ผู้ช่วยว่าที่พระเจ้า

เขียนโดย Fuzubi

วันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.48 น.

2 บท

0 วิจารณ์

3,963 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 21.19 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) คำเชิญจากว่าที่พระเจ้า

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ผมชื่อ คาเอรุ โทมะ อยู่มหาลัยอันดับต้นๆของประเทศ

ผมเหลือแค่น้องสาวเพียงคนเดียวพ่อกับแม่ผมหายสาบสูญจากเหตุเรือล่มเมื่อ 3 ปีก่อน

ซึ่งที่เกิดเหตุพบเพียงแค่น้องสาวของผมที่นอนอยู่ในเรือชูชีพแต่น้องผมกลับมีโรคประหลาดที่รักษาไม่หายติดมาด้วย

คืนหนึ่งผมได้ตื่นขึ้นมาพบกับเด็กผู้หญิงคนนึงที่เรียกตัวเอง ว่า "พระเจ้า"

อยู่ใต้ผ้าห่มของผม "เธอมีผมสีขาวราวกับหิมะผิวสีขาว นัตย์ตาสีฟ้าอ่อนและตัวเล็ก "

โทมะ: เธอเป็นใครหน่ะเข้ามาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง!

เด็กผู้หญิง: อือ.. เสียงดังจังนะโทมะคุง

โทมะ: เธอเป็นใครหน่ะ

เด็กผู้หญิง: คนที่พวกนายเรียกว่า "พระเจ้า" ยังไงละ

โทมะ: พะ... พระเจ้างั้นหรอ

เด็กผู้หญิง: ใช่แล้วเรานี่แหละพระเจ้า

โทมะ: พระเจ้าที่ไหนเขาบุกบ้านคนอื่น เหมือนโจรแบบนี้กันเล่า

เด็กผู้หญิง: จะ.. โจรงั้นหรอเสียมารยาทจังนะ ฉันไม่ใช่โจรสักหน่อย สาวน้อยน่ารักขนาดนี้จะโจรไปได้ยังไงเล่า

โทมะ: ฉันไม่เชื่อเธอหรอก

เด็กผู้หญิง: งั้นดูนี่นะฉันจะแสดงให้เธอ ดูเอง

" ในนามของข้าอลิส แอสเซน ข้าขอให้สิ่งที่ข้าปราถนาจงมาปรากฎต่อหน้า ข้า "

จู่ๆก็มีแสงสีขาวปรากฎขึ้นมาและจางหายไปอยู่ๆก็มีโต๊ะน้ำชาเล็กๆและมีเมล่อนปังอยู่บนโต๊ะน้ำชาเล็กๆ

โทมะ:โต๊ะ...น้ำชางั้นหรอ เธอเอามาจากไหนเนี้ย

เด็กหญิง: ฮ่าๆนี้คือพลังส่วนนึงของฉัน เท่านั้น เห็นมั้ยละ คราวนี้เชื่อ ฉันรึยังล่ะ

โทมะ: พระเจ้างั้นหรอ เห้อ... ฉันก็ยังไม่เชื่อเธอเต็มร้อยหรอกนะ

บางทีอาจจะเป็น มายากลก็ได้

เด็กผู้หญิง: เอาเถอะเลิกเรียกฉันว่าเธอ ได้แล้วฉันเองก็มีชื่อนะ ฉันชื่อ อลิส แอสเซนเป็นผู้เข้าร่วมชิงตำแหน่ง พระเจ้าหน่ะ

โทมะ: ผู้เข้าร่วมชิงตำแหน่งพระเจ้างั้นหรอ แล้วทำไมถึงเรียกตัวเอกว่าพระเจ้าล่ะ

อลิส: ทำไมงั้นหรอ... ฮ่าๆ... เพราะยังไงฉันก็มั่นใจ ว่าจะชนะยังไงละ

โทมะ: (แลดูเธอจะมั่นใจมากนะ) แล้วเธอมีอะไรกับฉันรึยังไงคุณว่าที่พระเจ้า

อลิส: โอ้.. ว่าที่พระเจ้างั้นหรอพูดได้ดีนิที่ฉันมาหานายเพราะฉันมีเรื่องจะขอหนะสิ

โทมะ: เรื่องที่จะของั้นหรอ.. อะไรล่ะ

อลิช: เราจำเป็นต้องมีผู้ช่วยละนะ เราเลยอยากจะให้นายช่วย มาเป็นผู้ช่วยของเราน่ะ

โทมะ: ทำไมถึงเป็นฉันล่ะ

อลิส: เพราะฉันเห็นนายช่วยเหลือคนที่ลำบากยังไงละ เมื่อวานนี้ก็มีลูกหมาตกร่องน้ำนายก็ลงไปช่วยหมาตัวนั้น มันทำให้ฉันสนใจนายขึ้นมาละนะ มาเป็นผู้ช่วยเราเถอะ

โทมะ: ฉันไม่มีเวลาไปช่วยเธอหรอก ฉันไม่ใช่คนที่เก่งหรืออะไร ก็แค่คนธรรมดาที่ไม่ได้พิเศษอะไร แล้วอีกอย่างฉันก็มีงานที่ต้องทำ

อลิส: เพื่อรักษาน้องสาวที่ป่วยสินะ

โทมะ: เธอรู้ได้ยังไงว่าน้องฉันป่วยหน่ะ

อลิส: ฉันตามดูนายมายังไงละ

โทมะ: อลิสเธอเป็นสโตก เกอยังงั้นหรอ

อลิส: หยาบคายจริงๆเลยฉันก็แค่ต้องรู้ กี่ยวกับผู้ช่วยของฉันน่ะสิ

โทมะ: ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะช่วยเธอเลยนะ

อลิส:นายแน่ใจหรอบางทีฉันอาจจะรักษาน้องนายหายได้ก็ได้นะ

โทมะ: จริงหรอเธอรักษาน้องฉันได้ จริงๆงั้นหรอ

อลิส: อ่า.. น้องนายหน่ะโดนคำสาป รักษายังไงก็ไม่หายหรอก มีอยู่ทางเดียวคือการ"กำจัดปีศาจ"

โทมะ: กำจัดปีศาจงั้นหรอ คนอย่างฉันหนะคงทำไม่ได้หรอก

อลิส: ทำได้สิ ฉันรู้นะว่านายเคยไปแข่งเคนโด้ระดับประเทศเมื่อ3ปีก่อน แต่นายดันสละสิทธิ์เพราะน้องสาวนายป่วยเพราะคำสาป