ตัวร้าย

​

"นี้!มันอะไรกัน! บอสเห็นกุสวยงั้นหรอคับห๊า!" ผมใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกไปข้างนอก จ้องที่หน้าของบอสอย่างเขม็ง "ชุดนี้มันอะไร! บอสก็เข้าใจเว้ยว่าจะให้เป็นหญิง แต่ชุดเนี่ย!" ผมถือชุดที่บอสเอาไปไว้ในห้องน้ำ ชุดนี้ ขาดตรงหลังและ เป็นฟองน้ำรูปหน้าอก กางเกงขาสั้นติด...ของผม 

"ทำไม ชุดนี้แหละเหมาะกับมึง เซ็กซี่" บอสพูดหน้าตายมองที่โทรสัพ ไม่สนใจกุสัดนิด 

"ชุดนี้ผมไม่เอาด้วยหรอก! ดูสิวิกผม แม่งมึงจะ เขียวไปไหน" ผมโชว์วิกผมสีเขียวขึ้นอีกข้าง เป็นผมตรงยาวถึงกลางหลังของผม "ผมไม่ยอม ไม่งั้นผมไม่ทำจริงๆด้วย" 

"น่ารักดีนะคับผมว่า" น้องบันพูดและยิ้มแบบขำๆมาให้ผม บอกน่ารักแต่ตัวเองหัวเราะซะงั้น 

"ใส่ๆไปเถอะน่า มึงใส่ออกมาก็ไม่มีใครแข็งหรอก" ไอบอนพูดและมองมาที่หน้าของผมอย่างนิ่งๆ ใช่สิมึงไม่ได้ใส่นี่ มึงก็พูดได้ 

"กุไม่ได้ห่วงเรื่องแข็งไม่แข็ง กุห่วงเรื่องน้องชายกุ" ครันหันไปมองหน้าของบอสอีกครั้ง "ขอชุดใหม่ กางเกงยีนเสื้อยืดก็ได้มั่งบอส" 

"เฮ้อ มึงทำไมชอบต่อรอง กุบอกว่าเซ็กซี่ดีไงละ จับ!" หลังจากบอสพูดจบผมก็โดนจับ สี่ห้าคนรุมจับตัวของผม มีคนจับขาของผมยัดเข้าไปในไอชุดบ้าๆนี่ 

"ปล่อยนะเว้ย! กุไม่ใส่อ้ากก!! ปล้อยเด้!" ผมโวยวายผมตัวลอยสบัดขาไปมา มันก็ไม่ได้ผล มันใส่ชุดจนจะเสร็จ "ปล่อย!" ผมสะบัดสุดแรง ก่อนที่จะหลุดออกจากตัวพวกมัน ปึก! 

"..." 

"โอ๊ะ! ขอโทดพี่คัต" ผมเดินเซจนไปชนพี่ชายที่ยืนอยู่อีกท่งหนึ่ง  

   ปรืดด! พี่คัตรูดซิบด้านหลัง 

"พี่คัต!" 

"มึงน่ารักมากชุดนี้ ไอเรย์คงภูมิใจถ้ามึงเข้าไปช่วยมัน และมันได้มึงในชุดนี้" ///พี่คัตพูดจบป็ทำเอาผมหน้าแดงระรื่นพอพูดถึงเรื่องของเรย์ "..ช่วยซามุที" พี่คัตกอดผมเบาๆก่อนจะพูดประโยคที่หายากที่สุดสำหรับคนที่ไม่เคยมีแม้แต่ความรักในหัวใจ 

"พะ..พี่คัต ผะ..ผมขอโทด พี่คัตผมขอโทด ผมจะละบาปโดยการช่วยพี่ซามุออกมา ผมขอโทดผมขอโทด" ผมพูดขอโทดซ้ำไปซ้ำมากอดพี่คัตแน่น ก่อนที่จะได้รับไออุ่นจากพี่ชายคนนี้มาเต็มเปี่ยม "พี่คัต ผมจะช่วยพี่ซามุออกมา ผมจะทำทุกวิถีทาง" 

