หลุมพรางเหล่าตัวร้าย

 
"เกิดอะไรขึ้น??"  ผมถามด้วยความตกใจ  
บังเอิญว่าไอ้สต็อปกับซอลเจอกันว่าสุดยอดแล้ว แต่ที่น่าตกใจคือ สองคนมีเรื่องกัน
"บอมกับบับเบิลรอในนี้นะ"
"ผมจะออกไปห้ามไอ้สต็อปเอง"
"นี้ บอมนายสนิทกับมัน บับเบิลเป็นสตาฟรายมัน ฉันว่าสต็อปยังไม่ควรรู้เรื่องทีมของเราในตอนนี้ ผลกระทบจะตกอยู่กับทีมของสต็อปในรายการ ถ้าหมอนี้เกิดถอนตัวออก หรือแสดงท่าทางวางใจในรายการก็คงจะแย่ นายก็รู้ว่าสต็อปแสดงออกทางอารมณ์อย่างรวดเร็ว และยังโกหกไม่เก่ง ถ้าเกิดสต็อปรู้เรื่องทีมตอนนี้ อีกหน่อยน้องๆในทีมของสต็อปคงจะรู้สึกแย่ตาย ไม่เอา"
 
 
เฮ้อออออออออออ  ก็พอจะเข้าใจแหละ รอในนี้ก็ได้ ไอ้บ้าเอ้ย บอกแล้วบอกอีกว่าอย่าไปมีเรื่องกับใคร
"ฉันไปเอง"
ไบทบอกผม ก่อนจะลงจากรถไป
 
 
ภาพที่เห็นคือ ไบทเข้าไปประคองซอลขึ้นจากพื้น เหมือนซอลกำลังร้องห้ายอยู่ครับ แล้วไอ้สต็อปก็ด่าๆๆ
โวยวายอะไรของมันก็ไม่รู้ครับ ท่าทีไบทยืนฟังเงียบ ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้สต็อป แล้วเดินกับมาขึ้นรถ
 
"เป็นไงบ้าง ทำมัยฮยองกลับมาคนเดียวหละ" น็อคถามไบท
"โล่งใจได้ เรารอในนี้แหละ"
"เอ๋ ไอ้สต็อปมันโวยวายอยู่นะครับ" ผมไม่เข้าใจ จะปล่อยให้ไอ้สต็อปฆ่าซอลรึไง
"ก็ใช่ บอม... นายน่าจะรู้ดีหนิ สต็อปหนะ มีนิสัยที่มองชีวิตของคนมีค่าเสมอถึงจะไม่ทุกคน นอกจากคนที่สต็อปคิดว่าเป็นคนเลว สต็อปกำลังทำให้ซอลนึกถึงคุณค่าของตัวเองอยู่"
 
 
จริงสิครับ หรือว่าไอ้สต็อปที่โวยวายนั่นจะพยายามทำให้ซอลเห็นคุณค่าในตัวเอง ไบทดูจริงจังมาก คงจะเป็นแบบนั้นจริงๆครับ
 
 
เมื่อก่อนตอนผมเจอมันแรกๆ มันชอบพูดเอาแต่ใจ ทำตามใจไม่สนใจใคร มันไม่คิดว่าใครจะเห็นคุณค่าของมันนอกจากมันเอง ผมไม่รู้ว่ามันเจอเรื่องอะไรมาบ้าง แต่เท่าที่เคยรู้จักกันพอจะเดาได้ว่า สต็อปเป็นคนที่ถูกรักน้อยที่สุดในครอบครัว ผมเคยได้ยินมันคุยโทรศัพกับแม่ตอนนั้นผมถอนเคราให้มันอยู่ แม่ของมันไม่ถามเรื่องของมันเลยครับ จริงๆก็พูดคุยกันเรื่องทั่วไป แต่ถ้าฟังจริงๆ ไม่มีเรื่องของสต็อปเลย คงไม่แปลกครับที่สต็อปมักจะเตือนสติคนที่ไม่เห็นค่าตัวเอง เพราะมันเคยทำแบบนั้นกับผมในวันที่ผมคิดว่าตัวเองไม่มีค่า
 
