ
" มาทำไมที่นี่ " แกล้งถามไปก่อนๆ ผมรู้ชัดอยู่แล้วว่าพี่คงจะมาตามผมแน่ๆ
" เพื่อนนายบอกฉันมารับ " เอิ่ม มมม นี่ไม่ได้ตั้งใจมาตามสินะ ไม่เชื่อๆๆ
" งั้นหรอ? "
" ไม่เชื่อก็ถามเวย์ดู "
" เวย์ มึงบอกไอ้หมอนี่ให้มารับกูหรอว่ะ " ผมตะโกนถามเวย์ที่นั่งทำการบ้านให้ผมอยู่ในห้อง
" เออ กูว่ามึงควรกลับบ้านนะ " อือ หือ.. เสียงตอบกลับมานี่ดังได้ใจจริงๆ ชัดเจนมาก
" สรุปพี่มารับเพราะเพื่อนผมบอก?? "
" ก็เออดิ " เสียใจได้มั้ย ฮือออๆๆๆ YY
" จะกลับไหม ถ้าไม่ฉันจะได้ไป " ดูเหมือนเพื่อนจะอยากให้กลับ คงอยู่ต่อไม่ได้สินะมันดูหน้าหนาเกิดไป เฮ้อ
" กลับดิ รอตรงนี้นะ " ผมเดินกลับเข้าห้องไปหยิบกระเป๋าเป๋ใบขนาดกลางของผม
" เห้ยเดียว พรุ่งนี้ไปโรงเรียนด้วยนะเดี๋ยวก็เอาการบ้านไปให้ "
" ครับพ่อ เห้ย อมยิ้มนี่กูขอนะ " ผมเดินไปหาไอ้เวย์ก่อนจะขว้างอมยิ้มบนโต๊ะมาด้วย
" มึงนี่จริงๆเลย จะกี่ปีแม่งก็แดกแต่ของหวานๆหัดแดกข้าวซะบ้าง "
" เออๆ กลับละ บายมึง " ผมขี้เกลียดฟังมันบ่นเลยยกมือเป็นเชิงลากับไอ้เวย์ก่อนจะได้ออกจากห้องพร้อมปิดประตูให้มัน
" ช้าชิบ เร็วๆหน่อยไม่ได้รึไง "
" นี่ก็เร็วสุดแล้วป่ะ " จะรีบไปไหนของเขานะ รู้อยู่ว่าตัวเองขายาวก็เดินไม่รอกันเลยจริงๆไอ้พี่บ้านี่
มือผมแกะอมยิ้มในมือยัดเข้าปากตัวเองขาสั้นๆก็ก้าวตามพี่ต้อยๆ
" ฉันมีซ้อมบาสจะไปด้วยรึป่าว "
ผมพยักหน้างึกๆเป็นการตอบ ก้าวเท้าเข้าไปนั่งอีกฝั่งของคนขับอย่างสบายใจ
สนามบาส ( ในโรงยิม )
" เห้ย! ดีเว้ยชาร์ป " หือ?? ผมที่เดินตามพี่เข้าโรงยิมถึงกับต้องจับก้านลูกอมไม่ให้หลุดออกจากปาก ก็ไอ้หมอนี่ที่ชื่อชาร์ป.. มันคนเดียวกันกับที่เจอตอนนั้นเลยอ่ะ
" หวัดดีมึง แล้วนี่... " หมอนั่นที่ชื่อชาร์ปมือขวาถือลูกบาสส่วนมือซ้ายชี้มาทางผม - -ถามจริงเที่ยวชี้หน้าคนไม่รู้จักไปทั่วเลยรึป่าวเนี่ย
" น้องกูอ่ะ เอนเจ "
" ไงเอนเจ หึ " หมอนั่นหัวเราะในรำคอใส่ผมด้วยอ่ะ คิดว่าแก่กว่าแล้วจะทำอะไรก็ได้รึไง
" งายยยย " ผมตอบแบบไม่เต็มใจนักจนพี่ถึงกับต้องหันมาทำตาขวางใส่ผม คิดว่ากลัวรึไงคนอย่างเอนเจไม่เคยกลัวใครครับขอบอกไว่ก่อนเลย