"..." พี่คัตไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยกยิ้ม ให้ผมอย่างอ่อนหวาน ไม่ค่อยได้เห็นนานเลยรอยยิ้มแบบนี้ "..กลับมาให้คบทุกคน" 

"ผมขอเปลี่ยนแค่วิก" ผมหันมามองหน้าพวกบอสที่ยืนอยู่ข้างหลังขอผม "มองเชี่ยไรกันเนี่ย!" 

"ก้นมึงใหญ่ขึ้นปะ" บอสพูดทักขึ้นหลังจากที่จ้องก้นผมมาเป็นเวลานาน ไอพวกจัง.. "อ้วนขึ้นหรอมึงอะ" 

"หรอ ผมน้ำหนักเท่าเดิมนะ" ผมลูบที่ก้น เบาๆก่อนจะหันหน้ามองพี่คัต พี่คัตพยักหน้าเบาๆ "มันใหญ่ขึ้นจริงอะ" 

"เออเอาเถอะแบบนี้แหละดีแล้ว เซ็กซี่ของจริง มึงเหมือนผู้หญิงจริงๆ มีใครบอกมึงบ้างไหม" ผมทำหน้าเอือมระอานั่งลงที่โซฟาข้างพี่คัตก่อนจะมีคนเอาวิกมาให้เลือก ผมมองไปมองมาเป็นไปเห็นวิกสีน้ำตาลทอง ยาวไม่มาก ผมลองเอามาให้ลูกน้องอีกคนใส่ให้ผม 

"ไม่เลวนะค่ะ เลือกได้สวยมากเลยค่ะ" ผู้หญิงที่เป็นคนใส่วิกให้ผมก็พูดข้างๆหูของผมเบาๆ "เอ๊ะ?! ไหงร้องไห้ละค่ะ!" ผมมองหน้าตัวเองอ้าปากค้างมองที่หน้าตัวเองนานๆก็นึกถึงแม่ขึ้นมา ผมหน้าตาเหมือนแม่ มันทำให้ผม นึกถึงเขา 

"พะ..พี่คัต!" ผมหันไปมองที่พี่คัตก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้พี่คัต น้ำตาก็ไหลอยู่อย่างนั้น ผมกอดที่พี่ชาย "พี่ผม ฮึก! ผมเหมือนแม่ไหม ฮึก!"  

"..มึงเหมือนมาก เหมือนแม่ตอนที่สวยมากๆ" พี่คัตพูดแบบยิ้มๆก่อนจะลูบที่หัวของผมอย่างเบามือที่สุด "สวยมาก..น้องกุสวยมาก.." 

"เออสวยจริงกุยอมรับ" บอสอ้าปากค้างก่อนที่จะพูดช้าๆและหันหน้าไปเล่นโทรสัพต่อ 

"เหมือนแม่มึงจริงๆนั้นแหละ" ไอบอนมองหน้าผม 

"พี่ครันน่ารักมากเลยคับ" บันยิ้มแล้วพูดอย่างมีความสุขแปลกๆ 

"พร้อมยัง" บอสหันมาถามคำถามกับผมอีกครั้ง ผมมองหน้าบอสอย่างลังเล "กุจะส่งแปลนทัั้งหมดนี่ให้มึงแล้วให่มึงไปทำแบบย่อเอาเอง"

"บอสให้กุเข้าไปคนเดียวรึ" บอสพยักหน้าอย่างช้าๆสามที คนเดียว? ชิบผายละจะไหวไหมละเนี่ยกุ "แล้วไอบอนละมันไม่ให้มันเข้าไปหรือไง คนเดียวจะไหวหรอบอส! นั้นมันเรือนจำนะเห้ย" 

