เธอ เขา และรักเรา

ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ในห้อง พลางนึกไปถึงคำพูดของหมอดูวันนั้น ทั้งเรื่องเนื้อคู่ แล้วยังบอกว่าผมจะต้องกลับไปหาอีกครั้ง แล้วทำไมผมจะต้องไปหาอีกละ แล้วยังจะเนื้อคู่ผมอีก 

"ผู้ชาย / ความฝัน กับคนลึกลับ 2คน"
"โอ้ยย คิดไม่ออก" ผมบ่นกับตัวเอง
ไปมหา'ลัย ดีกว่า ห้องสมุด คือที่ที่ผมชอบไป เพราะผมชอบอ่านหนังสือ และก็เงึยบดี

-- ณ มหา'ลัย --
ไอ้ซิงค์ นี่ช้าจริงๆ นัด 10โมงยังไม่มาอีก ผมมานั่งรอไอ้ซิงค์ครับ มันบอกได้ข้อมูลตามที่ผมต้องการแล้ว แต่ป่านนี้ยังไม่มาอีก ร้อนก็ร้อน แต่ตอนนี้ใจผมยิ่งร้อนกว่า ไม่รู้ทำไมผมถึงต้องการอยากจะรู้เรื่องของเขาขนาดนี้ ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะความฝัน แต่ลึกๆ แล้วผมรู้ดีว่า มันมากกว่าแค่ความฝัน ผมคิดถึงรูปร่าง ดวงตา จมูก ปาก ผม และกลิ่นหอมนั้น พูดง่ายๆ ผมหลงใหลในทุกอย่างเลยก็ว่าได้ มันวนเวียน อยู่ในความคิดผมตลอดเวลา ถ้าผมไม่รีบไขข้อข้องใจของตัวเอง ผมต้องบ้าแน่ๆ
"กันต์ กันต์ เฮ้ย...ไอ้กันต์" พร้อมกับเสียงเพียะ
"โอ้ย ไอ้ซิงค์มึงเรียกกูธรรมดาได้ไหมวะ ทำไมมึงต้องเรียกแล้วตีกูทุกทีเนี่ย" ผมพูดพลางรูปแขน ที่ตอนนี้แดงเป็นรูปฝ่ามือเลย
"กูเรียกมึงนานละ นั่งเพ้ออะไรอีกละ"
"อ่อ..เหรอ.. เอ้าว่ามามึงของที่กูต้องการ" ผมพูดแล้วก็แบมือ ไปทางไอ้ซิงค์
"อะนี่...เก็บดีๆ อะมึง อาจารย์กูโดนเล่นแน่"
ผมรับกระดาษ ที่ซิงค์ปริ้นมาให้ผมเป็นประวัติ นศ ของทางห้องทะเบียน ผมรีบอ่านอย่างไว (ก็มันอยากรู้นี่น่า)
"ไงมึง ขอบคง ขอบคุณ มีไหม?"
"ขอบคุณคร้าบบ ผมไหว้มันไป 1ที"
"กวนตีนอีกละ เออๆ กูไปละ เดี๋ยวต้องไปธุระต่อ"
"เออ ขอบใจนะมึง"
"นายชนภัทร ปี3 สาขาเอกการแสดง ..." ผมอ่านไปเรื่อยๆ จริงๆ มันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอก นอกจากประวัติการศึกษา ที่อยู่ แต่ผลการเรียนนี่ใช้ได้เลยนะ ถือว่าเรียนเก่งเลยละ
"กลับบ้านดีกว่า" ผมเก็บของลุกขึ้น
"ตุบ...เฮ้ย" เอาอีกแล้วผมคิดในใจ มันจะอะไรกันวะ เดินยังไงไม่เห็นคนจะลุกหรือไง ผมลุกขึ้นแล้วหันไปมอง อีกฝ่าย พร้อมบ่นออกมาเสียงดัง
"เดินยังไงเนี่ยคุณ"
"ผมควรจะถามคุณก่อนดีกว่าไหม ลุกมาก็ไม่ดูให้ดี"
อ้าวไอนี้ ผมนึกในใจ แต่เมื่อชายตรงหน้าเงยหน้ามาผมก็ต้องตกใจพร้อมกับใจเต้นแรง มันบังเอิญอะไรอย่างนี้วะ ยังไม่ทันเตรียมตัวคนที่ผมอยากจะเจอก็มาปรากฎตัวตรงหน้าผมแล้ว
"เอ่อ...ขอโทษครับ เป็นอะไรมากไหม ผมกันต์นะครับ"
ผมเอ่ยออกไป ทำให้คนตรงหน้า งง อยู่เหมือนกัน เปลี่ยนอารมณ์ไวไปไหมผมเนี่ย
"อืม ไม่เป็นไร" ฟลุ๊คตอบกลับและกำลังจะหันเดินกลับไป อ้าวๆ มารยาทไม่มีเลยนะพอคุ๊ณ บอกชื่อแต่ไม่บอกกลับ
"นาย ชื่ออะไรเหรอ"เป็นผมที่เอ่ยถามออกไป
"เรา ฟลุ๊ค มีอะไรหรือเปล่า"
ผมอึกอัก เอาไงดีวะ ยังไม่ได้ทันคิดแผนเลย ก็ดันมาเจอซะก่อน
"นายคือ ฟลุ๊ค ที่ทำละครเวทีเรื่อง ROMEO and JULIET ใช่มะ" แผนสดๆ เลยครับคิดได้มะกี้
"อืม ใช่ นายได้ดูด้วยเหรอ" ฟลุ๊คตอบกลับผมมา และได้เห็นรอยยิ้ม เพียงนิดจากมุมปาก ที่แสดงออกมา
"อ่อ อืม ได้ดูดิ" เอาแล้วไงกู ไปตอบแบบนั้น ทั้งที่ไม่เคยได้ดูแท้ "เราชอบนะ โครงเรื่องดีมากๆ" ยัง ยังไอ้กันต์ ยังตอแหลต่อไป
"ขอบใจนะ" ฟลุ๊คตอบพร้อมกับยิ้มให้ผมอีกที โอ้ยใจผมจะละลาย ทำไมผมถึงอ่อนไหวกับรอยยิ้ม และใบหน้านี้นะ
"เราไปก่อนนะ พอดีจะไปอ่านห้องสมุดนะ" ฟลุ๊คบอกพร้อมกับเดินไป เอาไงดีวะ คิดซิๆ ไอ้กันต์
"เดี๋ยวฟลุ๊ค" ผมเรียกออกไปพร้อมกับวิ่งไปหา
"เราขอเบอร์นายหน่อยดิ พอดีเราจะต้องมีทำ โปรเจ็คงานการแสดง อาจจะขอคำปรึกษาอะไรนายบ้าง"
"อ่อ..เออ..ได้" ฟลุ๊ค ตอบผมและให้เบอร์มาอย่าง งงๆ แต่ผมก้อได้มาแล้วละ ส่วนเรื่อง โปรเจ็ค ผมมีจริงๆ นะ ไม่ได้โม้ อิอิ
"ขอบใจนะ ฟลุ๊ค เดี๋ยวเราแอดเบอร์ แอดไลน์ไปนะ"
"อืม บาย / บาย"
เอาละ กลับบ้านดีกว่า กลับไปเตรียมตัว วางแผนซะไอ้กันต์ 555+