หลุมพรางเหล่าตัวร้าย

     ไม่เคยชินเลยครับ แม้ผมจะออกงานโดยไม่มีไอ้สต็อปมาได้อาทิตย์กว่าๆ ก็แค่ไม่คนบ่นง่วง ไม่มีคนมาบ่นหิวๆๆๆ ข้างๆ ไม่มีคนมาบ่นเวลาเล่นเกมแพ้ เบาะข้างๆก็ว่าง ก็แค่...ไม่ต้องระวังว่าคนข้างๆจะโดดไปฆ่าคนตายเท่านั้นเอง
.......

ฆ่าคนตาย

...
จริงดิ ให้มันอยู่ไกลตัวแบบนี้ใครจะควบคุมพฤติกรรมมันได้หละครับ

.......

ก็หวังว่า IN จะไม่นิ่งเฉยนะครับ

รถตู้จอดหน้าตึกใหญ่วันนี้ผมมีถ่ายแบบครับ งานง่ายๆ แต่วันนี้มันโคตรเหงาเลย ไอ้บ้านั้นคงนั่งเวิคช็อปไปกินขนมไป ผมหละคิดภาพมันตอนมีความรู้สึกเหงาไม่ออกเลยครับ

"บอมเบย์ครับ วันนี้ช่างแต่หน้ารถควั่ม เราเลยจะให้บอมเข้าแต่งหน้ากับเด็กฝึกค่าย Pledis นะครับมาทางนี้ครับ"

เอ๋? แต่หน้ากับพวกค่ายอื่นเหรอ? เข้าใจอยู่หรอกครับ ตึกสำหรับงานถ่ายแบบ ในแต่ละวันคงมีเด็กฝึกหรือศิลปินจากค่ายต่างๆเดินเข้าๆออกเต็มไปหมด แต่ไม่มีคนจากค่ายเราเลยเหรอ? ทำมัยต้อง  Pledis 
แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ ทำๆไป

และแล้วก็มาถึงครับ ห้องสำหรับแต่หน้าแต่งตัว ทั้งห้องเหมือนจะมีเด็กฝึกแค่คนเดียว ผมไม่เคยเห็นเด็กคนนี้หรอกครับ หน้าตาน่ารักมุ๊งมิ๊งตัวเล็กๆผมสีน้ำเงิน ช่างกำลังทำผมให้อยู่ ผมก็ทักทายตามมารยาท ทุกอย่างดูปกติจนกระทั่ง

"รองเท้ามันหนักๆนะครับ ช่วยเช็ตให้หน่อย"

หืมมม? เสียงไอ้เด็กฝึก  Pledisพูดผมหันไปมอง ชายชุดสูทสีดำสวมแว่นดำยังกะบอดี้กาต กำลังก้มลงเช็ดรองท้าวยังกะทาสรับใช้   ....นั้นๆ ไอ้หน้าระรื่นของไอ้เด็กคนนั้นมันคืออะไร ดูมีความสุขที่ได้จิกหัวใช้
"มีอะไรเหรอ?"
มันถามผม
"ปล่าวๆ"
มันหัวเราะอะไรผมหนะ ไอ้เด็กเวรนี้ 
"อยากกินข้าวหน้าไก่หนะ ซื้อมาให้หน่อยดิ"
"ครับคุณหนู รอแบบเดียวนะครับ"
"อึ้มมม"
นั่นมันใช้ให้ไปซื้อกับข้าวอีกครับ คงเป็นลูกคนรวยที่เอาแต่ใจแหงๆ

ผมถูกแต่หน้าไม่นาน ก็ได้ชุดที่ต้องไส่เข้ากล้อง ผมไม่รีรอรีบไปแต่งตัวทันที ชุดแบบเดิมๆแค่คลละลายคลละสี เหมือนเสื้อแขนกุดกางเกงเดรฟหมวกแก็ปจะเป็นภาพลักณ์หลักของผมนะครับ

หลังแต่งตัวก็ต้องมานั่งรอตากล้องอีก30นาที น่าเบื่อโคตร ผมทำได้แค่นั่งรอ และดูไอ้คุณหนูค่าย  Pledis  กินข้าวหน้าไก่ ก็เหมือนมันจะกินแค่ไก่นะนั่น
"อ๊าาา!! ? แคหลอท"
เสียงน่ารักปนตอแหลนั่นมันอะไรกัน ไอ้เด็กนั่นเอียงกล่องข้าวแล้วค่อยๆเขี่ยอาหารในจานลงพื้นห้องแต่งตัว
"ว๊ายยย ไม่ได้นะคะห้องเลอะหมด"
เสียช่างแต่หน้าสาวพูดดูมันไม่สนใจเลยครับ ผมเห็นชายชุดสูทเดินไปหยิบไม้กวาดบุ๊งกี๋มาเพื่อทำความสะอาดทันที จากนั้นก็รับกล่องปล่าวและช้อนจากมือไอ้เด็กเวรนั้น ก่อนจะควักเอาผ้าในกระเป๋ามาเช็ดมือให้มัน
เฮ้ยยยยย
แบบนี้ก็ได้เหรอ???????

