เธอ เขา และรักเรา

7.7

เขียนโดย Sub~Yo

วันที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 21.37 น.

14 ตอน

0 วิจารณ์

14.83K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2560 22.23 น. โดย เจ้าของนิยาย

13) เราจะอยู่กับนาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"เราชอบฟลุ๊ค" !!!!!

คำพูดของกันต์ยังคงดังก้องให้หัวตัวเอง ผมดีใจนะที่ได้ยินคำนี้ ทั้งที่ผมก็ยังไม่แน่ใจตัวเองเท่าไหร่

> ผมชอบกันต์ ???

> หรือเพราะฟังจากยายกับป้ายิปซี มากไป ทำให้ทั้งผมและกันต์หลง ฝันเฟื่องไปเอง โดยเฉพาะกันต์

> แล้วกันต์ก็มาบอกชอบผม วันนี้....

> ผมควรทำยังไง ผมไม่รู้จริงๆ เรื่องความรัก ก็ผมเป็นผู้ชาย กันต์ก็เป็นผู้ชาย

> ความรู้สึกเหล่านี้แค่เพราะ คำอธิษฐาน หรือเปล่า?

~ ตริ้ง ~ ตริ้ง ~ เสียงไลน์โทรศัพท์ดังขึ้น

Gun : ฝันดีนะฟลุ๊ค พรุ่งนี้เราไปรับนะ

Fluke : อืม ฝันดี แต่เราไปเองได้นะ ไม่ต้องลำบากหรอก

Gun : ไม่ลำบาก เราอยากไป

Fluke : โอเค งั้นพรุ่งนี้เจอกัน

Gun : คร้าบบ

ผมยังไม่ได้คุยกับกันต์เลยว่าเรื่องความฝันที่กันต์พูดถึง มันเป็นยังไงกัน จะเหมือนกับผมไหม เอาไว้ผมค่อยถามแล้วกัน

แต่ตอนนี้ผมควรทำยังไงดี จัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี ...

ณ ห้องกันต์

หลังจากแยกจากฟลุ๊ค ผมรู้ว่าฟลุ๊คกำลังคิดไม่ตก เพราะเค้าเงียบมาตลอดทาง มันฟังดูเป็นเรื่องที่ถ้าตลก ก็ถือว่าตลกร้ายทีเดียว

ผมกลับมานั่งความคิดตัวเอง ผมบอกชอบฟลุ๊ค ผมแน่ใจ มันคือความรู้สึกของผมที่มีต่อฟลุ๊คจริงๆ ไม่ใช่เพราะฝันหรือเพราะใครทั้งนั้น เกิดมาก็ไม่เคยจะชอบหรือรักผู้ชาย แต่ผมไม่เคยมั่นใจอะไรเท่านี้ ผมชอบที่ฟลุ๊คเป็นฟลุ๊ค เค้ามีมุมหลายมุม ยิ่งผมได้รับรู้และเห็น ผมยิ่งชอบเค้ามากขึ้น ผมอยากเป็นส่วนหนึ่ีงในชีวิตฟลุ๊ค และผมก็อยากที่จะแสดงความจริงใจนี้ให้ฟลุ๊คได้รู้

แล้วฟลุ๊คจะรับหรือไม่รับ ค่อยว่ากันอีกที

~ TR ~ TR ~

ฟลุ๊ค : ฮัลโหล

กันต์ : ฟลุ๊คเรามาถึงแล้วนะ

ฟลุ๊ค : เราเสร็จละ กำลังจะลง เดี๋ยวเจอกัน

กันต์ : โอเค

~ ก๊อก ~ ฟลุ๊คเดินมาถึง และเคาะกระจกรถเรียกผม

"ขึ้นมาเลย"

"อืม รอนานไหม"

"ไม่เลย รอนานกว่านี้ก็ยอม"

"...." จะหยอดผมทำไมวะเนี่ยไอ้กันต์ ไม่นานพวกเราก็มาถึง มหา'ลัย เพราะหอไม่ไกลมากเท่าไหร่

"ขอบใจนะ"

"อืม เดี๋ยวตอนเย็นเรามารอตรงนี้ที่เดิมนะ"

"เห้ย ไม่ต้องก็ได้มั้ง เกรงใจวะ เรากลับเองได้ เผื่อนายจะมีธุระอะไรไปทำ"

"ไม่มีธุระไหน ไม่ลำบากด้วย เราอยากมารับ มีเรื่องจะคุยด้วยละ"

"อืมๆ ตามใจแล้วกัน"

"เรียนเสร็จแล้วไลน์บอกเรานะ"

"โอเค" แล้วไอ้กันต์ก็ขับรถออกไป

"แหนะๆๆ เพื่อนครับมากับใครครับ" ไอ้ปริ้นกระโดดมาจากไหนไม่รู้ ไม่ทักป่าว ตีเข้ามาที่ไหล่ผมด้วย

"มือหรือตีนครับเพื่อน หนักฉิบ.."

