diary ของเราสองคน
เขียนโดย 
ช็อคติน
วันที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 20.18 น.
แก้ไขเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 20.32 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ตอนที่ 3 ของหายอยากได้คืน....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบันทึกของน้องโรม
วันนี้มื้อกลางวันของผมก็คงจะไม่พ้นร้านอาหารในโรงอาหารของคณะ
ผมกับเอมม่าไปกินข้าวด้วยกัน
หลังจากที่เราทั้งคู่เรียนภาคเช้าเสร็จแล้ว
เราสั่งอาหารแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ
แต่ในขณะนั้นเอง ก็มีคนโทรศัพท์มาหาผม
" ฮะโหล ว่าไง " โรม
" แก อาจารย์ควิช ด่วนมาก รีบมาเรววว"
" ห้ะ!!! เอ่อเดียวกูกับเอมม่ารีบไป " โรม
" เอมม่า จารควิช รีบไปกันเถอะ "
ผมยังไม่ทันได้กินข้าวเลย
ก็มีเพื่อนผมโทรมาบอกว่า อาจารมีควิชด่วนมาก
ผมกับเอมม่าจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเรียน
บันทึกของพี่ปิ๊ก
วันนี้ในตอนกลางวัน ผมกับพอร์ชกำลังจะเดินไปกินข้าว
เราเดินตรงเข้าไปในโรงอาหารของคณะ
ผมกำลังจะเดินไปสั่งข้าว
ในระหว่างทางผมก็พบกับมือถือของใครบางคนที่ตกอยู่ที่พื้น
ผมจึงเก็บมันขึ้นมา เพื่อที่จะดูว่าเป็นของใครกันนะ
เมื่อผมกดปลดล็อคที่หน้าจอ
ก็เป็นรูปของผู้หญิงคนนึง ใครกันนะ??
ผมจึงลองเปิดดูเบอรที่โทรล่าสุด
แล้วผมก็พบว่า เป็นชื่อของ " โรม 08xxxxxxx"
หรือว่า คนนี้จะเป็นเพื่อนของโรมนะ
ผมจึงเมมเบอร์ของโรมไว้ ว่าจะโทรหา
แล้วฝากโรม เอามือถือไปคืนเจ้าของ
บันทึกของน้องโรม
" โรม แกเห็นมือถือของฉันไหม ฉันหามันไม่เจออะ " เอมม่า
" แกหาดีแล้วใช่ไหม แกลืมไว้ที่ไหนหรือเปล่า"
" อ๋อ แก ฉันนึกออกแล้ว ตอนที่เราวิ่งมา มันต้องตกหายแน่เลยอะ
โอ้ยแก ฉันจะทำไงดี จะมีใครเก็บได้
แล้วเอามาคืนไหมนะ" เอมม่าพูดอย่างร้อนใจกับผม
"งั้นเดียวฉันช่วยหาละกันนะ" โรม
เมื่อผมกลับมาถึงที่ห้องเรียน
เอมม่าก็หามือถือใหญ่เลย
ไม่รู้เอมม่าไปลืมไว้ที่ไหนหรือเปล่านะ
แล้วเอมม่าก็นึกออกว่า เธอคงทำตกตอนที่เราวิ่งมากัน
เมื่อกี้ที่โรงอาหาร
ทันใดนั้นมือถือของผมก็ดังขึ้น
ใครโทรมานะ เบอร์แปลกๆ
" ฮะโหล สวัสดีครับ" โรม
" นี่ใช่ เบอร์ของโรมหรือเปล่าครับ"
" ใช่ครับ นั่นใครพูดอยู่ครับ" โรม
ทำไมเสียงจากปลายสาย เป็นเสียงคุ้นๆนะ
เหมือนว่าเราเพิ่งได้คุยกับเขาเมื่อวานเลย
ว่าแต่ใครกันนะ ที่โทรมาหาผม
" อ่อ นี่พี่ปิ๊กเองนะ "
"ตึก ตึก ตึกๆๆๆ" นี่พี่ปิ๊กเองหรอที่โทรหาผม
พี่ปิ๊กจริงๆหรอเนี่ย ว่าแต่พี่ปิ๊กโทรมาทำไมนะ???
" พี่ปิ๊ก มีอะไรหรือเปล่าครับ " โรม
พี่ปิ๊กเขาไปเอาเบอร์ผมมาจากใครนะ ผมแปลกใจจริงๆ
" พี่เจอโทรสับของผู้หญิงคนนึง ตกอยู่ที่โรงอาหารอะ โรม" พี่ปิ๊กถามผม
" อ่อพี่ ของเอมม่าหรือเปล่า เพื่อนผมเองแหละ
กำลังตามหากันอยู่พอดีเลย" โรม
" ตอนนี้โรมอยู่ไหน เดี๋ยวพี่เอาไปให้ก็ได้นะ" ปิ๊ก
"ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องแลปอะพี่ ขอบคุณนะครับ"
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า มันคือเรื่องบังเอิญหรือ ความตั้งใจของใคร
ที่ทำให้เป็นพี่ปิ๊กที่เก็บมือถือของเอมม่าได้
งั้นนี่ก็คงเป็นเบอร์ของพี่ปิ๊กสินะ
ผมจึงกดเมมเบอร์ไว้ในเครื่องของผม
และเมื่อผมเปิดไลน์ ผมก็พบว่า
มีไลน์ของใครสักคน ที่เด้งขึ้นมา
พอผมเปิดดูก็พบว่า เป็นไลน์ของพี่ปิ๊กนั่นเอง
ทำไมผมถึงรู้สึกอยากทักไปคุยกับพี่เขานะ
ผมควรทักไปดีไหมนะ
ในระหว่างที่ผมกำลังตัดสินใจอยู่นั้น
" ตึก ตึก ตึกๆๆ" หัวใจของผมมันเต้นแรงอีกแล้ว
อะไรกัน คนคนเดียวจะมีผลอะไรมากมายขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
ผมคิดเช่นนั้น
ผมจึงตัดสินใจทักพี่ปิ๊กไปว่า
" สวัสดีครับ พี่ปิ๊ก"
" อ่าว ว่าไงโรม รอแปปนะ พี่กำลังเดินไปห้องแลป" พี่ปิ๊ก
" อ่อ โอเคครับ"
"ตึก ตึก ตึกๆๆๆ" ทำไมผมรู้สึกดีใจจังที่จะได้เจอพี่ปิ๊กนะ
ทั้งๆที่เราก็เพิ่งเจอกันเมื่อวานที่ร้านกาแฟเองนะ
เมื่อพี่ปิ๊กเดินมาถึงห้องแลป
ผมจึงแนะนำให้เอมม่ารู้จักกับพี่ปิ๊ก
" เอมม่านี่พี่ปิ๊ก พี่เขาเก็บมือถือแกได้อะ"
" จริงหรอแก" เอมม่า
" ขอบคุณนะคะพี่"
05/02/2560
วันนี้มาลงให้แล้วนะคะ
สำหรับในตอนนี้ น้องโรมได้ไลน์ของพี่ปิ๊กแล้ว
เรามาดูกันนะคะว่า น้องโรมจะคุยอะไรกับพี่ปิ๊กบ้าง
แล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป
ฝากติดตามอ่านด้วยนะคะ
1 เม้น = 1 กำลังใจ
ฝากกดไลค์ กดติดตามด้วยนะคะ
สามารถแสดงความคิดเห็นหรือติชมได้เลยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
