~รักป่วนคุณชายเจ้าเล่ห์~ ฉบับแก้ไขใหม่ SS.1

ณ บ้าน
ฮาว~ ฉันตื่นเช้ามาพร้อมกับที่โดนนาฬิกาปลุก เวลา 6.00 น ค่ะ ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำและแต่งตัวค่ะเป็นเรื่องปกติที่คนมีงานต้องตื่นแต่เช้า  พอทำเรื่องส่วนตัวเสร็จฉันก็เดินออกจากบ้านเพื่อที่จะไปทำงานต่อค่ะ และมีเวลาเหลือที่จะหาอะไรกินค่ะ ฉันภูมิใจที่ได้ทำงานมา 2 วันแล้วค่ะ แต่ตอนนี้ฉันที่จะก้าวไปทำงานมองไปข้างหน้า เห็นคนสูงหล่อใส่สูทดำ พร้อมเปิดประตูรถหรูให้  ฉันแปลกใจว่าเขามาทำไม เขามารับผิดคนรึปล่าว ฉันเลยไปถามเขา
     ‘เอย... คุณรับผิดคนรึป่าวค่ะ’ ฉันถามไปตรงแล้วคนสูงเขาส่ายหน้า แล้วเดินมาหาฉันแล้วจ้องหน้าฉัน  คนสูงกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่าง
     “คุณหนูเป็นเลขาของอุทาดิใช่ไหมครับ ”
     ‘ใช่ค่ะ’
คนสูงยิ้มอ่อนไหวต่อฉันมากค่ะ แต่เขาเหมือนจะมารับฉันค่ะฉันก็ไม่ได้อะไรเพราะน่าจะเป็นบริการ์ดของอุทาดิ  โชชิแน่ๆ ฉันเลยเดินตามเขา แล้วไปนั่งรถหรูค่ะ ซึ่งมันหรูมากจริงๆค่ะ  แล้วเขาพาฉันไปห้างที่จะสัมภาษณ์ของโชจังค่ะ  ระหว่างรถติดค่ะ ตอนเช้ามันรถติดขณะนี้เลยหรอฉันเลยถามบริการ์ดค่ะ
     ‘รถติดจัง นะค่ะ’
     “ผมไม่คิดว่าเวลานี้มันจะติดนะครับ”
     ‘แล้วปกติมันไม่ติดหรอค่ะ’
     “ใช่ครับ น่าจะมีอุบัติเหตุนะครับ ”
     'อ่อค่ะ ^^’ ’
ปัญหาอุบัติเหตุเยอะจังเลย ทำไมผู้คนไม่ระมัดระวังกันน้า ฉันนึกในใจ พอถึงใกล้อุบัติเหตุซึ่งมันชนกันจริงๆด้วยน่าสงสารคนโดนชนมากค่ะ เป็นเหตุการณ์ที่ฉันไม่ค่อยชอบการเสียชีวิตค่ะ พอบริการ์ดขับเลยไปก็เริ่มใกล้ถึงห้างที่จะสัมภาษณ์ของโชจัง พอเรามาถึงกันก็เริ่มมีงานสัมภาษณ์ ผู้คนมารวมตัวกันดูอย่างเต็มที่ ฉันได้นั่งที่แรกๆค่ะ โดนจองไว้ค่ะ โชจังเป็นคนจองให้ คนข้างๆก็เป็นดารากันทั้งนั้นเลยค่ะ รู้สึกไม่ควรมานั่งกันตรงนี้ >< ว้าวฉันมองไปรอบข้าง ก็มีคนหนึ่งมองฉันค่ะ มองอย่างสงสัย ฉันรู้สึกกลัวค่ะ แล้วเขาลุก แล้วมานั่งค่ะหล่อมากค่ะใส่แว่น คล้ายกับโชจังเลย ไม่น้าหน้าแดงไปหมดแล้วค่ะ แล้วเขาเขามาคุยค่ะ
 