 
ผมนั่งมองไอ้สต็อปเดินเข้ามินิมาท เหลือแค่ซอลที่ปาดน้ำตาแล้วเดินตามเข้าไป ได้แค่หวังว่าจะไม่ไปตีกันในร้านนะ
"ไอ้เด็กนั้นยังขี้แงไม่เปลี่ยนเลยนะ" บับเบิลพูดถึงซอล ไบทหัวเราะ
"สมัยก่อนนายก็แกล้งหมอนั้นตลอดหนิ" ไบทพูดถึงบับเบิล
"ปล่าวนะ 555"
"แล้วซอลเป็นอะไรทำมัยร้องหละครับ" ผมถามไบท
"อ่อ อกหักหนะ"
 
 
เดาเรื่องออกเลยครับ ผมว่าไอ้สต็อปคงพยายามทำให้ซอลเลิกอ้อนวอนคนที่ทิ้งไปแล้วกลับมาให้ความสำคัณกับตัวเอง แบบนั้น
 
 
ผมมองไอ้สต็อปออกมาพร้อมถุงขนมของกินนั้นนี้ อีกหน่อยคงไปถึงห้องแน่  ผมอยากกลับให้ถึงก่อนมันจังครับ ไม่อยากให้มันเข้าไปแล้วไม่เจอผม ถ่วงเวลาไว้ดีกว่า... ผมส่งข้อความไปหาไอ้สต็อป
 
บอม : อยากกินหมึก
 
ผมมองมันก้มลงวางถุงพลุงพลังในมือขวาแล้วคว้าโทรศัพจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมา ใบน้าของมันแม้จะอยู่ในหน้ากาก ผมรู้สึกว่ามันกำลังยิ้มให้ข้อความของผมนะ
 
สต็อป : เด๋วหาไปให้นะ แต่ต้องหอมแก้มทีนึง สองที สามที
 
ไอ้นี้หนิ 
ผมมองมันเก็บโทรศัพเข้ากระเป๋าอยู่ แต่ซอลที่วิ่งมาสกิตไอ้สต็อปจากข้างหลัง ทำให้มันหันไปมองซอล 
ซอลยื่นถุงที่มีห่อขนมขบเคี้ยวให้ไอ้สต็อป แล้วพูดอะไรกัน ก่อนที่ไอ้สต็อปจะพยักหน้ารับของจากซอลแล้วเก็บข้าวของเดินจากไป  ซอลวิ่งมาขึ้นรถที่เบาะหลัง นั่งกับบับเบิลและน็อค
 
"โอ๋ๆๆๆ" บับเบิลทักซอลแล้วกอด ไอ้ท่าทางมุ๊งมิ้งนี้มันอะไร
"มากันได้ไงเนี่ย"
"ฉันก็มาส่งฮย่องของนายไงไอ้ขี้แย" ไบทพูด "คนนี้ชื่อบอมนะเป็นพี่นายหนึ่งปี"
"สวัสดีครับ เราเจอกันที่บ้านไบท ผมรีบออกมาเลยไม่ได้ทักทาย ผมชื่อซอลครับ"  ซอลแนะนำตัว ผมพยัคหน้ารับ
"นี้นายรู้มะ ว่านายไปทะเลาะกับใครมา" บับเบิลถามซอล
"เขาไม่บอกชื่อฉันอะสิ ฉันถามแล้วนะ" ซอลตอบบับเบิล
"555 หมอนั้นชื่อสต็อป จะเป็นน้องเล็กของเราไง" บับเบิลบอกซอล
"จริงๆเหรอ?" ซอลดูตื่นเต้นครับ
"โกกกกกก  หก" บับเบิลกวน
"โถ่เอ้ยยยยยยยยย" ซอลผลักบับเบิลออก
"555 จริงๆ" ไบทบอก
"จริงเหรอ? จริงๆนะ" ซอลถามไบท
"จริง นายดูจะติดใจสต็อปนะ" ไบทพูด ผมก็รู้สึกแบบนั้น
"อึ้ม หมอนั้นเตือนสติฉัน เชื่อปะ ฉันพยายามไปตามง้อเยอึน แต่เยอึนมากับคนใหม่ เขาทั้งไล่ทั้งผลักฉัน แล้วอยู่ๆไอ้หมอนั้นก็เดินมาลากฉันออกมา ทั้งที่ไม่รู้จักกัน ตอนแรกฉันโกรธมากเลย แต่พอฟังที่หมอนั้นพูด....มันก็จริงนะ ฉันมันไร้ค่า ฉันเลยต้องเห็นค่าตัวเอง" 
 
