ด้วยใต้เงาแห่งรัก

:: ด้วยใต้เงาแห่งรัก::

ตอนที่ 2

     หนูนาสาวน้อยในชุดมัธยมปลายถักเปียผูกโบว์สีน้ำเงินทั้งสองข้างเดินหน้าเข้าโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งด้วยความสวยน่ารักต่างมีคนค่อยจับจ้องซึ้งไม่พ้นสายตาแสนคุ้นเคยเช่นกัน

     "สวัสดีคะคุณครู...มีอะไรให้นาช่วยไหมคะ"หนูนาเอ่ยถามยิ้มแย้มแจ่มใส่

     "ตอนกลางวันทานข้าวเสร็จแล้วมาช่วยครูยกต้นมะลิไปปลูกในสวนด้วยนะ"ครูมาลีพูดยิ้มๆเธอรู้สึกเอนดูสาวน้อยคนนี้เป็นพิเศษแม้เธอจะถูกมองว่าเป็นลูกคนใช้ไม่มีใครคบก็ช่างสิ่งที่น่ายินดีคือสาวน้อยคนนี้ยิ้มรับมันเสมอเธอไม่เคยคิดแค้นคนที่ดูถูกเธอ

     "คะ...หนูขอตัวก่อนนะคะ"หนูนายกมือไหว้ลาครูมาลี

     เธอเดินเข้ามาในห้องแสนเงียบซึ่งยังไม่มีคนมาเลยด้วยซ้ำ ที่ประจำของเธอคือริมหน้าต่างเกือบท้ายๆห้องไม่รู้เพราะอะไรเธอถึงชอบนั่งมุมนี้นัก สักพักก็มีเพื่อนร่วมห้องเดินเข้ามาในห้องกันหลายคนทุกคนมักจะถือไอเทมใหม่ๆมาอวดกันเสมอทั้งโทรศัพท์นาฬิกากระเป๋าครีมรวมถึงของแบรนด์เนมต่างๆ แต่ยกเว้นเพื่อนฉันคนนึงเธอชื่อมีนเป็นลูกคนรวยครอบครัวมีธุรกิจหลายธุรกิจมีหุ้นหลายอย่างมากมายเรียกเข้าขั้นว่าเป็นมหาเศรษฐีก็ว่าได้แต่กลับใช้ชีวิตแสนธรรมดาห่อข้าวมากินเป็นเพื่อนฉัน...นี่แหละนะมีน

     "มีน...ทางนี้"ฉันตะโกนบอกเพื่อนสาวที่ถือกล่องข้าวมาเหมือนกันมีนเดินเข้ามานั่งข้างๆฉัน

     "ห่อข้าวมากินแบบฉันไม่เบื่อบ้างรึไง?"ฉันเอ่ยถามมีนด้วยความเป็นห่วงเพราะยัยนี่ชอบทำตัวลำบากเกินชีวิตจริง

     "ไม่ฉันสบายใจดีออกแล้วแกละกินแต่ไข่ต้มน้ำพริกทุกวันไม่เบื่อรึไง"

     "ไม่เบื่อยะ"หนูนาตอบเสียงใส พอพักกลางวันเราสองคนนั่งทานข้าวบนห้องเรียนวันนี้มีนห่อแกงเขียวหวานและหมูทอดมาส่วนฉันห่อไข่ต้มกับน้ำปลาพริก

     "กินเสร็จแกจะไปไหนรึเปล่านา"มีนถามฉัน

     "สวนครูมาลีแล้วแกละ"

     "กลับบ้านเลยแหละไม่มีเรียนแล้วด้วยเห็นคุณพ่อบอกว่าจะไปแคนนาดาอ่ะ"

     "อ่อ?..สายแล้วฉันไปหาครูมาลีที่สวนก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน"

     #สวนดอกไม้

     กลิ่นมะลิหอมคลุ้งไปทั่วทั้งสวนหนูนาเดินมาหยุดตรงใครบางคนที่กำลังยกต้นมะลิมาปลูก

     "ให้นาช่วยอะไรไหม?"

