[one piece]เด็กใส วัยเกรียน

 หลังจากที่อันจังเล่าทุกอย่างให้เรลี่ฟังแล้ว ทั้ง 2 ก็ถอนหายใจออกมาเหมือนรู้ใจกัน คาดว่าจะเป็นเรืองของลุงโรเจอร์ = = ว่าแต่ พูดแล้วก็น่าโมโหจริงๆนั้นแหละนะ ถ้าจะพาเรามาที่โลกวันพีชก็ช่วยมาส่งดีๆก็ได้ แต่ดันส่งให้เราดิ่งลงมานี่ถ้าตายจะว่ายังไง!? ฉันไม่อยากจะบินได้หรอกนะ ถ้าฉันมี   ชิวิตรอดกลับไปฉันจะฆ่าลุงให้ตายเลยคอยดู TT* ถึงจะตายไปแล้วก็เถอะ แล้วก็จะสับเป็นชิ้นเล็กๆแล้วโยนให้ฉลามแถวนั้นกินเล้ยคอยดู!!!  
 "นี่เธอชื่ออะไรหรอ ฉันลูฟี่ ชายที่จะเป็นราชาโจรสลัด"
 ลูฟี่ที่กินเนื้อข้างๆฉันพุดขึ้นมา ทำเอาฉันสะดุ้งเพราะกำลังคิดอะไรเพลินๆ ลูฟี่นี่เวลาแก้มตุ้ยๆตอนกินเนื้อนี่น่ารักเนอะ ><
 "ออๆ ฉัน ไรริน" แต่ก็ตอบไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ นิ่งๆ
 "ชื่อเธอนี่แปลกๆนะ มาจากที่อะ?" ลูฟี่เอียงคอถามฉัน อุก!!!! โดนดาเมจความน่ารักพุ่งจน
 "ฉันอธิบายไปนายก้ไม่เข้าใจหรอก อย่าฟังเลย"
 "ไม่เอาอะ"
 เอาแต่ใจสมคำล่ำลือ = = 
 "เอาเป็นว่าฉันจะเล่าตอนที่นายไปรวมกันเพื่อนๆนะ"
 " บู่วววว -3- อะไรกัน เล่าให้ฟังหน่อยสิ"
 "เดี๋ยวให้ซันจิทำเนื้อก้อนใหญ่จำโบ้ให้"
 "งั้นไม่ต้องเล่า งัมๆๆๆๆ"
 รอดตัวแล้วเรา ฟู่...... ที่ไม่เล่าไม่ใช่เพราะเดี๋ยวไม่เข้าใจหรอก แต่ว่าขี้เกียจต่างหาก(โดดคนอ่านกระเทิบ) = = เดี๋ยวให้อันจังเล่าทีเดียวหลังจาก 2 ปี ละกัน ส่วนโฮฟุมุก็หลับไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยรายนั้น ช่างเถอะปล่อยมันไป อย่างที่เป็นนนน
 "นี่อะ เนื้อ ฉันให้"
 "โอ้!! ขอบใจ กำลังหิวพอดีเรย ^^"
 "ไม่เป็นไร ชิชิชิ "
 ฉันนั่งกินเนื้ออยู่ข้างๆลุฟี่ และก็จินเบ งั่มๆๆๆ เนื้อของเกาะเจ๊โบอานี่อร่อยจัง
 "นี่เจ้า!! " พูดถึงก็มาเลยแฮะ
 "เจ้าชอบลุฟี่หรอ เราไม่ให้เจ้าเอาลุฟี่ไปหรอก ฝันไปเถอะ!!! "
 ว่าแล้วก็ทำท่าดูถูกสไตล์เจ๊เขา = = เอาไงดี ลุฟี่ก็น่ารักนะ แต่ฉันชอบจินเบอะ แต่ถ้าตอบไปว่า ก็น่าจะ หรือไม่ก็ ใช่ มีหวังตายศพไม่สวยแน่ๆ ตอบแบบนี้ดีกว่า
 "ไม่ใช่นะ เจ๊ ไม่ฉันไม่ชอบนะ เจ๊ ฉันชอบอ้วนๆน่ากอดแบบจินเบนะจ๊นะ"
 พูดพรางชี้ไปที่จินเบที่กำลังกินเนื้อ จินเบก็หันมาด้วยท่าทาง งงๆ เหมือนประมาณว่า'เกี่ยวอะไรกับตรู' แต่จินเบก็ไม่ได้ว่าอะไร หันไปกินเนื้อต่อ
 "จริงหรอ?"
