วรรณคดี พาเรามาเจอรัก

 

 

               "ชีร์ต้า" กรุ๊ปA  พึ้งจะ จะอายุ16 ได้เพียงไม่กี่วัน  เธอเปรียบเสมือน ซีพียูประจำกลุ่ม  เรื่องนอกเรื่องใน นางรู้หมดทุกอย่าง   ลักษณะเด่นของเธอคือ  ชอบอ่านหนังสือ ทำการบ้านเสร็จก่อนเพื่อน  หรือพูดภาษาบ้านๆเช่น หนอนหนังสือนั้นเอง แล้วเธอมีนิสัย ชอบแบ่งบัน ใจอ่อน คิดมาก คิดไกล มีไหวพริบ    เห็นเธอชอบเรียนแบบนี้ เธอเคยชนะแชมน์ ศิลปะการต่อสู้ เทควันโด้ มาก่อนนะจิบอกให้    ส่วนรูปร่างหน้าตา   ผิวผันเธอขาวอมชมพู ผมยาวประมาณประบ่า รวบรัดตึง สวมแว่นหน้าเตอะ   ใครที่เธอไม่ค่อยรู้จัก หรือเขาไม่รู้จักรเธอ เวลาเธอมอง  เขาหรือคนอื่นๆคงจะคิดว่า เธอกำลังโกรธอยู่ แต่ถ้ามารู้จักร และเริ่มสนิท นั้นจะรู้ได้ว่า สายตานางไม่ได้โกรธใคร แค่มองเฉยๆ แต่มันดัน เหมือนโกรธเอง..

 

        " นี่ทุกคน เรามาเช็คดวงกันหน่อยดีไหม " (ชีร์)ต้า เปิดประเด็นขึ้นมา

         " ทำนายดวงอ่ะนะ "  แก้ว

        "  ใช่ๆ "

          " กูไม่ฟังอ่ะ เพราะกูไม่ค่อยเชื่อ " พราว ที่กำลังดูดน้ำโค้ก จากแก้วอยู่ พูดขึ้น

         " แต่กูอยากเล่า " ต้าบอกกับพราว

         " และกูอยากฟัง "  แก้ว กับ ฉัน พูดพร้อมกัน

         " เออๆๆ ฟังก็ฟังเล่ามา จะได้จบๆ "  พราวพูดอย่างหงุดหงิด

         " แล้วทำนายของใครก่อนดี " 

                   ต้าถุามฉันกับแก้ว ส่วนพราวดูดน้ำโค้ก ยกมือถือ ขึ้นมาเล่นอย่างไม่สนใจ

 

       " กู//เราาาาา"  ฉันกับแก้วพูดพร้อมกัน

 

               เราทั้งสองคนมองหน้ากัน ว่าใครจะทำนายก่อน  ฉันก็เลยให้แก้วทำนายก่อน เรา ทำนายทีหลังก็ได้ไม่เป็นไร

 

        " ของแก้วเดือนนี้ซิน่ะ  อะ แฮ่มๆ " ต้า อะแฮ่มเสียง

        " ช่วงนี้แก้ว สุขสบายดี ไม่มีปัญหาอะไร แต่จะมีเรื่องปวดหัวจากคนรอบข้างหน่อยๆ "

        " คนรอบข้าง ก็ยัยใสนี่แหละ ทำให้กูปวดหัว " แก้วพูดแล้วชี้มาทางฉัน และมองบน

        " วอท  อะไรว่ะะะะออกจะดีแก้ว อย่างเครียดๆ "

                   ฉันตบบ่าแก้วเบาๆ พร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะ

        "  ดีหน้าแกดิ ยัยใส  เนี่ย พอมันทำแบบนี้กู ปวดหัวเลย เห้อออออ " แก้วสายหัวเบาๆ

         "  ของเราอ่ะต้า "

                    ฉันหันไปถามชีร์ต้า  แล้วชีร์ต้า ก็ค้นในโทรสัพ สักพัก

         " ของใส เดือนอี่ใช่ป่ะ "

         " ใช่ๆ เดือนนั้นแหละ "

 

                     แล้วชีร์ต้า ก็มองบนหน้าจอ พร้อมกับปากขยุบขยับเบาๆ เหมือนกำลังอ่านอยู่

 

