ด้วยใต้เงาแห่งรัก

:: ด้วยใต้เงาแห่งรัก: :

ตอนที่ 3

     วันแห่งความสนุกก็มาถึงคือวันกีฬาสีของโรงเรียนนักเรียนทุกๆห้องจะแบ่งสีออกป็นหมวดได้4สีได้แก่สี สีฟ้า สีเหลือง สีชมพูและสีแดง ห้องม.5/8ถูกจัดให้อยู่สีชมพูโดยมีม.6/1เป็นพี่ๆสตาปคอยดูแลน้องๆ

     "น้องครับใครสนใจที่จะลงแข่งวิ่งไหมมาหาที่พี่บอลได้เลยนะครับ"พี่เต่อประธานรุ่นค่อยบอกสมาชิกสีให้ลงแข่งกีฬาตามความชอบ

     "นาแกไปลองลงวิ่งดิ...ฉันว่ามันเหมาะกับแก"

     "วิ่งผลัดนะเหรอ...ฉันอยากวิ่งเป็นไม้สุดท้ายวะ"หนูนาบอกพร้อมยกมือขึ้นจนพี่บอลเดินมาหา

     "จะวิ่งใช่ไหมน้องชื่อ..."

     "หนูนาคะ..."ฉันรับกระดาษขึ้นมาเซ็นต์ชื่อจากนั้นก็คืนให่พี่เขา

     "น้องหนูนาจะสะดวกไหมเพราะอาจจะกลับดึก"

     "สะดวกคะ...บ้านนาอยู่ใกล้นี่เองพี่บอลไม่ต้องกังวล"หนูนาบอกพี่บอลกับทำให้ใจของบอลเต้นแรงแปลกๆด้วยความน่ารักและยิ้มสวย

     "งั้นเริ่มซ้อมตอนเย็นเลยนะเจอกันหลังเลิกเรียนที่สนามบอล"พี่บอลบอกแล้วเดินไปจดชื่อนักเรียนคนอื่นต่อส่วนมีนก็ตัดสินใจลงแข่งด้วยเช่นกัน

     "เออ...แล้วพี่ภูมิเขาอยู่สีอะไรเหรอ?"มีนถามหนูนาด้วยต่อมอยากรู้กำลังปะทุ

     "สีฟ้า"

     "งั้นเย็นนี้ก็อดไปดูพี่ภูมิซ้อมบาสนะซินา"มีนบ่นออกมาอย่างเสียดายเธอเองก็เช่นกัน

     "เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะมีน...วันนี้แม่นาทำน้ำใบเตยสูตรโบราณมาให้มีนชิมด้วย"

     "น้ำใบเตยสูตรแม่แกอร่อยเว่อร์อีกละฉันละอิจฉาคนที่ได้เป็นแฟนแกจริงๆ"

     "ทำไมวะ"

     "ทำกับข้าวอร่อยนิสัยดีเก่งแม่บ้านงานฝีมือ"

     "แกก็เวอร์เกินมีน"

     "ยะ...งั้นฉันไปเข้าห้องน้ำนะ" มีนขอตัวแยกไปเข้าห้องน้ำก่อนเดี่ยวกลับมานั่งกินข้าวด้วยจู่ๆพี่ภูมิก็เดินมากลับพี่บอลพวกเขาหยุดทักทายฉัน

     "อ่าว...น้องนาแล้วน้องมีนไปไหนแล้วละ"พี่บอลถามหนูนาเธอตอบว่ามีนไปเข้าห้องน้ำส่วนพี่ภูมิก็เดินมากระซิบเบาๆว่า

     'ขอบคุณสำหรับพวงมลัยดอกมะลิ'

     "ไอ้ภูมิมึงมัวทำไรอยู่วะกูหิวแล้ว"พี่บอลลากตัวภาคภูมิให้ตามมารวดเร็วเห็นว่ายื่นหน้าเข้ามามกล้รุ่นน้อง "น่ารักดีนะ...น้องคนนั้น"

     "มึงชอบน้องหนูนาของกูรึวะไอ้บอล"ภาคภูมิมองด้วยความสงสัย

     "เปล่า...กูชอบเพื่อนน้องเข้าเว้ย...เข้าชื่อน้องมีน"

     "โห้...ใฝ่สูงชิบน้องมีนนี่โครตจะรวยมหาศลเลยมึงจะเอาอะไรไปสู้วะ"ภาคภูมิบอก

     "แล้วมึงละ...ฐานะทางบ้านแตกต่างกันชะขนาดนี้พ่อแม่เห็นด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้"บอลบอกจนภาคภูมิถอนหายใจเฮือกใหญ่

     "นั่นสิ...ถ้าทางบ้านไม่เห็นด้วย...ความสัมพันธุ์ทุกอย่างอาจจะหยุดอยู่กับที่ปล่อยให้เป็นเพียงความทรงจำละมั้ง"

     "เอานาเพื่อนในเมื่อเรายังมีโอกาสตักตวงเราก็ทำมันชะก่อนทุกอย่างจะหายไป" ภาคภูมิมองหน้าบอลแล้วตักข้าวเข้าปากอย่างรวดเร็วเขาพรางนึกคิด

     "ถ้าแม่กูรู้ว่าฉันชอบเด็กรับใช้ในบ้านแม่ต้องรับไม่ได้แน่ๆ"ภาคภูมิบ่นออกมา

     "เป็นใครก็รับไม่ได้...ยิ่งแตกต่างกันชะขนาดนี้แล้วมึงจะพิสูจน์ในแม่มึงเห็นได้ยังไงว่าหนูนาเขารักมึงจริงๆไม่ใช่เพราะหน้าตาแล้วฐานะ"

     "เรื่องนั้นกูคิดไว้แล้วที่จะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่ากูเลือกคนไม่ผิด"ภาคภูมิยืนกรานกับคำพูดของตัวเอง

     "มึงนี่มองกาลไกลวะ"

     "งั้นก็ไม่ใช่กูละถ้าไม่ทำอย่างงี้"

ฝากไลด์ ฝากเม้น ฝากแชร์ ฝากติดตามด้วยนะทุกคน ช่วยกันทำมาหากิน 55