เธอ เขา และรักเรา

หลังจากที่ผมแยกย้ายจากกันต์ เพื่อนใหม่จากความบังเอิญนั้น ผมก็มายังห้องสมุดต่อ ผมคุ้นๆ นะ คุ้นหน้ามาก แต่นึกไม่ออก ว่าเคยเห็นกันต์ มาจากไหน ผมหามุมสงบ และนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ จนผมเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
"ผมเดินไปยังทางเดิน ผมกำลังมองว่า สถานที่นี้คือที่ไหน แล้วผมกำลังจะไปไหน ผมเดินมาเรื่อยๆ แล้วก็ได้ยินเหมือนเสียงคนกำลังพูดอะไรสักอย่างผมเดินเข้าไปใกล้ๆ...> ลูกขออธิษฐานต่อสิ่งศักด์สิทธ์ หากชาติหน้ามีจริง ตัวลูกนี้ขอเกิดเป็นชาย เพื่อจะได้ไม่ต้องถูกกดขี่ ข่มเหง รังแกจากใครอีก> วาด (ผมหันไปตามเสียงเรียก มีผู้ชายคนนึงกำลังเดินเข้ามา เมื่อผมเพ่งมองดีๆ ไอ้กันต์ ผมอุทานออกมาเบาๆ หน้าตาของผู้ชายคนนั้น เหมือนกับไอ้กันต์ เพื่อนใหม่ที่ผมเจอวันนี้เลย)> พี่เปรม มาได้ยังไงอะ> พี่มานานแล้วละ ทำไมวาดอธิษฐานแบบนั้นละ (นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้ยินคำอธิษฐานนั้น)> ก็.... / คนชื่อเปรม ลงนั่งคุกเข่าข้าง ผู้หญิงคนนั้น แล้วก็พูดขึ้นว่า> หากสิ่งที่วาดอธิษฐาน เป็นความต้องการของวาด พี่ก็ไม่ขัด แต่พี่จะขออธิษฐานเหมือนกันว่า ไม่ว่าวาด จะเป็นหญิงหรือชาย พี่ก็ขอให้เราได้กลับมาเจอกันและก็รักกันเหมือนเดิมตลอดไป(โคตรซึ้งอะ ผมคิดในใจ เอามาทำพล็อตเรื่องหนังหรือนิยายได้เลยนะเนี่ย แต่มันจั๊กกะจี้ ก็ตรงนี้ เหมือนผมกำลังมองตัวเอง ซึ่งก็คือวาด กอดกับ กันต์ ซึ่งก็คือเปรม นั่นเอง) "น้องคะๆ ห้องสมุดจะปิดแล้วคะ"ผมสะดุ้งตื่น นี่ผมยังอยู่ห้องสมุดของ มหา'ลัย หรือเนี่ย "ขอโทษครับ" ผมรีบเก็บของ และเดินออกมา -- โอ้ยยย ไอ้ฟลุ๊คเอ้ย เลอะเทอะใหญ่แล้วเนี่ย ฝันอะไรวะ เห้ออ ผมคิดในใจ --ตริ้ง~ตริ้ง เสียงข้อความไลน์ดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ระหว่างที่กำลังเดินกลับบ้าน "ใครวะ แอดไลน์มา"Gun >> หวัดดี เรากันต์นะ จำได้ป่ะFluke >> อ่อ จำได้ ว่าไง มีไรเหรอGun >> ที่เราจะปรึกษานายเรื่องงานอะ สะดวกคุยไหมอะ?Fluke >> _อืม_ (ผมตอบอย่าง งง)~~~ ตริ้ง ~~~ เสียงโทรศัพท์ไนล์Gun >> หวัดดี ที่เราว่าจะขอคำปรึกษาเรื่องวานนะ รบกวนไหมFluke >> อ่ออ ได้ดิ อยากรู้ตรงไหนเหรอ (ผมเพิ่งนึกออกว่า กันต์ขอไลน์ไปเพื่อปรึกษางาน)Gun >> เอางี้ เสาร์นี้นายว่างไหมอะ เด่วเราเอางานไปให้นายดูFluke >> ได้ดิ ที่ไหน อะว่ามา Gun >> เจอกันใต้ตึก วันนี้ที่เราชนกันไหม 10โมงFluke >> ได้ดิ เจอกัน "บาย/บาย"
สำเร็จ ไอ้กันต์เอ้ย คราวนี้อาจจะรู้อะไรมากขึ้นเกี่ยวกับฝันนั้น
นอนดีกว่า พรุ่งนี้จะได้เจอฟลุ๊คแล้ว (ว่าแต่ผมจะดีใจอะไรขนาดนั้นเนี่ย)