ณ ห้าง
    “คุณเป็นไรรึป่าว”
เขาทักฉันแล้วยิ้มหวานให้ฉันค่ะ ฉันหน้าแดงเกินไป แล้วเขาทำหน้าสงสัย เขามาจับหน้าผากฉัน
   “ก็ไม่ได้ไม่สบายนี้น้า”
   ‘ฉะ....ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ’
   “เธอชื่ออะไรละ นึกว่าไม่สบายครับ ผมเป็นห่วง”
   ‘ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ’
ฉันชอบเขานะค่ะที่เป็นห่วง แต่มันโล่งโจ้งมากค่ะ ผู้คนหันมองกันเต็มเลยค่ะ ฉันเลยเขินเกินไปค่ะ และแล้วโชจังก็มาสัมภาษณ์ค่ะ เริ่มพอดี ผู้คนพากันหันไปหาโชจังกัน ฉันโล่งใจมากค่ะและฉันยังตอบคำถามเขาไม่เสร็จค่ะ แต่เขาก็จ้องมาหาฉันอยู่ค่ะ
   ‘ฉันชื่อ ซากุระ ดังโงะ ค่ะ แล้วคุณละค่ะ’
   “ผมชื่ออิสุมิ ยาโต้ ครับ ยินที่ได้รู้จักครับ ผมไม่เคยหน้าคุณเลยเป็นดารารึป่าวครับ ”
   ‘ป่าวค่ะ .....เป็นเลขาของอุทาดิค่ะ’
   “อ่อ โชจังมีเลขาแล้วสินะ กว่าจะมีก็หานานมากครับ ”
   ‘ทำไมหรอค่ะ’
ฉันถามเขาไป เพราะมันมานานมาก เลยไม่รู้มันมานานมากแค่ไหน แค่ไหนที่เรียกว่านานฮ่าๆ
  “ป่าวหรอกครับ ช่างมันเถอะครับ ฮ่า งานเริ่มแล้วนะดูโชจังสิ”
   ‘ค่ะ -///-’
เขาไม่ตอบที่ฉันถามเลยค่ะ คุณยาโต้นี้น่าจะเป็นดาราและเป็นเพื่อนของโชจังแน่เลย เขาเรียก โชจัง อย่างงี้ต้องสนิทแน่ค่ะ และแล้วเริ่มการสัมภาษณ์โชจัง ค่ะ
ขณะสัมภาษณ์โชจัง
   “สวัสดีค่ะตอนนี้เรามาอยู่กับแขกรับเชิญค่ะ ที่นี้เป็นห้าง xxx ค่ะ รายการ xxx ค่ะมาสัมภาษณ์ความเป็นที่เขามาเป็นดาราได้ยังไงกันค่ะ คุณอุทาดิ โชชิค้าๆคุณป็นมายังไงค่ะแล้วคุณเข้ามาในวงการตอนไหนค่ะ”
  ‘ผมก็สวัสดีครับทุกคนแฟนคลับด้วยนะครับเอ่อก็คือ ผมมาเข้าวงการได้ยังไง ก็คือ ตอนผมอายุ 16 มีคนมาติดต่อ ให้ถ่ายโฆษณาครับเป็นโฆษณาน้ำxx ครับ และก็มีคนติดต่อกันมาเรื่อยๆจนมาถึงทุกวันนี้ได้นั้นละครับ ชื่อผมทุกคนน่าจะรู้จักกันแล้วนะครับ ถ้าใครยังไม่รู้ผมขอแนะนำตัวนะครับผมชื่ออุทาดิ โชชิ ครับ อายุผม อายุ 23 ครับส่วนสูงขอผม 180  ครับ’
