My brother พี่ชายที่รัก

" นี่มึงไม่คิดจะกลับบ้านรึไปโรงเรียนบ้างเลยรึไงว่ะ " ไอ้เวย์เพื่อนสุดซี้ของผมยืนบ่นอยู่มันเป็นคู่สหายข้างใจและกายและเรื่องมันไม่ใช่เท่านั้น.. มันเป็นแฟนของผมแค่อดีตแฟนอ่ะนะ^^ คงสงสัยกันสินะครับว่าผมกับมันเป็นแฟนกันได้ยังไงก็ผมเป็นเกย็และมันก็เป็นและมีแค่ผมกับมันเท่านั้นที่รู้ ที่เลิกกันก็เพราะมันมีผัวใหม่ ==

" กูจะไปทำไมล่ะ อยู่ที่นี่มึงก็ติวให้กูทุกวันนี่นา "

" แล้วไม่คิดจะกลับบ้านเลยรึไง "

" ไม่ " ตอบคำขาดเลยครับ เพราะไม่มีวันแน่นอนผมจะไม่กลับถ้าไอ้พี่ชายนั่นไม่มาตามหาผม อันที่จริงผมอยากกลับมากไม่ใช่ว่าอยากเจอพี่ชายสุดห่วยนั่นหรอกนะแค่ไม่อยากให้พ่อเป็นห่วงอ่ะ (แหมๆๆ แก้ตัวไม่เนียนเลย 55 )

" มีปัญหาไรกันนักหนาว่ะ ไหนบอกพึ่งได้กลับมาอยู่ด้วยกันไง "

" ก็พี่มันบังคับกูให้เป็นเบ้อ่ะกูไม่ทำเลยโดนไล่มา " ถ้าจะไม่ผิดผมลากสังขานออกมาเองแหละแห่ะๆ

" เฮ้อ ไม่ว่าจะเด็กรึโตก็อยู่ด้วยกันดีๆไม่ได้เลยนะมึงกับพี่เนี่ย "

ปิ้งป่อง! ปิ๊งป่อง!

ใครมันมากดอ๊อดตอนนี้เนี่ยกวนเวลาผมเล่นเกมส์ชมัดเลย ( การเล่นเกมส์คือชีวิต- - )

" เจ... " เชรด...จะแพ้แล้วๆ มือผมกดตัวบังคับเคลื่อนสายตามองจดจ่อไปที่จอทีวีใหญ่ที่เชื่อโยงกัน

" ไอ้เจ!! " 

" เชี่ย!!! แพ้เลย อะไรของมึงเนี่ยไอ้เวย์กวนกูเล่นเกมส์ฉิบ " ผมสบทออกมา มือวางตัวบังคับเกมลงบนโต๊ะ

" ไปเปิดประตู "

" นี่กูเป็นแขกนะเว้ยใช้กูได้ไง "

" ก็กูยุ่งอยู่เห็นปะวะ ทำการบ้านให้มึงอยู่นะเนี่ย " 

" เออๆๆก็ได้ " เฮ้อ..สุดท้ายก็ต้องเป็นผมสินะเนี่ยแต่ช่างเถอะถือว่ามันทำการบ้านให้ผมนะเลยยอมเนี่ย

" พี่! " มาได้ไงว่ะเนี่ยผมเกือบหงายเงิบเมื่อเห็นคุณทีแอลยืนอยู่หน้าประตู โอ้วพระเจ้าไม่หน้าเชื่อ คงมาตามผมกลับบ้านสินะ หึๆๆ

" มาทำไมที่นี่ " แกล้งถามไปก่อนๆ ผมรู้ชัดอยู่แล้วว่าพี่คงจะมาตามผมแน่ๆ

" เพื่อนนายบอกฉันมารับ " เอิ่ม มมม นี่ไม่ได้ตั้งใจมาตามสินะ ไม่เชื่อๆๆ

" งั้นหรอ? " 