"เพิ่งมาคิดได้หรือไง กุบอกตั้งแต่รับงาน ดีใจจังนิ" ไอบอนพูดหน้ากวนตีนๆส่งมาให้ผม สัสน่าถีบจังนะพออยู่กับเมียทำกร่างเชียว 

"ก็ได้ คนเดียวก็ได้ ใครแคร์วะ ช่วยผัวคนเดียวด็ได้ เอาแปลนมา เอาผมไปส่งด้วย เร็วๆ" ผมนั่งลงที่เก้าอี้แล้วมองที่กระจกก่อนจะมีคนทาปากให้ผม ผมก้มหน้าทำแปลนแบบย่ออยู่คนเดียว "อันแองไอไหมอะ(มันแดงไปไหมอะ)" ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของตัวเองที่มีคนแต่งหน้าให้ผม 

"อย่าเพิ่งสิขยับปากค่ะเดี๋ยวไม่สวยนะค่ะแหม ไหนเม้มปากสิค่ะ" ผมทำตามที่พี่กระเทยเขาบอก ผมนั่งแต่ง หน้าอยู่อย่างนั้นและสักพักรถรถก็มา "พกสองอันนี้ไว้นะค่ะ ท่าเห็นว่ามันเริ่มออก ก็ทาเลยนะค่ะ คุณครันสวยมากค่ะ" ยิ้มแห้งๆก่อนที่จะก้มหน้าทำแปลนแบบย่อก่อนสักพักแล้วถึงจะเดินไปที่รถทีหลัง

"..ส่วนนี่เขียนย่อๆเอาไว้" พี่ครันชี้ที่จุดที่ผมต้องหาทางเข้าไปช่วย แพะรับบาป ผมพยักหน้ารับแล้วเขียนตัวย่อยว่า พ. ผมมองหาทางที่สำรวจ เขาต้องพาเราเข้าห้องสืบสวน เราต้องจำเป็นต้องมองหา ทั้งสองคน "..จุดนี้ โดดได้ทางนี้เล็กไประวังแพะกับเรย์เข้าไม่ได้ ไปเถอะรถมานานแล้วมันจะเลยเวลาที่กำหนด" ผมพยักหน้ารับก่อนจะเก็บแปลนกระดาษแล้วเดินไปที่รถ

"เอานี่แปลนงานอีกแผ่นของเรือนจำทั้งหมด ตำรวจในสายหามาให้ได้แค่นี้ มีอะไรเพิ่มเติมก็วาดเข้าไปเองนะ" ผมมองหน้า บอสอย่างเบื่อหน่ายเต็มทน มีอะไรมั่งที่กุจะต้องไม่ทำเอง  

"..กลับมาให้คบ" พี่คัตเอามือมาทาบที่หัวของผม ผมยิ้มยี่ฟันเต็มที่และเดินขึ้นรถไปไม่ได้พูดอะไร ผมจะไม่รับปากว่าจะกลับมาได้แบบคบทุกคน เพราะผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะรอดกลับออกมาไหม เป็นคำพูดที่หมามาก ว่างั้นไหม 

"คุณครันจำแปลนได้หรือยังคับ" คนขับรถหันผมที่กระจกหน้าก่อนจะถามผมอย่างรอคำตอบ 

"..ได้แล้ว" ผมมองที่กระจกและมองหน้าคนขับรถ "ส่งฉันข้างหน้าเลยเป็นไง" 

"ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วคับ" อ้าวกุแค่พูดเล่นนะเนี่ยมึง มึงจะส่งกุเข้าข้างหนาจริงเดะ "เพราะว่าคุณครันต้องมอบตัว แล้วคุณครันมีชื่อยังคับ" 

"อืม..ในใบที่ฉันจะโดนจับมันชื่อว่าอะไร" "เชียวชี" 

