ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

คาทิน Talk

ผมกะมาร์ร่ารีบพามารีนมาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดและก็รีบพุ่งไปยังห้องฉุกเฉิน ผมเป็นห่วงเธอผมว่าผมคงชอบเธอแล้วจริงๆล่ะครับครั้งก่อนหน้านั่นแค่คิดที่จะชอบกันเล่นๆแต่พอใกล้ชิดกันเวลาเธอไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นอุณหภูมิในตัวผมสูงปรีดเลย ผมชอบมารีนใช่ผมรักเลยล่ะครับแล้วเธอล่ะมารีนรีบตื่นมาตอบคำถามนี้น่ะ

''หมอออกมาแล้วคาทิน''

มาร์ร่าพูดเสียงดังทำให้ผมมีสติและพุ่งไปถามหมอทันที

''คนไข้ไม่เป็นไรแล้วครับ''

ผมดีใจรู้สึกว่าตอนนี้หัวใจเริ่มทำงานได้ดีตามปกติล่ะ

''หมอขอก่อนน่ะครับ''

ตอนนี้ย้ายมาที่ห้องพิเศษส่วนตัวแต่เธอยังไม่ฟื้นเลยเริ่มจะเศร้าถ้าเธอสมองเสื่อมจะทำยังไงล่ะ

'นี่นายคิดอะไรบ้าๆใช่ไหมทำหน้าแบบนี้''

รู้ได้ไงยัยมาร์ร่า

''เปล่าๆ''

แล้วก้อผ่านมา2วัน

วันนี้ผมมาดูแลเธอเหมือนเดิมจนหลับไป∼∼∼∼∼

''นี่นายๆ''

เสียงใครผมสะดุงตื่นทันที

''มารีน''

ผมรีบเข้าไปกอดเธอทันทีแน่นด้วย

''อี่อายอานอายอายอายออก(นี่นายฉันหายใจไม่ออก)''

''ขอโทดๆๆ''

''เอ่อฉันมีเรื่องจะบอกนายน่ะ''

เรานั่งเงียบกันพักหนึ่งมารีนเลยพูดทำลายบรรยากาศมาคุนี่ทิ้ง

''มีไรหรอ''

พูดทั้งที่หันไปอีกทาง

''คือฉันจะไม่หาสร้อยนั่นแล้ว''

''ทำไมล่ะ''

''มันคงหายไปแล้วล่ะ''

พูดทำหน้าเศร้า

''แล้วเธอจะกลับไปบ้านที่เธออยู่ใช่ไหม''

''อื้ม''

เธอพูดพร้อมก้มหน้าผมสังเกตเห็นน้ำตาหยดใสๆของเธอหัวใจผมมันวูบเลยทีเดียว

''แล้วจะกลับวันไหนล่ะ''

ผมถามไปทั้งเศร้าๆ

''น่าจะ.....พรุ่งนี้''

เธอพูดทิ้งระยะห่างไปพักนึงแล้วพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินเลย

''เร็วจัง''

ทำหน้าเศร้า

''อ่ะนี่เป็นของที่ระลึกจากฉันล่ะกัน''

เธอพูดพร้อมยื่นสร้อยให้ผม

''ใส่ไว้ล่ะจะได้.....ไม่ลืมกัน''

เห้อออไม่อยากให้เธอไปเล้ย

''อื้มแน่นอนฉันจะใส่มันตลอดเวลาเลย''

รูปสร้อยคอ⇓⇓