เมียเช่าจำแลงรัก

ห้องประชุมใหญ่ของคลับเฮาส์กำลังถูกทำความสะอาด โดยนางป้อมหัวหน้าแม่บ้านเป็นคนนำทีม ดอกไม้ถูกจัดวางอย่างสวยงาม ห้องนี้จะถูกดัดแปลงเป็นสถานที่ทำพิธีเคารพศพของมาดามใหญ่ของที่นี้ก่อนจะถูกส่งกลับไปยังเกาหลีบ้านเกิดของเธอ

พิธีจัดช่างเรียบง่าย ปกติแล้วชาวเกาหลีจัดงานพิธีเคารพศพที่ รพ. จะมีห้องสำหรับให้ครอบครัวได้จัดพิธีเคารพศพ คนทั่วไปที่ไม่ใช่ญาติสนิท สามารถมาเคารพศพและแสดงความเสียใจกับครอบครัวของผู้เสียชีวิตได้ที่โรงพายาบาล

แต่ที่นี้เมืองไทยไม่สะดวกสักเท่าไรเหตุและผลเพราะประเพณีต่างกัน หญิงสาวในชุดทำความสะอาด กำลังเช็ดกระจกท่ามกลางเสียงวิจารณ์ของพนักงานที่มาช่วยกันจัดสถานที่

บางคนก็ว่าแปลก บางคนก็ว่าเรื่องนี้จะมีเงื่อนงำ ทุกคนยังคงคาใจในขณะนี้ว่าเป็นการฆาตกรรมหรือฆ่าตัวตาย เสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวดังขึ้นสายน้ำจึงเดินเลี่ยงไปที่ มุมห้องเพื่อให้พ้นจากเสียงคุยโหวกเหวกของพนังงาน

“ยุงอยู่ไหม ยายน้ำ”เสียงหวานขอนิสราเอ๋ยมาทางปลายสาย

“นิดหน่อยจ๊ะ ยายนิด” สายน้ำตอบเสียงสดใส

“กำลังทำอะไรหรอ ยายน้ำสาวรากหญ้า ขายแรงงาน” นิสราอดประชดไม่ได้ทำให้สายน้ำหัวเราะขึ้น.

“กำลังจัดงานศพจ๊ะ เป็นงานศพของชาวเกาหลี” หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มาแนบหูพลางยิบผ้าขึ้นมาถูกขอบหน้าต่างกันป้าป้อมดุข้อหาอู้งาน

“จริงดิ เป็นไงบ้าง”เสียงปลายสายของนิสราดูท่าตื่นเต้นเธอเป็นอีกคนที่ชื่นชอบศิลปินเกาหลี และประเทศเกาหลี อย่างที่เขาเรียกกันว่าเป็นติ่งเกาหลี แต่เธอนะตัวแม่

“จัดเรียบๆๆนะตามสไตล์ประเทศเกาหลีนะละ แล้วเจอกันฉันจะเล่าให้ฟังนะ แค่นี้ก่อนยายนิด” หญิงสาวตอบเสียงเรียบก่อนจะวางสายไปโดยวางโทรศัพท์ไว้ตรงขอบหน้าต่างจากนั้นเธอก็ขึ้นไปทำงานที่บนตึกต่อโดยที่ลืมหยิบโทรศัพท์ของเธอไปด้วย

โลงศพจะถูกตกแต่งด้วยดอกไม้ ประดับประดาอย่างสวยงามเข้ากับโลงศพตามประเพณีเกาหลี แขกเริ่มทยอยกันมาเคารพศพ โดยมีชายหนุ่มร่างสูงเพรียวในสูทสากลสีดำขลับสวมแว่วตาสีดำปิดปังน้ำตา ความเศร้าเสียใจไว้ ผู้เป็นสามียืนอยู่ข้างๆโลงศพผู้เป็นภรรยาอย่างเศร้าโศก ลูกค้าชาวเกาหลีที่รู้ข่าวต่างพากันมาเคราพรกันตลอดเย็นนั้นถึงสี่ทุ่ม

“หายไปไหนล่ะเนี่ย สี่ทุ่มกว่าแล้วฉันยังไม่ได้กลับบ้านเลย”หญิงสาวโมโหความความขี้หลงขี้ลืมของเธอเสียงจริง โทรศัพท์แสนแพงที่เธอไม่มีปัญญาที่จะชื้อใช้เอง นอกจากลูกคนโตของลุงเธอที่ชื้อมาแจกน้องๆๆรวมถึงตัวเธอด้วย มือเรียวสวยรีบควานหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าพยามค้นหาหญิงสาว พึมพำพลางเพ่งสายตาไปในกระเป๋า

หัวคิ้วขมวดเข้าหา กันอย่าง ใช้ความคิด จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เธอใช้โทรศัพท์ก็ตอนคุยกับนิสรา ก็นึกได้หญิงสาวก็เริ่มตกใจ เอ๊ะ. ...ฉันลืมไว้ที่ห้องประชุมที่โลงศพตั้งอยู่ สายน้ำสูดลมหายใจเข้าปอดแรง ๆ เหมือนรวบรวม ความกล้า

