ด้วยใต้เงาแห่งรัก

::ด้วยใต้เงาแห่งรัก::

ตอนที่ 4

     "หนูนา..เลิกเรียนไวจัง"พี่บอลเอ่ยถามหนูนากำลังสะพายกระเป๋าหนังสือเดินลงสนามฟุตบอล

     "อ่อ...คาบท้ายเรียนศิลปะอ่ะคะถึงเลิกเร็ว"หนูนาตอบแล้วเดินเอากระเป๋าไปวางตรงม้าหินอ่อนข้างๆสนามฟุตบอล ผ่านไปสักพักพี่บอลเปลี่ยนจากชุดนักเรียนเป็นชุดกีฬาสุดเท่สาวๆต่างพากันกริ๊ด

     "น้องหนูนาลงสนามได้เลยเดี่ยวพี่ไปดูน้องมีนก่อนนะ"

     "คะ...พี่บอล"หนูนายิ้มอ่อนๆแล้วเดินลงสนามครั้งแรกเริ่มการวอมร่างกายให้คุ้นชินกับสภาพในร่างกายของตัวเอง มีนวิ่งมาหยุดยืนตรงหน้าบอลเธอหายใจหอบเพราะวิ่งมาสามรอบติดกันตอนนี้ก็ปาไปหกโมงเย็นแล้ว

     "พี่คะ...ขอมีนพักสักแปปนึงได้ไหมคะมีนไม่ไหวแล้ว"

     "ก็ได้ครับน้องมีน..."พี่บอลบอกพร้อมกลับส่งน้ำเปล่ามาให้มีนมีนรับมาแล้วเอนตัวล้มลงนอนบนสนามหญ้าสีเขียวขจี พี่บอลแอบเผลอมองมีนจนเจ้าตัวต้องรีบลุกขึ้นมานั่งสักพักบอลก็สลัดความคิดนั้นออก

     "พี่บอลมองมีนทำไมคะ?"เจ้าตัวเอ่ยถาม

     "ก็มีนน่ารักไงพี่ถึงมอง"

     "มีนน่ารัก?"ใบหน้าของมีนเริ่มแดงเป็นลูกตำลึงเพิ่งสุกบ่งบอกถึงอาการเขิลอายจนหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

     "พี่พูดจริงๆนะ...คนสวยอย่างมีนทำไมไม่ลองเป็นหลีดดูละพี่ว่ามีนเหมาะมากกว่า"พี่บอลบอก

     "มีนไม่ชอบแต่งตัวแพงๆยืนกลางแดดคะ...ที่มีนลงเล่นกีฬาเพราะมีนชอบใครบางคนอยู่ไงคะ?.."

     "พี่เหรอ?"พี่บอบถามอย่างมีความหวังเขาใจเต้นแรงรอฟังคำตอบจากมีนใจจะขาด

     "ไม่ใช่คะ"

     "ใครละ?"พี่บอบขหมวดคิ้วเขาอยากรู้ว่าหนุ่มผู้โชคดีคนนั้นคือใคร

     "พี่ภูมิคะ...มีนชอบพี่ภูมิ"มีนตอบยิ้มๆแล้วลุกยิ้นไปวิ่งต่อพี่บอลฟังคำสภาพนั้นออกมาเขาแทบช็อคเล็กน้อยไม่คิดว่าคนที่มีนชอบจะเป็นคนสนิทใกล้ตัวขณะนี้...ใครๆก็ชอบไอ้ภูมิกันทั้งนั้น

     'เฮ้อ...โกหกพี่บอลจนได้'

     มีนชอบบอลตั้งแต่ตอนแข่งพี่บาสระดับภาคกับพี่ภูมิมานานมากมีนได้แต่ปกปิดความรู้สึกตัวเองเรื่อยๆแต่โชคชะตาก็ทำให้พี่บอลมาคุมนักวิ่งแทนกีฬาบาสเป็นเหตุให้เธอลงแข็งวิ่ง หนูนามองดูนาฬิกานี้ก็หกโมงกว่าแล้วจึงขอลาพี่บอลกลับก่อนเพราะต้องรีบกลับไปช่วยงานแม่ในครัวได้ข่าวจากแม่ว่าจะมีแขกมาทานมื้อค่ำตอน1ทุ่มจึงต้องอาสากลับบ้านไปช่วยงานแม่อีกแรง

     "น้องหนูนา..."พี่ภูมิเรียกฉันส่วนฉันกำลังจูงจักยานออกจากโรงรถจักยาน

     "พี่ภูมิ?"

     "กลับบ้านด้วยกันนะ!"ภาคภูมิเอ่ยชวนจนหนูนาไม่กล้าปฎิเสธโดยภูมิอาสาที่จะขี่จักยานให้หนูนาซ้อน

     "พี่จะขี่จักยานให้หนูนาทุกวันได้ไหม?"

     "เอ่อ..."

     "พี่บริสุทธิ์ใจกับหนูนานะ"

     "ถ้าพี่ภูมิไม่รังเกียจนายินดีคะ"ส่งยิ้มแล้วเข้าไปนั่งซ้อนท้าจักยานพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างจับชายเสื้อของภาคภูมิ

     "พี่ชอบเวลานี้ที่สุดเลยรู้ไหม..."

     "คะ?"หนูนางงกับคำถามของพี่ภูมิ

     "ก็เวลาที่มีคนสำคัญซ้อนท้ายอยู่ไง...พี่ชอบมันมากเลยนะหนูนาสัญญากับพี่ได้ไหมว่าจะซ้อนท้ายจักยานพี่แบบนี้ไปจนจบการศึกษา"

     "เอ่อ...คะนาสัญญากับพี่ภูมิ"

     'นาเองก็มีความสุขมากๆเลยคะ...พี่ภูมิเป็นคนดีเหลือเกิน'

กดโหวตให้เค้าหน่อยนร้าาาา...คอมเม้นได้นะ