หลุมพรางเหล่าตัวร้าย

     ไม่เคยชินเลยครับ แม้ผมจะออกงานโดยไม่มีไอ้สต็อปมาได้อาทิตย์กว่าๆ ก็แค่ไม่คนบ่นง่วง ไม่มีคนมาบ่นหิวๆๆๆ ข้างๆ ไม่มีคนมาบ่นเวลาเล่นเกมแพ้ เบาะข้างๆก็ว่าง ก็แค่...ไม่ต้องระวังว่าคนข้างๆจะโดดไปฆ่าคนตายเท่านั้นเอง.......
ฆ่าคนตาย
...จริงดิ ให้มันอยู่ไกลตัวแบบนี้ใครจะควบคุมพฤติกรรมมันได้หละครับ
.......
ก็หวังว่า IN จะไม่นิ่งเฉยนะครับ
 
รถตู้จอดหน้าตึกใหญ่วันนี้ผมมีถ่ายแบบครับ งานง่ายๆ แต่วันนี้มันโคตรเหงาเลย ไอ้บ้านั้นคงนั่งเวิคช็อปไปกินขนมไป ผมหละคิดภาพมันตอนมีความรู้สึกเหงาไม่ออกเลยครับ
"บอมเบย์ครับ วันนี้ช่างแต่หน้ารถควั่ม เราเลยจะให้บอมเข้าแต่งหน้ากับเด็กฝึกค่าย Pledis นะครับมาทางนี้ครับ"
เอ๋? แต่หน้ากับพวกค่ายอื่นเหรอ? เข้าใจอยู่หรอกครับ ตึกสำหรับงานถ่ายแบบ ในแต่ละวันคงมีเด็กฝึกหรือศิลปินจากค่ายต่างๆเดินเข้าๆออกเต็มไปหมด แต่ไม่มีคนจากค่ายเราเลยเหรอ? ทำมัยต้อง  Pledis แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ ทำๆไป
และแล้วก็มาถึงครับ ห้องสำหรับแต่หน้าแต่งตัว ทั้งห้องเหมือนจะมีเด็กฝึกแค่คนเดียว ผมไม่เคยเห็นเด็กคนนี้หรอกครับ หน้าตาน่ารักมุ๊งมิ๊งตัวเล็กๆผมสีน้ำเงิน ช่างกำลังทำผมให้อยู่ ผมก็ทักทายตามมารยาท ทุกอย่างดูปกติจนกระทั่ง
"รองเท้ามันหนักๆนะครับ ช่วยเช็ตให้หน่อย"
หืมมม? เสียงไอ้เด็กฝึก  Pledisพูดผมหันไปมอง ชายชุดสูทสีดำสวมแว่นดำยังกะบอดี้กาต กำลังก้มลงเช็ดรองท้าวยังกะทาสรับใช้   ....นั้นๆ ไอ้หน้าระรื่นของไอ้เด็กคนนั้นมันคืออะไร ดูมีความสุขที่ได้จิกหัวใช้"มีอะไรเหรอ?"มันถามผม"ปล่าวๆ"มันหัวเราะอะไรผมหนะ ไอ้เด็กเวรนี้ "อยากกินข้าวหน้าไก่หนะ ซื้อมาให้หน่อยดิ""ครับคุณหนู รอแบบเดียวนะครับ""อึ้มมม"นั่นมันใช้ให้ไปซื้อกับข้าวอีกครับ คงเป็นลูกคนรวยที่เอาแต่ใจแหงๆ
 
