Alice เพลงรักที่หลงทาง (season 1)

 
 
“เพราะความไม่พอใจที่คุณชินระเอาทรัพย์สินทั้งหมดของชิงุเระบริจาคให้การกุศล ไม่เหลือสักแดงเดียว พวกหุ้นส่วนรวมทั้งตระกูลสาขาก็เลยแค้นจนต้องลงมือแบบนี้ ตอนนี้คุณชินระพ้นขีดอันตรายแล้วครับ”
”อืม…”
ตัวอักษรคันญิถูกเขียนขึ้นจากน้ำหมึกและพู่กันอย่างเชื่องช้าราวกับว่าเจ้าของที่เขียนกำลังผ่อนคลายและใช้สมาธิกับมัน
“จะให้ไปรับกลับมาที่นี่ไหมครับท่าน”
“ไม่ต้อง แค่มันไม่ตายก็พอแล้ว ถ้ามันอยากกลับมาเดี๋ยวก็มาเอง”
“ครับท่าน”
“ท่านครับ หมอนางาเระมาขอพบครับ”
“เชิญเข้ามาได้”
“สวัสดี ชูเฮย์”
“สิบาระกิ…นานแล้วที่คุณไม่เรียกผมแบบนี้”
“ใช่ นานมากแล้วจริงๆ”
ผู้นำตระกูลคุสะโบกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องออกไปทุกคน เหลือไว้เพียงเขากับแขกผู้มาเยือน เป็นความหมายรู้กันดีว่าเรื่องสำคัญที่จะคุยไม่ใช่สาธารณะ ประตูทุกบานปิดกั้นและห้ามคนเข้า
“ก่อนอื่น ต้องขอโทษแทนลูกชายผมด้วยที่ทำให้ลูกชายของคุณต้องตกที่นั่งลำบาก ต่อไปผมจะอบรมเขาให้ดี”
“เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่เขาตัดสินใจด้วยตัวเอง ฉันไม่คิดจะเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของลูกๆหรอกค่ะ”
“อย่างนั้นเหรอ…ท่าทางคุณยังมีเรื่องอะไรอีกสินะ”
“…….เรื่องลูกสาวของคุณค่ะ”
กริ๊ก!....
ก้นถ้วยชาที่ทำจากแก้วชั้นดีกระทบจานรองแก้วเสียงดังพอประมาณ แต่มันก็ไม่ได้นุ่มนวลอย่างที่ควรจะเป็น เสียงกังหันจากลำไม้ไผ่ยังดังเป็นจังหวะ หากแต่สองคนที่นั่งเผชิญหน้ากันอยู่กลับไม่มีอารมณ์สุนทรีย์จะรับฟังมันขับกล่อม
 
ตระกูลคาซามะ…
“จู่ๆก็เรียกผมกลับมาบ้านแบบนี้มีเรื่องอะไรด่วนรึไงครับปู่”
ร่างสูงโปร่งยังนั่งคุกเข่าในห้องโถงที่ถูกปูด้วยเสื่อทาตามิ มองชายสูงวัยที่ยืนเอามือไพล่หลังและหันหลังให้
“เซียว แกต้องแต่งงาน”
“หา? จะให้ผมแต่งกับใคร”
“ตระกูลคุสะ”
“ไม่เอาอ่ะปู่ ผมไม่แต่งกับชินระเด็ดขาด มีหวังผมกับมันฆ่ากันตายแน่”
“ฉันหมายถึงแกกับลูกสาวของตระกูลคุสะต่างหาก”
“แต่ชินระไม่มีน้องสาวนี่ครับ”
“…………..”
“อย่าบอกนะว่า….”
“เฮ้อ…ไม่รู้ว่าฉันทำถูกรึเปล่าที่ช่วยชีวิตเด็กคนนั้นเอาไว้”
ช่วยชีวิตและซ่อนเธอเอาไว้มากว่ายี่สิบปี
ช่างเป็นความลับยาวนานเหลือเกิน……..
 
จบ season 1