Be besy love god

     "เอาล่ะ เลิกเรียนได้" เลิกเรียนสักทีนะ รอมานานละ แต่จะว่าไปฉันยังไม่รู้ทางไปห้องตัวเองเลยทำไงดีเดินไปมั่วๆคงเจอเองมั้ง
"อยู่ไหนเนี้ย ลำบากจริง" ฉันเดินไปเรื่อยๆ ในทางที่คิดว่าน่าจะใช่และก็เจอ เจอจนได้ห้องที่ติดป้ายชื่อว่า คิริฮิเมะ นัทสึโนะ
"ทำไมต้องให้หาให้เหนื่อยด้วย" นี่หรือโรงเรียนเทพ น่าฆ่าตัวตายที่นี่ซะจริง ให้ตายเหอะ ฉันเดินเข้าไปและเจ้าหมาน้อยก็ต้อนรับ
"สวัสดี นัทสึโนะ ฉันวี" แม่เจ้า!!!หมาพูดได้ มิน่าเชื่องจริงๆ คงต้องยอมรับความจริงแล้วว่านี่ไม่ใช่ความฝัน 
"นายคงไม่ใช่หมาธรรมดาแน่วี"
"รู้ด้วยเหรอ"
"ไม่รู้ก็บ้าแล้ว"
"ก้แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละพอไปอยู่โลกมนุษย์เท่านั้นล่ะ"
"ตรงข้ามเลยล่ะสิ" ฉันยิ้ม แล้วหัวเราะตาม ก็ดูมันทำหน้าเข้าสิ
"ทำไมยิ้มอย่างนั้นล่ะ เห็นฉันทำหน้าเป็นหมาหงอยเลยใช่มะ"