   “โอโห้เป็นที่โด่งดังมากเลยนะค่ะที่เข้าวงการมาตั้งแต่อายุ 16แล้วมีแฟนยังค่ะ สาวๆรอคำตอบนะค่ะ เพราะหลายๆคนอยากรุ้มากเลยค่ะ ”
   ‘ผมอยากจะบอกว่า มีคนที่ชอบนะครับ มีตั้งแต่เด็กครับ แต่เขาอยู่ไกลนะครับตอนนี้เขาเป็นยังไงผมก็ไม่รู้หรอกครับ ’
   “แล้วจำชื่อสาวคนๆนั้นได้รึป่าวค่ะ”
   ‘อืม... จำไม่ได้อ่ะครับมันก็ผ่านมานานมากแล้วละครับ ตอนนี้ผมก็ยังคิดถึงเขาอยู่ครับแต่ไม่รู้ว่าเขาตอนนี้เป้นยังไงบ้างอ่ะครับ’
   “ว้าวความรักของคุณโชจังนี้ทำให้สาวๆหลายๆคนต้องอกหักกันที่เดียวเลยนะค่ะ แต่ได้คุณได้เจอกับเขา คุณจะรู้สึกอย่างไรบ้างค่ะ”
   ‘อ่า ผมก็จะขอเขาแต่งงานครับ’
คำพูดของเขาทำให้สาวๆหลายๆคนอกหักกันจริงหน้าของสาวหลายๆคนหดหู่ และร้องไห้ออกมาบางคน แต่ทุกคนก็ยินดีกับโชจังเหมือนกัน ฉันไม่รู้ว่าเป็นใครแต่ที่แน่ๆฉันไม่เอาหรอก ฉันไม่ค่อยชอบเลยสร้างหน้า มากค่ะ เขาเป็นคนเจ้าชู้ด้วยเห็นชัดๆว่า มีผู้หญิงอยู่ในห้องเยอะเห็นกันได้ชัดๆ  แล้วพอสมภาษณ์โชจังเสร็จฉันลุกออกไปจากสถานที่นั้นเพื่อไปรอรับโชจังค่ะ เป็นหน้าที่ เพราะบริการ์ดบอกมาค่ะ 
 
ย้อนเวลาไปตอนที่จอดรถ
    “คุณซากุระ ครับ ถ้าคุณอุทาดิ สัมภาษณ์งานเสร็จแล้วไปรอรับที่ห้องนี้เลยนะครับ ห้อง xxx”
    ‘ค่ะ รับทราบค่ะ!!’
    “เดี่ยวผมมารับอีกทีบ่ายๆนะครับ บอกคุณอุทาดิด้วยนะครับ ขอให้เที่ยวให้สนุก”
ฉันรับยิ้มเขาไป บริการ์ดเขาใจดีจริงๆเลยค่ะ และฉันก็ไปงานสัมภาษณ์ก่อนที่โชจังจะเริ่มค่ะ
 
กลับมาปัจจุบันค่ะ  
ฉันตอนนี้กำลังไปที่ห้อง xxx ค่ะ ไปหาโชจังค่ะ ก่อนไปถึงค่ะ ฉันได้พบอิสุมิค่ะ แต่ฉันคิดว่าจะไม่ทักค่ะ เพราะต้องรีบปที่ห้องโชจังรออยู่ค่ะ ระหว่างที่ฉันเดินก้มหน้าไป  มีคนหนึ่งจับแขนฉันไว้ค่ะ ฉันรีบหันไปมองค่ะ และแล้วก็เป็นอิสุมิ ยาโต้ ค่ะ
    “คุณซากุระจะก้มหน้าทำไมเดี่ยวก็สะดุดหรอกครับ”
    ‘ค่ะ ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วงค่ะ ฮึๆ’
ฉันอุตส่าจะไม่ไปทักใครแล้วค่ะ สุดท้ายโดนอยู่ดีค่ะ
   “คุณจะไปหาโชจังสินะครับ”
   ‘ใช่ค่ะ’
   “นี้ไงเขาอยู่นี้แล้วครับ”
    ‘เอ๊ะ??’
