Don't take me นายสุดหล่อ อย่าทำให้ฉันหวั่นไหว

"คมบังวะ! หิวจังเลยมีอะไรให้ข้ากินบ้างเจ้าคะ
"ฉันอ้อนแม่ที่ทำอาหารอยู่ในครัว
"เฮ้อ อิ่มไปอีกมื้อ ไปทำการบ้านล่ะนะคะ"
วันนี้มีซีรีส์
ฉันรีบคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำเหมือนกับแย่งชิงกีฬาโอลิมปิก
 
เมื่อฉันอาบน้ำเสร็จฉันรู้สึกหายง่วงเป็นปริดทิ้ง ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมเอาผ้าเช็ดตัวขยี้ผมแล้วสะบัดผมแรงๆ น้ำจากปลายผมหยดใส่ปกชุดนอนลายหมีคุมะมงตัวโปรดของฉัน จู่ๆฉันเหลือบมองไปที่คอมมันคงรอฉันเปิดมันล่ะสิแต่ฉันขอทำการบ้านก่อนนะคะซีรีส์
ฉันก็ปั่นงานกันเร่งรีบมาก จนมันก็ไม่เสร็จ ฉันก็ไม่ทนทำหรอกฉันกระโดดไปหน้าคอมดูซีรี่ส์แล้ว
 
แสงอาทิตย์จ้าส่องมากระทบขาของฉัน
ปี้นนๆๆ! เสียงแตรรถดังทั่วถนน ใช่แล้วล่ะรถติด คนก็ต่างคนทางรีบกัน รวมถึงฉันด้วย เห้ออ ฉันมาสายอีกแล้ว
 
"การบ้านภาษาไทยเสร็จยัง ลอกหน่อยดิ"ฉันรีบวิ่งสุดพลังเพื่อมาทำการบ้านวิชานี้เลยนะ
"เสร็จแล้วๆเอาไปเลย อย่าลืมสลับข้อด้วย"เพื่อนรักอย่างเนโยนสมุดให้ฉันพร้อมบอกตลอดว่าอย่าลืมสลับข้อ
"พิ้น "
"ฮะ อะไร"ฉันตอบไปโดยไม่เงยหน้าขึ้นดูเพราะฉันรีบลอกการบ้านอยู่
จนเสียงมันเงียบไปฉันเลยเงยหน้าดู
"อ้าว ทำไมวันนี้ถึงมาฝั่งนี้ "ฉันยังมีเวลาพูดแขวะแอล ก็ฉันไม่รู้จะทักยังไง
"งั้นไปก็ได้ให้มันรู้ไปสิว่าเรียกไม่ได้"เขาพูดเหมือนน้อยใจ
 "โหยฉันพูดเล่นนา มีไรรีบพูดเร็ว"
"เสร็จการบ้านสังคมยังขอดูหน่อย"
"ฮืมเสร็จแล้ว"ฉันก็ตอบเขาไปแล้วล้วงสมุดในกระเป๋ายื่นให้แอลไป
"ขอบใจ"แอลตอบฉัน สั้นๆเหมือนเคยแล้วเดินไปที่โต๊ะของเขา
3เดือนผ่านไป ฉันกับเขายังไม่สนิสกันเลย
แต่ฉันก็ไม่ได้อะไรกับเขานะ ฉันว่ามันคงเป็นแค่ความรู้สึกชอบเฉย หลังจากนั้นฉันก็เรียนตามภาษาฉันไม่ได้ยุ่งกับเขาเป็นพิเศษ
จนเผลอแป๊บเดียวนี่ก็ปิดเทอม2ของ ม.4
~เจอกันม.5จ้าาาา~ ข้อความนี้ถูกเขียนไว้บนกระดาษตัวเบ้อเริ่ม
"พรุ่งนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนแล้ว"
ฉันพูดออกมาจากปากหนาๆของฉันนั้นหมายความว่าฉันจะบอกที่บ้านว่า ห้ามปลุกฉันเพราะฉันจะนอนฮ่าๆ
พูดถึงช่วงปิดเทอม
ฉันก็ไม่ได้ไปเที่ยวอะไรมากมายเน้นกินเน้นนอนมากกว่า จนการกระทำเหล่านี้ทำให้น้ำหนักตัวฉันขึ้นปรี๊ด
"ม่ายยย!"เสียงฉันตะโกนที่รับน้ำหนักตัวเองไม่ได้ "ห้า...สิบห้า หรอ อีกห้ากิโลนี้หกสิบนะเว้ย"ฉันเสียความมั่นใจเล็กน้อยกลับน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้น