"เชียวชี*** กุช้างไทยไอสัส! ไปเปลี่ยนชื่อกุเลยนะ" ผมตวาด ใส่คนคับรถคนขับรถก็ขำและให้ผมพิมช่องใส่ชื่อเอาเอง "เชียวชีห่าไรละ ตีนเถอะ ใครคิดเนี่ย เอาชื่อนี่เก๋สุดละ เฟอร์บิล เป็นไง" 

"คับไม่เลวเท่าไหร่คับ" คนขับรถรับคอมในมือของผมที่ส่งไปให้มัน ก่อนที่มันจะทำการปิดเครื่องแล้วขับรถต่อไปเรื่อยๆ "แวะทานอะไรก่อนไหมคับ" 

"เออดีเหมือนกันหิววะ" ผมพูดจบคนขับรถก็จอดรถตรงหน้าร้านข้าวอย่างรวดเร็ว "นายสั่งเลยฉันเอาอะไรก็ได้แบบนาย" 

"ได้คับ" ผมลงจากรถแล้วก็เดินตามคนขับรถเข้าไปในร้านและหาที่นั่ง มันมีตังใช่ไหมวะ? นี่กุไม่ได้พกตังมานะเว้ย?? 

"เฮ้ย!" ผมตะโกนเบาๆให้คนขับรถหัน มันก็หันทำหน้านิ่งๆใส่ผม "มึงเอาตังมาใช่ไหม" คนมองผมกันทั้งร้าน ผมหันไปมองหน้าทุกคนและนั่งลงกับที่อย่างรวดเร็ว 

"คับ? ผมมีตังคับ" คนขับรถพูดแค่นั้นแล้วก็เดินมาททงผมอีกครั้ง "จะเอาอะไรเพิ่มหรอคับ?" 

"ป่าวๆแค่จะถามเพราะกุไม่มีตังสักบาทเดียวเลย" ผมพูดเสียงที่โครตเบากุอายเสียงตัวเองสัสๆ คนขับรถทำหน้าอ้อ แล้วก็เดินสั่งข้าวให้ผมนั่งคนเดียวมองออกไปข้างนอก 

"ขอโทดนะคับ คุณสวยมากเลย" ...ชิบผายละไง! ผู้ชายมาจีบชัดๆเลยแบบเนี่ยเอาไงดีละเนี่ย "คุณชื่ออะไรหรอคับ ผม เคตัน นั้นเพื่อนผม นาวิ" พอมันชี้ไปที่เพื่อมมัน เพื้อนมันแม่งโบกมือกให้ผมอย่างสนุกสนาน  

"อ้อฉันเฟอร์บิลค่ะ" ผมพูดแบบโครตใช่เสียง ที่ 9 เล็กที่สุดเหมือนที่สุด 

"ไม่ทราบว่ามาคนเดียวหรอคับ" กึกๆ ครืด พรึบ! 

"มากับเขานะค่ะ" ผมพูดแบบยิ้มๆไปให้คนที่มาถามชื่อของผม ก่อนที่ผมจะบอกออกไป ไอคนขับรถนี่ก็ทำหน้านิ่งยังกับผัวกุจริงๆ 

"อ้อ เพื่อนหรอคับ งั้นขอเบอร์ติดต่อไว้ได้ไหมคับ" ไอห่ามึงยังรู้ดีว่าเป็นเพื่อนกุอีกนะ สายตามึงนี่ดีหมดยกเว้นร่างกุนี่แหละ 

"ฮะๆ ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าให้ไปกลัวว่าผัวจะรับ" ผมพูดจบและยิ้มให้คนที่เดินมาหาผม มันตกใจทำหน้าเหวอแล้วก็นิ่งไปสักพัก "มีอะไรอีกรึป่าวค่ะ พอดีจะทานข้าวนะค่ะ" ผมพูดแบบยิ้มๆ และมองที่จานข้าวที่กำลังจะเอามาเสริฟ 

