ตัวร้าย

​

ระหว่างที่พวกเราอาบน้ำกันไปสักพักก็ได้ยินเสียงทุบประตู ปังๆ ปังๆ 

"ใครนะ!" เรย์ตะโกนออกไปสุดเสียง 

"เปิดประตู! นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ พวกเราล้อมที่นี่เอาไว้หมดแล้ว!!" ห๊า?! 

"ตำรวจ?!" พวกเราทั้งสองพูดพร้อมกัน แล้วมองหน้ากันอย่างโครตงง  

"เรารู้นายอยู่ในนั้น ครัน! ซานฟริบ! ออกมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเราจะพังประตูเข้าไป!!" ผมรีบคว้ากางเกงใส่อย่างรวดเร็ว ใส่เสื้อ ก่อนจะหันหน้าหาเรย์ว่าเอาไงต่อ "1.2.3" 

ปัง!  ควับ พรึบ! ตุบ 

"อั๊ก! ไม่ค่อยได้โดนนานทำไมมันลงแรงจังวะ" ระหว่างตำรวจจะพังประตูเข้ามา ครันกระโดดออกทางหน้าต่างจากชั้นสองลงมาข้างล่าง ครันเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับตำรวจอีกกลุ่มหนึ่ง "โธ่เว้ย!" ครันลุกและวิ่งไปอย่างรวดเร็ว รอดทีนะเรย์ พี่คัต 

"เฮ้ย!อยู่นั้นรีบวิ่งตามไปเร็วเข้า ก่อนอีกกลุ่มหนึ่งจะเจอ" กลุ่มหนึ่งหรอ? ผมวิ่งไม่สนใจใครวิ่งออกมาด้วยเท้าเปล่าๆ วิ่งไปเรื่อยๆก็จะหลบตรงตอกน้อยๆ ที่ไม่มีใครสังเกต  

"แฮ่กๆ แฮ่กๆ อึก!" เรย์หายใจแรงๆก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอและเงียบปากเอาไว้  ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ 

"หาให้เจอมันอาจวิ่งไปไกลแล้ว รีบวิ่งเร็วเข้า!" พวกตำรวจที่แห่กันมาก็วิ่งไปอีกทางอย่างรวดเร็ว ครันพิงกำแพงและค่อยๆทรุดตัวลง จับที่แผลตัวเองเบาๆ 

"ไม่น่าวิ่งเร็วเลย ฉีกไหมวะเนี่ย" ครันเปิดดูแผลของตัวเองก่อนที่จะจับที่มันเบาๆ เขานึกหน้าพี่ชายและแฟนของเขา  "พวกเขาไม่เกี่ยว ขออย่าให้เป็นอะไร" เรย์ประสานมือและพนมมือไหว้ 

'กุไม่ชอบทำให้ใครเดือด ร้อน มึงก็ห้ามเอาเรื่องเดือดร้อนมาให้กุ' ทำพลาดแล้วสิกุ ไม่น่าเลยทำไมตำรวจรู้แหล่งกุได้  

"เวรเอ๊ย ไม่ได้หยิบอะไรมาเลยนี่หว่าต้องอยู่ที่นี่สักพักละสิ" ครันมองออกไปข้างนอกมันกลับว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่เลย เอาไงดีวะ ถ้าวิ่งไปทางนี้เราก็อาจเจอพวกมัน ถ้าวิ่งทางนู้นก็อาจเจอพวกที่มันล่าเราเมื่อกี้ ถ้าไปทางนี้ ก็มีสิทธิเจอทั้งบ้านและตำรวจ ครันนั่งนึกแปลนของเมืองนี้ และคำนวณทางที่ไปได้ที่ไม่ทำให้ตำรวจเจอเขา  กึกๆ หืม? อา ให้ตายสิลืมไปเลยว่า....เมืองนี้เป็นเมืองใต้ดิน ครันทำการเปิดฝาท่อใต้เท้าของเขาและลงไปด้านล่างที่มีแต่กลิ่นเหม็นเน่าของน้ำเน่า แต่ใต้ท่อก็ไม่มีน้ำระบายลงมา และน้ำก็ไม่ค่อยมี ครันนึกและเดินตามแปลนในหัวของเขา เขาดูแปลนเมืองนี้ทางหนีทางปิดทางตัน เข้าจำได้หมดและเปิดไปเรื่อยๆจนเจอท่อที่เชื่อมระหว่างหน้าบ้าน 

