สงครามนาวี

                    เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมา เดินออกไปสุดอากาศด้านนอกเรือ ลมพัดเย็นๆ
ได้ยินเสียงนกร้อง ได้ยินคลื่นนน้ำกระทบชายฝั่ง มันช่างเป็นวันที่สดชื่นจริงๆ
#4ชั่วโมงผ่านไป#
//เสียงประกาศดังขึ้น//:โปรดทราบๆ ณ ตอนนี้ ทางด้านตะวันออก ได้มีการสกัดกองเรืออเมริกา
แต่ว่า...กองเรือเราสะกัดไว้ไม่อยู่ ตอนนี้...ได้รับใบแจ้งข่าวสารมาแล้ว จะมีการนำเรือออกจากท่าเรือ ไปทำสงครามกับกลุ่มศัตรูนั่น โดยมีรายชื่อเรือดังต่อไปนี้....
*ผมวิ่งเข้าไปในสนามกีฬา*:(ทุกคนมาที่นี่หมเลยหรอเนี้ยะ!!!)
*อิโซโรเรียก*:ไง...กิมจิ
//โบกมือ//:ทางนี้ครับ~ท่านอิโซโร//ท่านวิ่งมา//
                    จากนั่นเอง ผมและคนอื่นๆทุกคนก็ได้มารวมกันฟัง ประกาศจากท่านยามาโมโตะ
//ท่านกล่าวชื่อเรือ//:เรือต่อไปนี้ ที่จะเลือกนำไปสกัดกองเรือศัตรู คือ......
เรือพิฆาตคิตาคามิ เรือลาดตระเวนเบาฮาชิดาเตะ เรือลาดตระเวนหนักทาคาโอะ
เรือลาดตระเวนหนักนาจิ เรือประจัญบานคองโก เรือประจัญบานนากาโตะ ขอให้ทุกท่าน...โชคดี
*ผมถาม*:คุณอิโซโร คุณไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้หรอ
//ตอบกลับ//:ใช่ครับผม ผมน่ะ...ไม่สู้มานานแล้วล่ะ
ตั้งแต่ที่ผมสู่กับมณทานา มันเป็นเรือที่รับได้ทุกสถานะการเลยล่ะ ผมแพ้ให้กับมัน
//ตอบกลับ//:งั้นหรอกหรอ
//เขาตอบ//:...ถ้าไม่นำยามาโตะ ออกมาช่วยล่ะก็....
*ผมตอบกลับ*:ไม่เป็นไรหรอกน่า~ อย่างไงซ้ะ พวกเราก็เป็นเพื่อนกันแล้วนิ มีอะไรก็เปิดไจคุยกันได้น้ะ ชั้นไม่ว่าอะไรนายหรอก
//เขาเริ่มเกรงใจ//:แฮะๆ ไม่เป็นไรครับ //ยิ้ม//
                    ทันใดนั้นเอง เสียงประกาศก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ไม่นานนัก พวกผู้การเรือก็ไป
ที่เรือของตน ผมก็เช่นกัน ครังที่เท่าไหร่แล้วน้ะ..กับการรบเนี่ยะ...
*ผมมาที่ห้องบังขับการ*:เอาล่ะทุกคน ฟังทางนี้//ทุกคนเริ่มรวมตัว// เอาล่ะ
การรบครั้งนี้ ถือว่าเป็นการป้องกันฐานที่มั่นของพวกเราทุกคน โดยมีกองเรือยูเอสเอสมาที่ฐาน
เป็นจำนวน3ลำ แต่ล่ะละ เป็นเรือลาดตระเวนหนักทั้งสิ้น พวกเขาช้า แต่ทรงอนุภาพ มากกว่าเรา
.....แน่นอนว่า เราอาจจะไม่รอดกลับมา แต่นี่...คือบ้านของเรา ทุกๆคน
//ทุกคนต่างส่งเสียงเฮ ดังไปทั้งลำเรือ//...ขอให้ทุกคน โชคดีทั้งลำเรือ
                    ผมมองไปที่ประตุด่านน้ำ ด้านหน้าของผม มันกำลังเปิดออก กองเรือกลุ่มของผม-
เริ่มทยอยออกไปทีละลำ สองลำ...