"บอมครับ เตรียมตัวที่ห้องถ่ายครับ"
อ๊าาาา ดีๆพาผมออกไปจากห้องนี้สักที อยากรีบทำงานรีบกลับ ไม่งั้นผมต้องเสียประสาทไปหลายเส้นกับการดูพฤติกรรมไอ้เด็กเปรตนี้แน่ๆ

"ลูกมาเฟียใหญ่ก็เงี้ยแหละ"

เสียงทีมงานคุยกันผมได้ยินแว่วๆไอ้เด็กนั้นหนะเหรอ ไม่แปลกหรอก แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยครับว่าโลกเรามีคนแบบนี้อยู่จริงๆ 

"อ่าว นี้มันอะไรกัน"

เสียทีมงานของค่ายผมพูดกับตากล้อง ผมหันไปรอบๆก็รู้สึกผิดปกตินิดหน่อย

"คือ ต้องขออภัยด้วยนะครับ ทางผู้ใหญ่บอกขอเลื่อนเวลาถ่ายของบอมออกไปอีกชั่วโมงครึ่ง"

ชายอีกคนออกมาพูด

"ทำมัยหละ น้องก็มาถึงแล้วนะยังต้องรออีกเหรอ?"

พี่ทีมงานเริ่มโวยวาย ดีๆ ผมไม่อยากโวยวายเองเพราะยังไม่ดังพอ

"พอดีทางเรานัดกับค่าย SM ไว้ครับแต่ห้องไม่พร้อมเลยต้องพามาถ่ายห้องนี้ก่อน ทีมงานก็คงขัดใจผู้ใหญ่ไม่ได้ต้องขออภัย และขอให้รออีกหน่อยนะครับ"

"งั้นผมขอแคนเซิลงานน้องบอมครับ"

อ่าวมาเสียเวลาฟรีเหรอเนี่ย นาโมโหสุดๆ เพราะค่ายผมเป็นค่ายเล็กกว่าเลยถูกแย่งห้องไปแบบน่าเกลียจมากๆแต่งหน้ากับค่ายเล็กแถมห้องถ่ายยังโดนค่ายใหญ่ตัดหน้าอีก

"ไม่เป็นไรครับผมรอได้" ผมบอกพี่ทีมงาน
"ไม่เป็นไรเหรอครับ?" ทีมงานถามผมเพราะปกติสต็อปมาด้วยมันจะโวยแน่ การแคนเซิลงานจึงเป็นเรื่องงานและเกิดปันหาน้อยกว่ายังไงถ้าลูกค้าต้องการก็หาคิวมาถ่ายอีกทีได้ในวันที่คนน้อยๆ
"ไม่เป็นไรครับ รอได้ ผมไม่มีตารางงานเร่งรัดหนิครับ" ไงหละผมดูหล่อขึ้นมะไม่เหมือนไอ้คนขี้หงุดหงินนั่นหรอก
"งั้นเราไปนั่งรอกันนะครับ"

ก็ตามนั้นแหละครับสรุปคือผมต้องรอไปอีก

"เก่งนะเนี่ยไปคุยยังไงให้ได้ห้องถ่ายมาเนี่ย" เสียงทีมงานที่เพิ่งเข้ามา เป็นทีมงานที่แย่งห้องถายผม

"ปล่าวหรอกครับแค่ขอไป"

เสียงเด็กฝึกหน้าหล่อตอบ ไอ้นั่นสินะแย่งห้องถ่ายผม เหมือนผมจะได้ยินเสียงไฟฟ้าสปาคในหัวเปรี๊ยๆ

"สุดยอยเลยนะครับเนี่ย ถ้าได้เดบิวท์คงมีอิธิพลต่อผู้ใหญ่ไปอีก"

ชิหมั่นใส้ไอ้ทีมงานของมันด้วย

"เพราะผมหล่อที่สุดในตึกนี้แล้วหละครับ ทำอะไรก็ไม่ยากหรอก"