ผมถูกแต่หน้าไม่นาน ก็ได้ชุดที่ต้องไส่เข้ากล้อง ผมไม่รีรอรีบไปแต่งตัวทันที ชุดแบบเดิมๆแค่คลละลายคลละสี เหมือนเสื้อแขนกุดกางเกงเดรฟหมวกแก็ปจะเป็นภาพลักณ์หลักของผมนะครับ
หลังแต่งตัวก็ต้องมานั่งรอตากล้องอีก30นาที น่าเบื่อโคตร ผมทำได้แค่นั่งรอ และดูไอ้คุณหนูค่าย  Pledis  กินข้าวหน้าไก่ ก็เหมือนมันจะกินแค่ไก่นะนั่น"อ๊าาา!! ? แคหลอท"เสียงน่ารักปนตอแหลนั่นมันอะไรกัน ไอ้เด็กนั่นเอียงกล่องข้าวแล้วค่อยๆเขี่ยอาหารในจานลงพื้นห้องแต่งตัว"ว๊ายยย ไม่ได้นะคะห้องเลอะหมด"เสียช่างแต่หน้าสาวพูดดูมันไม่สนใจเลยครับ ผมเห็นชายชุดสูทเดินไปหยิบไม้กวาดบุ๊งกี๋มาเพื่อทำความสะอาดทันที จากนั้นก็รับกล่องปล่าวและช้อนจากมือไอ้เด็กเวรนั้น ก่อนจะควักเอาผ้าในกระเป๋ามาเช็ดมือให้มันเฮ้ยยยยยแบบนี้ก็ได้เหรอ???????
"บอมครับ เตรียมตัวที่ห้องถ่ายครับ"อ๊าาาา ดีๆพาผมออกไปจากห้องนี้สักที อยากรีบทำงานรีบกลับ ไม่งั้นผมต้องเสียประสาทไปหลายเส้นกับการดูพฤติกรรมไอ้เด็กเปรตนี้แน่ๆ
 
"ลูกมาเฟียใหญ่ก็เงี้ยแหละ"
เสียงทีมงานคุยกันผมได้ยินแว่วๆไอ้เด็กนั้นหนะเหรอ ไม่แปลกหรอก แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยครับว่าโลกเรามีคนแบบนี้อยู่จริงๆ 
"อ่าว นี้มันอะไรกัน"
เสียทีมงานของค่ายผมพูดกับตากล้อง ผมหันไปรอบๆก็รู้สึกผิดปกตินิดหน่อย
"คือ ต้องขออภัยด้วยนะครับ ทางผู้ใหญ่บอกขอเลื่อนเวลาถ่ายของบอมออกไปอีกชั่วโมงครึ่ง"
ชายอีกคนออกมาพูด
"ทำมัยหละ น้องก็มาถึงแล้วนะยังต้องรออีกเหรอ?"
พี่ทีมงานเริ่มโวยวาย ดีๆ ผมไม่อยากโวยวายเองเพราะยังไม่ดังพอ
"พอดีทางเรานัดกับค่าย SM ไว้ครับแต่ห้องไม่พร้อมเลยต้องพามาถ่ายห้องนี้ก่อน ทีมงานก็คงขัดใจผู้ใหญ่ไม่ได้ต้องขออภัย และขอให้รออีกหน่อยนะครับ"
"งั้นผมขอแคนเซิลงานน้องบอมครับ"
อ่าวมาเสียเวลาฟรีเหรอเนี่ย นาโมโหสุดๆ เพราะค่ายผมเป็นค่ายเล็กกว่าเลยถูกแย่งห้องไปแบบน่าเกลียจมากๆแต่งหน้ากับค่ายเล็กแถมห้องถ่ายยังโดนค่ายใหญ่ตัดหน้าอีก
"ไม่เป็นไรครับผมรอได้" ผมบอกพี่ทีมงาน"ไม่เป็นไรเหรอครับ?" ทีมงานถามผมเพราะปกติสต็อปมาด้วยมันจะโวยแน่ การแคนเซิลงานจึงเป็นเรื่องงานและเกิดปันหาน้อยกว่ายังไงถ้าลูกค้าต้องการก็หาคิวมาถ่ายอีกทีได้ในวันที่คนน้อยๆ"ไม่เป็นไรครับ รอได้ ผมไม่มีตารางงานเร่งรัดหนิครับ" ไงหละผมดูหล่อขึ้นมะไม่เหมือนไอ้คนขี้หงุดหงินนั่นหรอก"งั้นเราไปนั่งรอกันนะครับ"
 
ก็ตามนั้นแหละครับสรุปคือผมต้องรอไปอีก
 
"เก่งนะเนี่ยไปคุยยังไงให้ได้ห้องถ่ายมาเนี่ย" เสียงทีมงานที่เพิ่งเข้ามา เป็นทีมงานที่แย่งห้องถายผม
"ปล่าวหรอกครับแค่ขอไป"
เสียงเด็กฝึกหน้าหล่อตอบ ไอ้นั่นสินะแย่งห้องถ่ายผม เหมือนผมจะได้ยินเสียงไฟฟ้าสปาคในหัวเปรี๊ยๆ
"สุดยอยเลยนะครับเนี่ย ถ้าได้เดบิวท์คงมีอิธิพลต่อผู้ใหญ่ไปอีก"
ชิหมั่นใส้ไอ้ทีมงานของมันด้วย
"เพราะผมหล่อที่สุดในตึกนี้แล้วหละครับ ทำอะไรก็ไม่ยากหรอก"
นั่นๆ ดูมันพูด
 