                    3ชั่วโมงผ่านไป พวกเราได้เดินเรือมาถึงใจกลางทะเล แปซิฟิก ที่มีน้ำลึก เป็นกิโล
ลึกมากๆ ผมคิดว่าไม่มีใครอยากออกมากลางทะเลแบบพวกผมแน่นนอน
                    กลยุทธ์การเดินเรือ คือ....นำเรือลาดตระเวนเบาอยู่หน้าสุด ต่อด้วยเรือพิฆาต
คิตาคามิ และเรือลาดตระเวนหนัก 2ลำ และท้ายสุด หลังสุด คือ...เรือประจัญบาน
*คิเด็นโยชิ*:กิมจิ~//ตะโกนเรียกจากอีกฟกนึง//
//หันไปมอง//:มีอะไรหรอ คุณคิเด็น...
//ชี้ไปข้างหน้า//:เจอกองเรืออเมริกาแล้ว~!!!
#ณ เรือประจัญบานคองโก#:เจอแล้วงั้นหรอ//หยิบวิทยุ//:ทุกคนใส่กระสุนได้!!!
#ณ เรือนากาโตะ#:เอาล่ะทุกท่าน เตรียมตัวได้
#ณ เรือนาจิ#:หันปืนป้อมที่1 และ2 ทางซ้าย15องศา มุมเงิย20องศา!!!
*ผมบอกกับลูกเรือ*:เอาล่ะทุกคน ประจำที!!!//ผู้คนต่างวิ่งไปทำหน้าที่ๆมอบหมาย//
#ณ เรือดัสมอล#:เตรียมยิง....
                    ผมคิดว่ายิงไม่โดนแน่ๆ หมยาถึง...พวกเค้าน้ะ
#ดัสมอล#:ยิง~!!! //ป้อม1และ2 ถูกยิงออกไป// หันเรือ40องศา ป้อม3เตรียมตัว
                    กระสุน6ลูก ลอยผ่านเรือพวกเราไป อย่างฉิวเฉียดมาก
พวกเราตกอกตกใจกันหมดทุกลำเรือ แย่จริงๆเชียว...
*ผมสั่งการ*:ป้อม1 ถึง 3 ยิง!!!
//ตอปิโดพุ่งมาหา//แย่ล่ะ!!! //ตะโกน//กราบขวาท้ายเรือ ระวัง!!!
                    ท้ายเรือผม ระเบิดอย่างแรง ทำให้เกิดรอยโหว่กว้าง ทำให้น้ำเข้าตัวเรือ
สิ่งที่ผมกังวลคือ....
#ณ ห้องเครื่องท้ายเรือ#:รีบซ่อมมันเร็วเข้า!!! ระวังอย่าให้น้ำโดนหม้อแปลงไฟฟ้าเด็ดขาด!!!
*ผมส่องกล้องดู*:(ตอปิโดจาก แอร์เรีย...)ใหนว่ามีแค่เรือลาดตระเวนหนักไง...
#นากาโตะเปิดฉากยิง#:เป้าหมาย เรือลาดตระเวนเบา //ป้อมปืน1 ถึง 3 //ยิงได้!!!
#ณ เรือแอร์เรีย#:ทุกคนหมอบลง~!!! //กระสุนพุ่งเข้าหาตัวเรือ 2ลูก ท้ายเรือเสียหาย
กลางลำเรือขาดออกครึ่งท่อน// สระเรือ!!! //ตะโกนเสียงดัง// ทุกคน~สระเรือ!!!
                    ไม่นานนัก...เรือนั่นก้จมลงไปอย่างช้า...
*ผมเครียดมาก*://หยิบวิทยุ// ท้ายเรือเป็นไงบ้าง
//ตอบกลับ// แย่มากครับ ดูไม่ดีแน่!!!
                    เมื่อผมได้ยินแบบนั้นเข้า...ผมก็คิดอะไรไม่ออกแล้ว...ผมวางวิทยุลงที่เครื่องโต๊ะ
หน้าเรือ ในใจผมตอนนั้นคือ ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ผมคงตาย...ไม่ก็เสียเรือ...หรือลูกเรือไปหมด
#####ติดตอมตอบต่อไป#####