[one piece]เด็กใส วัยเกรียน

 "ถ้าพวกเราเล่า คุณจะเชื่อหรือเปล่า" อันสึ

 "...."

 เรลี่ไม่พูดอะไร เขาเพียงจ้องมาทางพวกเราด้วยสีหน้าเรียบเฉย

 "เอาเถอะ ถึงคุณจะไม่เชื่อหรือเชื่อยังไงพวกเราก็ขอเล่า"

 "ตามใจ"

 "อันจัง นายเล่าไปคนเดียวนะฉันขี้เกียจ" ไรริน

 "ขี้เกียจไปหมดทุกอย่างแหละเธออะ"

 "ใช่ ขี้เกียจ ยืน นั่ง พูด ฟัง นอน ขี้เกียจหายใจ" ไรรินพูดแบบหน้าตาเฉย

 "งั้นตายไปสะ!!!" //ทุบหลัง

 "แอ่กก!! ขอโทดคะ"

 "เออ ฉันนอนแระ ง่วง"

 "นอนด้วย ขอนอนพุงนะ :3"

 "เออๆ"

 แล้วทั้งสองก็เดินตรงไปยังต้นไม้ใกล้เพื่อที่จะหาที่นอนเหมาะๆ เมื่อเจอแล้วก็ล้มตัวลงนอนทันที โฮฟุมุ นอนหงายท้องแล้วก็ตามมาด้วย ไรริน นอนหัวหนุนพุงของโฮฟุมุ แล้วทั้งสองก็หลับไปในที่สุด

 "นายแลดูเป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่มากที่สุดในกลุ่มเลยนะ นายคงอายุมากกว่าเด็กพวกนั้น" เรลี่

 "ป่าวครับ อายุเท่ากัน"

 "งั้นหรอ แล้วเท่าไหร่ละ?"

 "16 ครับ"

 "งั้นหรอ ฮ่าๆๆ เด็กน้อย ฉันว่าอย่าเปลี่ยนเรื่องคุยเลย มาเข้าประเด็นกันเลย"

 "เอ่อ... ก็คุณเป็นคนเปลี่ยนเอง = ="

 "ช่างฉันเถอะ รีบๆเล่ามา พวกนายมาจากที่ไหน มาได้ยังไง"

 "ถ้าผผมจะบอกว่า เพื่อน คุณส่งพวกผมมา คุณจะเชื่อไม๊"

 เรลี่คิ้วกระตุก

 "เพื่อน?"

 "ราชาโจรสลัด โรเจอร์ไงครับ อย่าบอกว่าคุณจำไม่ได้ นั้นเพื่อนคุณนะ" 

 "อ่าาา ฉัน จำได้สิ แต่....." 

 "คุณกำลังคิดว่า 'มันเป็นไปไม่ได้ เพราะเพื่อนของคุณตายไปแล้ว' แต่มันก็เป็นไปแล้ว

          ย้อนกลับไป ตอนที่ยังอยู่โลกแห่งความเป็นจริง

 ทั้ง 3 ได้เข้ามาในโรงที่พร้อมจะฉายการ์ตูนเรื่องสุดโปรดให้พวเขาดุ วันพีช เมื่อเริ่มฉายก็จะมีราชาโจรสลัสขึ้นมาทุกครั้ง และกล่าวบทพูดที่แสนจะน่าเบื่อ เพราะว่าพวกเขาได้ยินสะจนจำมันได้ขึ้นใจ แต่มันกลับไมเป็นอย่างงั้น บทพูดคราวนี้มันแตกต่างออกไป(มาก)

  "สวัสดีท่านผู้ ถูกเลือก ยินต้อนรับสู้โลกวันพีช คุณพร้อมจะไปผจญภัยไปกัยพวกเราหรือยัง?"

 โรเจอร์พูดพรางยื่นมือมา แต่มือนั้นกลับทะลุออกมานอกจอทำให้ผู้พบเห็นเป็นตกใจอย่างมาก

 "เฮ้ย!! ผีหลอก!!!" ไรริน

 "ว๊ากกกกกกก ออกมาแล้ว ตายที่โลกนั้นก็ไปหลอกโลกนั้นเซ่ จะมาหลอกอะไรโลกนี้!? TT" โฮฟุมุ

 "น่ากลัว" อันสึ

  เนื่องจากว่าทั้งโรงมีแค่พวกเขาแค่ 3 คน จึงส่งเสียงดังได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ 3 คนแล้ว

 "ไม่ต้องตกใจ ข้าไม่ทำอะไรพวกเจ้าหรอก"

 หมับ!!

 "ไม่ทำอะไรที่ไหนฟ่ะ!?" โฮฟุมุ

 นั้นสิ จะไม่ให้ไอตัวดีโวบวายได้ไง ก็เขาเล่นจับเพื่อนของเขา ไรริน ไปด้วยมือข้างเดียว

 "เฮ้ย!! ลุงปล่อยฉันลง"

 "เรียกพี่ได้ไม๊"

 "ปล่อยฉันก่อนลุง"

 "ไม่ พวกนายก้ต้องมาด้วย"

 ยังไม่ทันได้โวยวายทั้ง 2 ก็ถูกรวบขึ้นไปบนฝ่ามือของโรเจอร์แล้ว 

 "ลุง!!!"

 ทั้ง 3 ร้องออกมาเป้นเสียงเดียวกัน โรเจอร์ไม่พูดอะไรปล่อยพวกเราดิ่งพสุธาทันที พร้อมกันคำส่งท้ายของโรเจอร์

 "เดี๋ยวพวกเจ้าจะได้พรจากข้านะ ผจญภัยให้สนุกละ "

 "พร เพิน อะไรกัน!?" โฮฟุมุ

 อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 กลับมาปัจจุบัน

 "เรื่องมันก้เป็นอย่างงี้แระ U_U"

 "ฉันเข้าใจ U_U"

 "( O.O) (O.O ).............. เฮ้อออออ"

 จู่ๆทั้ง 2 ก็มองหน้ากันสักพักแล้วก้ถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย อืมมมม ท่าทางจะเข้ากันได้ดีนะ - -

 "งืมๆ อันจัง เล่าเสดแล้วหรอ"

 ไรรินตื่นแล้ว แต่ไอเจ้าตัวดีโฮฟุมุยังไม่ตื่น = = ท่าทางจะอีกนานกว่ามันจะตื่นดุจากหน้สแล้วท่าทางกำลังฝันดีเลยแฮะ ไม่กวนดีกว่า เดี๋ยวปาป -x-

 ปิดท้าย

 "โอ๊ะ!! ลืมบอกเด็กพวกนั้นเรื่องพลังแฮะ แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวให้ขอมุลแวบเข้าหัวเรลี่ ฝากบอกเด็กพวกนั้นด้วยละเรลี่เพื่อน=  = " โรเจอร์