 
ใช่เลยนั้นแหละครับไอ้สต็อปหละ
 
"แต่เขาต่อยนายเลือดออกเลยนะ" น็อคพูด
"ผมไม่โกรธเขาเลย ผมอยากเจอเขาอีกครั้งจัง เอาเขามาร่วมทีมให้ได้นะ" ซอลหันไปย้ำไบท
 
 
หลังจากนั้นเราก็นั่งรถเพื่อไปส่งผมครับ คุยๆไปมาพอซอลได้รู้ว่าผมสนิทกับไอ้สต็อปก็เอาแต่ถามโน่นนี้ตลอดทางเลยครับ 
เหมือนซอลสนใจในตัวไอ้สต็ปเอามากๆ ผมก็ตอบเท่าที่อยากตอบแหละครับ ซอลดูเป็นเด็กที่สดใสกว่าไอ้สต็อปนะครับ ดูมีความไฮยเปอ หน้าตาออกแนวกวนๆ แถมมีความขี้อ้อน ขนาดตอนผมลงจากรถแล้วซอลยังยื่นหัวออกมาย้ำกับผมว่า 
"ไว้วันหลังพาผมมาเจอสต็อปหน่อยนะครับ"
เฮ้อออออออออออ ไอ้้สต็อปมันไม่ได้เป็นมิตรกับใครขนาดจะพามาหาได้หรอกครับ ดีไม่ดีมันอาจจะไม่พูดอะไรกับซอลด้วยซ้ำ จะเชื่อปะครับว่า3วันแรกที่รู้จักกัน ผมถามคำมันตอบคำ
 
 
 
 
ผมขึ้มมาถึงห้องอาบน้ำเสร็จแล้ว และแล้วไอ้ตัวดีก็กลับมาถึงพร้อมกับถุงพลุงพลังทั้งสองมือ มันวางลงบนโต๊ะ และหยิบเอาห่อปลาหมึกย่างขึ้นมาอวดผม ตลกหน้ามันมาก555
"นี้ๆวันนี้กรูทำความดีด้วยหละ"
"ความดี?"  มันต้องหมายถึงเรื่องที่มันทำให้ซอลได้สติแน่ๆ แต่ต่อยด้วยนี้ไม่น่านับนะ
"จริงๆนะ"
"เออออ 555 ไม่ต้องอวดอ้างก็ได้ กรูไม่ใช่ลี่โล่นะที่จะรอดูคะแนนความดีของสตีชอะ"
"555 มึงน่ารักกว่าลีโล่อีก"
 
...ไอสาสส เขินทำมัยวะ
 
"ไปอาบน้ำไป"
ไล่มันไปก่อน อีกเดี๋ยวมันจะมาแหย่ห่าว่าผมเขิน
"เขินเหรอ?"
"เขิน พ่.... มึ... สิ"
"555 ไปอาบน้ำละ"
 
 
คืนนี้เป็นอีกคืนที่ผมกับไอ้สต็อปกินจนพุงกาง ผมไม่ได้อยากกินหรอกปลาหมึกอะ แค่ตอนนั้นอยากถ่วงเวลาให้มันกลับห้องช้ากว่าผมเท่านั้นเอง แต่ดูมันสิครับ ประเคนปลาหมึก แทบจะยัดเข้าปากผมอยู่ละ 
"มึง..."
"อะไร"
"รู้จักจินฮวานIkonปะ" อยู่ๆก็นึกขึ้นมาครับ
"จินฮวาน?  คนที่ตัวเล็กๆหน้าแบ๊วๆปะ?" มันตอบท่าทางคิดๆเหมือนไม่ได้รู้จักกันนะครับ
"ใช่คนนั้นแหละ" 
"รู้จักสิ" !!  ?
 
