ทำไมต้องเธอ?

     ไร่ระวีวัลย์
     "โห!!!!!สวยอ่ะพี่เซย์นี่บ้านพ่อพี่หรอ"พี่เซย์พยักหน้า
     "เชิญครับคุณเซย์พ่อเลี้ยงรออยู่"ทำไมหน้าคุ้นๆนะเคยเจอที่ไหนหว่า พี่เซย์เดินนำผมไปแล้วผมต้องชงักเพราะคนตรงหน้าผม"พ่อเลี้ยงระวี"ผมเรียกชื่อเบาๆ พ่อเลี้ยงหัวเราะขึ้น น้ำเสียงและแววตาดูอบอุ่นไม่เหมือนตอนเจอที่งานประมูลเลยนั่นแทบจะฆ่าผมได้เลย
     "ทำตัวตามสบายนะ"พี่เซย์กับผมยกมือไหว้พ่อเลี้ยงพร้อมกัน
     "พ่อเลี้ยงเป็นพ่อพี่เซย์หรือครับ"ผมถามเสียงอ่อยๆ
     "ใช่ ไม่ต้องตกใจหรอก ที่ผ่านมาฉันแค่ทดสอบอะไรนิดหน่อย คาสิโนไปได้ดีล่ะซิไม่มีฉันคอยป่วน"พ่อเลี้ยงพูดอย่างอารมณ์ดี
     "ก็เกือบแล้วครับช่วงนี้กำลังตกแต่ง"ผมบอก แต่เสียงออกไปทางเกรงใจ
     "คบกับเซย์มานานแล้วหรอ"พ่อเลี้ยงถาม ผมเงยหน้ามอง "ตั้งแต่ผมอยู่ปีหนึ่งครับแต่ผมเคยบอกเลิกพี่เซย์"ผมตอบตามความจริง
     "ทำไมถึงเลิกล่ะ"พ่อเลี้ยงถามเสียงเรียบๆ
     "ผมผิดเอง คิดไปเองไม่สนใจความรู้สึกพี่เซย์ แต่ผมจะไม่แก้ตัวอะไร และจะขอโอกาสพี่เซย์อีกครั้ง"ผมพูด
     "นั่นเป็นเรื่องของเธอสองคนฉันไม่ยุ่ง  ว่าแต่ทำไมถึงกลับมาหาเจ้าเซย์อีกล่ะ"
     "ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ มันพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้แค่รู้ว่า เป็นพี่เซย์"คราวนี้ผมหันไปทางพี่เซย์ซึ่งพี่เซย์ก็ไม่หลบหน้าผม
     "จริงๆฉันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกนะ แค่อยากรู้จักเฉยๆ"พ่อเลี้ยงพูด "แล้วแกล่ะว่างัยจะมาช่วยฉันดูแลที่นี่ได้หรือยัง"พ่อเลี้ยงถามพี่เซย์
     "ผมไม่มีประสบการณ์ทำเป็นแต่ขนม"พี่เซย์ตอบกวนๆ
     "อ้าว...ไอ้นี่แล้วใครจะดูตัวฉันก็อายุขนาดนี้แล้วยังไม่คิดจะช่วยหรืองัย"พี่เซย์ทำเฉยๆ
     "งั้นก็ยกให้ใครไปก็ได้"พ่อเลี้ยงตบโต๊ะผมสะดุ้งซิครับแต่พี่เซย์นิ่งมาก
     "งั้นฉันยกให้เธอเจ้าไวน์ในเมื่อลูกฉันไม่เอาเธอก็ดูแลด้วย"ห๊าาาา ยังงี้ก็ได้ด้วยหรอยกง่ายๆงี้เลย สติไวน์ตั้งสติ       "พี่เซย์ตกลงกับพ่อพี่ดีๆเถอะ"ผมสะกิดพี่เซย์
     "พ่อไวน์มันงานเยอะปัญหาก็เยอะพ่อจะโยนให้มันอีกเหรอ"พี่เซย์พูด
     "อ้าวก็แกไม่เอา"พ่อเลี้ยงบอก  
     "ที่ผมไม่เอาเพราะผมไม่ถนัด เพราะถ้าผมทำต่อไวน์ก็ต้องเข้ามาช่วยผมแล้วงานมันล่ะแค่นี้ก็ล้นมือมันแล้ว"พี่เซย์เถียง สรุปพี่เขาเป็นห่วงผมใช่ไหมผมจะยิ้มแล้วนะ
     "ถ้างั้นเอาอย่างนี้ไหมครับ คือช่วงแรกผมมาช่วยพี่เซย์ก่อน ให้พี่เซย์จัดการเรื่องร้านไปด้วยพอลงตัวแล้วพี่ค่อยเข้ามาดูแลแบบเต็มตัว พี่เซย์เรียนบริหารโรงแรมมาอย่าลืมสิครับ ไม่งอแงนะ"ผมหันไปพูดกับพี่เซย์ พ่อเลี้ยงแอบยิ้มแล้วแกล้งมองไปทางอื่น 
     "ใครงอแงผมไม่ใช่เด็ก"พี่เซย์หันมาตาขวางใส่ผมแล้วมองไปที่พ่อเลี้ยง "ก็ได้ผมทำก็ได้"ผมหันไปยิ้มกับพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงพยักหน้าให้ผม
     "แกต้องไปรับแม่แกไม่ใช่หรอ งั้นก็รีบไป"พ่อเลี้ยงบอก พี่เซย์กับผมเลยขอตัวกลับ
__________________________________________________
 