ฉันหันไปด้านหลัง ฉันเห็นเขากำลังจ้องหน้าอย่างโมโห  แล้วมืออีกข้างเขาถือเสื้อโค้ดอยู่ค่ะ และเขากำลังเดินมาค่ะ ฉันทำหน้าฉํนกำลังจะร้องไห้แล้ว และแล้ว
    “ว่าไง ยาโต้ ไม่ได้เจอกันนานนะครับ”
     “ว่าไง โชจัง คิดถึงจังเลย ”
เอ๊ะ….?? ฟรอมหน้าของโชจังเมื่อกี้นี้หน้าไปแว๊บกับตาเลย มีหน้าที่ยิ้มหวานใส่ต่อ อิสุมิ ยาโต้ มากค่ะ คงเป็นเพื่อนสนิทนะค่ะ
    “ว่าแต่เธอมาอยู่ได้ไงเนี่ย”
โชจังจ้องหน้าด้วยความโมโหมากค่ะ และ หน้าดูรู้สึกหึงๆนิดๆค่ะ ฉันสัมผัสได้เลย มันอาจจะมีสิ่งลี้ลับอยู่ก็เป็นได้ ฮ่าๆ ล้อเล่นค่ะ
    'ฉันกำลังไปห้องไปรอคุณอุทาดิ ค่ะ แล้วมาพบกับอิสุมิ ยาโต้ ค่ะ’
    “อ่ออย่างงี้นี้เอง”
เขาจ้องหน้าฉันอย่างสงสัยมากค่ะ แต่เขาก็เอามือไปเกาะไหล่ของอิสุมิ  แล้วพยักหน้าให้อิสุมิอีกด้วย ค่ะ ฉันทำหน้างงๆ ไปเลย
    “ขอบใจมากนะเพื่อนที่ดูแลคุณเลขาของฉันครับ”
แล้วเขาเกาะกำไหล่ของอิสุมิอย่างแรง และมีอ่อร่างูจ้องเขม็นเพ้ไปทางอิสุมิอย่างรุนแรงหนัก คูณสองเลยค่ะ
     “มัน....เจ็บน่ะ!!”
อิสุมิจับมือของโชจังที่กำลังเกาะกำไหล่ของอิสุมิเอาปล่อยลง ฉันเห็นแล้วคงจะแดงหน้าดูเลยนะ  ฉันต้องยังไงดีละสิ ฉันต้องทำอะไรซักอย่างแล้วละ และฉันก็นั่งนึกไปสักพัก ฉันก็ได้คิดออกทั้งทีเลยว่าจะทำยังไง ระหว่างที่ฉันนั่ง ฉันได้ลุกขึ้นมาพร้อมกับกลับหลังหันไปหาพวกเขา และแล้วพวกเขามองมาที่ฉันแล้วทำหน้าสงสัย ว่าไปนั่งทำอะไร  ฉันเลยทำหน้าแปลกทำไมพวกเขาถึงมามองฉันกันทั้งคู่เลย และแล้ว โชจังได้จับมือฉันไว้ แล้วเดินไปยังห้อง xxx ฉันก็ไม่พูดอะไรและฉันยังไม่บายกับยาโต้เลย ด้วยซ้ำ แต่มือของโชจังอุ่นมาก รู้สึกเหมือนอยู่ในอ้อมกอดของเขาด้วยนะและขนาดนั้นฉันได้มองเขาที่กำลังเขิน แล้วหน้าแดงนิดๆไป .....
 
ที่ห้อง xxx
     “เธอรออยู่ตรงนี้นะ เดี่ยวผมเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
ฉันพยักหน้าให้เขา แล้วเขาเดินไปที่ห้องเปลี่ยนชุดค่ะ ฉันก็ไม่ได้อะไรฉันนั่งเล่นโทรศัพท์ แชทไปหา นาชา (ส่วนใหญ่จะชอบโทรคุยกันมากกว่า) 
 
เฟส นาชา ออนไลน์ :แชทส่วนตัว
ME “เธอมางานไหมอ่ะ นาชา”
She‘……’
She‘ฉันอยู่งานแล้วจ้าเห็นโชจังแล้ว แต่ทำไมฉันไม่เห็นเธอตอนนี้เธออยู่ไหน’
ME “ฉันมานานแล้วนะ แต่ฉันอยู่กับโชจัง แต่ตอนนี้โชจังกำลังเปลี่ยนชุดอยู่”
She‘อ่อ ฉันรอเธออยู่นะไปเที่ยวห้างกัน รีบๆมานะ’
ME“ok ถ้าฉันไปได้ทันน้า ต้องดูก่อนนะ”
 
ขณะที่ฉันกำลังแชทอยู่ และแล้วโชจังก็ได้เปลี่ยนชุดเสร็จพอดีเป็นชุดเหมือน บังตัว ใส่ซะหล่ออีกคงมีใครจำไม่ได้หรอกมั่ง แล้วเขาก็เดินมาหาฉัน พร้อมกับเอากระเป๋าเป้ให้ฉันใส่ไว้ พอฉันใส่เข้าไปนั้นละรู้สึกหนักมาก เสื้อผ้าหรือ!! รู้สึกว่าฉันเป็นคนรับใช้มากกว่าเลขาแล้วละ แล้วเขาก็พาฉันเดินออกไปจาก ก็เดินตามกันไปที่ไหนก็ไม่รู้ เหมือนไปเที่ยวห้างแต่ก็ไม่ได้ไปเที่ยวห้าง ฉันเหมือนไปแบกของให้กับผู้หญิงคนๆหนึ่งที่รวยมากและช็อปเที่ยว เชิดเดินไปนู้นไปนี้ .... ขนาดนั้นฉันก็เห็นนาชา แต่ฉันทักเขาไม่ได้ ฉันกำลังทำงานอยู่ถ้าขอ โชจัง ไปเที่ยวกับเพื่อนซะนิดคงได้อ่ะ  แต่ตอนนี้ฉันเดินเลยนาชาไปแล้วค่ะ น่ากำลังจะไปศูนย์อาหารนะค่ะ ......