 
ถึงกับสำลักน้ำ ไปรู้จักกันตอนไหนวะ
"ก็รู้จักสิเขาอยู่วง Ikon ไง ก็เป็นคนดังหนิ  ...ตกใจอะไรหละ"
"ปล่าวๆ นึกว่า แบบ..รู้จักกัน"  ไอสาสกรูผิดเองที่ไม่ฟังคำตอบเมิงให้จบ
"จะไปรู้จักได้ไงหละ ตัวจริงยังไม่เคยเจอเลย"
 
จริงๆครับท่าทางมันไม่ได้โกหก แล้ว.... จินฮวานมาสอดส่องอะไรในค่ายผมหละ? แต่บับเบิลก็คิดว่าจินฮวานมาแอบส่องไอ้สต็อปนะ?? บับเบิลอาจจะเข้าใจผิดมั้ง???  แต่ท่าทีที่เจอจินฮวานในลิฟ เหมือนจินฮวานจะถามถึงไอ้สต็อปด้วย ผมคิดว่าผมต้องจับตาดูเขาให้ดีแล้วหละ
 
 
จริงสิผมถามไบทดูก็ได้หนิ ไบทอยู่ค่ายเดียวกับจินฮวาน อาจจะได้รู้อะไรก็ได้ ...หรือผมจะคิดมากเกินไป?
 
 
"ที่รักครับ มาๆนอนๆ"
"ใครรักเมิงงงง" ไอ้นี้พอง้วงแล้วทำเป็นอ้อน
"แต่เก๊ารักตะเองนะ"
"เหรอออออออ"
 
ผมขึ้นมานอนบนที่นอนตามปกติครับ แต่ที่ผิดปกติคือ
"เฮ้ย.. กอดกูมัยวะวันนี้กูแฮปปี้ดี"
"ไม่ได้เหรอ?"
 
...จะตอบยังไงวะ
"อึดอัดหรอ?"
ก็ไม่ได้อึดอัด
"ไม่ชอบเหรอวะ?"
ไอนี้้ก็ถามจี้อยู่ได้
"ขอโทษครับ"
เฮ้ยๆ ขอโทษเสียงเศร้าแล้วจะปล่อยแขนนี้มันอะไร ผมจับแขนมันไว้ทันที
"โกรธเหรอวะ?"
"ไม่ได้โกรธ"
"ดูมึงทำเสียงสิ"
"ปล่าวกูแค่กลัวว่าจะทำมึงอึดอัดไง"
"ไม่ได้อึดอัด"
"แต่มึงไม่ชอบ"
"ชอบ"
 
 
....
 
 
 
...........
 
 
 
เฮ้ย  ...แย่ละ
 
 
เสี้ยววิที่ผมกำลังอึ้งกับคำที่เผลอพูดไปอยู่ ไอ้คนฟังก็เข้ามากอดผมแน่นทันที
"จริงปะ"
จะตอบยังไงดีวะ
"กูกอดมึงทุกวันเลยนะ"
"จริงๆมึงก็กอดกูทุกวันอยู่แล้วปะ"
"มันไม่เหมือนกันนะ กูหมายถึงนอนกอดแบบตั้งใจอะ"
 
เพื่อนที่ไหนเค้านอนกอดกัน? ........ได้แค่ถามในใจครับ อีกใจกลัวว่าหน้าผมจะแดงอยู่แต่ตอนนี้แสงน้อยคงไม่เป็นไร
 
"แล้วแต่มึงแล้วกัน"
"บอม"
"อะไร"
"พรุ่งนี้ถ่ายการแข่งรอบแรก"
 
มันอยากให้ผมไปดูครับ มันมักจะบอกแค่นั้น ไม่ขอให้ไป แต่มันอยากให้ไปครับผมรู้จักมันดี
 
"จะแวะไปดูแล้วกัน"
"ไม่ต้องมาก็ได้ กรูเขิน"
หึหึ พูดแบบนั้นแต่พอเราไม่ไปจริงๆกลับทำหน้าหงอย
 
 
 
 
 