ทีมงานอีกค่ายทำงานของตัวเองไปโดยปล่อยให้ผมพร้อมกับทีมงานของตนเป็นเหมือนอากาศธาตุไร้ตัวตนไป เพียงไม่ถึง 40 นาทีก็ถ่ายกันเสร็จ 40นาทีที่ผมต้องระงับประสาทตัวเอง ไม่งั้นไฟฟ้ารัดวงจรทั้งตึกแน่
ไอ้เด็กค่าย SM หน่าหล่อคนนั้น ผมหละอยากจะช็อตไฟไส่มันให้เมือนยุงโดนไม่ช็อตเลยตอนนี้ ชิไม่รู้ทำหน้าหมดไปกี่ล้านถึงหล่อได้ขนาดนั้น  ค่ายนี้ขึ้นชื่อเรื่องการศัลยกรรมระดับเทพซะด้วย รีบๆเก็บข้าวของแล้วออกไปจากห้องถ่ายที่ควรเป็นของฝ่ายผมซะทีเซ่
"ขอโทษทีนะรอนานมัย?"
นั่น มีหน้าหันมาคุยกับผม ผมคลี่ยิ้มแบบฝืนๆให้
"ไม่เป็นไร" ตอบแบบนี้เข้าใจกรูปะ กรูไม่พอใจ กัดฟันด้วยเนี่ย"โกรธเหอ?"
ไม่โกรธมั้ง คิดในใจ แต่ตอบไปว่า
"ไม่หรอก"
หึๆ
"ดีจัง"
นั้นไอ้ท่าทางยิ้มหล่อๆนั้นมันยังไง ดูหน้ากรูด้วยไอ้บ้า
"เราชื่อคริสนะ นายชื่ออะไร" แนะมันไม่จบ"บอม""ยินดีที่รู้จักนะ ไว้เจอกันคราวหน้าทักทายเราด้วยหละ"
หึๆ อย่าได้เจออีกเลยเถอะสาธุ
วันนี้เป็นวันที่ผมแทบหัวจะระเบิด เจอแต่ไอ้พวกมนุษย์เด็กฝึก เดาไม่ออกเลยว่าถ้าไอ้สต็อปไปด้วยจะเป็นเรื่องยังไง แต่ช่างเหอะมันผ่านมาละ ผมลงจากรถตู้กลับเข้าไปในตึกหอพักที่ผมเช่าเอง แต่มีไอ้สต็อปมาพักด้วย"มาแล้วเหรอ?มีขนมรึปล่าว?"มันทักผม ผมมองมันที่กำลังกินนั้นนี้ที่วางอยู่เต็มโต๊ะแต่ยังถามหาขนมอีก"เป็นไงรายการจะเริ่มถ่ายเมื่อไหร่"ผมถามมันก่อน ไม่อยากให้มันถามเรื่องทางผมเท่าไหร่"อีก 4 วัน อาทิตย์หน้าจะเริ่มออนแอร์""เออ ขอให้ได้เดนะ""ไม่เอาหรอก กรูจะเดกับมึงเว้ย ไม่ได้เดกับมึงกรูกลับไทยแน่"ดูมันตอบ"เกี่ยวอะไรกับกรูเนี่ย?""อ่าวเหตุผลที่กรูมาอยู่ Big Hit ก็เพราะเค้าเอามึงมาด้วยเนี่ยแหละ""เหรอออ""เอออออ"
ไอ้สต็อป ดังเพราะคลิปทะเลาะวิวาส แถมหลังจากเข้าเป็น 1 ใน 10 ผู้เข้าแขงเพื่อเป็นเด็กฝึกตอนอยู่ที่ไทยก็มีกระแสว่าเป็นเกย์ แถมยังมีกระแส เพลย์บอยที่ควงสาวสวยในวงการไม่ซ้ำหน้าอีก ฉายามันที่ไทยคือ BIO-IDOL ซึ้งเรื่องพวกนั้นมันไม่ปฏิเศษเลยสักนิด ยอมรับโต้งๆ ไม่กลัวเสียงวิจารเลย ผมถามอะไรมันก็ตอบผม แต่ก็น่าห่วงครับที่ไทยอะไรก็ได้แต่ที่เกาเรื่องเพศการเข้าผับประวัติอื้อฉาวแบบนี้เป็นเรื่องเสียหายได้ง่ายๆ
"กรูจะทิ้งเมียกรูได้ยังไงหละครับ" ดูมันพูด ใครเมียมัน"กรูตกลงกับเมิงเมื่อไหร่" ดูมันๆ หัวเราะเฉย
