ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

คาทิน Talk
ผมกะมาร์ร่ารีบพามารีนมาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดและก็รีบพุ่งไปยังห้องฉุกเฉิน ผมเป็นห่วงเธอผมว่าผมคงชอบเธอแล้วจริงๆล่ะครับครั้งก่อนหน้านั่นแค่คิดที่จะชอบกันเล่นๆแต่พอใกล้ชิดกันเวลาเธอไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นอุณหภูมิในตัวผมสูงปรีดเลย ผมชอบมารีนใช่ผมรักเลยล่ะครับแล้วเธอล่ะมารีนรีบตื่นมาตอบคำถามนี้น่ะ
''หมอออกมาแล้วคาทิน''
มาร์ร่าพูดเสียงดังทำให้ผมมีสติและพุ่งไปถามหมอทันที
''คนไข้ไม่เป็นไรแล้วครับ''
ผมดีใจรู้สึกว่าตอนนี้หัวใจเริ่มทำงานได้ดีตามปกติล่ะ
''หมอขอก่อนน่ะครับ''
ตอนนี้ย้ายมาที่ห้องพิเศษส่วนตัวแต่เธอยังไม่ฟื้นเลยเริ่มจะเศร้าถ้าเธอสมองเสื่อมจะทำยังไงล่ะ
'นี่นายคิดอะไรบ้าๆใช่ไหมทำหน้าแบบนี้''
รู้ได้ไงยัยมาร์ร่า
''เปล่าๆ''
แล้วก้อผ่านมา2วัน
วันนี้ผมมาดูแลเธอเหมือนเดิมจนหลับไป∼∼∼∼∼
''นี่นายๆ''
เสียงใครผมสะดุงตื่นทันที
''มารีน''
ผมรีบเข้าไปกอดเธอทันทีแน่นด้วย
''อี่อายอานอายอายอายออก(นี่นายฉันหายใจไม่ออก)''
''ขอโทดๆๆ''
''เอ่อฉันมีเรื่องจะบอกนายน่ะ''
เรานั่งเงียบกันพักหนึ่งมารีนเลยพูดทำลายบรรยากาศมาคุนี่ทิ้ง
''มีไรหรอ''
พูดทั้งที่หันไปอีกทาง
''คือฉันจะไม่หาสร้อยนั่นแล้ว''
''ทำไมล่ะ''
''มันคงหายไปแล้วล่ะ''
พูดทำหน้าเศร้า
''แล้วเธอจะกลับไปบ้านที่เธออยู่ใช่ไหม''
''อื้ม''
เธอพูดพร้อมก้มหน้าผมสังเกตเห็นน้ำตาหยดใสๆของเธอหัวใจผมมันวูบเลยทีเดียว
''แล้วจะกลับวันไหนล่ะ''
ผมถามไปทั้งเศร้าๆ
''น่าจะ.....พรุ่งนี้''
เธอพูดทิ้งระยะห่างไปพักนึงแล้วพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินเลย
''เร็วจัง''
ทำหน้าเศร้า
''อ่ะนี่เป็นของที่ระลึกจากฉันล่ะกัน''
เธอพูดพร้อมยื่นสร้อยให้ผม
''ใส่ไว้ล่ะจะได้.....ไม่ลืมกัน''
เห้อออไม่อยากให้เธอไปเล้ย
''อื้มแน่นอนฉันจะใส่มันตลอดเวลาเลย''
 
รูปสร้อยคอ⇓⇓