เธอน่ะมันยายเย็นชา 18+
7.0
เขียนโดย QSUN
วันที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2560 เวลา 17.13 น.
3 บท
4 วิจารณ์
5,168 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 เมษายน พ.ศ. 2560 18.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ตอนที่ 1 บทลงโทษ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ตอนที่ 1 บทลงโทษ
"นี่ ไปตาม แดร๊คคิว มานี่ซิ" "ขอรับนายท่าน" ตึก ตึก ตึก ตึก ก๊อกๆ "ท่านแดร๊คคิวครับ นายท่านอยากพบน่ะครับ" "มีอะไรกัน" "กระผมไม่ทราบครับ ท่านแดร๊คคิว ควรจลงไปพบนายท่านเองนะครับ"
" อืมๆ ชั้นจะไปเดี๋ยวนี่แหละ" ..................................... "มาแล้วหรอ แดร๊คคิว
" ท่านพ่อครับ เรียกผมว่าคิวเถอะครับ ไม่จำเป็นต้องเรียกเต็มก็ได้ " "นั่นสินะ เพราะแก จะต้องลงไปโลกมนุษย์แล้วด้วย พ่อคงคิดถึงแกแย่เลย " "อ๊ะ ท่านพ่อ.. หมะ หมะ หมายความว่ายังไงกันครับ" "ก็อย่างที่พ่อพูดไง ลูกหน่ะเอาแต่เที่ยวเล่นหาหญิงสาวมาบำเรอ จนไม่สนใจสิ่งที่เราต้องทำกันใตอนนี้ .. พ่อจึงจำเป็นต้องส่งเจ้าลงไปปรับนิสัยที่โลกมนุษย์ยังไงล่ะ ... ว่าแล้วก็ไปเลยละกัน "ดะ ดะ เดี๋ยวสิครับพ่อ" "ยามาโตะ ไปส่งแดร๊คคิวที" ..............................วืดดดด ฟู้มมมมมมม แดร๊คคิว ถูกนำตัวมายังประตูมิติของโลก "ยามาโตะ ถ้าแกอยากมีอายุต่อไปละก็ พาชั้นกลับไปซะ !!! " "คงเกรงว่าจะไม่ได้ล่ะครับ เพราะตอนนี้ประตูจะเปิดแล้ว " "ห่ะ " แดร๊คคิวกำลังถูกดูดลงสู่มิติอย่างช้าๆ "อ้อ ท่านแดร๊คคิว ท่านมีชื่อที่นั่นว่า ซากาว่า คามุกิ นะครับ ส่วนเรื่องอื่นๆผมจัดการให้แล้วนะครับท่านแค่ไปโรงเรียนก็พออออออออ" ยามาโตะตะโกนให้หลังแดร๊คคิวมา ..................................... ตุ๊บ!! "ห่ะ นี่คงจะเป็นบ้านของชั้นสินะ " แดร๊คคิวมองไปรอบๆห้องของตนเอง และเหลือบไปที่นาฬิกา "ห่ะ นี่มันเวลาเจ็ดโมงครึ่งแล้วหนิ อ๊ะ ชั้นคงจะต้องไปโรงเรียนสินะ" แดร๊คคิว ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวและ ในห้องน้ำมีกระดาษโน๊ตแผ่นหนึ่งแปะอยู่ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นแผนที่ ที่จะนำทางไปยัง ที่ตั้งของโรงเรียน มัธยม ซากุราโงะ ....
...................................................... ฟืดดด------ ตึ้บ---- เสียงเปิดและปิดประตูที่ดูรุนแรง "อ้ะ คุณซากาว่า วันแรกก็สายเลยนะคะ เชิญมาแนะนำตัวหน้าห้องเลยค่ะ"
ทุกสายตาจับจ้องมาที่ซากาว่า "ชั้น แดร๊----" แดร๊คคิวคิดถึงตอนที่ยามาโตะพูดบอกเค้าก่อนที่จะลงมายังโลกมนุษย์ "ซากาว่า คามุกิ.. ชั้น ซากาว่า คามุกิ" สิ้นคำพูดของเค้า เด็กผู้หญิงต่างซุบซิบกันด้วยใบหน้าสีแดง "เชิญเลือกที่นั่งได้เลยจ่ะ " ในขณะที่เด็กสาวคนอื่นๆกำลังซุบซิบกัน คามุกิ ก็เหลือบไปเห็นเธอคนหนึ่งที่มีผมสั้นสีน้ำเงินกรมท่า กำลังมองออกไปยังหน้าต่างด้วยใบหน้าเหม่อลอย เขาจึงเลือกตรงไปนั่่งข้างเธอทันที.........