 
ที่ศูนย์อาหาร
ฉันคิดไม่ผิดโชจังคงหิวมากแน่ๆเลย ฉันก็ไม่คิดด้วยว่าคงอย่างเขาจะกินอาหารแบบบ้านๆในห้าง เขาเดินไปซื้อบัตรเงินสดที่เคาน์เตอร์ ฉันก็ไม่อะไรมากก็รอเขา เวลาที่ฉันมองโชจัง รุ้สึกอบอุ่นมากค่ะ อยากอยู่ด้วยกันนานๆ  และแล้วเขาก็ซื้อบัตรเงินสดเสร็จ ฉันก็เดินไปหาที่นั่งให้ค่ะ ฉันโครตจะทำหน้าที่ดีที่สุดค่ะแต่ กลับไปหมดเลยค่ะ เขาพาฉันไปนั่งกินอีกที่หนึ่งค่ะ แล้วต้องขึ้นลิฟต์ไปอีกค่ะ นึกว่าศูนย์อาหารน่าจะมีที่เดียวซักอีกค่ะ ขนาดนั้นฉันรู้สึกเมื่อยมากค่ะ ฉันเลยนั่งย่อๆค่ะ มันหนักกระเป๋ามากค่ะแบกอะไรมาก็ไม่รู้ได้เลย อยากเปิดมากตอนนี้ ระหว่างที่ฉันนั่งอยู่ โชจังเขาหยิบกระเป๋าเป้ที่ฉันกำลังสะพายไว้ข้างหลัง  มาสะพายไว้หลังของเขาเองค่ะ เขารู้หรอว่าเราหนักทำไมฉันรุ้สึกเขินจังนะ.......
     “คงหนักมากสินะ ขอโทษละกันน้า”
เขาได้หันหน้าหนีฉันค่ะ  .... ระหว่างนั้น ก็ได้ถึงที่ศูนย์อาหารอีกศูนย์หนึ่ง หรูทั้งนั้นเลย ไม่ใช่ธรรมดา แล้วเขาจับมือฉันไว้ แล้วพาเดินไปจองที่นั่ง ระหว่างที่เราได้เดินไป ฉันได้เจอกับอิสุมิ ที่นั่งด้วยรุมร้อบสาวๆ เยอะๆ อึ๋มๆ กันทั้งนั้นเลย พอเดินมาถึงที่โต๊ะ โชจังเอาบัตรมาให้ฉันใบหนึ่ง บัตรมีเงินอยุ่เป็น ห้าพัน ฉันก็คิดว่ามันเป็นแพงมากๆเลย และแล้วเขาก็ได้ไปหาอิสุมิ แล้วเขาก็บอกฉันว่า
     “ซื้ออะไรกินไปก่อนนะ เดะผมมา”
ฉันพยักหน้าให้เขา แล้วเขาก็เดินไปหาอิสุมิทันที ฉันก็ลุกเดินไปหาร้านอาหารค่ะ เดินไปเดินมามีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย ฉันเลยไม่รู้ว่าจะกินอะไรดีฉันไม่กินดีกว่า คิดว่า ซื้อชานมไข่มุกอย่างเดียวก็พอละ.....ฉันซื้อเสร็จทันนที ฉันไปนั่งที่เดิม ระหว่างนั้นฉันแชทหา นาชา
เฟส นาชา ออนไลน์ :แชทส่วนตัว
ME: เธอกลับไปยังอ่ะ??
