Alice เพลงรักที่หลงทาง (season 1)

“เพราะความไม่พอใจที่คุณชินระเอาทรัพย์สินทั้งหมดของชิงุเระบริจาคให้การกุศล ไม่เหลือสักแดงเดียว พวกหุ้นส่วนรวมทั้งตระกูลสาขาก็เลยแค้นจนต้องลงมือแบบนี้ ตอนนี้คุณชินระพ้นขีดอันตรายแล้วครับ”

”อืม…”

ตัวอักษรคันญิถูกเขียนขึ้นจากน้ำหมึกและพู่กันอย่างเชื่องช้าราวกับว่าเจ้าของที่เขียนกำลังผ่อนคลายและใช้สมาธิกับมัน

“จะให้ไปรับกลับมาที่นี่ไหมครับท่าน”

“ไม่ต้อง แค่มันไม่ตายก็พอแล้ว ถ้ามันอยากกลับมาเดี๋ยวก็มาเอง”

“ครับท่าน”

“ท่านครับ หมอนางาเระมาขอพบครับ”

“เชิญเข้ามาได้”

“สวัสดี ชูเฮย์”

“สิบาระกิ…นานแล้วที่คุณไม่เรียกผมแบบนี้”

“ใช่ นานมากแล้วจริงๆ”

ผู้นำตระกูลคุสะโบกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องออกไปทุกคน เหลือไว้เพียงเขากับแขกผู้มาเยือน เป็นความหมายรู้กันดีว่าเรื่องสำคัญที่จะคุยไม่ใช่สาธารณะ ประตูทุกบานปิดกั้นและห้ามคนเข้า

“ก่อนอื่น ต้องขอโทษแทนลูกชายผมด้วยที่ทำให้ลูกชายของคุณต้องตกที่นั่งลำบาก ต่อไปผมจะอบรมเขาให้ดี”

“เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่เขาตัดสินใจด้วยตัวเอง ฉันไม่คิดจะเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของลูกๆหรอกค่ะ”

“อย่างนั้นเหรอ…ท่าทางคุณยังมีเรื่องอะไรอีกสินะ”

“…….เรื่องลูกสาวของคุณค่ะ”

กริ๊ก!....

ก้นถ้วยชาที่ทำจากแก้วชั้นดีกระทบจานรองแก้วเสียงดังพอประมาณ แต่มันก็ไม่ได้นุ่มนวลอย่างที่ควรจะเป็น เสียงกังหันจากลำไม้ไผ่ยังดังเป็นจังหวะ หากแต่สองคนที่นั่งเผชิญหน้ากันอยู่กลับไม่มีอารมณ์สุนทรีย์จะรับฟังมันขับกล่อม

ตระกูลคาซามะ…

“จู่ๆก็เรียกผมกลับมาบ้านแบบนี้มีเรื่องอะไรด่วนรึไงครับปู่”

ร่างสูงโปร่งยังนั่งคุกเข่าในห้องโถงที่ถูกปูด้วยเสื่อทาตามิ มองชายสูงวัยที่ยืนเอามือไพล่หลังและหันหลังให้

“เซียว แกต้องแต่งงาน”

“หา? จะให้ผมแต่งกับใคร”

“ตระกูลคุสะ”

“ไม่เอาอ่ะปู่ ผมไม่แต่งกับชินระเด็ดขาด มีหวังผมกับมันฆ่ากันตายแน่”

“ฉันหมายถึงแกกับลูกสาวของตระกูลคุสะต่างหาก”

“แต่ชินระไม่มีน้องสาวนี่ครับ”

“…………..”

“อย่าบอกนะว่า….”

“เฮ้อ…ไม่รู้ว่าฉันทำถูกรึเปล่าที่ช่วยชีวิตเด็กคนนั้นเอาไว้”

ช่วยชีวิตและซ่อนเธอเอาไว้มากว่ายี่สิบปี

ช่างเป็นความลับยาวนานเหลือเกิน……..

จบ season 1