ผู้ช่วยว่าที่พระเจ้า

 
 
  ผมชื่อ คาเอรุ โทมะ อยู่มหาลัยอันดับต้นๆของประเทศ
ผมเหลือแค่น้องสาวเพียงคนเดียวพ่อกับแม่ผมหายสาบสูญจากเหตุเรือล่มเมื่อ 3 ปีก่อน
ซึ่งที่เกิดเหตุพบเพียงแค่น้องสาวของผมที่นอนอยู่ในเรือชูชีพแต่น้องผมกลับมีโรคประหลาดที่รักษาไม่หายติดมาด้วย
 
คืนหนึ่งผมได้ตื่นขึ้นมาพบกับเด็กผู้หญิงคนนึงที่เรียกตัวเอง ว่า "พระเจ้า"
อยู่ใต้ผ้าห่มของผม "เธอมีผมสีขาวราวกับหิมะผิวสีขาว นัตย์ตาสีฟ้าอ่อนและตัวเล็ก "
 
โทมะ: เธอเป็นใครหน่ะเข้ามาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง!
 
เด็กผู้หญิง: อือ.. เสียงดังจังนะโทมะคุง
 
โทมะ: เธอเป็นใครหน่ะ
 
เด็กผู้หญิง: คนที่พวกนายเรียกว่า "พระเจ้า" ยังไงละ
 
โทมะ: พะ... พระเจ้างั้นหรอ
 
เด็กผู้หญิง: ใช่แล้วเรานี่แหละพระเจ้า
 
 
โทมะ: พระเจ้าที่ไหนเขาบุกบ้านคนอื่น เหมือนโจรแบบนี้กันเล่า
 
เด็กผู้หญิง: จะ.. โจรงั้นหรอเสียมารยาทจังนะ ฉันไม่ใช่โจรสักหน่อย สาวน้อยน่ารักขนาดนี้จะโจรไปได้ยังไงเล่า
 
โทมะ: ฉันไม่เชื่อเธอหรอก
 
 
เด็กผู้หญิง: งั้นดูนี่นะฉันจะแสดงให้เธอ ดูเอง
         
" ในนามของข้าอลิส แอสเซน ข้าขอให้สิ่งที่ข้าปราถนาจงมาปรากฎต่อหน้า ข้า "
 
จู่ๆก็มีแสงสีขาวปรากฎขึ้นมาและจางหายไปอยู่ๆก็มีโต๊ะน้ำชาเล็กๆและมีเมล่อนปังอยู่บนโต๊ะน้ำชาเล็กๆ
 
โทมะ:โต๊ะ...น้ำชางั้นหรอ เธอเอามาจากไหนเนี้ย
 
เด็กหญิง: ฮ่าๆนี้คือพลังส่วนนึงของฉัน เท่านั้น เห็นมั้ยละ คราวนี้เชื่อ ฉันรึยังล่ะ
 
โทมะ: พระเจ้างั้นหรอ เห้อ... ฉันก็ยังไม่เชื่อเธอเต็มร้อยหรอกนะ
         บางทีอาจจะเป็น มายากลก็ได้
 
เด็กผู้หญิง: เอาเถอะเลิกเรียกฉันว่าเธอ ได้แล้วฉันเองก็มีชื่อนะ ฉันชื่อ อลิส แอสเซนเป็นผู้เข้าร่วมชิงตำแหน่ง พระเจ้าหน่ะ
 
โทมะ: ผู้เข้าร่วมชิงตำแหน่งพระเจ้างั้นหรอ แล้วทำไมถึงเรียกตัวเอกว่าพระเจ้าล่ะ
 
อลิส: ทำไมงั้นหรอ... ฮ่าๆ... เพราะยังไงฉันก็มั่นใจ ว่าจะชนะยังไงละ
 
โทมะ: (แลดูเธอจะมั่นใจมากนะ) แล้วเธอมีอะไรกับฉันรึยังไงคุณว่าที่พระเจ้า
 
อลิส: โอ้.. ว่าที่พระเจ้างั้นหรอพูดได้ดีนิที่ฉันมาหานายเพราะฉันมีเรื่องจะขอหนะสิ
 
โทมะ: เรื่องที่จะของั้นหรอ.. อะไรล่ะ
 
อลิช: เราจำเป็นต้องมีผู้ช่วยละนะ เราเลยอยากจะให้นายช่วย มาเป็นผู้ช่วยของเราน่ะ
 
โทมะ: ทำไมถึงเป็นฉันล่ะ
 
อลิส: เพราะฉันเห็นนายช่วยเหลือคนที่ลำบากยังไงละ เมื่อวานนี้ก็มีลูกหมาตกร่องน้ำนายก็ลงไปช่วยหมาตัวนั้น มันทำให้ฉันสนใจนายขึ้นมาละนะ มาเป็นผู้ช่วยเราเถอะ
 
โทมะ: ฉันไม่มีเวลาไปช่วยเธอหรอก ฉันไม่ใช่คนที่เก่งหรืออะไร ก็แค่คนธรรมดาที่ไม่ได้พิเศษอะไร แล้วอีกอย่างฉันก็มีงานที่ต้องทำ
 


อลิส: เพื่อรักษาน้องสาวที่ป่วยสินะ
 
โทมะ: เธอรู้ได้ยังไงว่าน้องฉันป่วยหน่ะ
 
อลิส: ฉันตามดูนายมายังไงละ
 
โทมะ: อลิสเธอเป็นสโตก เกอยังงั้นหรอ
 
อลิส: หยาบคายจริงๆเลยฉันก็แค่ต้องรู้ กี่ยวกับผู้ช่วยของฉันน่ะสิ
 
โทมะ: ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะช่วยเธอเลยนะ
 
อลิส:นายแน่ใจหรอบางทีฉันอาจจะรักษาน้องนายหายได้ก็ได้นะ
 
โทมะ: จริงหรอเธอรักษาน้องฉันได้ จริงๆงั้นหรอ
 
อลิส: อ่า.. น้องนายหน่ะโดนคำสาป รักษายังไงก็ไม่หายหรอก มีอยู่ทางเดียวคือการ"กำจัดปีศาจ"
 
โทมะ: กำจัดปีศาจงั้นหรอ คนอย่างฉันหนะคงทำไม่ได้หรอก
 
อลิส: ทำได้สิ ฉันรู้นะว่านายเคยไปแข่งเคนโด้ระดับประเทศเมื่อ3ปีก่อน แต่นายดันสละสิทธิ์เพราะน้องสาวนายป่วยเพราะคำสาป
 
โทมะ: เธอนี้รู้เรื่องฉันดีจังนะแต่คนธรรมดาสู้กับปีศาจหน่ะหรอ
 
อลิส: ไม่ใช่แค่คนธรรมดา นายกับพวกเรา ต่างหากละ ถ้านายมาเป็นผู้ช่วย ของฉัน ฉันเองก็จะช่วยนายด้วย
 
โทมะ: ถึงจะยังไม่เข้าใจก็เถอะแต่ถ้ามันช่วยน้องสาวฉันได้ก็ฉันละก็ฝากตัวด้วยละกัน
 
 
   แล้วชีวิตธรรมดาของผมก็เปลี่ยนไป
 
    จบบท