วรรณคดี พาเรามาเจอรัก

               "น้ำใส"  

                               เอ๊ะ..นี่มันเสียงพี่ทิพย์นิ....

     " พี่ทิพย์  โถ่ใส เกือบตกใจแหนะ มาไม่ให้สุ่มให้เสียง ตกใจหมดเลย เฮ้ออ "

     "........ "

     " แล้ว แม่ กับพี่ แวววาว อยู่ไหนกันเหรอพี่ ใสเดินทั่วบ้านไม่เห็นมีใครอยู่สักคน "

           ฉันพูดไป พร้อมกับเกาหัวไป ด้วยความสงสัย

     " .......... "

     " เอ้า เงียบ ทำไมละพี่เทพ เป็นใบ้เหรอไงคะ คุณพี่ชาย "

     " .......... "

     " เอ๊ะ นี่ยังจะเงียบอีก และ ทำหน้าอะไรของ พะ "

     " ใส ยาย ของพวกเรา มีเวลาอีกไม่มากแล้ว ใส "

                  จากที่พี่ทิพย์ ได้เงียบไป พร้อมกับสีหน้าที่คิ้วขมวด บวกกับคนเหมือนจะร้องหาย ก็ได้เอ่ยขึ้นมาบอกกับฉัน

      " ฮะ พี่ว่ายังไงน่ะ "

      " พี่บอกว่า ยายของพวกเรา ยายดาของพวกเรา มีเวลาอีกไม่มากแล้ว "

             พี่ทิพย์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง เสียงดังฟังชัด ...

      พี่เงียบไปครู่หนึ่ง.... ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เหมือนกับคนที่จะร้องไห้ แต่ร้องไม่ออก   

      " ไปหายายกันน้ำใส " แล้วพี่ทิพ ก็หันหลัง เดินไปทางรถที่จอดอยู่แถวต้นมะข้าม ตรงบ่อปลา

    จากที่ได้ยินจากปากพี่ทิพย์ ฉันก็สตั้นไม่ใช่น้อย และ ไม่อยากจะเชื่อว่า เวลาจะมาถึงเร็วขนาดนี้     ไม่น่ะ ยาย หนู ไม่มียายหนูอยู่ไม่ได้หรอกคะ ขออย่าให้เป็นอะไรไปมากกว่านี้เถิดคะ

 ฉันรีบขึ้นรถ และ ขับออก จากบ้านเรือนไทยกลางนา.....

..... ใส... หลานจงจำไว้ .... โชคชะตา ดวงชะตา หรือ พรมลิขิตร พระเจ้าได้กำหนดมาให้พวกเราแล้ว หลานจงทำตามที่พระเจ้ากำหนดดวงชะตาของหนูเถิดนะ...

           พรึ่บ..

" เฮือก!!! "   ยาย นั้นเสียงยายนิี่  

" เป็นไร ใส ฝันร้ายเหรอ เหงื่อแตกซะเยอะเลย ร้อนเหรอ หรือ พี่เปิดแอร์ไม่เย็น " พี่ทิพย์ ถามด้วยความเป็นห่วง

" ไม่เป็นไร หนูแค่ฝันร้ายนั้นแหละ "

" อืมๆๆ พี่จะปรับแอร์ให้นะ แกจะได้หายร้อน "

" ขอบคุณคะ "

         ตอนนี้ฉัน อยู่บนรถกับพี่ทิพย์ ซึงเป็นคนขับพาไป บ้านยายดา  ฉันมองข้างทางไป แต่ก็มองไม่ค่อยจะเห็นสักเท่าไหร่ เพราะตอนนี้ค่ำแล้วทุกอย่างดู มืดมิดไปหมด มีแต่ แสง ไฟของรถที่ฉายออกไปบ่นถนน กับ ไฟรถที่สวนกับรถที่ฉันนั่ง

        ฉันมองไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน บนฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว และดวงจันทร์เต็มดวง แสงของดวงจันทร์ ทำให้ฉันคิดถึงยายดา และ เป็นห่วงยายดามากยิ่งขึ้น หวังว่า จะไม่เป็นไรมากน่ะ

รถของพี่ทิพย์แล่นตรงไปเรื่อยๆ ตามทางท้องถนน   

   " นี่ใส  พี่ไปอ่านข่าวมาจากในเน็ตมา เหมือนว่าวันนี้จะมีฝนดาวตกด้วยละ "

   " ยัง จะมี เวลามาพูดเรื่องแบบนี้อีกน่ะพี่เทพ "

   " เอาเถอะน่า พี่เชื่อว่า ยายดาของไม่เป็นอะไรหรอก เขาคงสบายอยู่แล้วละตอนนี้ "

   " เหมือนไม่ใช่พี่เลยน่ะ ปกติพี่เป็นคนคิดมาก และ คิดลบโคตรๆ  "

   " ทำไมคิดอย่างนั้นละ "

   " ฮึ้ย  พี่อย่าทำเสียงต่ำอย่างนั้นซิ ขนหลุกชมัด "

   " ขนหลุก ขนาดนั้นเลยเหรอ "

   " เดี๋ยวๆ พี่ นี่พี่ขับรถอยู่น่ะ อย่ามาหยุด และ หันมามองกันดื้อๆ อย่างนี้ซิ "

        ฉัน แถบ ร้องลั่น เมื่อ พี่ทิพย์ ปล่อยมือจากพวงมาลาย และหันมามองหน้าคุยกับฉัน

    " ทำไมเหรอ "

    " ก็จะโดนรถชนน่ะซิ "

          แล้ว เราทั้งสองคนก็เงียบ พี่ทิพย์ ก็ยัง มองจ้องหน้า ฉันอยู่    ... อะไรฟะเนี่ย

แต่รู้สึกรว่าบรรยากาศมันแปลกๆแฮะ ทำไมในรถสว่างขึ้น มืดอยู่ไม่ใช่เหรอ เอ๊ะ..

ฉันมองออกไปข้างหน้ากระจก อ้ะ 

" ที่นี่มันที่ไหนเนี่ยยยยยยยย "