 
10.15
 
วันนี้ผมมาที่ห้องฝึกครับ แม้วันนี้จะไม่มีการฝึกแต่หลายๆคนก็มาครับ วันนี้เป็นการแข่งครั้งแรกของรายการ FourID 
"พี่บอม สวัสดีครับ" เสียงจุนเด็กฝึกอายุ14ที่ไม่ได้ร่วมรายการทักผม
"สวัสดีๆ"
"พี่สต็อปหนะ" จุนทำหน้างอล จุนเป็นเด็กอีกคนที่ไอ้สต็อปชอบแกล้งครับ มีบางครั้งที่ไอ้สต็อปแกล้งเหวี่ยงจนจุนร้องห้ายเลยครับ น้องมันเป็นคนน่ารักน่าตาน่าแกล้งจริงๆ
"โดนแกล้งเหรอ?"
"ไม่ขนาดนั้นหรอก พี่สต็อปแย่งตุ๊กตาหมีที่แฟนๆผมซื้อให้ไป ขนมอีกด้วย หายไปไหนก็ไม่รู้ พี่บอมมาพอดีเลยช่วยเป็นแนวร่วมประท้วงกับผมหน่อย"
"555 ได้ๆเดี๋ยวพี่เขกหัวมันให้"
"5555"
 
ขณะที่ผมหัวเราะกับจุน สายตาผมก็มองไปเห็น จินฮวาน
"มาอีกแล้วเหรอ?"
"อะไรครับ?" จุนถามผมพร้อมหันไปมา จุนมองไม่เห็นจิฮวานครับ ตรงนี้เลยเหมือนมีแค่ผมกับจุน
"อ่า... ปล่าวๆ ฉันปวดหัวบ่อยๆหนะ อยู่ๆก็ปวดอีกแล้ว"
"ฮยองต้องดูแลตัวเองมากขึ้นอีกหน่อยนะ"
"คราบบบ"
"ผมอยากเดบิวท์กับฮยองบอมและก็ฮยองสต็อปนะครับ จริงๆนะ"
"นายอยากโดนแกล้งไปตลอกชีวิตการเป็นไอดอลรึไง"
"555 พอฮยองสต็อปไม่อยู่ห้องฝึกผมเหงามากเลยครับ ฮยองบอมเองตอนอยู่ห้องซ้อมก็หัวเราะน้อยลง เหงาเหมือนกันใช่ไหมครับ"
"ก็ปล่าวหนิ แล้วพวกนั้นเริ่มแข่งกี่โมงเนี่ย"
"ตอนบ่ายครับ"
 
 
ผมกับจุนหอบขนมจากร้านค้ามาฝากไอ้สต็อปและคนอื่นๆด้วยครับ ในห้องเก็บของทางเชื่อมของห้องวงกลม ผมเห็นจินฮวานนั่งที่เดิมโดยไม่มีใครสนใจครับ ผมกับจุนวางขนมลงบนโต๊ะ ผมหยิบเอาโคล่าและมันฝรั่งทอดกรอบที่มันชอบแล้วหันไปมาเพื่อหามัน แล้วก็เห็นว่ามีคนนอนตรงที่นั่งยาว ทางก่อนถึงห้องน้ำ ที่นอนประจำของมันครับคงไปแอบหลับแน่ๆ จุนเดินเข้ามาชี้บอกผมให้ดู ซึ่งผมเห็นอยู่แล้ว
"คงเอาตุ๊กตาหมีไปนอนกอดแน่ๆเลย แทนที่จะเอาไปหนุนหัว" จุนพูด ไอ้สต็อปหนะถ้ามีหมอน1ใบ มันจะใช้กอดแทนหนุนนอน
"555 จัดการมัน"
 
 
ผมกะจะเดินเข้าไปแกล้งปลุกให้มันโวยวายเล่นๆ แต่เมื่อเดินใกล้จะถึงผมกลับต้องหยุดมอง
ภาพรุ่นพี่ จิน BTS กำลังค่อยๆยกหัวไอ้สต็อปแล้วนั่งเอาขาให้ไอ้สต็อปหนุน
.....ผมรู้สึกว่าผมมาช้า... ทำมัยวะ?
ผมยังคงยืนมองพี่จินยิ้มแล้วเอานิ้วเขี่ยๆแก้มไอ้สต็อปเบาๆ
 
