ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

''หลอกฉันงั้นหรอได๊แล้วเจอกัน''

''นี่นายเฮ้ยไม่สิคุณ...''

''เรียกผมว่าเจฮันก็พอครับสำหรับพวกคุณ''

''ออได้ค่ะ ''

''เจฮันนายไม่กินข้าวหรอ''

''ถามเงี้ยจะไปซื้อให้หรอคับ''

แหมน่ารักเหมือนกันน้าาาเนี้ยยย

''ก็ได้จะกินไรอ่ะเดี่ยวไปซื้อให้''

''ก็เอาเป็นบะหมี่แล้วกันออไม่เผ็ดน่ะ''

''นี่คุณเจฮนไม่กินเผ็ดหรอค่ะไม่อยากจะเชื่อ''

ฉันทำหน้าแบบตกใจสุดๆ

''โอมายก๊อดด''

ยัยมาร์ราพูดออกมาดังมากคนมองเต็มพรึบ

''ออเปล่าคับเอาเผ็ดมากๆเลยคับเดี่ยวกินโชว์''

''จะดีหรอค่ะ''

ฉันทำหน้าใสๆ

''คับ จัดไปเลยคับ''

ฉันหันกลับไปอีกด้านแล้วยิ้มพร้อมทำมือกำปั้นแสดงความที่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ YES

''เจ้าเล่ย์จังน่ะไม่ยักรู้ว่าเจ้าแผนการเป็นด้วยว่ะหน้าใสๆน่ารักๆแบบนั้น''

''เอ่อจิงว่ะกูชอบแบบนี้''

???????

''ป้าค่ะเอาบะหมี่ชามนึงขอเผ็ดเยอะๆเลยนะค่ะ''

''จะทานได้หรอหนูแค่ครึ่งช้อนก็เผ็ดจะอ้วกแล้วน่ะ''

ป้าแกจะน่าร๊ากไปไหนค้าาา

''ไม่เป็นไรหรอกค่ะเพื่อนหนูคนนี้สุดยอด''

''ก็ได้จ๊ะป้าเตือนแล้วน่ะ รอแปปนะ''

''ค้าา''

เสร็จเดินมายังโต๊ะพร้อมบะหมี่น้ำนี่ออกไม่รู้หรอกว่าเผ็ดเพราะน้ำข้น

''อ่ะกินกันเถอะ''

ฉันยื่นชามบะหมี่เจฮันช่วยไม่ได้อยากไม่บอกฉันก่อนแบรรร่

เราทานๆกันจนฉันทานไปมองหน้าไปแล้วก็หัวเราะนายเจฮันที่หน้าแดงหมดจนทำให้ตัวเองสำลักข้าว

''โอ๊ยทำไมเผ็ดงี้ว่ะ''

''เป็นไรไหมเจฮันแค๊กๆๆ''

ถามไปทั้งที่เราเองก็สำลัก

''ผมขอไปห้องน้ำก่อนนะ''

''ฉันด้วยข้าวติดคอขออ้วกหน่อย''

''เอ้าทิ้งฉันไปว่างั้น''

ฉันไม่สนใจวิ่งอย่างเดียว

''เจ้าเล่ย์จังเลย''

ใครว่ะ หันควับไปรู้เลยนายคนที่ลากตัวฉันไปที่ซอกมุมเสียงนี่จำได้

''นี่นายคือคนที่ อุ๊บ อ่อยอะเอ้ย(ปล่อยนะเว้ย)''

''เงียบนะไม่งั้นจูบจริงๆด้วยอยากจูบมานานแล้วเธอน่ะ''

ฉันจ้องตานายปริศนาอย่าอารมณ์มันขึ้นหล่อก็หล่อนิสัยไม่น่ารักเล้ย เราสบตากันซักพักก่อนที่นายปริศนาจะปล่อยมือออกไปหอมดีมืออ่ะ

''เธอชื่อไร''

''............''

ฉันไม่ตอบ

''ฉันชื่อแฮวอนเธอล่ะ''

''............''

ไม่ตอบอีกเช่นเคย

''ไม่ตอบจูบน่ะคับบบบ''

เลื่อนหน้ามาใกล้ๆจะจูบฉันหรออย่านะ

''ชื่อมารีนๆพอใจยัง''

''ดีมากเรารู้จักกันแล้วฉันจะมาทานข้าวกับเธอทุกวันตอนเที่ยง ''

''นายคุ้นๆนะ''

''ใช่ฉันคือคนที่จับเธอไปที่ซอกมุมวันนั้นและเป็นเพื่อนร่วมห้องกับเธอ''

''จริงด้วยว่าแล้วฉันน่ะ''

จุ๊บจูบปากฉันได้ไงไอ้ฉวยโอกาสดีน่ะที่ไม่มีคนไม่งั้นตายย

''อ่อย(ปล่อย)''

''..............''

เงียบ เป็นจูบแรกของฉันอ่อนโยนมากเคลื่มเผลอจูบกลับไปแบบถอนไม่ได้ เราจูบกันอยู่ประมาณ1นาทีแล้วถอนจูบโดยที่ฉันยังหลับตา

''นี่เธอ ปากหวานจังอร่อยมากแล้วจะมาขออีกน่ะ ไปล่ะ''

ฉันยืนค้างอยู่ที่คำว่า  'ปากหวานจังอร่อยมากแล้วจะมาขออีกน่ะ' มากระซิบข้างหูฉันเบาๆได้สำผัสถึงลมหายใจอุ่นๆ แล้วแฮวอนก็เดินออกไปพร้อมรอยยิ้มที่มีความสุข

ฉันค้างสมาธิลอยจนเลิกเรียนยังใจลอยจนกลับบ้านยังเหมือนเดิมใจลอย

แฮวอน : ผมได้จูบยัยตัวเองแล้วติดปากมากหวานได้กลิ่นถึงลิปมันที่ทาด้วยรถสตอเบอรี่ผมรู้เพราะผมจูบไปทั่ว อิอิ ก็มันอร่อย หอม หวาน นี่หน่าน่าจูบชะมัดติดแล้วคับอยากจูบอีกอยากจูบริมฝีปากยัยมารีนอีกสัก10นาทีหรือตลอดชีวิตจัง