ทางเดินโค้ง ๆ ที่มืดสลัว และเงียบสงัด แสงนวล ๆ จากหลอดนีออนรับกันเป็นช่วง ๆ รับกับเหตุการณ์เมือกลางวันชวนขนหัวลุกเป็นบ้า หญิงสาวเดินมาถึงหน้าประตูห้องประชุมด้วยใจระทึก สายน้ำสูดลมหายใจเข้าเพื่อเรียกกำลังใจ

มือเรียวค่อยๆเปิดประตูใหญ่ตรงหน้า ก้าวเข้าไปในห้อง โชคดีที่ไม่มีใครอยู่แล้ว มีเพียงโลงศพที่ตั้งอยู่ตรงกลางห้อง รูปถ่ายครึ่งท่อนอยู่ข้างโลงศพ ยังคงมีสีหน้าและแววตาเช่นเดิม ไม่มีความเศร้า ไม่มีความสุข เป็นสีหน้าที่เงียบเชียบและเดียวดาย เธอเป็นหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยงดงามมาก สายน้ำคิดในใจ

หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอและสูดลมหายใจเข้าลึกลึกๆเดินเข้าไปใกล้ ๆมองดูรูปนั่นอีกที เธอยืนนิ่งๆอยู่ในความเงียบของห้องที่มีความเย็นมากกว่าปกติ

“มาเคารพศพหรอ” จู่ๆเสียงทุ้มเรียบ ก็ดังขึ้นปลุกให้สายน้ำตื่นจากภวังค์..... สิ้นประโยคคำถามจากผู้ที่เพิ่งเข้ามา ทำให้ร่างบางหันไปหาเสียงนั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปรกติ พลางโค้งคับนับให้ลีชีฮุนที่เพิ่งเข้ามา

พลางสำรวจคนตรงหน้า ชายหนุ่มรูปร่างผอมบางสูงโปร่ง โครงหน้ารูป ไข่สีเนื้อขาวสะอาดตามเชื้อชาติ สายน้ำจ้องมองชายตรงหน้าอย่างตะลึง รูปร่างสูงกับสูทสีดำส่งผลให้เขาดูภูมิฐาน ...

เธอยอมรับว่าครั้งแรกที่เห็นเขาเธออดตะลึงในความหล่ออย่างไร้ที่ติของชายหนุ่มไม่ได้ สายน้ำรีบเรียกสติตัวเองกลับมาได้ในที่สุดก่อนจะรีบละล่ำละลักตอบออกไป

“ค่ะ มิสเตอร์….” ชายหนุ่มเลื่อนสายตาภายใต้กรอบแว่นดำขึ้นทีละน้อยเพื่อสำรวจหญิงสาวตรงหน้า หญิงสาวร่างเล็ก ใบหน้าเรียวรูปไข่ ผมยาวสลวยสีดำสนิท เรียวคิ้วเข้มโค้ง รับดวงตาเรียวกลมโต ปลายจมูกเล็กโด่งสวยงามรับกับกลีบปากบางที่อมชมพูอย่างเป็นธรรมชาติ พวงแก้มใสอมชมพูระเรื่อดูเย้ายวนชวนสัมผัส….

ความคิดแปลกๆที่วิ่งมาไปในหัวจนชายหนุ่มต้องส่ายหน้าหนักๆสะบัดมันทิ้ง ชายหนุ่มรีบสกัดกั้นความคิดด้านลบไว้ทันที ...มันไม่ใช้ตอนนี้เวลานี้ ที่เขาจะมาคิดอะไรบ้าๆๆแบบนี้ แต่ทำไม่หัวใจของเขาเต้นแรงราวกับมันกลับมามีชีวิตอีกครั้ง เพียงแค่แรกพบหน้าเธอคนนี้ มันหน้าตลก หรือหน้าสมเพชที่ตัวเขาจะมามีความรู้สึกกับผู้หญิงคนนี้ ต่อหน้าศพในโลงของภรรยาตัวเอง คำด่าของจียอนพรั่งหรูออกมาในหัวสมองเขา

เขานี้มันเลวจริงๆจริงสินะขนาดเวลานี้เวลาสุดท้ายของเธอเขายังคิดบ้าๆๆแบบนี้

“เธอไปได้แล้ว…ฉันจะอยู่กับมาดาม”ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยภาษาไทยที่ไม่ชัดสักเท่าไรอย่างแข็งกร้าวปิดบังบังความรู้สึกเอาไว้ขืนให้เธออยู่ต่อเขาต้องทำร้ายภรรยาเขาในทางความคิดมากไปกว่านี้

เขาเลือกที่จะเก็บซ่อนความรู้สึกไว้ภายไต้ความแข็งกร้าวนั้นหญิงสาวงงกับน้ำเสียงของชายหนุ่ม เธอหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะไปหยิบโทรศัพท์ของเธอที่หน้าต่างแล้วเดินออกจากห้องไป