     "วันนี้เซอร์ไพร์ทอ่ะพ่อเลี้ยงกลายเป็พ่อพี่เซย์ แถมยังไม่ไล่ยิงผม"ผมพูดกับพี่เซย์ พี่เซย์หันมามองผม
     "ยังมีเซอร์ไพร์ทกว่านี้อีก"พี่เซย์ว่า
     "อะไรอ่ะบอกได้ป่ะ"พี่เซย์ส่ายหัว
__________________________________________________
 
     ท่าอากาศยาน
     "ว่าไงลูกชาย"แม่พี่เซย์ทักพี่เซย์แล้วเข้ามากอด ผมยกมือไหว้
     "สบายดีนะลูก"
     "ครับ แม่ล่ะเหนื่อยไหมกลับบ้านกัน"พี่เซย์เข็นกระเป๋า
     "แล้วจะไม่แนะนำ"แม่พี่เซย์หันมาทางผม
     "นี่ไวน์ครับ"พี่เซย์พูด "เป็น"แม่พี่เซย์เอียงคอถามแต่พี่เซย์ไม่ตอบ แม่พี่เซย์เลยหันมายิ้มกับผม
     "นี่ใจคอจะไม่สนใจม๊าตัวเองหรือตาไวน์"เสียงคุ้นๆผมหันไปทันที มาได้ไงเนี่ย!!!  "ม๊า มาไงนี่ไม่บอกผมและป๊าล่ะ"ผมถามและเดินไปหาป๊าเดินตามหลังมาพร้อมพี่วิน
     "ไม่ได้เจอกันตั้งนานสบายดีนะวัลย์"เอ๊ะ!!เดี๋ยวนะม๊าผมทักแม่พี่เซย์ อะไร ยังไงครับ
     "สบายดีแล้วเธอล่ะ"แม่พี่เซย์ตอบ ผมว่ากลับบ้านกันก่อนดีกว่าไว้เดี๋ยวค่อยนัดเจอกัน ทุกคนจะได้พักผ่อนด้วย"พี่เซย์พูดขึ้นเมื่อเห็นผมที่ยืนเอ๋ออยู่  "เดี๋ยวผมโทรหา"พี่เซย์หันมากระซิบกับผมแล้วพาแม่พี่เขากลับ
__________________________________________________