Fag or No! ไม่ฉันไม่ได้บ้านะ!!

  โอ้ยทำไมรู้สึกปวดหัวแบบนี้  ฉันไม่ได้กินเหล่านี้  โอ้ยๆปวดหัว  ทำไมยิ่งคิดยิ่งปวดนะ  โอ้ยๆปวดหัวเท่าที่ฉันจำได้หมอนั้นบอกว่าจะพามาหาเชล  แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนละ  -_0  เฮ้ยนี่มันไม่ใช้ห้องนอนฉันนิ  แล้วฉันอยู่ที่ไหน  ฉันมาอยู่ที่นี้ได้ไง
                “ตื่นแล้วหรอ”  โอ้ยผู้ชายผมดำสุดคูล  ตัวสูราวๆร้อยแปดสิบกว่ากำลังเดินมาหาฉัน  ริมฝีปากขยิบยิ้มมุมปาก  ฉันเหมือนกำลังเห็นแสงออร่าออกมาจากตัวเค้าเลย
                “เอ่อ..คุณคือใคร  แล้วฉันอยู่ที่ไหน”
                “อ่าวจำฉันไม่ได้หรอ  ฉันเชลไง”
                “เชล?”  ทำไมฉันตอนนั้นฉันไม่คิดว่าเค้าจะหล่อขนาดนี้นะ  เผลอๆหล่อกว่าหมอนั้นอีก  แต่ช่างเหอะยังไงเค้าก็น่ารักกว่าตั้งเยอะดูอ่อนโยนกว่าด้วย  “แล้วฉันอยู่ที่ไหนหรอ”
                “บ้านเฟรสนะ”
                “ฮ่ะ!!”
                “ฟังไม่ผิดหรอก  เมเธออยากกลับบ้านหรือเปล่า”
                “อืม...”
                “แต่เธอคงกลับไปไม่ได้แล้วละ”
                “ทำไมฉันกลับไปไม่ได้”
                “เธอมาที่เมืองของพวกเรา  มนุษย์ที่เข้ามาที่นี่จะเข้ามาแล้วไม่สามารถออกไปไหนได้อีกจนกว่า....”
                “จนกว่าอะไร”
                “จนกว่าเธอจะตาย”
                “อะไรนะ  ทำไมเอะอะอะไรก็ตายก็ตาย  ดีงั้นฉันตายๆไปจะได้จับพวกนายจะได้ไม่ต้องมาดูแลฉันด้วย”
                “ไม่ได้นะ   ถ้าเธอตายเฟรสกับฉันจะเดือดร้อน”
                “สรุปแล้วคือฉันก็ทำอะไรไม่ได้เลยสินะ”
                “เมผมขอโทษนะ  เพราะผมเมเลยต้องมาเจออะไรแบบนี้  แต่ถ้าเมอยู่ที่นี่ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ”
                “ฉันไม่มีทางเลือกอยู่แล้วนิ   ยังไงฉันก็ต้องอยู่กับพวกนายอยู่แล้ว”
 
กอด    เค้าดึงฉันเข้ามากอด  ตุบๆ..ตุบๆ  ไม่นะหยุดเต้นเดี๋ยวนี้  สัมผัสนี้อีกแล้วทำไมช่วงนี้ฉันถึงต้องเจออะไรแบบนี้   แล้วดูสิสัมผัสที่แสนจะอบอุ่น  กลิ่นที่หอมชวนหลงใหลแบบนี้  ทำไมเค้าถึงได้ทำตัวนางรักจังลยนะ
                “เมผมขอโทษจริงๆน่ะ”  ดูสิทำไมเค้าต้องทำเสียงน่ารักๆแบบนี้ด้วย  หัวใจฉันสั่นไหวหมดแล้ว
                “อืมนายก็ปล่อยฉันได้แล้ว”
                “ไม่จนกว่าเมจะให้อภัยผมก่อน”
                “ฉันไม่โกรธนายสักหน่อย”
                “สัญญาน่ะ”
                “สัญญา” 
จุ๊บ..เค้าโน้มตัวลงมาจุ๊บที่หน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา  เราสบตากันเนิ่นนาน  ฉันเริ่มรู้ได้ว่าหน้าฉันเริ่มร้อนขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ  ตัวสันรู้สึกหนาวสั่นไปหมด  หรือว่าจุ๊บนั้นจะส่งผลถึงร่างกายฉันไปด้วย
                “เมน่ารักจังเลย”
                “นี่...อย่าไปพูดแบบนี้กับใครอีกเข้าใจไหม”
                “ทำไมละ”
                “เพราะมันไม่ดี”
                “ไม่ดียังไงหรอ”  ยังจะมาสงสัยอีกมให้ตายคนเค้าบอกว่าไม่ดีก็ไม่ดีสิ  จะอยากรู้อะไรกันนักกันหนาเนี่ย
                “ช่างเถอะ  แล้วนายก็ออกไปห่างๆฉันด้วย”
 
                “โอเครครับผม ^^”