"มะ..ไม่มีอะไรแล้วคับ ขอโทดด้วยนะคับ" ฮะๆฮ่ามันมันขอโทดคนขับรถผมเฉยเลยอะฮ่าๆ คนขับรถผมก็มองอย่างเดียวไม่พูดอะไร  

"ฮะๆ ฮ่าอะจี้สัส" ผมพูดเบาๆก่อนจะตักข้าวเข้าปากไป  

"คุณครันดัดเสียงได้เหมือนดีนะคับ แต่ผมว่าปกติเสียงคุณก็เหมือนอยู่นะคับ" ไอคนขับรถอยู่ๆก็พูดเรื่องเสียงผมขึ้น ทำเอากุแทบจะสำลักข้าวชิบผายเอ๊ย! 

"มึงห้ามพูดถึงเรื่องเสียงกุอีกนะ กุไม่โอเคร กุพูดเสียงแบบเมื่อกี้กุจะแบบ อั๊ก!" ผมทำหน้าเหมือนคนจะตายให้มันดูมันก็พยักหน้าแล้วก็หัวเราะอย่างเบาๆ "อีกไกลไหมวะ" 

"100 โลคับ" ผมพยักหน้า และแบมือ มันก็ทำหน้างงๆ  

"กุไม่มีเงินติดตัวสักบาท เอามา 500 จะซื้อของแดกในรถ" มันก็เลิกคิ้วสูงก่อนที่จะทำหน้านิ่งๆและล้วงกระเป๋าตัง มันหยิบ500 ออกจากกระเป๋า "ขอบใจมากเดี๋ยวเอาคืนให้ ถ้างานนี้สำเร็จ" มันไม่ได้พูดอะไร ผมกินข้าวไปซักพักผมกำลังจะลุกขึ้นและเดินออกจากร้าน ไอคนขับรถกำลังจะก้าวลงบรรได ผมจับแขนเสื้อมัน 

"คับ?" 

"มึงรู้อะไรไหม การเป็นผู้หญิงที่ยากๆเลยก็การใส่ส้นสูงเดินลงบรรไดเว้ย" มันทำหน้างงก่อนที่มันจะหลุดขำออกมาเบาๆ "ขำห่าไรวะนี่กุจริงจังนะเว้ย" มันยื่นมือมาให้ผม 

"คับผมจะช่วยพยุงคุณเอง" เออให้มันได้อย่างนี้ อย่างน้อยตอนนี้กุก็ ผู้หญิงคนหนึ่งละวะต้องช่วยกุนี่แหละถูกแล้ว "งั้นผมจะไปเติมลมยาง คุณซื้อเลยคับ" มันพยุงผมจนมาถึงพื้นข้างล่าง 

"โอเครงั้นเดี๋ยวสักพักกุจะออกมาเดินมาตามหารถมึงนะ"  คนขับรถพยักหน้าสองที ผมก็เดินไปหาของกินในร้านต่างๆ 

     ผมเดินไปหยิบหมากฝรั่ง ช็อคโกแล็ต น้ำป่าว เลย์ แซนวิท น้ำส้ม ยางมัดผม ลูกอม ผ้าอนามัย เอ๊ย!! สัสซื้อเพลิน เกือบหยิบติดมาด้วยไหมละมึง ผมเดินมาที่หน้าเคาเตอร์ให้เขาคิดตัง 

"ทั้งผมหมด 405 บาทคับ" ผมให้แบงค์500 ไป ทำไมมันจ้องกันตลอดเลยวะ รึมันจะรู้ว่ากุเป็นเกย์จริงๆ กุก็เป็นอยู่แล้วนี่หว่า เออเอาเถอะ "ขอบคุณมากนะคับ" หือ? !! สลีบพร้อมเบอร์โทรสามเบอร์ กุว่ามันไม่รู้หรอกกุมั่นใจ  