         " ของใส ช่วงก่อนหน้านี้ ชีวิตร ราบรื่นดี ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอย่างใด แต่จะมีอยู่ช่วงเดียวคือ ในวันที่พระจันทร์เต็มดวง เวลาเที่ยงคืน ชีวิตรของคนเดือนนี้ จะเปลี่ยนไปทันที จะเจอกับเรื่องที่หน้าตกใจ เจ็บปวด ทุกข์ทรมาน แต่สุดท้ายผลลัพธ์ก็จะออกมาดีกับเจ้าของเดือนนี้นั้นเอง "      

              หืออออออ ทำไมคำทำนาย ฉันมันยาวขนาดนี้ว่ะเนี่ย เริ่มรู้สึกรไม่ดีแล้วซิ

 

         " ยาวจังว่ะ "  พราวที่ เล่นโทรสัพอยู่  เอ่ยขึ้นมา

          "นั้นดิ ของกูยังไม่ขนาดนี้เลย " แก้วแปลกใจเล็กน้อย

          " โห๋  เตรียมตัวเลยเพื่อนรัก แกจะได้เจอศึกครั้งใหญ่ " ชีร์ต้าแซวฉันเล่นๆ

          " ศึกเชี้ยไร ไม่มีหรอก " ฉันพูดอย่างไม่เชื่อ กับคำทำนาย

          " ก็ไม่แน่  " แก้วพูด พร้อมกับทำเบะปาก เยาะเย้ย ใส่ฉัน

  

                  เห็นแล้ว ละ อยากเตะปากนางจิงๆๆ

 

          " แก้ว มึงนี่ก็ไปล้อมัน เดี๋ยวมันก็กลัวหัวหด ชุดไม่อยู่หรอก " พราวบอกกับแก้ว

          " โถ่ มันไม่จริงหรอก กูก็ล้อไปเล่นๆ เพราะเรื่องแบบนี้มัน มันไม่จริงเสมอไปหรอกน้า"

          " เฮ้ยๆๆ พวกมึง มันมีบอก ของกินต้องห้ามด้วยอ่ะ " ต้า

          " ไหนๆ ของ ไอ้ใส อ่ะนะ " พราว เดินไปหาต้า

                   พร้อมกับ อ่านตัวหนังสือในจอโทรสัพของต้า

           " ของกินต้องห้าม สำหรับคนเกิดเดือนอี่ คือ ส้มต่ำ ไก่ย่าง ชาบูชิ น้ำโค้ก  เพราะมันจะทำให้คุณเจอเรื่องร้ายเร็วขึ้น   555 สิ่งที่กูพูดมา มึงแ**ก เกือบหมดแล้ว นี่ใส 55 "

            " ฉิบ หาย แล้ว กู "  ฉันเอามือบ่องหน้าตัวเอง 'กินไก่ นี่โชคร้าย เชียวรึ'  

 

                   ในทีแรกฉันก็ไม่สกิดใจเท่าไหร่ แต่พอมันมีของกินต้องห้ามมา มันทำให้ฉันเริ่มเสียวสันหลังขึ้นมาแปลกๆ  เอาจริงดิ โชคร้ายที่ว่า นั้นน่ะ ไม่หรอกมั้งงง

 

             " เอาแล้วๆๆ   หุๆๆ  ใส มึงเตรียมตัวได้เลย " แก้ว ตบบ่าฉันเบาๆ

             " กูจะเจออะไรว่ะ " ฉันพูดเสียงสั่น 

             " ไม่รู้สิ " ต้าตอบ

             " มันไม่จริงหรอก เชื่อกู  มันแค่คำทำนาย ที่ทำให้เรารู้สึกรไปเอง มึงไม่ต้องเครียด"

                         พราว ปลอบใจ

              " แล้วถ้ามันจริงอ่ะ ถ้าเกิดกูเจอเรื่องร้าย เช่น โดนรถชนตายอย่างงี้อ่ะ "

             " พวกกูจะไปเผ่าศพมึงเลยดับแรก "

              "  ฟ***ย   กวนละ พวกมึงเนี่ย  " 

               