" ไม่เชื่อก็ถามเวย์ดู "

" เวย์ มึงบอกไอ้หมอนี่ให้มารับกูหรอว่ะ " ผมตะโกนถามเวย์ที่นั่งทำการบ้านให้ผมอยู่ในห้อง

" เออ กูว่ามึงควรกลับบ้านนะ " อือ หือ.. เสียงตอบกลับมานี่ดังได้ใจจริงๆ ชัดเจนมาก

" สรุปพี่มารับเพราะเพื่อนผมบอก?? "

" ก็เออดิ " เสียใจได้มั้ย ฮือออๆๆๆ YY

" จะกลับไหม ถ้าไม่ฉันจะได้ไป " ดูเหมือนเพื่อนจะอยากให้กลับ คงอยู่ต่อไม่ได้สินะมันดูหน้าหนาเกิดไป เฮ้อ

" กลับดิ รอตรงนี้นะ " ผมเดินกลับเข้าห้องไปหยิบกระเป๋าเป๋ใบขนาดกลางของผม

" เห้ยเดียว พรุ่งนี้ไปโรงเรียนด้วยนะเดี๋ยวก็เอาการบ้านไปให้ "

" ครับพ่อ เห้ย อมยิ้มนี่กูขอนะ " ผมเดินไปหาไอ้เวย์ก่อนจะขว้างอมยิ้มบนโต๊ะมาด้วย

" มึงนี่จริงๆเลย จะกี่ปีแม่งก็แดกแต่ของหวานๆหัดแดกข้าวซะบ้าง "

" เออๆ กลับละ บายมึง " ผมขี้เกลียดฟังมันบ่นเลยยกมือเป็นเชิงลากับไอ้เวย์ก่อนจะได้ออกจากห้องพร้อมปิดประตูให้มัน

" ช้าชิบ เร็วๆหน่อยไม่ได้รึไง "

" นี่ก็เร็วสุดแล้วป่ะ " จะรีบไปไหนของเขานะ รู้อยู่ว่าตัวเองขายาวก็เดินไม่รอกันเลยจริงๆไอ้พี่บ้านี่

มือผมแกะอมยิ้มในมือยัดเข้าปากตัวเองขาสั้นๆก็ก้าวตามพี่ต้อยๆ

" ฉันมีซ้อมบาสจะไปด้วยรึป่าว "

ผมพยักหน้างึกๆเป็นการตอบ ก้าวเท้าเข้าไปนั่งอีกฝั่งของคนขับอย่างสบายใจ

สนามบาส ( ในโรงยิม )

" เห้ย! ดีเว้ยชาร์ป " หือ?? ผมที่เดินตามพี่เข้าโรงยิมถึงกับต้องจับก้านลูกอมไม่ให้หลุดออกจากปาก ก็ไอ้หมอนี่ที่ชื่อชาร์ป.. มันคนเดียวกันกับที่เจอตอนนั้นเลยอ่ะ

" หวัดดีมึง แล้วนี่... " หมอนั่นที่ชื่อชาร์ปมือขวาถือลูกบาสส่วนมือซ้ายชี้มาทางผม - -ถามจริงเที่ยวชี้หน้าคนไม่รู้จักไปทั่วเลยรึป่าวเนี่ย

" น้องกูอ่ะ เอนเจ "

" ไงเอนเจ หึ " หมอนั่นหัวเราะในรำคอใส่ผมด้วยอ่ะ คิดว่าแก่กว่าแล้วจะทำอะไรก็ได้รึไง

" งายยยย " ผมตอบแบบไม่เต็มใจนักจนพี่ถึงกับต้องหันมาทำตาขวางใส่ผม คิดว่ากลัวรึไงคนอย่างเอนเจไม่เคยกลัวใครครับขอบอกไว่ก่อนเลย