"พี่บอมมม สวัสดีครับ" เสียงเทบินทักทายผม ในมือมีขนมกับน้ำโคล่าแบบเดียวกัน
"หวัดดี"
"อ่าว เอามาให้พี่สต็อปเหรอครับ?"
"อ่อ อึ้ม"
"เอ๊าาา ผมเอามาซ้ำเหรอเนี่ย กินเองก็ได้555" เทบินว่าก่อนจะวางขนมไว้บนเก้าอี้ใกล้แล้วค่อยๆย่องเข้าไปหาไอ้สต็อปกับพี่จิน
 
พี่จินทำท่าให้เทบินเงียบๆ แต่เทบินส่ายหน้าพร้อมรอบยิ้มก่อนจะโดดเขาไปกระหน่ำจี้เอวไอ้สต็อปจนดิ้นไปมา ผมค่อยๆเดินเข้าไป เห็นไอ้สต็อปลุกขึ้นนั่งแล้วเอาแขนกอดคอเทบิน อีกมือก็กำกำปันขยี่หน้าผากเทบิน เทบินทั้งหัวเราะทั้งโอดโอย พี่จินนั่งหัวเราะ แล้วไอ้สต็อปก็หันมาทางผม
"ขนมมมมมมม *-*"  ปฏิกิริยารวดเร็ว
"พี่จินสวัสดีครับ" ผมต้องทักรุ่นพี่ก่อนตามมารยาทนะครับ
"หวัดดีๆ"
 
ไอ้สต็อปหันไปเห็นพี่จินดูมันตกใจหนิดหน่อยก่อนจะ
"สวัสดีครับ"
มันทักทายพี่จินแล้วเอามือสองข้างปิดหน้าแบบเขินๆ
"นายควรจะเอาน้องหมีมาใช้แทนหมอนมากกว่านะ" พี่จินบอกมัน ตอนนี้ผมเดินมาถึงพวกเขาแล้วครับ 
"555 ถ้าไม่มีอะไรให้กอดผมนอนไม่หลับหรอกครับ"
"จริงเหรอ?" พี่จินถาม หันมาทางผมกับเทบิน ผมกับเทบินพยัคหน้า เป็นเรื่องที่เด็กฝึกรู้ดีครับ "แปลกดีแฮะ ฉันไปก่อนนะ วันนี้ฉันจะมาดูพวกนายแข่ง ทำให้เต็มที่นะ" พี่จินบอก
"ครับ" เทบินตอบอย่างสดใส
 
 
"พี่เค้ามาได้ไงวะ" ไอ้สต็อปพูด มันไม่รู้ตัวเลยว่านอนหนุนตักพี่จิน
"ก็พี่จินเห็นพี่นอนไม่หนุนหมอนเลยเอาขามาให้หนุนไง" เทบินตอบก่อนผม
"จริงดิ ไม่ใช่ขามึงเหรอ?" มันหันมาถามผมครับ
"กรูเพิ่งมาตาบอดเหรอ? อะนี้" ผมตอบแล้วยื่นขนมให้มัน ไอ้ยิ้มแหย่ๆของมันหมายความว่าไงวะ? ผมดุมันเหรอ?
 
"พี่สต็อปวันนี้จะใช้เพลงอะไรแข่งครับ" เทบินถาม
"ไม่บอกกกก" 
"หวังว่าฮอนมินจะไม่ทำให้ทีมพี่คะแนนตกนะ" เทบินพูด
 
ผมนึกถึงวันที่บับเบิลพูดกับเทบินเลยครับ มันมีผลจริงๆ เทบินดูมีมุมมองที่ไม่ค่อยดีกับฮอนมินนะครับ ผมหันไปมาก็เห็นไอ้บับเบิลยืนส่งสายตาพร้อมรอยยิ้มจากหน้าประตูห้องน้ำอยู่ไกลๆโน่น
ไม่นะๆ สีหน้าเหมือนพอใจในผลงาของบับเบิลมันทำให้ผมกังวลมาก
 
"ไม่ต้องห่วงหรอก ทีมฉันทำกรรมการตะลึงแน่"
"วันนี้คุณ JYP มาเป็นกรรมการรับเชิญด้วยนะ" เทบินบอก ทำเอาไอ้สต็อปยิ้มอ่อน ผมกับไอ้สต็อปเคยตกรอบรายการคัดเลือกเด็กฝึก JYP หนิครับ ก็เราเป็นแค่ตัวเซ็ตนี้หน่าจะชนะได้ไง
"ตาลุงนั้นต้องพูดออกมาว่าเสียดาย คอยดูดิ๊"
 