"หึ!" ผมเดินออกมาข้างนอก และหันไปในร้าน พวกมันก็มองผมอยู่ ผมขย้ำใบกระดาษเบอร์โทรและสลีบพร้อมกัน ก่อนจะปล่อยปลิวลงในถังขยะ หึหน้าแตกกันละสิพวกมึงขอโทดค่ะกุไม่ร่าน ผัวคนเดียวก็ใหญ่พอค่ะ "รถจอดไว้ไหนวะ" ผมมองไปรอบๆก็เจอ...ร้านลูกชิ้นผมซื้อมาจนหมดตังก่อนจะเดินหารถมัสอีกครั้ง  

"คุณเฟอร์บิล! คุณเฟอร์บิล!" ใครมาบินๆอะไรแถวนี้วะ รถไอหน้านิ่งนั้นอยู่ไหนเนี่ย! 

"คุณครัน!" พรึบ! ผมหันไปตามเสียง มันตะโหนเสียงดังจนผมต้องหันหปมองอย่างรวดเร็ว  

"ชิบผายละกุลืมชื่อตัวเอง!" ผมหลบหน้ามันและค่อยๆเดินเข้าไปหามัน 

"คุณชื่ออะไรคับ" 

"เอ้าเมื่อกี้ก็ว่าอะไรใครมาแถวบินแถวนี้มึงเรียกกุอ้อ เฟอร์บิลๆ เฟอร์บิล" ผมเจอแถขึ้นรถท่องชื่อตัวเองซ้ำไปมาๆ ก็กุจำชื่อตัวเองไม่ได้นี่หว่า กุผิดอะไรเนี่ย "กินน้ำไหม" มันส่ายหน้า ข้างมันก็มีน้ำเมื่อกันผมซื้อมาไว้ เพราะไอเรย์ชอบหิวน้ำ จริงๆแล้วผมบังคับมันเพราะมันเป็นร้อนในบ่อย 

ผมนั่งเล่นคุยเล่นกับคนขับรถ ก่อนจะกินแล้วก็นอนกินแล้วก็นอน จนในรถของมันรกเต็มไปด้วยขนมของผม มีบางครั้งมันเปิดกระจกเพราะกลิ่นขนมผมมันไม่อำนวย ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมันควรจะว่าผมด้วยซ้ำไป มันก็นิ่งๆไม่สนใจผมเท่าไหร่ มันขับรถมาเรื่อยๆผมก็ไม้รู้หรอกว่าเรือนจำมันอยู่ตรงไหนของมุมโลก  

"ใกล้แล้วนะคับ" พอมันพูดจบผมก็จัดทรงผม เช็ดปากทาสีใหม่ ทาแป้ง ก่อนที่จะจับกระจกหน้ารถของมันหันมาหาหน้าของผม  

"โอเครยัง" ผมหันหน้ามาหามัน มันเหลือบมามองหน้าของผม "สวยยังวะเนียนปะ" 

"เนียนหมดคับยกเว้นเสียง" 

"เออค่อยดัด เจ็บคอ" ผมจับกระดาษแปลนยัดใส่นม ลูกอมใส่ไว้ในนมอีกข้าง โอ้ยเคยเห็นแต่ในทีวีในหนังของจริงๆแม่งทำได้จริงๆด้วยมึง 

"หยุด! นั้นนักโทษหญิงนิ! เฟอร์บิลๆ!จับเร็วเข้า" ผมลงจากรถมัน ไอคนขับรถถอยรถแล้วดิฟรถขับกลับไปอย่างรวดเร็ว อะไรจะรีบหนีขสาดนั้นเลยวะนั้น

"ไม่ต้องตามรถ จับนางนั้นมาก็พอ!" ผมยืนเอาลิปทาปากตัวเอง และเก็บ มันก็วิ่งชุลมุนมันรายล้อมตัวผมเป็นวงกลมทั้งหมด กุคนเดียวใช่ 24 คนเลยหรอวะ 

"ว่าไงหนุ่มๆ ใหญ่กันจัง" ผมพูดยิ้มๆ