Devil heartless ปีศาจร้าย หัวใจทศกัณฐ์

จังหวัดชลบุรี (ค่ายทหารที่สัตหีบ)
เดินทางมาทั้งคืนเหนื่อยเป็นบ้าเลย ในขณะที่ฉันกำลังก้มเอากระเป๋าก็มีมือที่ไหนก็ไม่รู้มาแย่งกระเป๋าของฉันไปถือเอง
“เอ่อ ไม่ต้องคะเดี๋ยวหนูถือเอง” พอเงยหน้าขึ้นมา บ้าชิบ!!! “นี่นาย”
“พี่ไทเท รบกวนเรียกพี่ด้วยนะครับ มาเอามานี่เดี๋ยวช่วยถือเป็นแค่น้องรหัสพี่รหัสสั่งให้ทำก็คือต้องทำห้ามขัดใจ”
“ชิ งั้นก็ตามใจนะคะ”ว่าแล้วฉันก็รีบเดินไปหากลุ่มเพื่อนๆ
“กระเป๋าเธอล่ะเกล”
“นู้น” ฉันพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางนายไทเท
“ห่ะ พี่ไทเทเราแน่จริงๆ”
“น้องๆรีบเดินหน่อยเวลาไม่เคยคอยใครกิจกรรมก็เยอะเร็วๆหน่อย”
จากนั้นก็เปิดงานเลือกที่พักแต่ไม่ได้เลือกหรอกพวกรุ่นพี่จัดเตรียมให้หมดแต่ก็ยังดีที่เราสี่คนได้นอนห้องเดียวกันสบายใจไปอีก พอจัดของเสร็จก็ออกมาทานอาหารกลางวัน ต่อด้วยกิจกรรมมีแต่โหดๆทั้งนั้นปีนหน้าผาเอย ไต่สะพานเชือกบ้าง ปีนต้นไม้เพื่อไปหาของตามที่ซ่อนเอาไว้ โหอยากจะบอกว่าเหนื่อยสุดๆกว่าจะได้หลับได้นอนก็ปาเข้าไปห้าทุ่ม แถมยังต้องตื่นตั้งแต่ตี่สี่เพื่อลุกมาออกกำลังกายวันนี้ได้อบรมในห้องประชุมยังดีที่มีแอร์เย็นๆเพื่อให้หายคลายร้อนบ้าง ตกบ่ายก็ไปทำกิจกรรมแต่ฉันดันซวยล้มเหยียบไม้เสียบลูกชิ้นจนเป็นแผลอดเล่นน้ำทะเลเลยซึ่งก็เป็นไปตามสเต็ปอีตาไทเทก็มาซ้ำฉันอีก
“ฮ่าๆ ไงแสบจนได้เรื่อง เจ็บไหมล่ะนั่น”
“ลองมาโดนไหมล่ะ”
“นั่นๆจะขยับทำไมเห็นไหมเลือดซึมเลยเอาขามานี่” ไม่รู้ว่าตาหมอนี่ไปหาผ้าพันแผลมาจากไหนได้ไวขนาดนี้แต่ตอนนี้ชั่งมันเถอะ เจ็บแผลมาก
“ทีหลังจะเดินก็ต้องหัดดูทางบ้าง ไม้เสียบลูกชิ้นยังเป็นแผลขนาดนี้ถ้าไปเจอหนักจะเป็นยังไง” ทั้งบ่นทั้งพันแผลแต่พี่ไทเทก็ทำไปยิ้มไปทำไมฉันหลงรอยยิ้มของพี่เขาขนาดนี้นะไม่ได้ๆ ท่องไว้นะเกลว่าจะไม่ใจอ่อน
“เสร็จหรือยั.../เป็นแฟนกับพี่นะน้องเกล” อึ้งคะอึ้งไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากผู้ชายที่ทำให้เราหน้าแตก แต่ใจของฉันก็เต้นแรงขึ้นๆ เหมือนหน้าจะร้อนผ่าวเพราะความอบอุ่นของผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าหรือเป็นเพราะอากาศร้อนอบอ้าว
“เอ้าอึ้งอยู่นั่นตอบพี่สิครับตกลงไหม”
“ถ้าไม่ตะ ตะตกลงล่ะ”อย่าเสียงสั่นสิเกล
“หืมทำไม ถ้าเป็นเรื่องที่พี่แกล้งเรา พี่ขอโทษพี่ก็แค่อยากหาเรื่องใกล้ชิดน้องเท่านั้นเองงั้นพี่ให้เวลาน้องคิดก่อนก็ได้นะเบบี๋”เขาพูดพร้อมกับยกมือมายีหัวฉันแต่เอ๊ะมือหรอ นั่นมันมือที่เขาจับเท้าฉันเมื่อครู่นี่นา
“อร๊ายยยไอ้พี่ไทเทมือ”
“อ้อแหะๆ ขอโทษลืมตัว”
“เกลจะกลับห้อง” ทั้งเขินทั้งอายใครจะไปอยู่ว่ะ
“ป่ะ พี่ไปส่ง”
“ไม่ต้อง” ไม่รู้จะทำหน้ายังไงแล้ว
“ไม่งั้นหรองั้นพี่อุ้มไปส่งน่ะ”
“อร๊ายย อย่าทำแบบนั้นปล่อยบอกให้ปล่อย” นอกจากจะไม่ปล่อยแล้วยังไปส่งถึงห้องด้วยไม่รู้ว่าเป็นการเข้าค่ายที่สนุกหรือไปแบบเฟลเนี้ย แต่ฉันมีอะไรจะสารภาพหลังที่กลับจากการเข้าค่ายนั้นพี่ไทเทก็คอยเทียวไปรับไปส่งจนจะรู้ทุกซอกทุกมุมของบ้านฉันแต่พี่ไทเทไม่เคยเข้าไปในห้องฉันนะคุณพ่อคุณแม่เนี่ยปลื้มมากว่าสุภาพบุรุษมาก
มีแต่คนคอยเชียร์ฉันให้ตกลง ฉันก็เลยตอบพี่ไทเทไปว่าตกลง จำได้ว่าพี่ไทเทดีใจมากยิ้มจนแก้มแทบปริการมีแฟนมันดีอย่างนี้นี่เอง