" อ่ะ! " อยู่ๆไอ้พี่ชายตัวแสบก็ดึงอมยิ้มจากปากผมไปอมซะงั้น -///- บ้าชิบ ทำไมรู้สึกเหมือนอยู่ๆหน้าผมมันก็ร้อนวูบขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุแบบนี้เนี่ย ทำไมะี่ทำกับผมแบบนี้ไม่รู้รึไงว่าผมชอบผู้ชายนะ อยากจะบ้าได้แต่.. จะว่าไปพี่ก็ไม่รู้นี่นาว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิงน่ะ
" ทำแบบนี้ไม่เสียมารยาทไปหน่อยรึไง "
" ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน " หึ้ยยย กวนโอ๊ยชมัดเลยไอ้พี่คนนี้
" แต่ถึงยังไง นั่นมันก็อมยิ้มผมนะ " ผมย้นจมูกอย่าเซ็งอารมณ์
" อะไรกันๆ พึ่งมาถึงก็มีเรื่องกันซะแล้ว วันนี้จะซ้อมป่ะเนี่ย " เอ๊ะ ลืมไปเลยแห่ะว่าไม่ได้อยู่สองคน อ้ากกก แบบนี้ก็แย่สิเรา-////////- เห็นกันหมดแล้ว... ซวยฉิบ
" อ่ะ เอาคืน " อึก! กลืนน้ำลายไม่ลงเลยที่เดียวครับไอ้พี่บ้านี่.. เอาอมยิ้มผมไปอมไม่พอยังอุส่าเอามายัดคืนที่ปากผมอีกช่างดีอะไรขนาดนี้- - แต่จะว่าไปรสชาติมันแปลกไปจากเดิมเยอะเลยแห่ะ ไม่ๆๆๆ บ้าไปแล้วแน่ๆผม
ผมรีบดึงอมยิ้มออกจากปากของตัวเอง ส่วนพี่ชายน่ะหรอเดินเต่ไปกับไอ้พี่ชาร์ปนู่นแล้ว
" เอิ่ม.. คุณ เราเคยเจอกันรึป่าวฮะ " เอ๋ ผมหันไปมองที่แสตนเชียร์ข้างๆจากจุดที่ผมยืน เจอคนสวยอีกแล้ววว ยิ่งดูยิ่งน่ารัก
" ใช่ครับ เคยเจอ "
" เล่นบาสด้วยหรอฮะ " ครั้งก่อนพูดครับอยู่เลย ไหงครั้งนี้พูดฮะซะได้ น่ารักขึ้นไปอีก ผมยืนยิ้มกว้างจนปากแทบฉีดแล้วโอ๊ยยย คนอะไรน่ารักจริงๆ
" ป่าวหรอกครับ ผมมากับพี่น่ะ "
" อ่อ.. มานั่งด้วยกันสิฮะ " ปากผมยังไม่ทันได้อ้าตอบขาก็วิ่งไปนั่งซะแล้ว
" แหะๆ ไม่ใกล้ไปหน่อยหรอฮะ "
" อะ.. ขอโทษครับ " ผมแทบขยับออกไม่ทัน ก็ผมดันไปนั่งซะชิดเขาเลยน่ะสิแลดูผมเป็นพวกหนุ่มหล่อติดแรดยังไงอย่างงั้น
" ไม่เป็นไรฮะ ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอ "
" เอนเจครับ ผมชื่อเอนเจ "
" ฮะ ผมชื่อ.. "
" ยินดีที่ได้รู้จักนะครับทีวาย " ผู้ชายตัวเล็กข้างผมยังพูดไม่ทันจบผมก็พูดแทรกเขาทันที
" รู้จักผมด้วยหรอฮะ "
" อ่อ.. ผมเห็นหมอนั่นเรียกคุณน่ะครับ "
" ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ฮะ เรียกว่าทีดีกว่านะ " เขายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน แต่จะรู้บ้างไหมว่ามันหน้ารักสุดๆไปเลยน่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