"ไอครันมันไปไหนแล้ว! ถามไม่ตอบ" พลั่ก! สัสเอ๊ย! ผัวกุไหมละ 

"รู้อะไรไหม ตำรวจนะ...มันอ่อน ฮ่าๆ ฮ่าๆ" เรย์หัวเราะเสียงดังลั่นก่อนที่จะมองหน้าตำรวจอีกคนอย่างหาเรื่อง ทำไมผัวโหมดนี่โครตหล่อเลยวะ "ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮู้! คิคิคิ" 

"อ่อน หรอ อ่อนใช่ไหม!" แก๊กๆ เฮ้ย! ปืน 

"เฮ้ย! เก็บปืนซะไอบ้า! อยากโดนไล่ออกจากงานนักหรอวะ อย่าทำอะไรนอกเหนือคำสั่งดิวะ!" ตำรวจอีกคนห้ามไม่ให้อีกคนที่กำลังจะเหนี่ยวไกปืนยิงที่หัวของเรย์ "เก็บมันไปซะ!" 

"ชิท!" พลั่ก! ไอตำรวจใช่ด้ามปืนฟาดเข้าที่หน้าของเรย์สุดแรง เลือดไหลออกตามปากลงมา แต่เรย์ยังยิ้มแบบกวนตีนให้ตำรวจ และหัวเราะเบาๆ 

"...ไอนี่หาเรื่องตายชัดๆ" ผมพูดกับตัวเองเบาๆและมองหาพี่คัตแต่ก็ไม่พบ มองไปรอบๆข้างในบ้านไม่เจอ "พี่คัต ผมขอโทษจริงๆ" 

"..เรื่อง" เฮ้ย!  อยู่ๆพี่คัตเดินมาข้างหลังของครัน ทำเอาครันตกใจแทบหัวใจวาย  

"พี่!อุ๊บ!" 

"..เมื่อกี้ได้ยินเสียงอะไรปะวะ"  ตำรวจสองคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าของ เรย์มองหน้ากันแล้วก็พูดขึ้นมาเบาๆ 

"พี่ซามุละ" ผมพูดเบาๆหลังจากที่ผมเดินออกมาจากที่ตรงนั้น พี่คัตไม่พูดอะไร ผมมองที่พี่ชายของผม ที่เปียกไปหมดทั้งตัว "พี่เข้าทางแม่น้ำด้าน ขวามือของผังเมืองหรอ" 

"..อือ" พี่คัตรับคำเบาๆ ก่อนจะเดินไปเรื่อยๆ ผมไม่รู้จะทำยังไงเรื่องนี้ผมยอมรับว่าผมผิด แต่ผมไม่รู้ว่าตำรวจมันรู้ถิ่นเราได้ยังไง "..มันรู้ได้ไง" 

"ผะ..ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน" พี่คัตที่เดินอยู่ก็หยุดเดินแล้วถามคำถามผม จากนั้นพี่คัตค่อยๆเหล่ตามองมาหาผม "คะ..คือผะ..ผมขอโทษที่สร้างปัญหาให้พี่ ผมขอโทษ"  หมับ! 

"..กุไม่ได้โกรธ แค่เห็นมึงอยู่ตรงนี่ก็ดี" พี่คัตกอดผมแน่น ผมกอดพี่คัตกลับน้ำตาไหล ผมสร้างปัญหาให้พี่ต้องมารับชะตากรรมแบบนี้กับผม ผมก็รู้ว่าสักวันมันต้องเป็นแบบนี้ "..เอามือถือมารึป่าว" ผมส่ายหน้า 

"ผมหนีมาไม่ทันได้หยิบอะไรเลยพี่" พี่คัตแหงนหน้ามองไปที่บนฝาท่อ พี่คัตนั่งลง ทำให้ผมต้องนั่งตาม ตุบๆ ตุบๆ เสียงฝีเท้าของคนหลายคนวิ่งไปทางบ้านของผม 

