เมียเช่าจำแลงรัก

ท้องฟ้ามืดครึ้มชวนให้หดหู่อย่างไรบอกไม่ถูก จียอนค่อยๆ ลืมตาขึ้นเธอรู้สึกเบาโหวงเหมือนลอยได้อยู่ครู่หนึ่ง รู้สึกวูบ หน้ามืด อย่างบอกไม่ถูก ขณะมองไปรอบกาย. ...ไร้เงาของคนที่เป็นสามี เสียงเปิดประตูเข้ามา เธอหันไปมองผู้มาเยือน ผู้เป็นสามีเดินเข้ามา หญิงสาวยืนหอบหายใจถี่ๆ ตาเป็นประกายแวววาวของเธอ มองสบตาเข้มเย็นชาของผู้เป็นสามีอย่างสงสัย

“คุณหายไปไหนมาทั้งวันไปกับผู้หญิงไทยใช้ไหม” จียอนเสียงเคนถามขึ้นก่อนจะมองตาชายหนุ่มอย่างต้องการคำตอบอย่างตาเขียว

“นี่ไม่ลงไปทำงาน เอาเวลามาพูดเรื่องเพ้อเจ๋อแบบนี้”ลีชีฮุนถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆชายหนุ่มทำท่าจะเดินหนีไม่สนใจแต่จียอนยังขวางไว้

“มาพูดกันให้รู้เรื่องกันไปตรงนี้ คุณจะไม่ยอมหยุดใช้ไหม ทำอะไรเห็นกับหน้าฉันบ้างสิ”

“ผมเบื่อได้ยินไหม หลีกไป”ชายหนุ่มเลือดขึ้นหน้าด้วยความโมโห

“คุณลืมไปแล้วหรือว่าใครช่วยคุณพ้นคุกมาได้ ถ้าไม่ใช้เพราะฉัน คุณควรตอบแทนฉันสิไม่มาทำร้ายฉันแบบนี้”จียอนตัวสั่น เสียงสั่น ชีฮุนมองอ่อนลงนิดหนึ่ง

“นี่ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะจียอน”

“ไม่คิดแต่ทำไมคุณทำ คุณทำร้ายจิตใจฉันมากี่ร้อยกี่พันหนแล้วกับไอ้ตัณหาราคะหน้ามืดของคุณนี้”จียอนโผนเข้ารัวกำปั้นใส่ผู้เป็นสามี

“นี่อย่าบ้าให้มันมากนัก”

“เออ ฉันบ้า คุณเองก็ไอ้บ้ากาม ตัณหาท่วมตัว สันดานเพศผู้”ชายหนุ่มขบกรามปัดมือจียอน

“นี่อย่าให้มันมากเกินไปนะ”

“จะทำไมฉัน นี่แน่ะ ฉันมันโง่เองที่เอาผู้ชายอย่างคุณมาทำผัว เมียเก่าคุณป่านี้คง หัวเราะเยาะฉัน ที่มันโง่เอาผู้ชายมักมากอย่างคุณมาทำผัวระวังเถอะลูกสาวคุณมันจะมีผัวทั้งๆๆที่ประจำเดือนยังไม่มา”ลีชึฮุนตาวาวสะบัดไปเต็มแรง ปลายนิ้วฟาดใส่หน้าจียอน แรงเหวี่ยงทำให้กระเด็นล้มลงไปกองที่พื้นชายหนุ่มก้าวมายืนตรงหน้าจียอน

“อย่าลามปามเกินไปนัก ผมอดทนให้หลายครั้งแล้วนะ” ชายหนุ่มเดินออกไป จียอนไม่เคยเจอไม้แข็งมาก่อน นั่งกุมแก้มพูดอะไรไม่ออกเธอได้แต่กรี๊ดออกมา แล้วสะอื้น จนน้ำตาไหลพราก หญิงสาวลุกขึ้น

จียอนเซถลาเพราะ อาการหน้ามืด เฉียบพลัน สองมือบางเกาะระเบียงหน้าตาที่ใกล้มือที่สุดตอนนี้ที่ช่วยผยุงตัวเองได้ สายตาเพ่งมองไปยังด้านล่างด้วยอาการวิงเวียนศีรษะ ตาพร่ามัว ความเจ็บจี๊ดแล่นไปทั่วสมอง และเจ็บแปลบๆทั่วร่าง ทันไดนั้นโลกทั้งหมดก็ดับลง แล้วร่างของจียอนก็ร่วงหงายหลังลงไปข้างล่างทันที เธอหลับตาปี๋ยอมรับในชะตากรรม ...ร่างตกลงไปอยู่ที่พื้นข้างล่างที่มีความสูงของตึก5ชั้นและนอนแน่นิ่งไป.กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ เลือดไหลนองพื้นปะปนกับน้ํำนที่ค่อยตกลงมา