     "รดน้ำต้นไม้...น้องหนูนามาช้าพี่ต้องขุดดินต้องเอามะลิปลูกเองเหนื่อยจัง"ภาคภูมิบ่นอีดโรยจนหนูนาหัวเหราะชอบใจใหญ่ก่อนจะเดินเอาน้ำใส่บัวรดน้ำมารดต้นมะลิ

     "มา!ให้พี่ช่วย"ภาคภูมิเดินไปแย่งบัวรดน้ำมารดต้นมะลิจนเสร็จทำเอาหนูนายืนเอ๋อแดก

     "พี่ชอบต้นมะลิเหรอคะ?"หนูนาเอ่ยถามแม้เธอจะรู้สึกพิเศษกับลูกชายเจ้านายของเธอก็ตามแต่ก็พยามเก็บ อาการอย่างดี

     "เปล่าหรอก...พี่ชอบคนรดน้ำต้นไม้มากกว่า"ภาคภูมิยิ้มให้หนูนาใบหน้าแดงเป็นลูกตำลึงของหนูนารีบหันหน้าหนีไปอีกทาง

      "เขิลพี่เหรอ?.."

     "..."

     "พี่ชอบดอกมะลิเพราะกลิ่นมันหอมผ่อนคลายและมันขาวบริสุทธิ์เหมือนกับ..."หนูนารอฟังคำตอบจากภาคภูมิใจจดใจจ่อแต่เขาก็เบนหน้าหนีไปอีกทาง

     'พี่ชอบหนูนา...เพราะหนูนาพี่ถึงชอบดอกมะลิ!'

     "ที่บ้านก็มีดอกมะลิเยอะด้วย...อืมเดี่ยวหนูนาจะร้อยพวงมลัยให้พี่ภูมิเก็บไว้เป็นของขวัญวันเกิดนะคะ"

     "พวงมลัย?..ฟังดูแปลกแต่พี่ก็ชอบนะ"

     'ชอบทุกอย่างที่หนูนาทำให้พี่...พี่ชอบหมด' ภาคภูมิพาหนูนามาหยุดยืนอยู่ใต้ต้นกาสลองเขาเอนกายพิงต้นกาสลองแล้วมองดูสระบัวแสนเงียบ

     "แถวนี้ไม่ค่อยมีใครมาอยู่หนักหรอกเพราะมันไกลและร้อนแต่มันก็สงบเงียบนะ"ภาคภูมิเอ่ยขึ้นหนูนานั่งลงบนพื้นหญ้าสีเขียวและเอนกายพิงต้นกาสลอง

     "แต่นาชอบที่นี่นะคะเงียบดี..."

     "พี่ก็เหมือนกัน"ภาคภูมิหลับตาลงแแล้วนอนซบไหล่ของหนูนาใบหน้าสวยน่ารักมีอาการเขิลเล็กน้อยจนค่อยไปรับตัว

     "พี่ภูมิ...หลับแล้วเหรอคะ"

     'กลิ่นตัวพี่หอมจัง...นาชอบกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของพี่จัง'

     "พี่...ชอบ...หนู...นา...มาก...มาก...นะ"ภาคภูมิค่อยๆพูดทีละคำฟังชัดทุกคำทำเอาหนูนาหน้าแดงจนต้องปรีกตัวขยับถอยห่างภาคภูมิหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

     '....นาก็ชอบพี่ภูมิเหมือนกันคะ' หนูนาเงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมาแต่สำหรับภาคภูมิแล้วมันดีต่อใจเขามากๆที่ได้บอกความในใจ

หากพิมพ์ผิดประการใดขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยจะแก้คำผิดให้หากมีคำพิมพ์ผิด

---------------------------------------------------------------------------------

ฝากไลด์ ฝากแชร์ ฝากเม้น ฝากติดตามเราด้วยนะ

อย่าเพิ่งหายกันไปนะ...จะขอบคุณมากๆถ้าช่วยเม้นให้กำลังใจเรา

ใครเล่นbeetalkแอดไอดีเรามาได้เลยเราเขียนนิยายลงบอร์ดนิยายรักในบีด้วยนะ

จะเอามาลงในเว็บนี้ด้วย