"..รีบออกจากนี่ ไปหาบอน" พี่คัตพูดจบก็ค่อยๆเปิดฝาท่อที่อยู่บนหัวของพี่คัตขึ้นอยางระมัดระวัง พวกเราออกมาจากท่อ ผมเดินไปเรื่อยๆกับพี่คัตที่ไม่มีทั้งเงิน โทรสัพ ไม่มีอะไรพกติดตัวสักอย่าง พวกเราเดินไปตามถนน ที่ผมจำเอาไว้ในเรื่องของผังเมืองใหญ่ทางลัด ทางหลวง พวกเราเดินมาจนถึงบ้านของบอนอย่างรวดเร็ว 

"อะ..ไรกัน บอนก็โดนตำรวจหรอไง??!" ผมที่เดินไปจนถึง ซอยหน้าบ้านทางเข้าของบอน ก็มีตำรวจยืนอยู่หน้าบ้าน สองสามคน "หมดแล้ว ไม่มีอะไรเหลือเลย" 

"..ดู" พี่คัตเรียกให้ครันดูที่บ้านบอน มีบอนที่ยืนอยู่หน้าบ้านยืนโทรสัพหน้าใครไม่รู้ สักพักก็มีบอสเดินออกมาจากในบ้านของบอน  

"นั้นบอส!" ผมมองไปที่บอสหลายๆรอบก่อนที่จะมองไปที่ตำรวจ มันคนละชุดกัน ชุดนี้เป็นหน่วยสวาท แต่ที่เราเจอเป็นตำรวจธรรมดา ผมมองที่หน้าพี่คัต ก่อนที่พยุงกันและเดินเข้าไปในซอย "ไม่ไว้ใจเลยวะพี่ ถ้าไม่ดี 3x800 เลยนะพี่" 

"..ตัวใครตัวมัน" 

"ไม่ฮอบกันไปนะพี่นะ ทางใครทางมันแยกย้าย" ผมพูดและเดินเข้าไปด้วยกันอย่างช้าๆ พี่คัตจับข้อมือผมและดึงไปพร้อมๆกัน 

"ไอครัน! โทรไปทำไมไม่รับวะ!" บอนที่วิ่งมาหาเราสองคนก็ตื่นตระหนกตกใจ "ทำไมสภาพสองคนเป็นแบบนี้วะ" 

"ดูถ้าไม่ค่อยสบายดีสินะ" บอสที่เดินตามมาทีหลังก็พูดว่าเราอย่างเรียบๆ "พวกเราเลื่อนกำหนดการ เรากำลังจะส่งตำรวจให้ไปบ้านนายพอดีเลย" 

"บอส! บอสส่งตำรวจไปบ้านผมรึยัง!" 

"ยังเลย กำลังจะส่งแต่มึงมาสภาพแบบนี้แสดงว่า เจอตำรวจอื่นไล่มาสินะ" บอสพูดจบผมก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ฉันได้ยินมาจากนำนักงานมันเริ่มรู้เรื่องของเราแล้ว ฉันต้องเป็นแผน ให้นำคนอื่นเข้าไปแทน" 

"โอเครบอส งั้นผมจะกลับไปบอกมันว่าบอสเปลี่ยนคน ผมไม่ได้ทำงานนี้แล้ว เดี๋ยวๆบอสพูดใหม่นะๆ ไอบอนอัดเสียง" บอนก็หยิบโทรสัพขึ้นมารับมุกของครัน ก่อนที่จะกดเข้าบันทึกเสียง 

"พูดมาบอส" ไอบอนบอกบอสก่อนที่จะยื่นโทรสัพไปใกล้ๆปากของบอส 

"โอเคร คนที่กำลังจะถูกส่งตัวเข้าเป็นผู้หญิง อ้อ ส่วนคนปลอมตัวเป็นผู้ชายชื่อ บอนกับครัน ขอบคุณที่ถามคำถามคับ" ผมทั้งสองคนจ้องหน้าบอสอย่างตกใจสุดขีด "เข้าใจแล้วนะ ไปเตรียมตัวอาบน้ำ  เราจะย้ายถิ่นฐานกัน" 