ทางเดินชั้นล่างเวลาเดียวกัน แลเห็นสายน้ำกำลังเดินถือผลไม้ดองของโปรดที่ชื้อมาจากร้านค้าสวัสดิการพนังงานพร้อมกับป้าแดงเพื่อนต่างวัยของเธอเห็นเหตุการ์เป็นคนแรกๆๆ พร้อมกับผู้จัดการสนามกอล์ฟที่กําลังกรีดร้อง และยามผู้เอาแต่ยืน ตะลึงอยู่ไทยมุงเริ่มทยอยกันมารุมล้อม

“ช่วยด้วยค่ะมีคนตกตึก” เสียงสายน้ำตะโกนให้คนช่วย แต่ก็ยังไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยเลยสักคน แล้วสักครู่ลีชีฮุนแวกฝูงชนไทยมุ้งเข้ามากลางวง... ชายหนุ่มมองร่างของผู้เป็นภรรยานอนหงายจมกองเลือด เขารีบวิ่งเข้าไปประคองร่างของจียอนอย่ามีสติแม้ว่าเขานั้นตกใจมากแค่ไหน ชายหนุ่มจับมือจียอนหาชีพจร แต่ก็ไม่พบ ชายหนุ่มโอบกอดร่างไร้ลมหายใจของภรรยาไว้ เขาเอ่ยเรียกเธอเป็นภาษาเกาหลีด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ... ลมหายใจเริ่มติดขัด ไม่รู้ว่าจะรั้งดวงวิญญาณที่กำลังจะหลุดลอยได้อีกนานเท่าไร...

“ผมขอโทษ ผมรักคุณตื่นสิจียอน” ชายหนุ่มทั้งกอดทั้งหอมร่างนั้นที่เย็นไปทั่วร่างอย่างบ้าคลั่งทำให้คนที่ยืนมุงอยู่สังเวชใจไปตามๆๆกันโดยเฉพาะสายน้ำที่สงสารชายตรงหน้าอย่างจับใจ

ณ หน้าห้องดับจิต โรงพายาบาลเมืองราชบุรี

ร่างสูงใหญ่นั่งนิ่งอยู่นานนับครึ่งชั่วโมง หลังจากที่ได้รับข่าวไม่อาจช่วยชีวิตภรรยาของเขาได้ ชายหนุ่มหลับตาข่มความเจ็บในใจแน่น เรื่องทั้งหมดไม่น่าเกิดขึ้น ... น้ำตาที่ไม่เคยไหลให้ใครเห็นค่อยไหลรินเต็มสองข้างแก้ม ..แม้ความสัมพันธ์ชายหนุ่มกับภรรยาไม่ค่อยดีนักมีเรื่องผิดใจกันบ้างแต่กับสัมผัสได้ถึงคำว่า 'รัก' ที่เธอให้เขามาโดยตลอดแม้ว่าเขาจะเย็นชากลับเธอแค่ไหน บุหรี่มาตรงหน้า ชายหนุ่มลืมตาขึ้นก็พบว่า เป็นคิมซอน-บี ชายหนุ่มจองหน้าเพื่อน

“รับไปสิ มันอาจทำให้นายดีขึ้น”คิมซอนบีเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบก่อนจะทรุดตัวนั่งข้างๆๆลีชีฮุนอย่างเงียบๆ อยู่เป็นเพื่อนลีชีฮุนในยามที่เขาต้องการเพื่อนมากที่สุด ชายหนุ่มรับมันมาคีบแล้ว อัดบุหรี่เข้าเต็มปอด จ้องมองความว่างเปล่าอย่างใช้ความคิด จุดบุหรี่ยกขึ้นสูบและอัดเข้าไปเต็มปอดก่อนจะเอ่ยออกมาในที่สุด

“ฉันผิดเอง ที่ไม่ยอมติดคุก จียอนถึงได้มาตายที่นี้”

“แกจะพูดหรือคิดอะไรที่มันบันทอนจิตใจแกเลย ตอนนี้แกก็รับไม่ไหวแล้วนะลี”ซอนบีพูดตอบอย่างหนักแน่นเหมือนกับพยายามบอกให้เพื่อนรักเขาสู้ต่อไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

“ฉันทำให้เธอตาย นายได้ยินไหม” ชายหนุ่มลุกขึ้นยกมือเท้าผนังก้มหน้านิ่ง ใบหน้ายังคงหมกมุ่นครุ่นคิด ... ลีชีฮุนแค้นใจโทษตัวเองปลดปล่อยด้วยการร้องไห้เสียงดัง แล้วชกกำแพงเปรี้ยง..

“แกอย่าโทษตัวเองสิวะ มันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้นเว้ยมันเป็นอุบัติเหตุนายก็รู้”คิมซอนบีตบบ่าของชายหนุ่มอย่างปลอบประโลมเขาเองก็หดหู่แต่ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้