" อ่ะ! " อยู่ๆไอ้พี่ชายตัวแสบก็ดึงอมยิ้มจากปากผมไปอมซะงั้น -///- บ้าชิบ ทำไมรู้สึกเหมือนอยู่ๆหน้าผมมันก็ร้อนวูบขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุแบบนี้เนี่ย ทำไมะี่ทำกับผมแบบนี้ไม่รู้รึไงว่าผมชอบผู้ชายนะ อยากจะบ้าได้แต่.. จะว่าไปพี่ก็ไม่รู้นี่นาว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิงน่ะ

" ทำแบบนี้ไม่เสียมารยาทไปหน่อยรึไง "

" ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน " หึ้ยยย กวนโอ๊ยชมัดเลยไอ้พี่คนนี้

" แต่ถึงยังไง นั่นมันก็อมยิ้มผมนะ " ผมย้นจมูกอย่าเซ็งอารมณ์

" อะไรกันๆ พึ่งมาถึงก็มีเรื่องกันซะแล้ว วันนี้จะซ้อมป่ะเนี่ย " เอ๊ะ ลืมไปเลยแห่ะว่าไม่ได้อยู่สองคน อ้ากกก แบบนี้ก็แย่สิเรา-////////- เห็นกันหมดแล้ว... ซวยฉิบ

" อ่ะ เอาคืน " อึก! กลืนน้ำลายไม่ลงเลยที่เดียวครับไอ้พี่บ้านี่.. เอาอมยิ้มผมไปอมไม่พอยังอุส่าเอามายัดคืนที่ปากผมอีกช่างดีอะไรขนาดนี้- - แต่จะว่าไปรสชาติมันแปลกไปจากเดิมเยอะเลยแห่ะ ไม่ๆๆๆ บ้าไปแล้วแน่ๆผม

ผมรีบดึงอมยิ้มออกจากปากของตัวเอง ส่วนพี่ชายน่ะหรอเดินเต่ไปกับไอ้พี่ชาร์ปนู่นแล้ว

" เอิ่ม.. คุณ เราเคยเจอกันรึป่าวฮะ " เอ๋ ผมหันไปมองที่แสตนเชียร์ข้างๆจากจุดที่ผมยืน เจอคนสวยอีกแล้ววว ยิ่งดูยิ่งน่ารัก 

" ใช่ครับ เคยเจอ "

" เล่นบาสด้วยหรอฮะ " ครั้งก่อนพูดครับอยู่เลย ไหงครั้งนี้พูดฮะซะได้ น่ารักขึ้นไปอีก ผมยืนยิ้มกว้างจนปากแทบฉีดแล้วโอ๊ยยย คนอะไรน่ารักจริงๆ

" ป่าวหรอกครับ ผมมากับพี่น่ะ "

" อ่อ.. มานั่งด้วยกันสิฮะ " ปากผมยังไม่ทันได้อ้าตอบขาก็วิ่งไปนั่งซะแล้ว

" แหะๆ ไม่ใกล้ไปหน่อยหรอฮะ "

" อะ.. ขอโทษครับ " ผมแทบขยับออกไม่ทัน ก็ผมดันไปนั่งซะชิดเขาเลยน่ะสิแลดูผมเป็นพวกหนุ่มหล่อติดแรดยังไงอย่างงั้น

" ไม่เป็นไรฮะ ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอ "

" เอนเจครับ ผมชื่อเอนเจ "

" ฮะ ผมชื่อ.. "

" ยินดีที่ได้รู้จักนะครับทีวาย " ผู้ชายตัวเล็กข้างผมยังพูดไม่ทันจบผมก็พูดแทรกเขาทันที

" รู้จักผมด้วยหรอฮะ "

" อ่อ.. ผมเห็นหมอนั่นเรียกคุณน่ะครับ "

" ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ฮะ เรียกว่าทีดีกว่านะ " เขายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน แต่จะรู้บ้างไหมว่ามันหน้ารักสุดๆไปเลยน่ะ