ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

''หลอกฉันงั้นหรอได๊แล้วเจอกัน''
''นี่นายเฮ้ยไม่สิคุณ...''
''เรียกผมว่าเจฮันก็พอครับสำหรับพวกคุณ''
''ออได้ค่ะ ''
''เจฮันนายไม่กินข้าวหรอ''
''ถามเงี้ยจะไปซื้อให้หรอคับ''
แหมน่ารักเหมือนกันน้าาาเนี้ยยย
''ก็ได้จะกินไรอ่ะเดี่ยวไปซื้อให้''
''ก็เอาเป็นบะหมี่แล้วกันออไม่เผ็ดน่ะ''
''นี่คุณเจฮนไม่กินเผ็ดหรอค่ะไม่อยากจะเชื่อ''
ฉันทำหน้าแบบตกใจสุดๆ
''โอมายก๊อดด''
ยัยมาร์ราพูดออกมาดังมากคนมองเต็มพรึบ
''ออเปล่าคับเอาเผ็ดมากๆเลยคับเดี่ยวกินโชว์''
''จะดีหรอค่ะ''
ฉันทำหน้าใสๆ
''คับ จัดไปเลยคับ''
ฉันหันกลับไปอีกด้านแล้วยิ้มพร้อมทำมือกำปั้นแสดงความที่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ YES
''เจ้าเล่ย์จังน่ะไม่ยักรู้ว่าเจ้าแผนการเป็นด้วยว่ะหน้าใสๆน่ารักๆแบบนั้น''
''เอ่อจิงว่ะกูชอบแบบนี้''
???????
''ป้าค่ะเอาบะหมี่ชามนึงขอเผ็ดเยอะๆเลยนะค่ะ''
''จะทานได้หรอหนูแค่ครึ่งช้อนก็เผ็ดจะอ้วกแล้วน่ะ''
ป้าแกจะน่าร๊ากไปไหนค้าาา
''ไม่เป็นไรหรอกค่ะเพื่อนหนูคนนี้สุดยอด''
''ก็ได้จ๊ะป้าเตือนแล้วน่ะ รอแปปนะ''
''ค้าา''
เสร็จเดินมายังโต๊ะพร้อมบะหมี่น้ำนี่ออกไม่รู้หรอกว่าเผ็ดเพราะน้ำข้น
''อ่ะกินกันเถอะ''
ฉันยื่นชามบะหมี่เจฮันช่วยไม่ได้อยากไม่บอกฉันก่อนแบรรร่
เราทานๆกันจนฉันทานไปมองหน้าไปแล้วก็หัวเราะนายเจฮันที่หน้าแดงหมดจนทำให้ตัวเองสำลักข้าว
''โอ๊ยทำไมเผ็ดงี้ว่ะ''
''เป็นไรไหมเจฮันแค๊กๆๆ''
ถามไปทั้งที่เราเองก็สำลัก
''ผมขอไปห้องน้ำก่อนนะ''
''ฉันด้วยข้าวติดคอขออ้วกหน่อย''
''เอ้าทิ้งฉันไปว่างั้น''
ฉันไม่สนใจวิ่งอย่างเดียว
''เจ้าเล่ย์จังเลย''
ใครว่ะ หันควับไปรู้เลยนายคนที่ลากตัวฉันไปที่ซอกมุมเสียงนี่จำได้
''นี่นายคือคนที่ อุ๊บ อ่อยอะเอ้ย(ปล่อยนะเว้ย)''
''เงียบนะไม่งั้นจูบจริงๆด้วยอยากจูบมานานแล้วเธอน่ะ''
ฉันจ้องตานายปริศนาอย่าอารมณ์มันขึ้นหล่อก็หล่อนิสัยไม่น่ารักเล้ย เราสบตากันซักพักก่อนที่นายปริศนาจะปล่อยมือออกไปหอมดีมืออ่ะ
''เธอชื่อไร''
''............''
ฉันไม่ตอบ
''ฉันชื่อแฮวอนเธอล่ะ''
''............''
ไม่ตอบอีกเช่นเคย
''ไม่ตอบจูบน่ะคับบบบ''
เลื่อนหน้ามาใกล้ๆจะจูบฉันหรออย่านะ
''ชื่อมารีนๆพอใจยัง''
''ดีมากเรารู้จักกันแล้วฉันจะมาทานข้าวกับเธอทุกวันตอนเที่ยง ''
''นายคุ้นๆนะ''
''ใช่ฉันคือคนที่จับเธอไปที่ซอกมุมวันนั้นและเป็นเพื่อนร่วมห้องกับเธอ''
''จริงด้วยว่าแล้วฉันน่ะ''
จุ๊บจูบปากฉันได้ไงไอ้ฉวยโอกาสดีน่ะที่ไม่มีคนไม่งั้นตายย
''อ่อย(ปล่อย)''
''..............''
เงียบ เป็นจูบแรกของฉันอ่อนโยนมากเคลื่มเผลอจูบกลับไปแบบถอนไม่ได้ เราจูบกันอยู่ประมาณ1นาทีแล้วถอนจูบโดยที่ฉันยังหลับตา
''นี่เธอ ปากหวานจังอร่อยมากแล้วจะมาขออีกน่ะ ไปล่ะ''
ฉันยืนค้างอยู่ที่คำว่า  'ปากหวานจังอร่อยมากแล้วจะมาขออีกน่ะ' มากระซิบข้างหูฉันเบาๆได้สำผัสถึงลมหายใจอุ่นๆ แล้วแฮวอนก็เดินออกไปพร้อมรอยยิ้มที่มีความสุข
ฉันค้างสมาธิลอยจนเลิกเรียนยังใจลอยจนกลับบ้านยังเหมือนเดิมใจลอย
แฮวอน : ผมได้จูบยัยตัวเองแล้วติดปากมากหวานได้กลิ่นถึงลิปมันที่ทาด้วยรถสตอเบอรี่ผมรู้เพราะผมจูบไปทั่ว อิอิ ก็มันอร่อย หอม หวาน นี่หน่าน่าจูบชะมัดติดแล้วคับอยากจูบอีกอยากจูบริมฝีปากยัยมารีนอีกสัก10นาทีหรือตลอดชีวิตจัง