                     แล้วพวกเราทั้งสี่คน ก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง  ' คนเดือนอ้าย เจอเรื่องร้ายเหรอ หึ ใครจะสนกันละ '

 

      ณ  บ้านอันแสนสุขใจรื่นรม ( มายาวขนาดนี้เชียว )

 

     "กลับมาแล้ว ค้าาาาา ทุกคน "    ฉันวิ่งขึ้นบ้าน แล้ว ทักทายเสียงดังแจ้

     

                  บรรยากาศภายในบ้านเรือนไทย เงียบเชียบไปไม่มีเสียงตอบรับใดๆ  ทุกคนหายไปไหนกัน หมด  แม่ พี่แวววาว พี่ทิพ  ทุกคนหายไปไหนกันน่ะ  หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องไม่ดีนะ

 

       " พี่เทพ   พี่แวววาว"

       "........."

       " Hello it's me หนูกลับมาแล้ว "

 

              ในบ้านยังคงเงียบ ฉันเลยเดินรอบบ้าน เพื่อหาส่ิ่งมีชีวิตร ที่ยังเหลืออยู่ในบ้านหลังนี้ (พูดยังกับหาศพ ปัดโถ่ : คนเขียน )

      

      ฉันเดินเข้าไปในห้องของแม่ ห้องพี่สาว และพี่ชาย แต่กลับว่างปล่าว  ฉันตะโกนเรียก แต่ก็ไม่มีใครตอบมาอย่างใด  เดินลงจากบ้าน เพื่อมาหาที่ใต้ทุน ก็ไม่มี เดินไปแถวบ่อน้ำเลี้ยงปลา ก็ไม่เจอแม่ เดินไปแถวสวนผักแตงกวาก็ไม่เจอ   

 

            นี่มันเกิดไรขึ้น รู้สึกรไม่ดีเลยแฮะ....

 

      บรรยากาศตอนนี้เงียบเฉียบ ความเย็นเข้าปกคลุม เพราะตอนนี้ เป็นเวลา6โมงเย็นแล้ว ท้องฟ้า มืดครึมทำท่า เหมือนฝนจะตก  ลมพัดแรง ใบไม้ถูกพัดปลิว พวกไก่ เป็ด ก็เข้ากรง เข้าเล้ากันหมด  ...    คงออกไปข้างนอกล่ะมั้ง นี่ ฉันคิดอะไรมากกันละเนี่ย ไปนอนเล่นบนบ้านดีกว่า ไหนๆพรุ้งนี้ก็ปิดเทอมแล้ว จะได้นอนตีพุงให้เต็มที่ 

แล้วฉันก็เดิน จะไปขึ้นบ้านเรือนไทยแสนสวย..........

 

     " น้ำใส !!!!!" .......

 

 

 

......................................................................................................

 

คุยกับ(อี)นักเขียน

นี่ก็เป็นตอนที่สี่ หรือ ห้า ไม่รู้ ที่ได้แต่งเรื่อง วรรณคดีพาเรามาเจอรักกันน่ะคะ

อย่างที่ท่านผู้ชมที่ได้อ่านกันนั้น คงจะเห็นว่า เดี๊ยนเนี่ย เขียนยังแปลกๆ

อยู่ แต่ก็จะพยายามทำให้ได้ดีที่สุด

เรื่องนี้มันจะออกแฟนต้าซีนไม่ก็กาลเวลาซักหน่อย คล้ายในละคร

ที่มีการหลงข้ามเวลามาเจอกับคนยุคโบราณ อะไรทำนองนี้

ซึ้งมันเป็นอะไรที่ เดี๊ยนชอบแนวนี้มากๆ

แต่นี้จะเป็นวรรณคดี ที่เราหลงเข้า ไป เรื่องราวจะเป็นยังไง

ก็ต้องติดตามกันต่อไปค้าา

สุดท้ายแล้ว ถ้าใครชอบ ก็อย่าลืมกดติดตามเรื่องนี้ พร้อมกับแชร์

หรือคอมเม้น ติชม ติเตือน เพื่อจะได้ไปปรับปรุงแก้ไข

ได้อย่างถูกต้อง  ถ้างั้น บ๊ายบาย คะ  ทุกคน 

ขอบคุณคะ