 
 
 
หลังจากที่กินขนมกันไม่นานพวกไอ้สต็อปและเด็กฝึกในรายการก็ต่างแยกย้ายไปซ้อมเตรียมตัวขึ้นเวที นี้ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ผมเพิ่งได้รับสายจากซอลที่โทรมานัดให้ผมไปกินข้าวที่ตึกข้างๆ ผมจึงลงมา ระหว่างทางก็เจอบับเบิลครับแต่ไม่ยอมลงมาด้วยบอกจะไปตามดูจินฮวาน และเทบิน 
 
 
ตอนนี้ผมอยู่กับซอลและน็อคครับ
"วันนี้สต็อปแข่งรอบแรกเหรอ อยากดูอะ เข้าไปได้มะ" ซอลถาม
"ไม่ได้หรอก" ไม่ใช่รายการสดครับ เป็นการถ่ายแล้วไปตัดต่ออีกทีไม่มีคนนอกเข้าไปได้ครับ
"โห่วววว เสียใจอะ"
 "แล้วไบทหละ"
"ฮยองติดธุระ นี้ๆบอมวันนี้ฉันยังไม่เสพเลยนะ ฉันดูสดใสขึ้นมะ"
 
นั้นไอ้น็อคคนนี้ก็อวดความดีเหมือนสตีชอีกคน ผมแค่ยิ้มแห้งๆไป
 
"สต็อปแข่งในรายการ ถ้าไม่ตกรอบเราก็ไม่ได้ตัวสต็อปอะดิ" ซอลถามผม
"ก็...คงงั้น"
"ไม่ได้นะครับ เราต้องหาทางทำให้สต็อปตกรอบ" ซอลดูจริงจังมาก
"เผารายการเลยมะ เผาตึกเลยก็ได้นะ" น็อคแทรก
"จะบ้ารึไง ที่นายเผากองถ่ายของฉันทำให้ฉันถูกงดตารางงานยาวแค่ไหนนายรู้มะ" ผมถือโอกาสว่าน็อค น็อคทำหน้าหงอยแบบคนรู้สึกผิด
"ขอโทษคราบ"  ซอลหัวเราะลั่น
"ผมชอบทีมของเรานะ แต่ละคนดูดิ 55555"
"ทำมัยนายต้องดุแต่ฉันหละ ฉันก็เป็นฮยองนะ" น็อคถามผมเสียงหงอยๆ อะไรจะรู้สึกผิดขนาดนั้น
"ผมไม่ยอมหรอก ต้องหาทางเข้าไปดูให้ได้" บอกพร้อมกับมองไปมาในร้าน
 
 
 
"นั่นใช่ชุดของสตาฟรายการของสต็อปปะครับ" ซอลถามผมพร้อมชี้ไปทางสตาฟ2คนที่เข้ามาในร้าน
"ใช่"
"ฮยองบอมนี้ ใช้ไฟฟ้าได้ใช่ปะครับ?" ซอลถามผม 
"ใช่"
"ทำให้ที่นี้ไฟดับได้ปะครับ ตอนนี้เลยนะ" รู้สึกตะหงิดๆละ
"จะทำอะไร"
"เถอะน่าาา นะ เชื่อใจผมสิ"
 
 
เฮ้อออออออออออ ผมถอนหายใจแล้วเอานิ้วไปชี้ที่ปรั๊กสำหรับชาจโทรศัพลูกค้าข้างๆโต๊ะ
 
 
พริบบบบ
 
 
ไฟดับทันที ผมมองซอลลุกจากโต๊ะและเข้าไปพูดคุยกับสตาฟ2คนนั้น
"เขาจะทำอะไรหนะ" น็อคถามผม
"ไม่รู้ดิ"
 
ซอลเหมือนจะคุยเสร็จแล้ว แต่ลุกมาแย่งเอาถาดที่คงจะเป็นแก้วน้ำของสตาฟ2คนนั้นจากเด็กเสริฟ แล้วเหมือนสั่งอะไรกับเด็กเสริฟด้วยครับ ก่อนจะเอาน้ำมาให้สตาฟ2คนนั้นเอง แล้วก็เดินออกมา
 