"ไอบอส!ถามกุสักคำยังเนี้ย!" ผมตวาดใส่บอสอย่างดัง  

"บอสหาที่ตายใช่ไหม" บอนมองหาบอสนิ่งๆประมาณว่ามึงเตรียมตัวตายถ้ามึงไม่เปลี่ยนพูดเมื่อกี้นี่ "บอสดูหน้ากุ บอสอยากตายก่อนได้เมียใช่ไหม" 

"เฮ้ย! ใจเย็นๆก่อนดิวะ กุก็แค่จะบอกว่า .." ผมทั้งสองคนรอคำตอบกันอย่างจุใจ "มันคือเรื่องจริงไม่อิงนิยาย"  พรึบ! บอสวิ่งหนีเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็วหลังจากพูดจบ 

"ไอเชี่ยบอส!" บอนวิ่งไล่หลังของบอสเข้าไปติดๆ เหอะๆเตรียวตัวตายไว้เลยเถอะบอส 

"มะ..ไม่จริง ให้กุแต่งหญิงแต่งกระเทยยังจะคือซะกว่า" 

"..ใครบอกมึง" พี่คัตพูดและเดินเบ้าไปในบ้าน ผมเดินตามเข้าไป "เคยส่องกระจกแล้วเอาวิกใส่หัวบ้างไหม"  

"ไม่เคยวะพี่กระจกก็ส่องนะ แต่เห็นแต่คนหล่อในนั้นวะพี่ ส่องกี่ทีๆก็คนหล่อ หล่อขึ้นทุกวันๆ" ผมพูดจบก็หันมามองหน้าพี่ที่ตอนนี้จ้องหน้าผมและทำหน้าเบื่อหน่ายกับโลกใบนี้ พี่คงจะไม่เบื่อผมหรอกจริงๆ  "บอส! กุไม่ยอม กุกลัวสวยเกินไป ผัวจะหึง" ผมยกมือค้านบอสที่ให้แต่งตัวเป็นผู้หญิง 

"ผัว..อั๊ก! ผัวมึง" ผมยืนมองหน้าบอสที่กำลังโดนไอบอนบีบคออย่างเอาจริงเอาจัง "ชะ..ช่วยกุก่อน" บอสกวักมือเรียกผม 

"บอสพูดดิ ว่าจะให้ผมแต่งหญิงมันจะโอเครหรอ"  

"ดีค..โครต โครต" บอสพูดเสร็จก็พูดไม่ออกอีกเลย เพราะโดนไอบอนบีบจนไม่คะนามือ 

"ลาก่อนนะคับบอส ว่างๆจะไปเจอกันในนรก" ผมยืมมองบอสและโบกมือบ๊ายบายอย่างเศร้าใจที่บอสจะได้จากผมไปในเร็ววันนี้ 

"พี่บอน ทำอะไรนะคับ" บอนปล่อยมือจากคอของบอส ก่อนจะหันหน้าไปทางน้องชายตัวเองที่เพิ่งเดินเข้ามาและทำหน้าอย่างงงๆ 

"ฆ่าบอส" มันตอบหน้าตาย บอสก็นอนหายใจแรงๆหัวห้อยไปอีกทาง มือบอสจับที่คอของตัวเอง "ผมไม่เอาด้วย" 

"ผมได้หมด แต่แผลมันขยายเพิ่ม คนกันเองมันไม่ลดให้เลย" ผมมองที่แผลและเปิดแผลออกให้ดู  

"..กุไม่มีเครื่องมือ เย็บสดเอาไหม" ผมมองที่พี่ชายอย่างอึ้งๆ เย็บสด!โอ้มายก๊อด! พี่กุคิดอะไรอยู่กันแน่วะเนี่ย! คิดว่ากุเก่งไม่เจ็บหรอกมึง "..เอาไหมว่าไง?" 