-ติดตามตอนต่อไปนะฮ้าบบบบ-
"นี่ ไปตาม แดร๊คคิว มานี่ซิ" "ขอรับนายท่าน" ตึก ตึก ตึก ตึก ก๊อกๆ "ท่านแดร๊คคิวครับ นายท่านอยากพบน่ะครับ" "มีอะไรกัน" "กระผมไม่ทราบครับ ท่านแดร๊คคิว ควรจลงไปพบนายท่านเองนะครับ"
" อืมๆ ชั้นจะไปเดี๋ยวนี่แหละ" ..................................... "มาแล้วหรอ แดร๊คคิว
" ท่านพ่อครับ เรียกผมว่าคิวเถอะครับ ไม่จำเป็นต้องเรียกเต็มก็ได้ " "นั่นสินะ เพราะแก จะต้องลงไปโลกมนุษย์แล้วด้วย พ่อคงคิดถึงแกแย่เลย " "อ๊ะ ท่านพ่อ.. หมะ หมะ หมายความว่ายังไงกันครับ" "ก็อย่างที่พ่อพูดไง ลูกหน่ะเอาแต่เที่ยวเล่นหาหญิงสาวมาบำเรอ จนไม่สนใจสิ่งที่เราต้องทำกันใตอนนี้ .. พ่อจึงจำเป็นต้องส่งเจ้าลงไปปรับนิสัยที่โลกมนุษย์ยังไงล่ะ ... ว่าแล้วก็ไปเลยละกัน "ดะ ดะ เดี๋ยวสิครับพ่อ" "ยามาโตะ ไปส่งแดร๊คคิวที" ..............................วืดดดด ฟู้มมมมมมม แดร๊คคิว ถูกนำตัวมายังประตูมิติของโลก "ยามาโตะ ถ้าแกอยากมีอายุต่อไปละก็ พาชั้นกลับไปซะ !!! " "คงเกรงว่าจะไม่ได้ล่ะครับ เพราะตอนนี้ประตูจะเปิดแล้ว " "ห่ะ " แดร๊คคิวกำลังถูกดูดลงสู่มิติอย่างช้าๆ "อ้อ ท่านแดร๊คคิว ท่านมีชื่อที่นั่นว่า ซากาว่า คามุกิ นะครับ ส่วนเรื่องอื่นๆผมจัดการให้แล้วนะครับท่านแค่ไปโรงเรียนก็พออออออออ" ยามาโตะตะโกนให้หลังแดร๊คคิวมา ..................................... ตุ๊บ!! "ห่ะ นี่คงจะเป็นบ้านของชั้นสินะ " แดร๊คคิวมองไปรอบๆห้องของตนเอง และเหลือบไปที่นาฬิกา "ห่ะ นี่มันเวลาเจ็ดโมงครึ่งแล้วหนิ อ๊ะ ชั้นคงจะต้องไปโรงเรียนสินะ" แดร๊คคิว ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวและ ในห้องน้ำมีกระดาษโน๊ตแผ่นหนึ่งแปะอยู่ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นแผนที่ ที่จะนำทางไปยัง ที่ตั้งของโรงเรียน มัธยม ซากุราโงะ ....
...................................................... ฟืดดด------ ตึ้บ---- เสียงเปิดและปิดประตูที่ดูรุนแรง "อ้ะ คุณซากาว่า วันแรกก็สายเลยนะคะ เชิญมาแนะนำตัวหน้าห้องเลยค่ะ"
ทุกสายตาจับจ้องมาที่ซากาว่า "ชั้น แดร๊----" แดร๊คคิวคิดถึงตอนที่ยามาโตะพูดบอกเค้าก่อนที่จะลงมายังโลกมนุษย์ "ซากาว่า คามุกิ.. ชั้น ซากาว่า คามุกิ" สิ้นคำพูดของเค้า เด็กผู้หญิงต่างซุบซิบกันด้วยใบหน้าสีแดง "เชิญเลือกที่นั่งได้เลยจ่ะ " ในขณะที่เด็กสาวคนอื่นๆกำลังซุบซิบกัน คามุกิ ก็เหลือบไปเห็นเธอคนหนึ่งที่มีผมสั้นสีน้ำเงินกรมท่า กำลังมองออกไปยังหน้าต่างด้วยใบหน้าเหม่อลอย เขาจึงเลือกตรงไปนั่่งข้างเธอทันที.........
-ติดตามตอนต่อไปนะฮ้าบบบบ-
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