"นายทำอะไรหนะ" น็อคถาม ซอลเอาป้ายสตาฟที่มีบาโค๊ตของสตาฟ2คนนั้นออกมา
"ไปฉกมาตอนไหน" ผมถามด้วยความตกใจ
"ตอนอยู่บ้านเด็กกำพร้า ผมคือมหาโจรของบ้านเลยนะครับ 555" ซอลตอบ
"ทำแบบนี้แล้วกล้องวงจรหละ"
"ก็ฮยองทำให้ไฟที่นี้ดับไปแล้วหนิครับ"
 
เอ๋......................ไฟสำลองก็มีแต่ถ้าเป็นไฟฟ้าจากผมกล้องวงจรก็ไม่มีทางทำงาน
 
"เราแค่ไปเปลี่ยนรูปแล้วก็เข้าไปเป็นสตาฟ"
โห่ ซอลไม่ธรรมดา นี้เป็นวายร้ายอีกคนเลย ทีมของไบทนี้รวมตัววายร้ายรึไงกัน
"นายนี้เจ๋งสุดๆไปเลย แล้วสตาฟตัวจริงสองคนนั้นหละ" น็อคถาม
"ไม่เกิน5นาทีพวกเขาจะหลับครับ" ซอลตอบ ผมหันไปมองสองคนนั้นกำลังยกแก้วน้ำขึ้นดื่มก็เริ่มเข้าใจ
"อย่าบอกนะ"
"ยานอนหลับไงครับ พกไว้ติดตัวก็ดีนะ"
"ฉันขอมั่งดิ" น็อคแทรก
 
 
โอ้ยยยยยยยยยย กรูจะบ้าาาาาา
 
 
 
หลังจากที่ผมพาซอลกับน็อคไปหาชุดแบบเดียวกับสตาฟและก็ถ่ายรูปมาติดแทนรูปสตาฟตัวจริงก็ใกล้จะบ่ายแล้วครับ พวกเรากลับมาที่ตึกพร้อมกับมีบับเบิลที่มายืนรอรับน็อคกับซอล
 
เป็นขบวนการกันเหลือเกินนนนน
 
ผมได้แต่ย้ำพวกนั้นว่า 'อย่าพังรายการนะ ให้ดูไปก่อนอย่าทำให้คนอื่นๆได้รับผลกระทบไปด้วย'
"ครับผม"
นั้นคือคำที่พวกนั้นตอบ แต่ไม่น่าไว้ใจกันเลยสักคน
 
 
ผมพยายามวางใจเรื่องของพวกน็อค แล้วเข้ามารอชมการแข่งขันครับ นี้ก็ผ่านไป3ทีมแล้วครับทีมสุดท้ายทีม ของไอ้สต็อป
ดนตรีน่าจะเพลง FRI. SAT. SUN ของ DALSHABET เริ่มเล่นขึ้น เงาของทั้ง4คนเริ่มถูกแสงสาดส่อง
 
 
การแข่งขันของสต็อปเริ่มขึ้นแล้ว
 
 
 
 
 
Soil

อายุ19 เลือดกรุ๊ป B ไม่มีข้อมูลครอบครัว เป็นเด็กกำพร้า คาดว่าเกิดช่วงกลางเดือนมิถุนา
นิสัย ชื่นชอบการกินขนมขบเคี้ยว ค่อนข้างแสดงออกทางอารมณ์สูง จริงใจ เชื่อคนง่าย
สีประจำตัว เหลือง น้ำตาลอ่อน
Skill ทราย สายฟ้า
Ability สัมผัสการมีอยู่ของ Item ต่างๆ
ตำแหน่ง แร็ปเปอร์เสียงสูงหลากลูกเล่น
ความสามารถพิเศษ แต่งเพลง รอบรู้เรื่องซาลแทค สุดยอดหัวขโมย ที่มี Ability ที่เอื้ออำนวยต่อการขโมยเป็นอย่างยิ่ง???
(ภาพประกอบ รูป Buffy Madtown)