"พี่จะบ้ารึไง! แผลนะนี่แผลนะเห้ย!" พี่ผมก็ทำหน้านิ่งๆและพยักหน้า อย่างแบบ ก็รู้ไง แผล กุไม่ได้โง่ ประมาณนี้นะคับ "มันเจ็บ จะบ้ารึไงพี่บ่เอาด้วยหรอก!" ผมเดินกอดอกออกไปและเดินเข้าห้องน้ำ  

"เห้ย!อาบน้ำบ้านกุไม่มีเสื้อผ้าให้ใส่หรอกนะ!" ผมได้ยินเสียงบอนตะโกนมาจากในห้องน้ำ ผมนิ่งไปสักพัก ก่อนจะนึกอะไรบางอย่าง 

"..อ้ออันหรอ งั้นขอแค่พาเช็ดตัวก็ได้" ผมพูดออกไป พี่คัตก็เป็นคนเดินเอาผ้ามาให้ผม เคาะประตูห้องน้ำของผม "อาบด้วยกันไหมพี่" ผมชะเง้อหน้าออกมาจากประตู พี่คงเดาออกว่าสภาพผมตอนนี้เป็นไง 

"..." พี่คัตมองหน้าผมอย่างเอือมระอา ก่อนจะมองไปรอบๆและเดินเข้ามาในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว "..กุจะเอาน้ำเหลือมาราด" พี่คัตพูดจบก็เดิสออกจากห้องน้ำไป 

"มันทำไมถึงได้แหวกแหก ขนาดนี้ลยวะ ลงท่าไหนวะ ก็เอาขาลงมานี่หว่า ไหงแหกได้ขนาดนี้เลยวะ" ผมนั่งที่ริมอ่างก่อนจะมองดูที่แผลและบ่นออกมาคนเดียว ปึง!  

"พี่ครัน พี่คัตบอกให้ผมเอานี้มาให้นะคับ" ผมมองที่ประตูน้องบันเดินเข้ามาในห้องน้ำ และถือขวกฝดน้ำเกลือขนาดปานดลางเข้ามาด้วย "แผลพี่มันเปิดหรอคับ" 

"คงงั้นละนะ มันเปิดตอนไหนก็ยังไงไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้เจ็บๆแปลกๆยังไงไม่รู้" ผมมองหน้าน้องบันก่อนจะยิ้มอแกมาอย่างฝืนนิดหน่อย "รู้แต่ว่ามันเปิดรับไวรัสเชื้อโรคแล้วละฮะๆ" 

"มีอะไรรึป่าว พี่ดูเศร้าๆนะคับ" บันค่อยๆราดน้ำเกลือลงมาที่แผลของผมทำให้ผมกระตุกแขนนิดหน่อย "พี่ดูเหงา เศร้าไปเลยนะคับ" 

"ฮะๆนิดหน่อยนะ"น้องบันมองเหมือนวันนี้ต้องได้คำตอบจากผมให้ได้ "เรย์โดนจับไปนะ" 

"..ผมเสียใจด้วยนะคับ แต่ผมเชื่อว่าพี่เรย์ต้องไม่เป็นอะไรอบ่างแน่นอนคับ เพราะพี่เรย์นะเป็นฮีโร่ไงละคับ" บันพูดปลอบใจผม ผมก็รับและยิ้มอย่างเต็มใจ 

"ผมไปก่อนนะคับ พี่สั่งมาให้แค่10 นาที" ผมก็ยิ้มแล้วก็พยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว  ผมลงมืออาบน้ำด้วยตัวเองด้วยมือข้างเดียวเพราะเรย์จะเป็นคนอาบให้ หลังจากที่เขารู้ว่าเราเป็นแผล เขาจะกลับม าถ้าเกิดเราเริ่มหายเขาจะกลับออกไป มันทำให้ผมรู้ว่าตัวเองยังไม่ถูกลืม เวลาเราลำบากเขาหลับมาหาเราตลอด เลยทำให้ผมไม้อยากเลิกกับเขาเท่าไหร่ ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

"อาบน้ำอยู่คับรอแปปหนึ่งค้าบ" ผมตอบกลับอแกไปหลังจากได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำสามทีแล้วเงียบไป ผมนุงผาเช็ดตัว 1ชิ้นก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำและมองไปที่กองผ้าที่ขวางทางขวามือของห้องน้ำผมหยิบขึ้นมาดูขนาดไซต์ของมัน !!! "นี่มันอะไรเนี่ย!!" 

"งานของนายมันกำลังเริ่มขึ้นแล้วละ ครัน"