Don't take me นายสุดหล่อ อย่าทำให้ฉันหวั่นไหว

พิ้น!พิ้นนน!แกตื่นเร็ว"เน ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ชอบบ่นว่าขาตัวเองใหญ่เอ่ยปากปลุกพิ้นผู้หญิงที่ชอบบ่นว่าขี้เกียจชอบปล่อยตัวเองให้ดูโทรม ที่กำลังฟุบกับโต๊ะในห้องเรียน
"ขอนอนหน่อยคนมันง่วงอ่ะ แกนี่ก็นะจริงๆเลย"พิ้นผงกหัวขึ้นตอบเนไปแบบมึนๆ
"จะมานงมานอนอะไรกันป่านี้นี่มันที่โรงเรียนนะ"
"อืมๆตื่นแล้วนี่ไงเล่า"พิ้นเอามือขยี้ตา
"หน็อย!แกต้องดูซีรีส์ดึกๆดื่นๆสินะ ถึงต้องอดหลับอดนอน แหม!อีพระเอกในเรื่องจะมาช่วยแกเรียนไหมคะ?" เนบ่นใส่หน้าพิ้นที่นั่งหน้างัวเงียอยู่
"มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า"พิ้นตอบกลับ
แล้วทั้งสองก็หันไปพูดคุยกับเพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างๆ
 
"ครูมาแล้วๆ"เสียงเด็กหลังห้องตะโกน
พิ้นที่นั่งคุยกับเพื่อนข้างหน้าก็รีบลุกกลับไปนั่งข้างเรด้าผู้หญิงที่ตัวเล็กเพื่อนๆจะเรียกว่าอีเตี้ยซึ่งเป็นเพื่อนพิ้นมาตั้งแต่ม.2 ถ้าพูดถึงความแตกต่างระหว่างฉันกับเรด้าละก็ที่เห็นได้ชัดก็คือรูปร่าง เรด้าตัวเล็กมากๆมานั่งข้างฉันทำให้ฉันดูตัวยักษ์ไปเลยล่ะ ฉันก็พยายามจะไม่นั่งข้างยัยนั่นแล้วแต่ด้วยความที่เราสัญญากันมาตั้งแต่ม.3 ว่าจะนั่งข้างกัน
ฉันก็จำใจนั่งข้างเรด้า เรด้าก็พูดมาก ก็ดีสำหรับเราและนางก็เป็นเดอะแก็งฉันด้วย
"นักเรียนทำความเคารพ"เสียงใครคนนึงพูดขึ้น
"ครูวันนี้ใส่ชุดสวยจังเลยครับ"อีผู้ชายโซนหลังห้องแซวครูที่ปรึกษา
"พอเลยๆ ครูรู้ตัวแล้วค่ะ" เหอะๆครูเอ่ยตอบกลับด้วยความมั่นมาก
"โอเคค่ะ วันนี้เปิดเทอม ม.4วันแรกรู้จักชื่อเพื่อนกันหมดยัง" ครูตั้งประเด็นที่ทำฉันแอบเกร็งถึงมันจะเป็นแค่ชื่อ
ก็เถอะก็ฉันอยู่ห้องรองคิงฉันอยู่เงียบๆไม่รู้จักใครหรอกตอน ม.3เพื่อนในห้องบางคนมันยังจำชื่อฉันไม่ได้เลยจะเอาอะไรกับ ม.4ตอนนี้ ฉันกลัวน่าแหกเป็นบ้า แต่ที่จริงเรื่องเพื่อนมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนเราก็ต้องค่อยๆทำความรู้จักกันไปทีละนิดมั้ย ฮ่าๆ ครูนะครู