 "จริงดิ เจ๊"
 "แล้วเจ้าไปชอบคนนั้นหรอ"
 อะไร ใคร เจ๊ก็ชี้ไปทางชายร่างสูงที่นั่งพิงต้นไม้อยู่ นั้นมัน อันปากล้า รอ = = ไม่ใช่ๆ ลอว์ ต่างหาก 
 "ไม่เจ๊ ฉันไม่ชอบอะแบบนั้นอะ"
 "ทำไมละ หล่อๆอย่าง เจ้าทราฟาก้า สาวๆกรี๊ดดด เยอะออก"
 "ไม่อะ เจ๊ เวลามันยิ้ม มันน่ากลัวมากเลยเจ๊"
 เมื่อฉันพูดแบบนั้นดุเหมือนว่าลอว์มันจะได้ยินแฮะ เรยหันมาหาฉันที่ยื่น(ตั้งแต่เมื่อไหรไม่รู้)อยู่ข้างๆเจ๊โบอา แล้วก็ยิ้มใส่
 "หึ" มี หึ ด้วย = =
 "หน่ะ เห็นไม๊ เจ๊ มันน่ากลัวมากเลยอะ เจ๊ ช่วยฉันด้วยนะ TT"
 พูดพรางหลบหลัง เจ๊โบอา 
 "โอ๋ๆนะ"
 เจ๊ โบอาลูบหัวฉันด้วยแหละ ต้องเอาไปอวดเพื่อน เย้!!! ว่าแต่มันแปลกๆนะ = =*
 "ทำไมถึงไม่ชอบละ?"
  จู่ๆ ลอว์ก็มายืนอยู่ตรงหน้าฉัน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟร่ะ!? =0= แล้วทำไมถึงต้องถามเรื่องไร้สาระด้วย นี่ใช่ ลอว์ ตัวจริงป่ะเนี่ย อ่อ ลืมไปว่า เจ้าพนักงานนั้นมันเปลี่ยนนิสัยของตัวละคร(เกือบ)ทุกตัว(พนักงานที่ว่านั้นท่านผู้อาจไม่เข้าใจ ลองไปอ่านบนนำดุนะ เพื่อจะเข้าใจอะไรมากขึ้น)
 "เพราะ นายชอบเมินคน"
 ฉันเน้นคำว่า เมิน ใส่ ลอว์ ฉันรุ้สึกได้ว่า ลอว์กำลังจุกกับคำพูดของฉัน คงจะรู้สึกเหมือนมีลูกศรปักเข้ามาที่ตัวอย่างจังสินะ ฉันเข้า เพราะฉันก็เคยโดน แล้วล้มลงไปรอบข้างมีแต่ออร่าดำทมึนเต็มไปหมด ดูเหมือนจะผิดหวังกับอะไรสักอยาง ทำไมต้องรีเรียสกับไอเรื่องไม่เป้นเรื่องด้วยเนี่ยยย
 "ฉันไม่โอ๋หรอก"
 "อุก!! ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
 ลอว์พุดแล้ววิ่งเข้ามาหาฉัน เพื่อหวังจะกอด เหี้*****(ขอโทดที่หยาบคะ) น่ากลัวชิบ 
 "น่ากลัว อย่ามายุ่งกับฉัน งือ จินเบช่วยด้วย"
 ว่าแล้วก็วิ่งไปกอดจอนเบแล้วเอาหน้าถูไถกับพุงอันแสนนุ่มนิ่มของจินเบ อร๊ายยยยยย >< จินเบก็ไม่ได้ว่าอะไร ลูบหัวฉันเป็นการปลอบ อุ้ยย นุ่มมมมมม
 "เฮ้!! ลุฟี่ ทำไมไม่แบ่งฉันบ้างเลย ฉันก็หิวนะ"
 จู่ๆก็มีผู้มาใหม่เดินออกมาจากป่าทางด้านหลังของลูฟี่ที่นั่งกินเนื้อยู่ และที่ควรจะตายไปตามเนื้อเรื่องของวันพีช
 โปรโตกัส ดี เอส 
 "เอส"
---------------------------------------------------