แต่จริงๆแล้วเหมือนมันจะมีเหตุผลที่อยากเข้ามาเป็นศิลปิลเกาหลีอยู่นะครับ มันบอกผมว่าจะมาตามหาใครสักคน... พอถามว่าใครหละ  ?    ก็ตอบผมว่า "ไม่รู้" แต่เรื่องนี้มันดูจริงจังนะครับ ผมก็ไม่ได้เสียใจหรอกนะที่รู้สึกว่ามันคงไม่ได้มาเพราะสัญญา ไม่ได้หวังอยู่แล้วหนิ
"หวังว่าเมิงจะไม่ไปมีเรื่องกับเด็กฝึกคนอื่นๆกลางรายการนะเมิง"
ผมถามมันจากใจจริงเลยครับ
"ไม่หรอกน่า เป็นคนดีแล้วเหอะ ไม่ได้ทำอะไรใครมาตั้งแต่อยู่กับเมิงเนี่ย"
อึ้มๆ ขอวิจัยคำตอบมันให้ฟังก่อนนะครับ ไม่ได้ทำอะไรใครในความหมายของมันคือ ไม่ได้ทำร้ายใคร รวมทั้ง ไม่มีอะไรกับใครด้วย 
"ขืนทำเมิงก็หึงกรูแย่อะดิ""หึงเมิงทำมัย กูแค่กลัวว่าเมิงจะไปฆ่าใครแบบที่กรูเคยเห็นเหอะ ไอ้เมิงจะไปมีอะไรกับใคร ผู้หญิงหรือผู้ชายก็เรื่องของเมิงปะ"
ตอบจากใจจริงนะครับ
"ไม่หึงเลยอ่อ""ไม่""เสียจุยๆ"  ดูนั่นๆ ท่าทางงอลของมันนี้คืออัลไลกัน คิดว่าตัวเองเป็นน้องเด็คๆรึไง"รายการนี้ทำให้เต็มที่หละ"
ผมกำชับมันไว้ก่อน สต็อปมันมีความสามารถสูงครับ มันมีพลังวิเศษด้านลม มันร้องเพลงเพราะครับแต่ไม่เคยแสดงออกเลย การแข่งที่ไทยมันเข้าแข่งโดยเป็นหลีดแดนซ์ มันมีความคล่องตัวกว่าใครๆครับ จะโดดโลดโผนก็สบาย โดดเด่นได้แม้ไม่ต้องมีท่อนร้องมากมาย ผมยอมรับว่ามันเต้นได้มีเสน่ห์จริงๆแต่ผมอยากให้มันแสดงความสามารถ100 %ออกมามากกว่า  มันจะได้เดและเข้าใกล้เป้าหมายที่มันมาที่นี่สักที
"ขอคิดดูก่อนนะ ยังไงกรูก็อยากเดกับเมิงอะ"
มันชอบตอบแบบนี้ ผมไม่ได้ร่วมรายการกับมันจะเดด้วยได้ยังไง มันทำให้ผมรู้สึกว่าเป็นตัวถ่วงมันยังไงไม่รู้
"แล้วแต่มึงนะ"
ผมไมอยากเถียงกับมันครับ มันหัวดื้อเอาแต่ใจสุดๆ ผมว่ามันไม่ยอมง่ายๆแน่ จากที่รู้จักมันมา ถ้าหากทำอะไรโดยที่ปลายทางจะไม่มีผลลัพอย่างที่ต้องการ มันจะหยุดทำหรือหาวิธีหยุดทำ หวังว่ามันจะไม่ขอถอนตัวในสัปดาแรกของรายการนะครับ ผมกับมันใกล้จะหมดสัญญาการเป็นเด็กฝึกแล้วด้วย ถ้ามันก่อเรื่องตอนนี้กลัวว่าค่ายจะไม่ต่อสัญญากับมันอีก
"ทำตัวดีๆหน่อยหละ"
ผมทำได้แค่บอกเท่านั้นแหละ ดูท่าไม่ค่อยเข้าหูหรอก ถ้าเข้าหู ก็คง ทะลุอีกหู ชัวร์แถมไอ้ท่าทางทะเล้นตลกร้ายแบบนั้นใจคอไม่ดีเลยครับ