"เอาแบบนีันะเดี๋ยวครูสุ่มใครแล้วครูชี้เพื่อนแล้วให้ตอบว่าเพื่อนคนนั้นชื่ออะไร ใครตอบไม่ได้เดี๋ยวรู้กันว่าเธอไม่รู้จักสร้างมิตรไมตรี"ครูตั้งกติกาได้พังมากสำหรับฉัน
จากนั้นครูเริ่มสุ่มไปเรื่อยๆ
"เรด้า ไอ้คนนั้นที่นั่งข้างหน้าต่างชื่ออะไรหรอ
"ฉันใช้นิ้วอันสั้นชี้ไปที่ผู้ชายสูงๆ
"คนนั้นล่ะผู้หญิงน่ารักๆ แล้วคนนั้นอ่ะผู้ชายสูงนิดๆ "
"แก ถามจนฉันตอบไม่ทันเลยนะ มะ บอกไอ้คนที่นั่งข้างหน้าต่างมันชื่อเจมส์ ผู้หญิงคนนั้นชื่อวินดี้ ส่วนผู้ชายคนนั้นชื่อ อ..."เรด้าก็จำชื่อไม่ได้แค่รู้ว่าตอน ม.3เขาอยู่ห้อง7
"ภัทรดนัย ยืนขึ้น "ครูก็สุ่มเรื่อยๆมาถึงคนที่7แล้ว
"อะ คนนี้ชื่ออะไรคะ"ครูถามพลางชี้้นิ้วมาที่ฉัน
"เหยเขาจะรู้ชื่อฉันไหมไม่รู้ฉันก็อายอ่ะดิ ฉันคนรู้จักก็เยอะนะเว้ย"ฉันบ่นคนเดียวในใจทั้งๆที่ใครๆก็ไม่ค่อยรู้จักฉันเลยฉันกลัวหน้าแตกที่อยู่กันมายังไงเพื่อนไม่รู้จัก
และดูเหมือนว่าในห้องก็ลุ้นเหมือนกันเพราะก่อนหน้านี้เพื่อนเขาตอบได้กันหมดแต่อีตานี้มันช้าจัง
"ชื่อ... พิ้น ครับ"เขาตอบแล้ว ทำให้เพื่อนและครูต่างรอลุ้นกันก็ถอนหายใจกันเป็นเยือกรวมถึงฉันด้วย
"นั่งลงได้ทั้ง2คนค่ะ"ครูใช้ให้เราสองคนนั่งลงได้
เฮ้อ ~~
"เรด้า!ตกลงผู้ชายคนนั้นชื่ออะไร"
ฉันยังสงสัย
เรด้าหันถามสมภพหนุ่มเนิร์ดใส่แว่นหนาโขที่นั่งอยู่โต๊ะข้างหลัง
"สมภพ ผู้ชายเมื่อกี้ชื่อไรอ๋อ"
"ชื่อ แอล "สมภพตอบไปในหน้านิ่งๆ
"อืมขอบใจ"เรด้าเห็นหน้านิ่งๆของสมภพแล้วชวนอารมณ์เสีย
"แอล งั้นหรอ น่าค้นหาจัง หล่อด้วยย " พิ้นได้แต่นั่งนึกอะไรๆในใจเพียงลำพัง
"เย็นแล้วกลับบ้านได้ค่ะ "เสียงคนในเดอะแก็งฉันนี่แหละนางชื่อเปส ดีกรีมนุษย์นักวิ่ง
"ไหน เน เบว หนิง อ่ะ?"นี่ก็ชื่อในเดอะแก็งฉัน
"เห็นลงไปแล้ว นี่เราก็มาตามพิ้นนั้นแหละไปยัง"เปสตอบฉัน
"โอเค ไปดิ ไปกินไอติมหน้าโรงเรียนสักหน่อย"ฉันก็ตอบเปสไปตามความจริงเพราะนี้มันบ่าย4โมงกว่าฉันหิวแล้ว
"เอ้อ เรด้าไปไหม "ฉันไม่ลืมชวนเพื่อนรักตัวเล็กของฉัน
"ไม่เอาพวกแกไปกันได้เลยฉันจะคุยกับอิพวกนี้หน่อย"เรด้าเข้าคนได้ง่ายมีแต่คนรักไม่แปลกที่เขาสามารถอยู่ได้ทุกกลุ่มแตกต่างกับฉัน
"ค่ะ" ฉันตอบเรด้าสั้นๆแล้วเดินไปหน้าโรงเรียนพร้อมเปส