นั่นๆ ดูมันพูด

ทีมงานอีกค่ายทำงานของตัวเองไปโดยปล่อยให้ผมพร้อมกับทีมงานของตนเป็นเหมือนอากาศธาตุไร้ตัวตนไป เพียงไม่ถึง 40 นาทีก็ถ่ายกันเสร็จ 40นาทีที่ผมต้องระงับประสาทตัวเอง ไม่งั้นไฟฟ้ารัดวงจรทั้งตึกแน่

ไอ้เด็กค่าย SM หน่าหล่อคนนั้น ผมหละอยากจะช็อตไฟไส่มันให้เมือนยุงโดนไม่ช็อตเลยตอนนี้ ชิไม่รู้ทำหน้าหมดไปกี่ล้านถึงหล่อได้ขนาดนั้น  ค่ายนี้ขึ้นชื่อเรื่องการศัลยกรรมระดับเทพซะด้วย รีบๆเก็บข้าวของแล้วออกไปจากห้องถ่ายที่ควรเป็นของฝ่ายผมซะทีเซ่

"ขอโทษทีนะรอนานมัย?"

นั่น มีหน้าหันมาคุยกับผม ผมคลี่ยิ้มแบบฝืนๆให้

"ไม่เป็นไร" ตอบแบบนี้เข้าใจกรูปะ กรูไม่พอใจ กัดฟันด้วยเนี่ย
"โกรธเหอ?"

ไม่โกรธมั้ง คิดในใจ แต่ตอบไปว่า

"ไม่หรอก"

หึๆ

"ดีจัง"

นั้นไอ้ท่าทางยิ้มหล่อๆนั้นมันยังไง ดูหน้ากรูด้วยไอ้บ้า

"เราชื่อคริสนะ นายชื่ออะไร" แนะมันไม่จบ
"บอม"
"ยินดีที่รู้จักนะ ไว้เจอกันคราวหน้าทักทายเราด้วยหละ"

หึๆ อย่าได้เจออีกเลยเถอะสาธุ

วันนี้เป็นวันที่ผมแทบหัวจะระเบิด เจอแต่ไอ้พวกมนุษย์เด็กฝึก เดาไม่ออกเลยว่าถ้าไอ้สต็อปไปด้วยจะเป็นเรื่องยังไง แต่ช่างเหอะมันผ่านมาละ ผมลงจากรถตู้กลับเข้าไปในตึกหอพักที่ผมเช่าเอง แต่มีไอ้สต็อปมาพักด้วย
"มาแล้วเหรอ?มีขนมรึปล่าว?"
มันทักผม ผมมองมันที่กำลังกินนั้นนี้ที่วางอยู่เต็มโต๊ะแต่ยังถามหาขนมอีก
"เป็นไงรายการจะเริ่มถ่ายเมื่อไหร่"
ผมถามมันก่อน ไม่อยากให้มันถามเรื่องทางผมเท่าไหร่
"อีก 4 วัน อาทิตย์หน้าจะเริ่มออนแอร์"
"เออ ขอให้ได้เดนะ"
"ไม่เอาหรอก กรูจะเดกับมึงเว้ย ไม่ได้เดกับมึงกรูกลับไทยแน่"
ดูมันตอบ
"เกี่ยวอะไรกับกรูเนี่ย?"
"อ่าวเหตุผลที่กรูมาอยู่ Big Hit ก็เพราะเค้าเอามึงมาด้วยเนี่ยแหละ"
"เหรอออ"
"เอออออ"

ไอ้สต็อป ดังเพราะคลิปทะเลาะวิวาส แถมหลังจากเข้าเป็น 1 ใน 10 ผู้เข้าแขงเพื่อเป็นเด็กฝึกตอนอยู่ที่ไทยก็มีกระแสว่าเป็นเกย์ แถมยังมีกระแส เพลย์บอยที่ควงสาวสวยในวงการไม่ซ้ำหน้าอีก ฉายามันที่ไทยคือ BIO-IDOL ซึ้งเรื่องพวกนั้นมันไม่ปฏิเศษเลยสักนิด ยอมรับโต้งๆ ไม่กลัวเสียงวิจารเลย ผมถามอะไรมันก็ตอบผม แต่ก็น่าห่วงครับที่ไทยอะไรก็ได้แต่ที่เกาเรื่องเพศการเข้าผับประวัติอื้อฉาวแบบนี้เป็นเรื่องเสียหายได้ง่ายๆ

