[one piece]เด็กใส วัยเกรียน
เขียนโดย 
เทพอมตะ
วันที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 14.01 น.
แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 18.58 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ถ้าถามว่ามาได้ยังไง ก็...........
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ถ้าพวกเราเล่า คุณจะเชื่อหรือเปล่า" อันสึ
"...."
เรลี่ไม่พูดอะไร เขาเพียงจ้องมาทางพวกเราด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"เอาเถอะ ถึงคุณจะไม่เชื่อหรือเชื่อยังไงพวกเราก็ขอเล่า"
"ตามใจ"
"อันจัง นายเล่าไปคนเดียวนะฉันขี้เกียจ" ไรริน
"ขี้เกียจไปหมดทุกอย่างแหละเธออะ"
"ใช่ ขี้เกียจ ยืน นั่ง พูด ฟัง นอน ขี้เกียจหายใจ" ไรรินพูดแบบหน้าตาเฉย
"งั้นตายไปสะ!!!" //ทุบหลัง
"แอ่กก!! ขอโทดคะ"
"เออ ฉันนอนแระ ง่วง"
"นอนด้วย ขอนอนพุงนะ :3"
"เออๆ"
แล้วทั้งสองก็เดินตรงไปยังต้นไม้ใกล้เพื่อที่จะหาที่นอนเหมาะๆ เมื่อเจอแล้วก็ล้มตัวลงนอนทันที โฮฟุมุ นอนหงายท้องแล้วก็ตามมาด้วย ไรริน นอนหัวหนุนพุงของโฮฟุมุ แล้วทั้งสองก็หลับไปในที่สุด
"นายแลดูเป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่มากที่สุดในกลุ่มเลยนะ นายคงอายุมากกว่าเด็กพวกนั้น" เรลี่
"ป่าวครับ อายุเท่ากัน"
"งั้นหรอ แล้วเท่าไหร่ละ?"
"16 ครับ"
"งั้นหรอ ฮ่าๆๆ เด็กน้อย ฉันว่าอย่าเปลี่ยนเรื่องคุยเลย มาเข้าประเด็นกันเลย"
"เอ่อ... ก็คุณเป็นคนเปลี่ยนเอง = ="
"ช่างฉันเถอะ รีบๆเล่ามา พวกนายมาจากที่ไหน มาได้ยังไง"
"ถ้าผผมจะบอกว่า เพื่อน คุณส่งพวกผมมา คุณจะเชื่อไม๊"
เรลี่คิ้วกระตุก
"เพื่อน?"
"ราชาโจรสลัด โรเจอร์ไงครับ อย่าบอกว่าคุณจำไม่ได้ นั้นเพื่อนคุณนะ"
"อ่าาา ฉัน จำได้สิ แต่....."
"คุณกำลังคิดว่า 'มันเป็นไปไม่ได้ เพราะเพื่อนของคุณตายไปแล้ว' แต่มันก็เป็นไปแล้ว
ย้อนกลับไป ตอนที่ยังอยู่โลกแห่งความเป็นจริง
ทั้ง 3 ได้เข้ามาในโรงที่พร้อมจะฉายการ์ตูนเรื่องสุดโปรดให้พวเขาดุ วันพีช เมื่อเริ่มฉายก็จะมีราชาโจรสลัสขึ้นมาทุกครั้ง และกล่าวบทพูดที่แสนจะน่าเบื่อ เพราะว่าพวกเขาได้ยินสะจนจำมันได้ขึ้นใจ แต่มันกลับไมเป็นอย่างงั้น บทพูดคราวนี้มันแตกต่างออกไป(มาก)
"สวัสดีท่านผู้ ถูกเลือก ยินต้อนรับสู้โลกวันพีช คุณพร้อมจะไปผจญภัยไปกัยพวกเราหรือยัง?"
โรเจอร์พูดพรางยื่นมือมา แต่มือนั้นกลับทะลุออกมานอกจอทำให้ผู้พบเห็นเป็นตกใจอย่างมาก
"เฮ้ย!! ผีหลอก!!!" ไรริน
"ว๊ากกกกกกก ออกมาแล้ว ตายที่โลกนั้นก็ไปหลอกโลกนั้นเซ่ จะมาหลอกอะไรโลกนี้!? TT" โฮฟุมุ
"น่ากลัว" อันสึ
เนื่องจากว่าทั้งโรงมีแค่พวกเขาแค่ 3 คน จึงส่งเสียงดังได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ 3 คนแล้ว
"ไม่ต้องตกใจ ข้าไม่ทำอะไรพวกเจ้าหรอก"
หมับ!!
"ไม่ทำอะไรที่ไหนฟ่ะ!?" โฮฟุมุ
นั้นสิ จะไม่ให้ไอตัวดีโวบวายได้ไง ก็เขาเล่นจับเพื่อนของเขา ไรริน ไปด้วยมือข้างเดียว
"เฮ้ย!! ลุงปล่อยฉันลง"
"เรียกพี่ได้ไม๊"
"ปล่อยฉันก่อนลุง"
"ไม่ พวกนายก้ต้องมาด้วย"
ยังไม่ทันได้โวยวายทั้ง 2 ก็ถูกรวบขึ้นไปบนฝ่ามือของโรเจอร์แล้ว
"ลุง!!!"
ทั้ง 3 ร้องออกมาเป้นเสียงเดียวกัน โรเจอร์ไม่พูดอะไรปล่อยพวกเราดิ่งพสุธาทันที พร้อมกันคำส่งท้ายของโรเจอร์
"เดี๋ยวพวกเจ้าจะได้พรจากข้านะ ผจญภัยให้สนุกละ "
"พร เพิน อะไรกัน!?" โฮฟุมุ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กลับมาปัจจุบัน
"เรื่องมันก้เป็นอย่างงี้แระ U_U"
"ฉันเข้าใจ U_U"
"( O.O) (O.O ).............. เฮ้อออออ"
จู่ๆทั้ง 2 ก็มองหน้ากันสักพักแล้วก้ถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย อืมมมม ท่าทางจะเข้ากันได้ดีนะ - -
"งืมๆ อันจัง เล่าเสดแล้วหรอ"
ไรรินตื่นแล้ว แต่ไอเจ้าตัวดีโฮฟุมุยังไม่ตื่น = = ท่าทางจะอีกนานกว่ามันจะตื่นดุจากหน้สแล้วท่าทางกำลังฝันดีเลยแฮะ ไม่กวนดีกว่า เดี๋ยวปาป -x-
ปิดท้าย
"โอ๊ะ!! ลืมบอกเด็กพวกนั้นเรื่องพลังแฮะ แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวให้ขอมุลแวบเข้าหัวเรลี่ ฝากบอกเด็กพวกนั้นด้วยละเรลี่เพื่อน= = " โรเจอร์
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