She: ยัง
ฉันกำลังแชทกับนาชาทันใดนั้นโทรศัพท์ โดนหยิบไปอย่างดื้อๆเลย  ไม่ใช่ใครหยิบไปนะ โชจังนี้เอง เขาก็ได้นั่งแล้วอ่านแชทฉันไป
     “เธอกำลังคุยกับผู้ชายหรอ??”
     ‘ป่าวนะ ’
     “เธอไม่ควรอยุ่ที่นี้นะ เธอควรไปซะ”
ไล่ฉันไปดื้อๆเลย แค่เล่นโทรศัพท์นิดเดียวแล้วคิดว่าฉันคุยกับผู้ชายอีกรุ้สึก งงๆ ไปหมดเลย ฉันก็เลย รีบหยิบโทรศัพท์ของงฉันแต่เขาไม่ให้แล้วยิบโทรศัพท์ฉันไป
     ‘เอาคืนมานะ’
เขาชักสีหน้าใส่ฉันแล้วจับฉันไปในห้องๆหนึ่ง  ในขณะที่กำลัง ไขกุญแจ
     ‘ปล่อยนะอย่าทำแบบนี้สิ’
     “เธอควรโดนฉันทำแน่ ฮึๆ”
      ‘ทำอะไร!!’
      “ทำอย่างที่ผู้ใหญ่ทำกันยังไงละ”
!!! ฉันควรทำยังไงดี เขาจับมืออย่างแรง แล้วกระชักฉันขึ้นเตียงไป  เขาเริ่มจูบฉันเขากับมือของฉันไว้สองข้าง แล้วเราจูบอย่างดูดดื่ม จนฉันอ่อนไหว เกินไป และแล้วมีคนมาช่วยฉันไว้ค่ะ เพราะมีคนโทรมาค่ะ แล้วเขาก็รับสายค่ะ น่าจะเป็นสายขอบริการ์ดค่ะ
 
ขณะที่โชจังรับสาย
      “ฮัลโหลครับ เดะผมขอค้างที่ห้างนะครับ”
       ‘ไม่ได้ครับ คุณหนูต้องไปประชุมนะครับ’
       “โอเครครับเดะผมไปครับ”
ฉันได้ยินที่เขาโทรคุยกันแต่ฉันรุ้สึกอ่อนเพลียมาก และแล้วเขาก็มาหาฉันแล้ว นอนกอดฉันไม่รู้เพราะอะไร .....
      “เธอเอาตังไปนะแล้วไปเที่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อนาชาด้วยละ ฉันต้องไปแล้วละพรุ้งนี้เจอกันน้า ทางออกอยู่ที่ลิฟต์”
ฉันร้องไห้ค่ะ โดนเขาจูบไปซะอย่างงี้ แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไปทิ้งเงินไว้ให้ฉัน ประมาณ หมื่น บาทแต่เขาเอาโทรศัพท์ฉันไป ฉันจะเจอนาชาได้ยังไง ฉันก็ได้ลุกไปไปแล้วปิดห้อง เดินออกจากที่ห้างไป ฉันไม่ได้กลับไปหานาชาหรอก แล้วบังเอิญเจออิสุมิอีกรอบในระหว่างที่เขากำลังจะขึ้นรถหรูๆฉันหลบหน้าอีกครั้งแล้วเขาก็มาทักฉันไปอีก
    “ว่าไง ซากุระทำไมร้องไห้ละ”
    ‘ฉันป่าวร้องไห้ค่ะ ฉันแค่สะดุดล้มเองค่ะ ฮ่าๆ’
ฉันโกหกไป ฉันไม่อย่าที่จะบอกว่าโชจังทำอะไรฉันไว้
    “ถ้าไม่รังเกียจ เดือนหน้าก็ใกล้วันเกิดผมแล้ว รับบัตรรับเชิญไว้นะครับผมกรณีพิเศษเลย”
     ‘ขอบคุณค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะค่ะ’
ฉันโบกมือบัยบายเขาไป และฉันก็ไปนั่งรถกลับบ้านค่ะ ฉันไม่สามารถที่โดนกระทำในวันนี้ได้เลย ค่ะ ฉันเสียใจมากเลยค่ะ......