"กรูจะทิ้งเมียกรูได้ยังไงหละครับ" ดูมันพูด ใครเมียมัน
"กรูตกลงกับเมิงเมื่อไหร่" ดูมันๆ หัวเราะเฉย

แต่จริงๆแล้วเหมือนมันจะมีเหตุผลที่อยากเข้ามาเป็นศิลปิลเกาหลีอยู่นะครับ มันบอกผมว่าจะมาตามหาใครสักคน... พอถามว่าใครหละ  ?    ก็ตอบผมว่า "ไม่รู้" แต่เรื่องนี้มันดูจริงจังนะครับ ผมก็ไม่ได้เสียใจหรอกนะที่รู้สึกว่ามันคงไม่ได้มาเพราะสัญญา ไม่ได้หวังอยู่แล้วหนิ

"หวังว่าเมิงจะไม่ไปมีเรื่องกับเด็กฝึกคนอื่นๆกลางรายการนะเมิง"

ผมถามมันจากใจจริงเลยครับ

"ไม่หรอกน่า เป็นคนดีแล้วเหอะ ไม่ได้ทำอะไรใครมาตั้งแต่อยู่กับเมิงเนี่ย"

อึ้มๆ ขอวิจัยคำตอบมันให้ฟังก่อนนะครับ ไม่ได้ทำอะไรใครในความหมายของมันคือ ไม่ได้ทำร้ายใคร รวมทั้ง ไม่มีอะไรกับใครด้วย 

"ขืนทำเมิงก็หึงกรูแย่อะดิ"
"หึงเมิงทำมัย กูแค่กลัวว่าเมิงจะไปฆ่าใครแบบที่กรูเคยเห็นเหอะ ไอ้เมิงจะไปมีอะไรกับใคร ผู้หญิงหรือผู้ชายก็เรื่องของเมิงปะ"

ตอบจากใจจริงนะครับ

"ไม่หึงเลยอ่อ"
"ไม่"
"เสียจุยๆ"  ดูนั่นๆ ท่าทางงอลของมันนี้คืออัลไลกัน คิดว่าตัวเองเป็นน้องเด็คๆรึไง
"รายการนี้ทำให้เต็มที่หละ"

ผมกำชับมันไว้ก่อน สต็อปมันมีความสามารถสูงครับ มันมีพลังวิเศษด้านลม มันร้องเพลงเพราะครับแต่ไม่เคยแสดงออกเลย การแข่งที่ไทยมันเข้าแข่งโดยเป็นหลีดแดนซ์ มันมีความคล่องตัวกว่าใครๆครับ จะโดดโลดโผนก็สบาย โดดเด่นได้แม้ไม่ต้องมีท่อนร้องมากมาย ผมยอมรับว่ามันเต้นได้มีเสน่ห์จริงๆแต่ผมอยากให้มันแสดงความสามารถ100 %ออกมามากกว่า  มันจะได้เดและเข้าใกล้เป้าหมายที่มันมาที่นี่สักที

"ขอคิดดูก่อนนะ ยังไงกรูก็อยากเดกับเมิงอะ"

มันชอบตอบแบบนี้ ผมไม่ได้ร่วมรายการกับมันจะเดด้วยได้ยังไง มันทำให้ผมรู้สึกว่าเป็นตัวถ่วงมันยังไงไม่รู้

"แล้วแต่มึงนะ"

ผมไมอยากเถียงกับมันครับ มันหัวดื้อเอาแต่ใจสุดๆ ผมว่ามันไม่ยอมง่ายๆแน่ จากที่รู้จักมันมา ถ้าหากทำอะไรโดยที่ปลายทางจะไม่มีผลลัพอย่างที่ต้องการ มันจะหยุดทำหรือหาวิธีหยุดทำ หวังว่ามันจะไม่ขอถอนตัวในสัปดาแรกของรายการนะครับ ผมกับมันใกล้จะหมดสัญญาการเป็นเด็กฝึกแล้วด้วย ถ้ามันก่อเรื่องตอนนี้กลัวว่าค่ายจะไม่ต่อสัญญากับมันอีก

"ทำตัวดีๆหน่อยหละ"

ผมทำได้แค่บอกเท่านั้นแหละ ดูท่าไม่ค่อยเข้าหูหรอก ถ้าเข้าหู ก็คง ทะลุอีกหู ชัวร์แถมไอ้ท่าทางทะเล้นตลกร้ายแบบนั้นใจคอไม่ดีเลยครับ