"แหมม ด่ากูแก้เขินเหรอ ใครวะเมิง ที่มาส่งอะ"

"อ่อ ไอ้กันต์ นะ เพิ่งรู้จักกัน"

"แล้วไปรู้จักกันได้ไงวะ"

"ก็บังเอิญอะ บลาๆๆ" ผมก็เล่าพอที่จะเล่าให้ไอ้ปริ้นฟังได้อะนะ ที่เหลือขอเก็บไว้เป็นความลับก่อนแล้วกัน

15.00น. ผมเลิกเรียนและก็ไลน์บอกกันต์ไว้แล้ว รายนั้นเลิก 15.30น. และก็อย่างที่ผมคิด กันต์มันยืนยันให้ผมรอเพราะจะมารับ ผมก็ไม่ได้รีบอะไร รอก็รอ ผมนั่งเล่น อ่านหนังสือฆ่าเวลาระหว่างรอ

"แฮ่ก แฮ่ก ฟลุ๊ครอนานไหม"

ผมหันไปตามเสียงเรียก "ไม่อะ ว่าแต่วิ่งทำไม"

"เรากลัวฟลุ๊ครอนาน เลยรีบวิ่งมา" ท่าทางจะรีบมาก เพราะกันต์นั่งหอบข้างๆ ผม

"อะ น้ำกินก่อน กินช้าๆ ละ เดี๋ยวสำลัก"

"อะ อืม ขอบใจนะ" กันต์ยิ้มหวานให้ผม จะยิ้มอะไรขนาดนั้นวะ เขินเว้ย

"ฟลุ๊ค หิวไหม แวะกินไรกันก่อน"

"อืม ก็ดี..."

TR~TR~TR ระหว่างทาง เสียงโทรศัพท์ฟลุ๊คดังขึ้น คนข้างตัวผมรับสายขึ้นมา

"ครับ สวัสดีครับ อาหนู มีอะไรหรือเปล่าครับ"

"............" คนถือสายเงียบ ผมลอบมอง สีหน้าฟลุ๊คดูเรียบเฉย นิ่งไม่ยอมพูดอะไร แต่เมื่อผมมองอีกครั้ง อยู่ดีๆ หยดน้ำใสๆ ก็ไหล ออกมาจากตาคู่สวยนั้น

ผมขับรถชิดข้างทาง เพื่อดูให้แน่ใจว่าฟลุ๊คเป็นอะไร

แล้วฟลุ๊คก็วางสายลง เงียบ ไม่พูดอะไร

"ฟลุ๊ค นายโอเคไหม เป็นอะไร"

ฟลุ๊คยังคงไม่ตอบผม ได้แค่ทำหน้านิ่ง เป็นหน้านิ่งเฉยที่มีหยดน้ำตาอาบไว้ ถึงแม้จะไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย แต่ผมคิดว่า ฟลุ๊คน่าจะพยายามสกัดกั้นไว้และผมคิดว่าฟลุ๊คไม่โอเค

ผมได้เอื้อมมือไปจับไหล่ฟลุ๊คไว้ พร้อมกับบอกว่า

"ใจเย็นๆนะ เราอยู่ข้างๆฟลุ๊คนะ มีอะไรอยากพูดไหม"

ผมพูดได้เพียงเท่านี้ ฟลุ๊คหันหน้ามามองผม แล้วเหมือนอารมณ์ที่สกัดกั้นไว้ระงับไม่อยู่แล้ว น้ำตายิ่งไหลลงมาจากตาคู่สวยเหมือนฝนตก

"พ่อเรา...พ่อเรา ฮึก พ่อเราเสียแล้ว" !!!!

ผมอึ้งไป แล้วเมื่อสติผมกลับมา จะมานั่งอึ้งทำไมวะ ผมต้องให้กำลังใจฟลุ๊คซิ

"ใจเย็นๆนะ อยากร้องก็ร้องเลย เราจะอยู่กับฟลุ๊คนะ"

เอ แต่ตอนไปบ้านฟลุ๊ค ผมก็เห็นแต่ยายนะ แล้วผมก็ยังไม่เคยถามเรื่องส่วนตัวฟลุ๊ค เพราะผมคิดว่ามันจะล้ำพื้นที่ส่วนตัวเกินไป

"พาเราไป รพ หน่อยได้ไหม" ฟลุ๊คพูดกับผมคำแรก หลังจากเงียบมานาน และผมก็เต็มใจที่จะทำตามคำขอนั้น

"อืม ได้ซิ" ผมบอกพร้อมกับเลื่อนมือไปจับมือฟลุ๊คไว้ ฟลุ๊คไม่ได้ว่าอะไร แต่จับมือผมตอบกลับมา ผมอยากให้กำลังใจฟลุ๊คแค่ซักนิดก็ยังดี อยากให้เค้าคิดว่าเค้ายังมีผมข้างๆ เค้าอีกคน

ตอน 12

สารบัญ

ตอน 14